رفتار وحشیانه علیه فالون گونگ در سال 2020 در میان آزار و شکنجه‌های مداوم به‌دست رژیم کمونیست

(Minghui.org) از ژوئیه 1999، حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) فالون گونگ، این روش معنوی را که به آن فالون دافا نیز گفته می‌شود، به‌دلیل محبوبیت و اصول حقیقت، نیکخواهی، بردباری‌اش که کاملاً در تضاد با ایدئولوژی کمونیستی فریب، خشونت و دروغ است، تحت آزار و شکنجه قرار داده است.

در آزار و شکنجه‌ا‌ی که توسط کمیته امور سیاسی و حقوقی مرکزی و ادارۀ 610 سازماندهی شده است، تمرین‌کنندگان تحت دستگیری‌های گسترده، آزار و اذیت و شکنجه‌های مداوم قرار گرفته و در نتیجه بسیاری از آنها درگذشته‌اند.

فقط در سال 2020، حداقل 83 تمرین‌کننده به‌دلیل آزار و شکنجه درگذشتند. در میان آنها، 21 نفر در بازداشت جان باختند. برخی در اثر شکنجه طولانی مدت در زندانها و برخی پس از محرومیت از آزادی با ضمانت پزشکی با وجود شرایط وخیم و عده‌ای دیگر در ادارات پلیس بر اثر ضرب و شتم وحشیانه جان خود را از دست دادند. خانم لی لینگ از استان شاندونگ و خانم وانگ شوکون از استان هیلونگ‌جیانگ هم فقط چند روز پس از دستگیری در ماه ژوئن مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و کشته شدند.

علاوه بر موارد مرگ، 5868 تمرین‌كننده دستگیر و 7218 نفر از ماه ژانویه تا نوامبر2020مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. با توجه به سانسوراطلاعات در چین، تخمین زده می‌شود كه این برآورد کمتر از میزان واقعی باشد.

در ادامه موارد رفتار وحشیانه علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سال 2020 ارائه شده است.

قسمت اول: رفتار وحشیانه توسط مسئولین محلی مجری قانون و مقامات

الف-موارد مرگ

۱- بانویی 16 روز پس از دستگیری مورد ضرب و شتم قرار گرفته است

بانویی در دهکده داژانگجیا، واقع در شهر پنگلایِ استان شاندونگ، پس از اینکه به‌دلیل داشتن مطالب فالون گونگ به پلیس گزارش شد، یک مقام روستا و گروهی از سربازان شبه‌نظامی در تاریخ 28ژوئن2020 دستگیرش کردند.

خانم لی لینگ را به خانه‌ای خالی در منطقه‌ای کوهستانی بردند و او را به‌طرز شریرانه‌ای مورد ضرب‌وشتم و شکنجه قرار دادند. خانم لی در 13ژوئیه براثرِ جراحات وارده درگذشت. مقامات دهکده خانواده‌اش را مجبور کردند بقایای جسد او را در همان روز بسوزانند. به‌گفته خانواده خانم لی، صورتش از شکل افتاده و بدنش پر از کبودی بود.

خانم لی در صبح 28 ژوئن ده‌ها بروشور فالون گونگ را به خانه‌اش می‌برد که یکی از روستائیان به‌طور اتفاقی بروشورها را دید و گزارش او را به مقامات دهکده داد. اندکی بعد شیانگ دمائو، دبیر ح‌ک‌چ روستا، و چند سرباز شبه‌نظامی به خانه‌اش آمدند و بروشورها را توقیف کردند.

آنها او را برای بازجویی به خانه‌ای خالی بردند. خانم لی حاضر نشد اعتراف کند بروشورها را از چه کسی گرفته است. یو دشنگ و یو دشویی، دو سرباز شبه‌نظامی، سعی کردند کتکش بزنند تا اعتراف کند. براثرِ ضرب‌وشتم‌های وحشیانه برخی از دندان‌های خانم لی افتاد و گوشه دهانش شکافته شد. در سمت چپ قفسه سینه‌اش کوفتگی ایجاد و سراسر بدنش کبود شد. به‌گفته یکی از روستائیان مسن که از او خواسته شده بود مراقب خانم لی باشد تا فرار نکند، یکی از سربازان نیز با چوب، محکم به قفسه سینه خانم لی فشار آورد.

خانم لی باز هم حاضر به رهاکردن فالون دافا یا پاسخ‌دادن به سؤالات آنها نشد. یکی از عاملان این آزار و شکنجه او را از خانه بیرون برد تا «به او درس عبرت دهد.» آن فرد چنان لگد محکمی به خانم لی زد که او تعادلش را از دست داد و با لگن روی تکه‌سنگ بزرگی بیرون در افتاد. بعداً باران شروع به بارش کرد و آن فرد مجبورش کرد مدتی طولانی زیر باران بایستد. خانم لی در اعتراض به این سوءرفتارها دست به اعتصاب غذا زد.

حدود 6ژوئیه2020، شوهر خانم لی درگذشت و مقامات او را برای شرکت در مراسم خاکسپاری‌اش به خانه بردند. او وقتی پسرش را در آغوش کشید، صحبتی با او نکرد. به‌گفته پسرش گوشه دهانش شکافته شده و چند دندانش افتاده بود. او را به‌سرعت از مراسم خارج کردند و مقامات حاضر نشدند محل حبسش را به خانواده‌اش اعلام کنند. پس از درخواست‌های مکرر پسرش، مقامات موافقت کردند سر او را بپوشانند و او را به دیدن مادرش در مکانی نامعلوم ببرند. این آخرین باری بود که آنها یکدیگر را ملاقات کردند.

خانم لی را در 13ژوئیه برای «احیا» با عجله به کلینیکی خصوصی منتقل و سپس اعلام کردند که او فوت شده است. مقامات بلافاصله بقایای جسد او را به خانواده‌اش تحویل دادند. سربازان شبه‌نظامی بیرون منزلش مستقر شدند و می‌گفتند آنجا را ترک نمی‌کنند مگر اینکه خانواده‌اش در همان روز جسدش را بسوزانند. عزیزانش چاره‌ای جز همکاری در این خصوص نداشتند.

نزدیکانش هنگام تعویض لباس‌های خانم لی متوجه شدند که مردمک چشم او بیرون زده است و به‌طرزی غیرعادی بزرگ به‌نظر می‌رسد.

در روز تشییع جنازه خانم لی، دو سرباز شبه‌نظامی که او را هنگام بازجویی مورد ضرب‌وشتم قرار داده بودند، با لباس شخصی برای آزارواذیت دوستان و اقوامش در محل حاضر شدند و تلاش کردند آنها را از حضور در مراسم یادبود منصرف کنند. وقتی از آنها سؤال شد که چه کسی هستند، به دروغ ادعا کردند از بستگان خانم لی هستند.

۲- ضرب و شتم متخصص داخلی هیلونگجیانگی تا حد مرگ

خانم وانگ شوكون پزشك داخلي در بيمارستان شهرستان هایلین در شهر هایلین بود. به‌دلیل شیوع اپیدمی ویروس کرونا او ماه‌ها سر کارش نرفته بود. در اواخر ژوئن2020، هان یان، دبیر حزب در بیمارستان، با او تماس گرفت و گفت كه چن گوانگچون، رئیس بیمارستان، به دنبال او می‌گردد.

خانم وانگ فکر کرد که بیمارستان ترتیبی داده تا او به سر کارش برگردد. وقتی به بیمارستان رسید، مشخص شد که مأمورین ادارۀ پلیس شماره یک شهر هایلین بودند که به دنبال او می‌گشتند. مأموران تلاش کردند که او را به نوشتن اظهارنامه‌ای وادار کنند  مبنی بر رها کردن تمرین فالون گونگ و تصدیق این موضوع که همسرش آقای یو شیائوپنگ نیز فالون گونگ را تمرین می‌کند.

آقای یو، جراحی در همان بیمارستان، 29 سال پیش به‌دلیل امتناع از مشارکت در ساخت پرونده‌ پزشکی مطابق دستور رئیس وقت بیمارستان، اخراج شد. او در تمام این سال‌ها در حال دادخواهی بوده و از سوی مسئولین هدف اصلی در نظر گرفته شده است. آنها سعی داشتند با ادعای اینکه او نیز فالون گونگ را تمرین می‌کند، درحالیکه هرگز تمرین نکرده، آزار و اذیت او را بیشتر کنند.

وقتی خانم وانگ از امضای اظهارنامه امتناع کرد، پلیس در بیمارستان او را ساعت‌ها کتک زد. آنها تهدید کردند که اگر خانم وانگ اظهاریه ننویسد افرادی را پیدا می‌کنند تا اظهاریه را از طرف او بنویسند.

خانم وانگ در پایش دچار درد شدیدی شد و از مأموران خواست که اجازه دهند او برود. آنها موافقت کردند، اما تهدید کردند که چند روز بعد دوباره او را پیدا خواهند کرد.

خانم وانگ مجبور شد سینه‌خیز از پله‌ها بالا برود تا دوباره به آپارتمانش برگردد. شوهرش متوجه كبودی در بدنش شد. کشکک زانوهایش شکسته و او خیس عرق بود.

بعدازظهر روز 1ژوئیه خانم وانگ ناگهان دچار خونریزی مغزی شد. او احساس سرگیجه و تهوع داشت در روز 2ژوئیه در حدود 4:25 دقیقه عصر درگذشت. جسدش در 4ژوئیه سوزانده شد.

پس از فوت خانم وانگ، پلیس به آزار و اذیت آقای یو ادامه داد و از او خواست كه این موضوع را به وب‌سایت مینگهویی گزارش ندهد.

ب- موارد شدید آسیب

۱- شرایط وخیم مرد اهل هبی، یک هفته پس از دستگیری به‌دلیل تمرین فالون گونگ

فردی در شهرستان هوآیلیا، استان هبی، یک هفته پس از دستگیری به‌دلیل تمرین فالون گونگ، در شرایط وخیم بود.

آقای دینگ یومینگ، خانم هه یورونگ و خانم رن در 14ژوئیه2020 برای پیاده‌روی بیرون بودند که دستگیر و مستقیماً به یک مرکز شستشوی مغزی منتقل شدند. در حالی که خانم هه و خانم رن اندکی بعد آزاد شدند، آقای دینگ همچنان در بازداشت بود.

کارمندان مرکز شستشوی مغزی آقای دینگ را تفتیش  و 100 یوان پول، کلیدها و تلفن همراهش را توقیف کردند. آنها به مدت پنج روز هیچ رواندازی به او ندادند، او را  گرسنه نگه داشتند و اجازه ندادند که استحمام کند. هنگامی که از دیدن فیلم‌های تبلیغاتی با مضامین افتراآمیز به فالون گونگ خودداری کرد، کارکنان کتکش زدند و با کفش‌هایشان به سر و بدن او کوبیدند.

آقای دینگ را به جرم فریاد «فالون دافا خوب است» هنگام بازدید رئیس مرکز شستشوی مغزی به سلول انفرادی انداختند. کارکنان آنجا تهدید کردند که اگر «باعث دردسر بیشتری برای آنها شود» او را می‌کشند. دخترش اجازه ملاقات با او را نداشت. پس از سوء‌رفتارهای مکرر، آقای دینگ به سختی بیمار و در 22ژوئیه در بیمارستان بستری شد. در زمان نوشتن مقاله مشخص نیست که وی در کجا بازداشت شده است.

قبل از آخرین دستگیری، آقای دینگ در سال 2003 به هفت سال حبس محکوم شد و در سال 2008 پس از بیماری قلبی و فشار خون بالا با ضمانت پزشکی آزاد شد. بار دیگر در سال 2017 دستگیر شد و به چهار سال دیگر نیز محکوم شد در حالیکه در پکن مشغول به کار بود. مقامات به‌دلیل شرایطش به وی اجازه دادند که در خارج از زندان باشد.

۲- سه تمرین‌کننده لیائونینگ بیش از دو ماه در بازداشت و تحت شکنجه بودند

پلیس سه تمرین‌کننده فالون گونگ را در 12فوریه2020 در ایست بازرسی بزرگراه دستگیر کرد. این سه نفر از شهر آنشان به شهر شنیانگ، هر دو در استان لیائونینگ در حال سفر بودند. خانم لو یان به مدت 77 روز بازداشت و شکنجه شد. آقایان فانگ فوچیانگ و آقای ژانگ شو به مدت 65 روز در بازداشت بودند.

خانم لو یان

خانم لو پس از دستگیری در 12فوریه و سپس بازداشت در هتلی، شکنجه شد و علائم صرع را نشان داد. هنگامی که حاضر نشد توضیح دهد که چرا آنها به شهر شنیانگ می‌روند، به صورتش سیلی و به پیشانی‌اش ضربه زدند و در نتیجه برآمدگی به اندازه یک تخم مرغ بر روی پیشانی‌اش ایجاد شد. بعداً مأمور هان پینگ دوباره چنان به خانم لو سیلی زد که گوش چپش کر شد.

خانم لو پس از حدود 10 روز بازداشت مجبور به نشستن روی صندلی فلزی شد. بعد از عفونت نشیمنگاه و سفت شدن پاهایش این شکنجه متوقف شد و دیگر نتوانست در دستبند و پابند بسته شود.

خانم لو پس از حدود دو ماه بازداشت نحیف و لاغر شد. هر روز سرفه می‌کرد، گاهی اوقات به مدت چهار تا پنج ساعت بدون وقفه، سرفه با خلط، خون و صفرا استفراغ می‌کرد. وی سرانجام برای درخواست آزادی‌اش دست به اعتصاب غذا زد.

در طول اعتصاب غذا، خانم لو سه بار تحت خوراندن اجباری قرار گرفت. پلیس در حالی که سوپ رقیقی را به دهانش می‌ریخت، گونه‌هایش را نیشگون می‌گرفت. به‌دلیل خوراندن اجباری، استفراغ کرد و پوست گونه‌هایش شکافته شد.

به مدت 78 روز که خانم لو در بازداشت بود اجازه استحمام نداشت. به‌دلیل شکنجه، او در تنفس مشکل داشت و مجبور شد بارها روی زمین دراز بکشد. پلیس در شیفت شب از ترس مردن خانم لو، مجبور بود همیشه او را زیر نظر داشته باشد.

در تاریخ 29آوریل، خانم لو در شرف مرگ، به شهر آنشان منتقل شد. پلیس از بازپرداخت مبلغ 60 هزار یوان پول نقدی که هنگام دستگیری از وی توقیف کرده بود، خودداری کرد.

آقای فانگ فوچیانگ

آقای فانگ پس از دستگیری و انتقال به اداره پلیس منطقه سوجیاتون مورد بازجویی، تفتیش و ضرب و شتم قرار گرفت. او را همان شب به کلانتری جیفانگ منتقل کردند و مجبور شد روی صندلی یا روی زمین بخوابد.

در تاریخ 14فوریه به بازداشتگاه و متعاقباً در 16مارس به هتلی منتقل شد، جایی که خانم لو در آن بازداشت بود. پاهایش به‌شدت متورم شد. او به آب آشامیدنی و توالت و حمام دسترسی محدود داشت. پلیس هنگام شب دست راستش را به یک حلقه روی زمین می‌بست و تا دو روز قبل از آزادی این روال ادامه داشت.

خانم ژانگ شو

خانم ژانگ پس از دستگیری و بازجویی در 12فوریه از پاسخ دادن به هرگونه سال خودداری کرد. وانگ چونانگ از اداره پلیس شنیانگ در تلاش برای ثبت اظهاراتش، سه مرد تنومند را وارد کار کرد. بعدازظهر همان روز، پلیس با یافتن آدرس وی با جستجوی پایگاه داده‌های کاربران اینترنت، یک حکم تفتیش خالی را به محل سکونتش برد و سه چاپگر، کاغذ چاپ و یک رایانه را توقیف کرد.

وانگ روز بعد دوباره آمد و خانم ژانگ را کتک زد. او ژاکت زمستانی‌اش را پاره کرد. در 14فوریه، وانگ با سه مرد تنومند بازگشت و خانم ژانگ را به اتاقی بدون دوربین نظارتی در اداره پلیس جیه‌فانگ برد و از او بازجویی کرد.

خانم ژانگ بعداً به هتلی منتقل شد و او را وادار کردند روی صندلی فلزی بنشیند. هنگامی که پلیس نتوانست او را «تبدیل» کند، مجبورش کرد تا ساعت‌های طولانی بایستد یا اینکه چمباتمه بزند. خانم ژانگ فقط بعد از نیمه شب اجازه خواب داشت.

در 8مارس، مأمور هان پینگ وقتی می‌خواست او را وادار به انصراف از ایمانش کند، به سر، صورت و شانه‌های خانم ژانگ ضربه زد. او روز بعد نیز به ضرب و شتم وی ادامه داد و تهدید کرد که در صورت امتناع از اعتراف، او را بیشتر شکنجه خواهد کرد.

بعداً هان سه مأمور، یانگ نا، چن جیه و لیو ونیینگ را از مرکز شستشوی مغزی احضار کرد و به آنها گفت که «خانم ژانگ» را به هر قیمتی «تبدیل» کنند. هنگامی که خانم ژانگ از چمباتمه زدن امتناع کرد، پاهایش محکم به هم و دستانش را پشت سر بست. هان به خانم ژانگ دستور داد تا دو ساعت چمباتمه بزند. وقتی نتوانست در موقعیتش بماند، مأموری او را نگه داشت.

خانم ژانگ در تاریخ 16آوریل آزاد شد.

3- مأموران پلیس در حین دستگیری مردی به‌خاطر تمرین فالون گونگ، به سر او مشت زدند

یکی از ساکنان شهرستان یی‌شوئی، استان شاندونگ در 8سپتامبر2020 حدود ساعت 6:30 بعدازظهر توسط مسئولین محلی و مأموران پلیس که با سه خودرو آمده بودند، در خانه‌اش دستگیر شد.

پلیس خانه آقای هوانگ جیانگو را غارت کرد و در جستجوی اقلام مرتبط با فالون گونگ بود.

مأموران در حالی که می‌خواستند آقای هوانگ را به‌زور وارد ماشین پلیس کنند، شلوارش را پاره کردند و با مشت به سرش ضربه زدند. به‌محض ورود به اداره پلیس، چند مأمور آقای هوانگ را مورد ضرب و شتم قرار داده، او را نقش بر زمین کردند و با پا به سرش کوبیدند. او دچار جراحات متعدد و سر و صورتش متورم شد.

4. مرد اهل جیانگشی به‌دلیل ایمانش 18 ماه محبوس بود، صورت و دستانش سوزانده شد

مأموران اداره پلیس هنگشان آقای یانگ تینگشیان، 62 ساله، از شهر پینشیانگ، استان جیانگشی را در تاریخ 26 فوریه سال 2020 دستگیر کردند. در اداره، مأموران در حالی که دستانش را با دستبند بسته بودند، او را بازجویی کردند. او از دادن اطلاعات در مورد سایر تمرین‌کنندگان خودداری کرد. مأموران به او ضربه زدند و صورت و پشت دستهایش را با سیگار سوزاندند. او چند ساعت بعد آزاد شد. در تاریخ 10ژوئن2020، قاضی دادگاه شهرستان لوشی وی را به 18 ماه زندان محکوم کرد.

آقای یانگ قبل از آخرین دوره محکومیتش، یک سال در زندان نانچانگ بود. او مجبور شد بدون حرکت روی یک چهارپایه کوچک بنشیند، او را در سلول انفرادی نگه داشتند، از خواب محروم شد و مجبور می‌شد شب‌ها روبروی دیوار بایستد، همه اینها بخاطر امتناع از نفی فالون گونگ بود.

پس از آزادی در اکتبر2019، فقط یک ماه مستمری بازنشستگی خود را دریافت کرد تا اینکه مقامات حساب بازنشستگی‌اش را در دسامبر مسدود کردند.

5- بانوی اهل هیلونگ‌جیانگ هنگام بازجویی دچار آسیب نخاعی می‌شود

مأموران پلیس در تاریخ 1مه2020 به منزل خانم ون یوفی در شهر چیچیهار، استان هیلونگ‌جیانگ وارد شدند. آنها وی را دستگیر و خانه‌اش را غارت کردند. در اداره پلیس محلی، خانم ون را با دستبند به صندلی بستند. او را مورد بازجویی، توهین و تهدید قرار دادند. چیان وی، مدیر دفتر امنیت داخلی، با چکمه به سر و صورت او لگد زد. از روی صندلی به پایین افتاد و نخاعش آسیب دید. او روز بعد آزاد شد. تا به امروز او نمی‌تواند درست بایستد یا خم شود.

خانم ون به‌دلیل نوشتن شکایتی از چیان برای بی‌رحمی‌اش، بار دیگر در تاریخ 29ژوئن دستگیر و در بازداشتگاه شهرستان فویو محبوس شد.

خانم ون 47 ساله به‌عنوان منشی و رئیس دفتر در گروه شیمی هیلونگ‌جیانگ کار می‌کرد. پس از آموختن فالون گونگ در سال 1997 عفونت کلیه و بینی‌اش ناپدید شد. وی بعداً در حرفه خود شروع به تدریس کرد. او حداقل شهریه را می‌گرفت و اغلب کلاسها را بصورت رایگان برگزار می‌کرد.

به‌دلیل اعتقاد به فالون گونگ، سه بار دستگیر شد و قبل از آخرین دستگیری پنج بار خانه‌اش را غارت کردند.

6. پس از اینکه پلیس مرد را روی زمین کشید، آرنج و زانوهایش آسیب دید

چهار مأمور ادارۀ پلیس رونگگوانگ در شهر چانگچون، استان جیلین، در تاریخ 30ژوئیه2020 وارد منزل آقای وانگ ژیژونگ شدند و وی را دستگیر کردند.

آقای وانگ در ادارۀ پلیس محلی از همکاری با آنها خودداری کرد. مأموران او را روی زمین شنی کشاندند. چون لباسش آستین کوتاه و شلوارک پوشیده بود، پوست آرنج و زانویش به زمین کشیده و دچار خونریزی شدیدی شد.

۷-پلیس با کفش به صورت بانویی ضربه زد

خانم جی شوجون و خانم پنگ شیا از شهر چنگده، استان هبی، برای اطلاع‌رسانی دربارۀ آزار و شکنجه فالون گونگ، در 10سپتامبر2020 به 180 کیلومتری شهر تومو در شهر ژانگ‌جیاكو رفتند.

مأموران پلیس در بازار کشاورزان متوجه آنها شده و دستگیرشان کردند. خانم جی و خانم پنگ را با دستبند به هم بستند و به داخل خودروی پلیس هل دادند. این دستبندها عمیقاً مچ دستان خانم پنگ را برید و کبودی‌های تیره‌ای به جا گذاشت.

در اداره پلیس، زنان از پیاده شدن از خودرو امتناع کردند. پلیس آنها را به بیرون و به حیاط جلوی اداره کشاند. کفش‌هایشان  از پایشان درآمد، آستین‌هایشان پاره و کمرشان زخمی شد.

هنگامی که مأموری از خانم جی سؤال کرد که در بازار کشاورزان چه کاری داشته، وی پاسخ داد که برای اطلاع‌رسانی به مردم دربارۀ آزار و شکنجه در آنجا بوده است. او از پلیس خواست که برای انجام کار اشتباه یا شرکت در آزار و اذیت به رژیم کمونیستی کمک نکند.

پلیس از گوش دادن امتناع کرد و به فالون گونگ و بنیانگذار آن فحاشی کرد. تمرین‌کنندگان سعی کردند جلوی آنها را بگیرند و فریاد زدند: «فالون دافا خوب است!» همانطور که آنها فریاد می‌زدند، مأموری به بازوی خانم جی لگد زد، به صورتش سیلی زد و با کفش به دهانش کوبید. دهانش ورم کرد. لحظه‌ای بعد که باران شروع به باریدن کرد، پلیس بدرفتاری با خانم جی را متوقف کرد.

بعداً همان روز خانم جی و خانم پنگ به مرکز شستشوی مغزی داهوانگژوانگ منتقل شدند. آنها برای اعتراض اعتصاب غذا کردند. اگرچه خانم جی بعدازظهر 12سپتامبر آزاد شد، اما خانم پنگ هنوز در مرکز شستشوی مغزی است.

کبودی روی بازوی خانم جی 1.0 روز بعد هنوز خیلی پررنگ است

8. زن و شوهر بازداشت شدند، شوهر به‌طرز شرورانه‌ای مورد ضرب و شتم قرار گرفت

پنج مأمور ادارۀ پلیس جیچانگ در شهر شیشانبی، شهرستان یی، استان هبی، صبح 26نوامبر2020 به خانه آقای جیا دونگ حمله کردند. آنها کامپیوتر، چاپگر، کتاب‌های فالون گونگ و سایر وسایل شخصی‌اش را بردند. از آنجا که آقای جیانگ در هنگام حضور پلیس در خانه نبود، آنها همسرش را دستگیر کردند و قبل از آزادی او در شب با زور اثر انگشتش را گرفتند.

بعداً همان روز آقای جیا در محل کارش دستگیر شد و او نیز به بازداشتگاه شهرستان یی منتقل شد. وقتی همسرش او را در بازداشتگاه دید، دستانش را به هم دستبند زده بودند و دهانش دچار خونریزی شده بود، کاملاً خاکی و کثیف بود.

ج-بی‌رحمی علیه بچه ها و سالمندان

1- پلیس پیرمرد را آنقدر کتک زد تا صورتش پر از خون شد

آقای تنگ یوگو و همسرش در حوالی ساعت 10 صبح روز 13اکتبر2020 در باغ خود مشغول برداشت محصول کدو تنبل بودند که مأموران پلیس وارد شدند.

قبل از اینکه آقای تنگ بتواند فرار کند، پلیس او را گرفت. در حالی که همسرش در همان نزدیکی گریه می‌کرد، پلیس آقای تنگ 66 ساله را مورد ضرب و شتم قرار داد و صورتش پر از خون شد. سپس او را با دستبند و پابند بستند. یکی از مأموران به او گفت: «حالا یک هزینه اضافی علاوه بر هزینه قبلی (برای تمرین فالون گونگ) داری.»

پلیس آقای تنگ اهل شهر شنیانگ، استان لیائونینگ را به اداره پلیس برد. پس از چهار روز نگهداری در بازداشتگاه دادونگ، به بازداشتگاه سوجیتون در حومه شهر منتقل شد. مقامات اجازه ندادند وكیل به ملاقاتش برود و پاندمی ویروس کرونا را بهانه کردند.خانواده‌اش بسیار نگران او هستند.

همسر آقای تنگ برای اجتناب از دستگیری شش ماه مخفی شده بود و کمتر از یک ماه پس از آن که به خانه بازگشت چنان آسیب روانی دید که چند هفته پس از دستگیری هنوز می‌ترسد و در سازمان‌دادن آنچه می‌خواهد بگوید مشکل دارد.

2. چهارمأمور مرد 80 ساله‌ای را هنگام دستگیری با خشونت روی زمین نگه می‌دارند

شش مأمور به خانه اجاره‌ای خانم چن گویفن 80 ساله در شهر پنگژو، استان سیچوان حمله کردند و در 14اوت2020 آن را غارت کردند. خانم چن نسخه‌ای از جوان فالون، متن اصلی فالون گونگ را محکم روی قفسه سینه‌اش نگه داشت در حالی که چهار مأمور تلاش می‌کردند آن را از او بگیرند.

سرانجام، آنها دست و پاهایش را گرفتند، او را به داخل خودروی پلیس کشاندند و به کلانتری بردند. حدود ساعت 6 عصر آزاد شد. دو هفته بعد، دستانش هنوز نشانه‌هایی از نیشگون‌های مأموران را داشت.

3. معلم بازنشسته 74 ساله به‌طرز وحشیانه‌ای توسط پلیس مورد ضرب و شتم قرار گرفت

آقای لی ژنگشیا 74 ساله و همسرش خانم لی ویچون از چونگ‌چینگ در اوایل سال 2020 برای کمک به دخترشان در مراقبت از نوزاد تازه متولد شده‌اش به شهر شیان در استان شاانگشی رفتند.

شش مأمور در ساعت 10 صبح روز 4سپتامبر2020 وارد خانه دختر آقای لی شدند. وقتی آقای لی در مقابل تلاش پلیس برای دستگیری‌اش مقاومت کرد، سه مأمور او را روی کاناپه هل دادند، دستانش را از پشت بسته و عینکش را برداشتند. دو مأمور دیگر او را به سمت خودرو کشاندند و به زور سوارش کردند. در طول این ماجرای محنت بار یکی از کفش‌هایش افتاد.

از آنجا که خانم لی در تلاش بود جلوی دستگیری شوهرش توسط پلیس را بگیرد، وی نیز روی زمین کشانده شد. پلیس به دست راستش دستبند زد و او را نیز به اداره پلیس برد.

پلیس این زوج را به اتاق بازجویی برد. مأمور وانگ به آقای لی دستبند زد و سعی کرد مجبورش کند تا اثر انگشتش را روی پرونده بازجویی بگذارد. وقتی آقای لی حاضر به این کار نشد، وانگ او را به گوشه اتاق هل داد، با مشت به سینه‌اش زد، با لبه دست به گردنش ضربه زد و سرش را به دیوار كوبید. وانگ همچنین سعی کرد با زانو به پاهای آقای لی ضربه بزند، اما خانم لی مانع او شد.

وانگ برگشت، موهای خانم لی را گرفت و سعی کرد او را بزند. او فریاد زد:‌«چطور جرئت می‌کنی!» وانگ موهای خانم لی را رها کرد اما یک صفحه لاستیکی را برداشت و آن را محکم به دستان در دستبند آقای لی زد. بعد از آنکه مچ آقای لی دچار خونریزی شد،او رفت.

پس از 35 ساعت بازداشت، آقای لی روز بعد حدود ساعت 9  شب آزاد شد. پلیس تا آن زمان دستبندهایش را باز نکرد.

4- پلیس بانوی سالمند را به حدی کتک زد که دچار تشنج و استفراغ شد

مأموران پلیس امنیت داخلی منطقه سوجیاتون در استان لیائونینگ در 23آوریل2020 خانم گنگ لوچینگ را از شهر شنیانگ در استان لیائونینگ با خشونت مورد ضرب و شتم قرار دادند. مأمور جوان با نام خانوادگی شیا دستان خانم گنگ سالمند را با دستبند به پشت صندلی فلزی بست، به او سیلی زد و چنان محکم به صندلی لگد زد که دستبندها مچ دستانش را برید. این ضرب و شتم باعث درد شدیدی در گوشش و صدای وزوز در سرش شد. استفراغ کرد و دچار تشنج شد. پاها و بدنش کبود شده بود.

5- بانوی اهل هبی در هنگام دستگیری خشونت‌آمیز تحت فشار شدید در ناحیه کمر و پا قرار گرفت

خانم ژانگ روفن از شهر کانگژو، استان هبی، پس از دستگیری در خانه در 16نوامبر2020 ، از ناحیه کمر و سر آسیب دید.

هشت مأمور خانم ژانگ را با بیش از60 سال، در 16 نوامبر از خانه بیرون بردند. او سخت مقاومت و خشونت آنها را محکوم کرد. در حالی که تقلا می‌کرد، لباس‌هایش پاره شده و کمرش نمایان شد.

بعد از اینکه مأموران سرانجام خانم ژانگ را به طبقه پایین بردند و او را به زور به داخل خودروی پلیس هل دادند، در حالی که پاهایش هنوز بیرون بود، در را بستند. او از درد جیغ کشید. او که در اتومبیل درجای تنگی گیر افتاده بود، از ناحیه کمر درد شدیدی داشت و می‌خواست خودش را صاف کند، اما وانگ حاضر نشد جایی برای او باز کند.

وقتی ماشین به اداره پلیس رسید، خانم ژانگ آنقدر درد کشیده بود که قادر به حرکت نبود. چند مأمور آمدند و پاهایش را گرفته او را از ماشین بیرون کشیدند. سرش به زمین سیمانی خورد و از حال رفت.

وقتی به هوش آمد، روی زمین سیمانی در حیاط اداره پلیس خوابیده بود. کمرش نمایان بود. یک آستین کت زمستانی‌اش پاره شده بود. او در تنفس مشکل داشت، می‌لرزید و به‌دلیل درد نمی‌توانست حرکت کند. او همچنین پشت سرش دچار تورم شدیدی بود که پس از  گذشت چند روز هم بهبود نیافت.

چند مأمور با دیدن اینکه به آنجا آمده بود، تلاش کردند او را به اتاق بازجویی بکشانند. از درد جیغ کشید. سپس مأموران به او دستور دادند که بایستد، اما او تقریباً دوباره از هوش رفت. فشار قفسه سینه‌اش خیلی زیاد بود و احساس کرد که کمرش شکسته است.

اگرچه پلیس در همان روز او را آزاد کرد ، اما آنها در چند روز آینده سه بار بازگشتند و او را مورد آزار و اذیت قرار دادند.

6. پلیس تمرین‌کننده و کودک خردسالش را کتک زد

خانم گنگ کایشیا و پسرش از شهر تانمگشان، استان هبی، به منطقه گویژو رفتند تا دربارۀ آزار و شکنجه فالون گونگ در 22ژانویه2020 به مردم بگویند. مأموران اداره پلیس یینگ‌ژوانگ آنها را دستگیر کردند. پلیس هنگام دستگیری کودک را مورد ضرب و شتم قرار داد.

در اداره پلیس مأموری چند سیلی به پسر زد و با باتوم الکتریکی به پاها، زانوها و پشت او زد. پاهای کودک متورم شد و به‌سختی می‌توانست راه برود. هنگام راه رفتن نمی‌توانست کمرش را صاف کند.

د-ضرب و شتم شریرانه

1. پلیس معلم را به‌دلیل توزیع فلایر با خشونت لگد می‌زند

آقای لی یان، معلمی از شهر هاربین، استان هیلونگ‌جیانگ، در 9آوریل2020 متون فالون گونگ را توزیع کرد. پلیس او را دستگیر و به اداره پلیس شهر زینگلونگ منتقل کرد. در آنجا او دید که پلیس به‌شدت به صورت تمرین‌کننده دیگری، آقای سان تینونگ سیلی زد طوری که باعث شد ازهوش برود و به‌شدت احساس سرگیجه داشت.

وقتی آقای لی یان سعی کرد جلوی ضرب و شتم آقای سان توسط پلیس را بگیرد، مأموران او را به اتاقی بدون دوربین نظارتی کشیدند و او را مورد ضرب و شتم قرار دادند. آنها او را دستبند زدند و روی زمین نگه داشتند. یکی از مأموران روی سرش پا گذاشت و صورت و سرش را از شکل انداخت. یکی دیگر  به کمرش لگد می‌زد.

آقای لی آنقدر درد داشت که نمی توانست بنشیند. رئیس پلیس یانگ چونلای وی را مورد بازجویی قرار داد و به او هشدار داد تا درباره ضرب و شتم به دیگران نگوید.

2- تمرین‌کننده معلول در شهر چانگچون روی نیمکت ببر شکنجه شد

آقای یانگ ژانجیو از شهر چانگچون، استان جیلین، به‌دلیل ایمان به فالون گونگ در زندان شکنجه و در نتیجه معلول شد. او با کمک تمرین‌کننده دیگری به‌نام خانم یو آیجی، با فروش کفش در بازار امرار معاش می‌کرد. پنج مأمور لباس شخصی در 3سپتامبر2020 در کمین این دو تمرین کننده بودند. این مأموران خانه آقای یانگ را غارت و او را روی صندلی‌اش زنجیر کردند. آنها او را مورد ضرب و شتم قرار دادند و اشیای تیز به صورتش پرتاب کردند.

در اداره پلیس، مأموران آقای یانگ را روی نیمکت ببر زنجیر کردند و خانم یو را در سلول انفرادی که هیچ پنجره‌ای نداشت و بوی وحشتناکی داشت، حبس کردند. پلیس تهدید کرد اگر خانم یو نامش را فاش نکند آنقدر کتکش می‌زنند که مغزش بیرون بریزد. این دو نفر روز بعد در 4سپتامبر آزاد شدند.

موارد دیگر ضرب و شتم‌های خشونت‌آمیز

سه مأمور در استان لیائونینگ، آقای ژانگ یوجیانگ را صبح روز 19سپتامبر 2020 در محل کارش یافتند و تلاش کردند او را مجبور به انصراف از فالون گونگ کنند. آقای ژانگ امتناع کرد. پلیس او را به اداره پلیس چائویانگ‌شیانگ برد و با دستبند به صندلی فلزی بست و به او سیلی زد. در حالی که وی تحت شکنجه بود، پلیس سعی کرد همسرش خانم ما چونشیا را  نیز وادار به انصراف از فالون گونگ کند. او نیز امتناع کرد. ظهر آقای ژانگ آزاد شد.

ده مأمور از اداره پلیس هوانگ لونگ و اداره پلیس دبیائو در تاریخ 15ژوئیه2020 به منزل خانم ژو شیوجوان در شهرستان نونگان، استان جیلین وارد شدند. آنها بیش از 100 کتاب فالون گونگ و سایر اشیای باارزش را برداشتند. یانگ هونگلین، رئیس پلیس، بارها به او سیلی زد و او را به مدت 15 روز در بازداشتگاه ویزیگو در شهر چانگچون قرار داد.

خانم کوی شیوچین، از شهر هاربین، استان هیلونگ‌جیانگ، در ۵سپتامبر2020 دستگیر شد. دو مأمور او را کتک زده و به سرش مشت زدند و موهایش را کشیدند. او کبود شده بود. چهار روز بعد، خانم كوی شخصی با ماسك سياه  را ديد كه از بالای ساختمان آپارتمان مجاور او را تحت نظر دارد. همچنین متوجه شد که وقتی بیرون می‌رفت، آن شخص تعقیبش می‌کرد. او مجبور شد دور از خانه زندگی کند تا دستگیر نشود.

مأمور پلیس گوا کایمینگ در تاریخ 6ژوئیه2020 به منزل خانم ین لانهوا در شهر لیائویوان، استان جیلین وارد شد. او منزل خانم ین را غارت کرد و او را به اداره پلیس شیانگ یانگ برد، جایی که دستانش را  بادستبند به پشتش بستند و به مدت سه روز شکنجه‌اش کردند. وی سپس به بازداشتگاه شهر لیائویوان منتقل شد.

آقای لیو یوچنگ، ساکن شهر لینیی، استان شاندونگ، در تاریخ 24ژوئن2020 به دفتر وانگ چینگ وی، دبیر محلی حزب کمونیست احضار شد. وانگ از او پرسید که آیا هنوز فالون گونگ را تمرین می‌کند.

وقتی آقای لیو گفت هنوز تمرین می‌کند، وانگ به او گفت که ح‌ک‌چ به او غذا و کار می‌دهد و او باید به ح‌ک چ گوش دهد و تمرین فالون گونگ را کنار بگذارد، که این حرف‌ها باعث ناراحتی آقای لیو شد و  پاسخ داد که او برای امرار معاشش به‌شدت کار کرده است و این چیزی نیست که ح‌ک‌چ به او داده باشد. وانگ مکرراً به سینه‌اش مشت ‌زد و او را تهدید کرد. این رفتار خشونت‌بار از ساعت 7 عصر تا ساعت 11 شب ادامه داشت. پلیس تا روز بعد، قبل از آزادی‌اش او را مورد ضرب و شتم و فحاشی قرار داد.

پلیس در شهر چانگچون، استان جیلین، خانم وانگ جینگ‌هونگ را در 17نوامبر2020 دستگیر کرد. آنها خانه‌اش را غارت و شکنجه‌اش کردند و نمونه خون از او گرفتند. او را روی زمین کشیدند، لگد زدند و صورتش را لگدمال کردند، پاهای خود را روی کمرش گذاشتند. دستهایش را از پشت بهم بستند و به سمت بالا آوردند و انگشتانش را خم کردند.

ه- جمع‌آوری اجباری نمونه‌های خون و مغز استخوان

تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بازداشت اغلب مجبور به معاینه فیزیکی و آزمایش خون می‌شوند، اگرچه آنها توسط زندانبانان و زندانیان هم‌سلولی که کمترین اهمیتی به سلامتی‌شان نمی‌دهند، شکنجه می‌شوند.

تحقیقات متعدد از سال 2006 نشان می‌دهد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌خاطر اعضای بدن‌شان برای ادامه صنعت پیوند عضو در چین کشته شده‌اند و هنوز هم قربانی می‌شوند که حتی تاکنون سیستم اهدای عضو در آن  تأسیس نشده است.

بسیاری از متخصصان پزشکی گمان می‌كنند كه جمع‌آوری مکرر نمونه خون تمرین‌کنندگان فالون گونگ، به‌منظور ساختن بانك اعضای بدن برای بیمارستان‌های چین است، زیرا بعضی از بیمارستان ها در وب‌سایت‌ خود تبلیغ می‌كنند كه مدت زمان انتظار برای عضو پیوندی متناسب با آنها دو هفته است.

1. نمونه خون ساکن شانگهای به زور توسط پلیس گرفته شد

از اوایل اوت2020 ، پلیس به زور نمونه خون و اطلاعات بیومتریک بیش از ده تمرین‌کننده فالون گونگ در منطقه پودونگ‌شین در شانگهای را گرفت.

برخی گمان می‌کنند که مجموعه اخیر اطلاعات بیومتریک و نمونه خون از تمرین‌کنندگان برای ایجاد پایگاه داده گسترده تطبیق دی‌ان‌ای و اندام و همچنین افزایش نظارت بر تمرین‌کنندگان از طریق شبکه نظارت گسترده چین است.

یکی از آخرین قربانیان جمع‌آوری نمونه خون در شانگهای آقای چیو یین‌لونگ است، نظامی ارشدی که اکنون در کار بازسازی خانه و تجارت املاک و مستغلات است. در 10سپتامبر2020 ، چهار مأمور پلیس برای جستجوی وی به خانه آقای چیو رفتند. وقتی اولین بار مأموران آمدند آقای چی در خانه نبود، به همین دلیل آنها ساعاتی بعد بازگشتند و به‌رغم اعتراض شدید وی، به زور نمونه خونش را گرفتند.

2. معاینه جسمی  گسترده مردی اهل هوبئی این ظن را ایجاد می‌کند که برای تطبیق اعضای بدن انجام شده است

آقای ژو گووچیانگ، کارمند سابق بانک صنعت و تجارت از شهر چیبی، استان هوبئی، هنگام کار در ووهان در همان استان، حدود ساعت 5 عصر 26دسامبر2018 بازداشت شد.

آقای ژو حدوداً 50 ساله، ابتدا به اداره پلیس یوجیاتو منتقل شد. پلیس وی را در صندلی فلزی مهار کرد و مورد بازجویی و ضرب و شتم قرار داد. سپس آنها را برای آزمایشات جامع جسمی به بیمارستان منتقل کرد. چشم‌ها، قلب، کلیه‌ها، کبد و ریه‌هایش مورد معاینه قرار گرفت. پرستار همچنین چند صد میلی لیتر خونش را گرفت، بسیار بیشتر از یک آزمایش معمول جسمی.  نمونه مغز استخوانش را نیز گرفتند.

3. بانوی پکنی برای ایمانش مورد آزار و اذیت قرار گرفت، نمونه خون و اطلاعات بیومتریک او را به زور گرفتند

خانم فان جیرونگ از پکن برای اولین بار در تاریخ 26مه 2020 در خانه دستگیر شد. پلیس خانم فان را به بیمارستان منتقل کرد، نمونه خون از او گرفت و قد و وزنش را نیز اندازه گرفت. بازوی وی توسط پلیس زخمی و کبود شد.

عصر همان روز، خانم فان در اداره پلیس بازجویی شد. پلیس سعی کرد او را به امضای برگه‌های ثبت بازجویی مجبور کند. او در عوض نوشت: «فالون دافا خوب است.» سپس پلیس خانم فان را به بازداشتگاه چانگپینگ برد که به‌دلیل فشار خون بالا و سایر شرایط ضعف سلامتی از پذیرش وی خودداری کرد. سپس با قرار وثیقه آزاد شد.

بخش دوم: رفتار وحشیانه در زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها

نگهبانان زندان‌ها و مراکز بازداشت اغلب تمرین‌کنندگان بازداشت شده فالون گونگ را شکنجه  و سعی می‌کنند آنها را به ترک اعتقادشان وادار کنند. هنگامی که تمرین‌کنندگان وادار شوند که روی کاغذ ایمانشان را نفی کنند، سایر زندانیان اغلب اعتبار می‌گیرند و مدت محکومیتشان کمتر می‌شود.

انواع شکنجه‌های مورد استفاده در این مراکز شامل خوراندن اجباری، شستشوی مغزی، ضرب و شتم، نشستن روی چهارپایه کوچک، آویزان شدن، ایستادن در حالت نظامی یا چمباتمه زدن برای مدت طولانی و همچنین تحمل گرسنگی است.

بعضی از تمرین‌کنندگان به نیمکت ببر بسته می‌شدند. برخی، با دستبند یک دستشان را به قاب بالای تخت  بالایی و دستبند دیگر را به قاب پایینی تخت پایینی می‌بستند تا شخص نتواند بایستد یا بنشیند و در یک حالت باقی بماند. برخی دست و پاهایشان مدت طولانی به حالت عقاب با بالهای گشوده به تخت بسته  می‌شد و فقط در صورت نیاز به استفاده از توالت  اجازه می‌دادند اندکی شل شود. برخی نیز در حین شکنجه متحمل شوک با باتوم الکتریکی می‌شدند.

خانم چن ژیلیان 70 ساله، از شهر لشان، استان سیچوان، پس از ضرب و شتم توسط زندانبانان در زندان زنان چنگدو در اوایل سال 2020 دچار خونریزی شدید داخل جمجمه شد.

اگر تمرین‌کنندگان از نفی ایمان شان خودداری کنند یا با امتناع از اجرای دستورات به حبس غیرقانونی اعتراض می‌کردند، با حبس در سلول انفرادی مجازات می‌شدند و از ملاقات، تماس تلفنی یا نامه نویسی به خانواده خود محروم می‌شدند. ساعات وعده‌های غذایی در بعضی از آنها به چند دقیقه کاهش یافت و برخی دیگر از خواب محروم شدند.

نمونه‌هایی از سوء رفتار با تمرین‌کنندگان ارائه می‌شود:

1. تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان زنان استان جیلین شکنجه می‌شوند

از آنجا که حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) در سال 1999 آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را آغاز کرد، زندان زنان استان جیلین واقع در شهر لنجیا، شهر چانگچون به‌طور فعال در آزار و شکنجه شرکت کرده است. عاملان این امر بسیار بی‌رحمانه عمل کرده و باعث جراحت شدید و یا حتی کشته شدن تمرین‌کنندگان زندانی شده‌اند.

از 12ژوئیه2020 زندان کمپین جدیدی را با هدف وادار کردن تمرین‌کنندگان به رها کردن باورشان آغاز کرد. نگهبانان کسانی را که حاضر به «تبدیل» نبودند، جدا کردند و به آنها اجازه ارتباط با سایر تمرین‌کنندگان را ندادند.

به برخی بیش از دو هفته دستبند  زدند. برخی از آنها مجبور شدند تمام شب را روی زمین بنشینند در حالی که نگهبانان آب سرد روی آنها می‌پاشیدند. برخی از تمرین‌کنندگان برای اعتراض؛ اعتصاب غذا کردند. سپس زندانیان آنها را تحت خوراندن اجباری و  تحت فشار قرار دادند تا اظهارنامه نفی باورشان را بنویسند. اگر تمرین‌کنندگان از «تبدیل» خودداری کنند، به آنها اجازه داده نمی‌شود در راهرو یا بیرون استراحت کنند.

در بند هشتم زندان، معروف به «بند آموزش»، در زمان نوشتن این مقاله، بیش از 100 نفر از تمرین‌کنندگان در بازداشت بودند. رئیس بخش چیان وی در سال 20۱۹ به بند هشتم منتقل شد. او از هر ترفندی که بتوان تصور کرد برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده کرده است. او تمرین‌کنندگان را از خوردن غذا، خوابیدن یا استحمام منع و آنها را در سلولهای انفرادی حبس کرده است.

خانم جین یان مقاومت کرد و از نشستن روی چهارپایه کوچک که یک روش دردناک شکنجه است، خودداری کرد. او چند بار توسط زندانی وانگ شوئن مورد ضرب و شتم قرار گرفت و بیش از دو ماه در سلول انفرادی بود.

وانگ شوون چند بار خانم لیان جینهوا را نیز مورد ضرب و شتم قرار داد. یک شب وانگ، خانم لیان را از تختش بیرون کشید و به او دستور داد اظهارنامه نفی تمرین فالون گونگ را بنویسد.

خانم چو ژانفنگ در ژوئیه2020 توسط زندانی ژنگ دان مورد ضرب و شتم قرار گرفت. سپس خانم چو توسط سرپرست گروه لی شیائولی در سلول انفرادی حبس شد و برای نوشتن اظهارنامه تحت فشار قرار گرفت.

خانم چی شولینگ در سال 2020 به مدت سه ماه در حبس بود، زیرا به اندازه کافی «تبدیل» نشده بود.

خانم چه پینگ‌پینگ دراوت2020 در سلول انفرادی محبوس بود. وی در اعتراض اعتصاب غذا کرد و به‌طرز وحشیانه‌‌ای تحت خوراندن اجباری قرار گرفت. هر وقت لوله تغذیه را بیرون می‌کشیدند، خون روی آن بود.

2. شکنجه در زندان زنان استان لیائونینگ

بخش دوازدهم در زندان زنان در استان لیائونینگ مخصوص همۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگی است که به‌دلیل ایمان‌شان وارد زندان می‌شوند. آنها اغلب مورد ضرب و شتم و فحاشی قرار می‌گیرند، از خواب، استحمام و دستمال توالت محروم می‌شوند.

خانم ژائو هونگمی و خانم ژو یوژن مجبور شدند چند روز بایستند. زندانیان موهای سر و موهای زیر شکمشان را می‌کشیدند. شنیدن فریادهای درد آنها در شب بسیار وحشتناک بود. در اعتراض به این سوء‌رفتارها، خانم ژائو به‌مدت چهار روز اعتصاب غذا کرد. وزن او از 70 کیلوگرم به کمتر از 40 کیلوگرم کاهش یافت.

خانم لین منگفن یک بار مجبور شد چهار روز بدون حرکت بایستد و در شلوارش اجابت مزاج کند.

نگهبانان سایر بخشها نیز تمرین‌کنندگان فالون گونگ را شکنجه می‌کنند.

در بند1، به صورت خانم جیانگ محلول فلفل پاشیدند و پاهایش را گرفته از پله‌ها پایین کشیدند طوری که سرش به زمین برخورد کرد.

در بند 7، خانم ژانگ وی را به‌دلیل انجام تمرینات فالون گونگ، با دستبند بستند و کتکش زدند و به کمرش لگد زدند. یکی از زندانیان گفت اگر بتواند خانم ژانگ را کتک بزند، ترجیح می‌دهد فرصتش را برای کاهش مدت دوره محکومیتش از دست بدهد. خانم ژانگ در 22مارس2020 دو نامه شکایت نوشت: یکی دربارۀ جیانگ زمین، رئیس سابق رژیم کمونیستی برای دستور آزار و شکنجه فالون گونگ، و دیگری دربارۀ اعمال خشونت توسط نگهبانان. مشخص نیست که آیا نگهبانان نامه های او را از طریق پست ارسال کردند یا خیر.

در بند دهم، خانم یه ژونگچیو توسط زندانیان مورد ضرب و شتم و فحاشی قرار گرفت. بعداً به‌دلیل شکنجه سکته کرد.

خانم ژو های‌یان مجبور به کار اجباری بدون مزد شد و هنگامی که حاضر به قبول این قانون نشد وادار شد مدت طولانی بایستد و چمباتمه بزند.

خانم بای لینگ و خانم ژائو هونگ در یک اتاق حبس شدند و به‌دلیل امتناع از نفی فالون گونگ مجبور شدند ساعتهای طولانی بایستند.

3. شکنجه خانم شو گویشیان در زندان زنان در استان لیائونینگ

خانم شو گویشیان، تمرین‌کننده 60 ساله فالون گونگ در شهر جینژو، استان لیائونینگ، در اوایل مارس2019 در دادگاه منطقه لینگه به چهار سال زندان محکوم شد. او در آوریل2019 به بخش ششم در بند پنجم زندان فرستاده و در زندان زنان استان لیائونینگ شکنجه شد.

عاملان این زندان در اول ژوئن2020 دوباره شکنجه خانم شو را آغاز کردند. آنها او را با باتوم الکتریکی مورد ضرب و شتم قرار دادند. او را از استفاده از توالت و خواب محروم کردند و آب جوش روی او ریختند.

در طی روزی که سایر بازداشت‌شدگان به محل کار می‌ رفتند، زندانی لو شوآنگ خانم شو را به یک انبار برد و هنگامی که شخص دیگری در آنجا نبود با باتوم الکتریکی  به او شوک اعمال کرد. لو وقتی کسی می‌آمد، باتوم های برقی را با حوله می‌پوشاند.

بین 1 تا 3 ژوئن، خانم شو در یک اتاق ذخیره مواد غذایی در بند پنجم زندان نگهداری شد و اجازه استفاده از توالت را نداشت. او مجبور شد در شلوارش اجابت مزاج کند. در طول روز توسط مجرمان گروه ششم مورد ضرب و شتم و فحاشی قرار گرفت. لی جینگچون و وانگ یان مأمور نظارت و شکنجه خانم شو در شب شدند. لی و وانگ به‌دلیل تجربه در آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ، چند ماه پیش از بند دوازدهم به بند پنجم منتقل شدند. آنها خانم شو را مجبور کردند که در موقعیتی ثابت بایستد و وقتی به خواب می‌رفت یا کمی حرکت می‌کرد او را کتک می‌زدند.

در نتیجه شکنجه، در تاریخ 4 ژوئن، خانم شو نتوانست کسی را شناسایی کند.

ساعت 8 شب در 4 ژوئن، وقتی خانم شو به سلول بازگشت، زندانیان شیائو میائو و سونگ لانجیه زندانیان پشت خانم شو را با یک بطری نوشیدنی پر از آب جوش سوزاندند، در حالی که لی فیفی خانم شو را پایین نگه داشت تا او نتواند حرکت کند. بعداً، بسیاری از افراد در این بند زندان محل سوختگی  حدود ۱۰ در ۲۰ سانتیمتر را در پشت خانم شو دیدند. اگرچه مقامات زندان بعداً خانم شو را برای درمان سوختگی به بیمارستان منتقل کردند، اما خانم شو را مجبور کردند که قول دهد علیه عاملان این کار اقدام قانونی انجام ندهد.

علاوه بر زندانیان فوق‌الذکر ، نیو جینگ‌جینگ، سرپرست گروه ششم بند پنجم زندان و وانگ هونگیون، رئیس بخش زندان در آزار و شکنجه خانم شو دخیل بودند.

4. شکنجه و شستشوی مغزی مداوم تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان زنان استان هیلونگ‌جیانگ

132 تمرین‌کنندۀ دیگر به‌دلیل امتناع از انکار باور خود در نیمۀ نخست سال 2020 به زندان محکوم شدند.

طی دو دهۀ گذشته، زندان زنان استان هیلونگ‌جیانگ، واقع در پایتخت ‌این استان یعنی هاربین، یکی از مراکزی بوده است که بیشترین تعداد تمرین‌کنندگان در آنجا محبوس بوده‌اند و تاکنون بیش از هزار مورد از آنها تأیید شده‌اند. در حال حاضر، حدود 200 تمرین‌کننده در این زندان محبوس هستند.

در این زندان سه بخش اصلی وجود دارد که به‌طور خاص به شکنجۀ تمرین‌کنندگان اختصاص داده شده است تا آنها را مجبور به رهاکردن ایمانشان کنند، یعنی «تبدیل»شان کنند. آنها بخش‌های 8، 9 و بخش بیمارستان هستند. تمرین‌کنندگانی که تازه وارد این زندان می‌شوند، قبل از انتقال به بند 8 که شکنجه و شستشوی مغزی در آنجا تشدید می‌شود، در بند 9 محبوس می‌شوند. تمرین‌کنندگانی که در نهایت دچار صدمات شدید جسمی می‌‌شوند، به بخش بیمارستان منتقل می‌شوند.

نگهبانان هرگز شخصاً در بدرفتاری با تمرین‌کنندگان درگیر نمی‌شوند. آنها به زندانیان، عمدتاً مجرمین مواد مخدر، دستور می‌دهند این کار را انجام دهند و آنها را به‌عنوان رئیس تیم‌های مختلف در این بخش‌ها منصوب می‌کنند. این رؤسا مستقیماً به نگهبانان گزارش می‌دهند.

در زیر چند روشِ مورد استفادۀ مسئولان زندان برای شکنجۀ تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم ارائه شده است در این راستا که تمرین‌کنندگان را مجبور به تسلیم‌شدن و انکار باور خود کنند.

الف. شستشوی مغزی

وقتی تمرین‌کنندگان وارد زندان می‌شوند، در تیم «تبدیل» بند 9 جا داده می‌شوند و در آنجا با همدستانی روبرو می‌شوند که به‌طور حرفه‌ای برای شستشوی مغزی آموزش دیده‌اند. همدستان روی تمرین‌کنندگان به‌طور جداگانه و براساس زندگی و خانواده‌شان کار می‌کنند. سپس از ترس تمرین‌کنندگان از اینکه خانواده، آزادی و سلامتی‌شان را از دست بدهند، سوءاستفاده کرده و سعی می‌کنند آنها را وادار به رهاکردن باورشان کنند. این همدستان به‌نوبت ترس‌ها و اضطراب‌های‌شان را بر تمرین‌کنندگان وارد می‌کنند.

همدستان بارها ویدئوهای افتراآمیزی را دربارۀ فالون گونگ پخش کرده و تمرین‌کنندگان را مجبور به تماشای آنها می‌کنند، گاهی بیش از 10 ساعت در روز. این تکرار حتی باعث دردسر خود همدستان می‌شود.

ب. شکنجۀ جسمی

ساکن‌نشستن روی چارپایه‌ای کوچک

تقریباً هر تمرین‌کنندۀ ثابت‌قدم باید به‌اجبار روی چارپایۀ کوچکی بنشیند. این چارپایه 15 سانتی‌متر ارتفاع و 20 سانتی‌متر پهنا دارد با برجستگی‌هایی که در قسمت نشیمنگاه حک شده است. تمرین‌کننده باید بالاتنۀ خود را صاف نگه دارد در حالی که بالاتنه زانوها را لمس می‌کند و دست‌ها نیز روی زانوان قرار می‌گیرند. چارپایه آنقدر کوتاه است که تمرین‌کننده باید به جلو خم شود و در نتیجه وزن بدنش روی استخوان دنبالچه می‌افتد. وقتی استخوان دنبالچه با برجستگی‌های نشیمنگاه تماس برقرار می‌کند، در عرض 10 دقیقه دردش شروع می‌شود. تمرین‌کننده مجبور است ماه‌ها هر روز 15 تا 18 ساعت روی این چارپایه بی‌حرکت بنشیند.

خانم لی شوئیان یک بار 56 روز به این طریق شکنجه شد. خانم یو گویرونگ بیش از 100 روز روی چنین چارپایه‌ای نشست، در حالی که دامنۀ فعالیتش در آن مدت محدود و به اندازه یک کاشی (60 سانتی‌متر در 60 سانتی‌متر) بود.

وقتی خانم لی مینگفانگ روی این چارپایه نشست، همدستان پیوسته به صورتش سیلی می‌زدند. همه در سلولش مجبور بودند مطالب تبلیغاتی را همراه او بخوانند، چراکه او حاضر نمی‌شد باورش را رها کند. در نتیجه سایر زندانیان از او کینه به دل داشتند، کتکش می‌زدند و اذیتش می‌کردند.

ضرب‌وشتم‌های خشونت‌آمیز

در خصوص تمرین‌کنندگانی که از رهاکردن باورشان اجتناب می‌کنند یا حاضر نیستند هنگام معاینات پزشکی یا آزمایش خون با مسئولان زندان همکاری کنند، همدستان به‌نوبت کتکشان می‌زنند. این همدستان هرگز مجازات نمی‌شوند، حتی اگر تمرین‌کنندگان اقدامات آنها را گزارش دهند.

خانم لی اریینگ را بستند و آنقدر کتکش زدند که آسیب دید تا حدی که دیگر نمی‌توانست از خودش مراقبت کند.

ده دقیقه بعد از ورود خانم یانگ شوچین به زندان، یکی از همدستان قبل از اینكه آدرسش را بگوید، او را مشت و لگد زد. از آنجا که او بر باورش ثابت‌قدم بود، آن همدست چنان محکم به صورتش مشت زد که دندان مصنوعی‌اش از دهانش خارج شد. او مجبور شد روی چارپایۀ کوچکی بنشیند و همدست با استفاده از آویزی پارچه‌ای شلاقش زد. به‌محض اینکه او از شدت درد شروع به لرزیدن کرد، با لگد او را از چارپایه به زمین انداخت و او دیگر نتوانست بلند شود.

خانم یانگ به‌دلیل زمین‌خوردن در بازداشتگاه، قبل از پذیرش در زندان، به سردرد شدیدی مبتلا شده بود، بنابراین این ضربه واقعاً وضعیتش را حتی بدتر کرد. او قادر به انجام کار فشرده در بیگارخانۀ زندان نبود که منجر به کتک‌خوردن‌های مکررش می‌شد.

چند تن از همدستان به سراغ خانم لیانگ شورونگِ حدوداً 70ساله رفتند و او را بلند كردند و سپس روی زمين انداختند. از آن به بعد او نمی‌توانست راه برود یا کمرش را صاف کند. یک بار همدستی غذایش را روی زمین انداخت و او را مجبور کرد برای رسیدن به غذا روی زمین بخزد.

محدودیت استفاده از توالت

تمرین‌کنندگان مجازند فقط سه بار در روز از توالت استفاده کنند. سن بسیاری از تمرین‌کنندگان بیش از 70 سال است. شب‌ها اغلب مجبور می‌شوند در صف توالت صبر کنند و در نهایت بسیاری از آنها کنترل خود را از دست می‌دهند و لباسشان را کثیف می‌کنند. حتی تمرین‌کنندگان جوان‌تر نیز همین مشکل را دارند. خانم ما چویزی مجبور شد در یک سطل اجابت مزاج کند و همدستان سعی کردند او را مجبور به نوشیدن ادرار کنند. آنها در پایان آن را روی سراسر بدنش ریختند.

انزوا

هر سلول پرده‌هایی روی در دارد که مانع می‌شود تمرین‌کنندگان یکدیگر را ببینند. تمرین‌کنندگان ایزوله می‌شوند و باید به‌نوبت از توالت استفاده کنند، ظرف‌های‌شان را بشویند و شستشوی خود را انجام دهند. شب‌ها اغلب باید دست‌کم نیم ساعت منتظر بمانند تا اینکه اسمشان را صدا بزنند و بتوانند از توالت استفاده کنند. اگر تمرین‌کنندگان به‌طور تصادفی یکدیگر را ببینند یا با هم سلام و احوال‌پرسی کنند، نگهبانان همدستان را مورد انتقاد یا مجازات قرار می‌دهند. هر حرکت تمرین‌کنندگان باید روی کاغذ به نگهبانان گزارش شود.

خانم گائو شیژن مجبور شد بیانیه‌ای را برای انکار اعتقاد خود بنویسد و بعداً آن را پاره کرد. مسئولان برای مجازاتش داروی نامعلومی را به او تزریق و در سلول انفرادی حبسش کردند.

ایستادن برای زمان‌های طولانی

وقتی یکی از همدستان به تمرین‌کننده‌ای دستور می‌دهد زمانی طولانی بایستد، گاهی همۀ زندانیان در آن سلول باید کنار آن تمرین‌کننده بایستند. این مسئله نفرت را میان زندانیان علیه آن تمرین‌کننده برمی‌انگیزاند و سبب می‌شود بیشتر با آن تمرین‌کننده بدرفتاری کنند.

فریب

به تمرین‌كنندگان گفته می‌شود اگر باورشان را رها نکنند، حتی پس از گذراندن دورۀ محکومیتشان، هرگز نمی‌توانند به خانه‌شان بازگردند. به آنها اخطار داده می‌شود که پس از پایان دورۀ محکومیتشان، آمادۀ رفتن به مرکز شستشوی مغزی یا بازداشتگاه باشند.

همدستان در گفتگوهای تصادفی‌شان، اطمینان حاصل می‌كنند كه تمرین‌کنندگان حرف‌های آنها را بشنوند: «فلانی و بهمانی پس از گذراندن دورۀ حبسش به بازداشتگاه منتقل شد و اکنون به‌دلیل امتناع از "تبدیل‌شدن" به زندان برگشته است. تنها راه نجات از اینجا "تبدیل‌شدن" است.»

تیم مقابله تهدید کرده و وحشت ایجاد می‌کند

به‌گفتۀ خود نگهبانان، یک استراتژی برای «مقابله» با تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم در بند 9 وجود دارد که به تیم مقابله نیز معروف است. گِه شوئهونگ، رئیس سابق بند 8، گفت که همدستان نقش‌های مختلفی را برای فریب‌دادن تمرین‌کنندگان ایفا می‌کنند: بعضی‌ شرورانه تمرین‌کننده را مورد ضرب‌وشتم قرار می‌دهند، آزارواذیت کلامی می‌کنند، با تهدیدهای مرگبار کتکش می‌زنند، در حالی که سایرین «افراد ملایمی» هستند که با آن تمرین‌کننده «همدردی کرده یا از او حمایت می‌کنند.»

فرد ملایم تمرین‌کننده را مورد تزریق دروغ‌ها و تهدیدها قرار می‌دهد، آن هم با گفتن جملاتی از قبیل: «فلانی و بهمانی موافقت کرد "تبدیل" شود و مدت محکومیتش کاهش یافت،» «فلانی و بهمانی از همکاری اجتناب کرد و کتک خورد و فرزندش را از دانشگاه بیرون انداختند و نتوانست از کشور خارج شود،» و «فلانی و بهمانی به‌دلیل امتناع از رهاکردن این روش دوباره به زندان بازگردانده شد.» تمرین‌کنندگان تحت فشار روحی و جسمی ‌فوق‌العاده‌ای هستند تا همدستان «ملایم» را باور کرده و از حمایت مهربانانۀ آنها قدردانی کنند و برخی نگران خانوادۀ خود هستند و تصمیم می‌گیرند اعتقاد خود را رها کنند.

وقتی تمرین‌کنندگان ابتدا در تیم مقابله قرار می‌گیرند، باید تمام روز روی چارپایه‌های کوچک بنشینند. برخی نمی‌توانستند تحمل کنند و سند رهاکردن فالون گونگ را امضا می‌کردند. سپس می‌توانستند به تیم‌های دیگر منتقل شوند.

با وجود این تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم با آزار و شکنجۀ شدیدتری روبرو هستند. خانم گائو شویینگِ 56ساله، از شهرستان تاهۀ استان هیلونگ‌جیانگ، در ماه مه2018 در تیم مقابله جا داده شد. او از ساعت 5:30 صبح تا 10 شب روی چارپایه‌ای کوچک می‌نشست. پنج ماه در صورت حرکت‌کردن، همدستان او را زیر پا له می‌کردند و به او مشت می‌زدند. در پایان سال 2019 او از نوشتن توبه‌نامه امتناع ورزید و مجبور شد 8 روز روی چارپایۀ کوچکی بنشیند.

رفتار بدتر با تمرین‌کنندگانی که پس از رهاکردن ایمان‌شان پشیمان می‌شوند

بعضی از تمرین‌کنندگان بعداً پشیمان می‌شدند که براثر شکنجه ثبات ذهنی خود را از دست دادند و بیانیه‌های انکار باورشان را امضا کردند. این تمرین‌کنندگان سعی می‌کردند اظهارات خود را باطل کنند و در نهایت با آنها برخورد بدتری می‌شد. تیم شانزدهم در بخش 8 به‌طور خاصی با این تمرین‌کنندگان رفتار می‌کند. صدای جیغ و فریادهای رئیس این تیم شنیده می‌شود که با تمرین‌کنندگان فحاشی می‌کند.

یک بار رئیس گِه شین دربارۀ چگونگی بدرفتاری با تمرین‌کننده‌ای رجزخوانی می‌کرد: «مجبورش کردم روی زمین بنشیند، سپس در حالی که او را تحت خوراندن اجباری داروهای نامعلومی قرار می‌دادم، پایم را روی سرش گذاشتم. روز بعد قبول کرد آن دارو را مصرف کند، اما به‌اندازۀ کافی خوب نبود. با وجود این او را پایین کشیدم و در حالی که دارو را مصرف می‌کرد، پایم را روی سرش گذاشتم. روز سوم می‌خواست از این بدبختی نجات یابد و موافقت کرد بیانیه را امضا و ایمانش را رها کند، اما به او گفتم این به‌اندازۀ کافی خوب نیست، چراکه فقط می‌خواستم شکنجه‌اش کنم.»

خانم شوئه لی اغلب تحت چنین تحقیری قرار می‌گرفت. رئیسی اغلب او را در زمستان به دستشویی می‌برد و بارها رویش سطل سطل آب سرد می‌ریخت. نگهبانان، رؤسا و همدستان را تشویق می‌كنند تمرین‌كنندگان را شكنجه دهند تا به‌طور مؤثرتری «تبدیل»‌شان كنند.

کار فشرده

در این زندان کارگاهی وجود ندارد، بنابراین زندانیان مجبور می‌شوند در سلول‌های خود کار فشرده انجام دهند. این کار اغلب شامل مونتاژ سر بطری‌های شراب یا بطری‌های چاشنی یا کیسه‌های کاغذی تاشو است. اگر زندانیان سهمیۀ کاری خود را تمام نکنند، اغلب مجبورند تا ساعت 8 یا ساعت 11 شب کار کنند.

این بخش‌ها معمولاً هنگام مراجعۀ بازرسان، از قبل اطلاعیه‌هایی دریافت می‌کنند. رؤسا سپس زندانیان را وادار می‌كنند همه مطالب را پنهان كرده و تظاهر كنند كه «در حال مطالعه» هستند. بازرسان سپس به یک اتاق جلسه می‌روند که زندانیان در آنجا صحنه‌های نمایشی را اجرا می‌کنند.

خانم کائو شویون از شهرستان ‌یی‌آنِ هیلونگجیانگ، 68ساله است. یک شب در سال 2019 تا پس از ساعت 11 شب کار می‌کرد و مجبور شد ساعت 3 بامداد بیدار شود تا سهمیۀ کاری خود را تمام کند. او بیش از حد خسته بود و نمی‌توانست بلند شود. رئیس و یک زندانی دیگر او را روی زمین نگه داشتند و کتکش زدند.

همدستان بارها صورت خانم تان رویی را نیشگون گرفتند و کبودش کردند و او را لگد زدند، چراکه نمی‌توانست با همان سرعتی که آنها می‌خواستند کار کند.

5-  نگهبانان زندان مردی را وارونه می‌کنند و سرش را به زمین می‌کوبند تا ساکتش کنند

آقای هوانگ، ارزیاب زمین سابق دولت در شهرستان جیدونگِ استان گوانگدونگ، در تاریخ 11مارس2016 به‌دلیل ایمانش دستگیر شد. دستگیری او دو هفته پس از آن صورت گرفت که از دستگیری گروهی در 25فوریه فرار کرد، چراکه وقتی پلیس به منزلش رفت، او در خانه نبود. پلیس با نظارت بر تلفن همراهش او را در خانۀ یک تمرین‌کننده یافت و در آنجا دستگیرش کرد.

آقای هوانگ در تاریخ 1نوامبر2016 در دادگاه منطقه رونگ‌چنگ محاکمه و به حبس 5.5ساله محکوم شد.

پس از انتقال آقای هوانگ به زندان سیهویی، نگهبانان اغلب به زندانیان دستور می‌دادند او را کتک بزند که منجر به خونریزی بینی و دهانش شد.

از آنجا که آقای هوانگ اغلب در اعتراض به ضرب‌وشتم فریاد می‌زد: «فالون دافا خوب است،» نگهبانان او را وارونه می‌کردند و سرش را به زمین می‌زدند تا ساکت شود. نگهبانان برای جلوگیری از اینکه سایر زندانیان این شکنجه را ببینند، به زندانیان دستور می‌دادند در سلول‌های خود بمانند و تلویزیون تماشا کنند. حتی اگرچه نگهبانان صدای تلویزیون را تا حد ممکن بالا می‌بردند، بسیاری از زندانیان هنوز نیروی لرزشیِ ناشی از برخورد سر آقای هوانگ به زمین را احساس می‌کردند.

آقای هوانگ به‌شدت آسیب دید و مجبور شد در بیمارستان بستری شود. خانواده‌اش از جامعۀ بین‌المللی برای کمک به نجات او کمک خواسته‌اند.

6. مردی در شرایط بحرانی پس از مداوا در بیمارستان به زندان فرستاده شد، آزادی مشروط پزشکی‌اش ردشد

آقای لای ژیچیانگ پس از یک ماه مداوا در بیمارستان، در تاریخ 9سپتامبر سال 2020 به زندان بازگردانده شد تا با وجود وضعیت وخیمش، دورۀ محکومیت 7سالۀ خود را به‌دلیل تمرین‌کردن فالون گونگ، به پایان برساند.

آقای لای، از ساکنان شهر تانگشانِ استان هبی، در اوایل اوت2020 در حالی که دچار مشکل تنفسی شده بود، در بیمارستان بستری شد. او از زمان سکتۀ مغزی‌اش در سال 2019 بستری بود و تا حد زیادی واکنشی از خود نشان نمی‌داد. پزشکی که روی او عمل تراکستومی (نای‌بری) ‌انجام داد، گفت آنها نمی‌توانند کار بیشتری برای آقای لای انجام دهند و امید زیادی به بهبودی‌اش ندارند. مسئولان زندان در طول کل ماه بستری‌شدن آقای لای، به او پابند زده بودند.

طی یک سال گذشته، خانوادۀ آقای لای بارها خواستار آزادی او به‌قید ضمانت پزشکی شدند. مسئولان زندان ادعا می‌کردند مایل به آزادی او هستند، اما ادارۀ دادگستری محلی این تصمیمشان را رد می‌کند. وقتی خانوادۀ آقای لای به پیشنهاد زندان به ادارۀ دادگستری رفتند، مسئولان آنجا به آنها اجازۀ ورود ندادند.

آقای لای، رانندۀ تاکسی و حدوداً 50ساله، در تاریخ 31مارس2016، هنگام ملاقات با یک تمرین‌کنندۀ دیگر فالون گونگ دستگیر شد. دستگیری او بخشی از اقدامات پلیس برای پاکسازی تمرین‌کنندگان محلی در جریان برگزاری نمایشگاه بین‌المللی باغبانی 2016 در تانگشان بود، زیرا مسئولان سعی داشتند مانع رفتن تمرین‌کنندگان به محل‌های عمومی برای افشای آزار و شکنجه شوند. او پس از شش ماه بازداشت به هفت سال حبس محکوم شد و در تاریخ 17اکتبر2016 در زندان جیدونگ پذیرفته شد.

مسئولان زندان آقای لای را بیش از سه سال در بخش نظارت شدید نگه داشتند و او را از ملاقات با خانواده‌اش محروم کردند. زمانی که مسئولان سرانجام به همسرش اجازه دادند در اواسط ژانویه سال 2020 به ملاقات آقای لای برود، او به‌دلیل سکتۀ مغزی در سال 2019 تحرک خود را از دست داده بود. چند نگهبان حملش کردند. او هیچ حالتی در چهره‌اش نداشت و به نظر می‌رسید همسرش را نمی‌شناسد.

قبل از انتقال آقای لای به بیمارستان در اوت سال 2020، مسئولان او را در کلینیک زندان نگه داشتند. نگهبانان یک لولۀ تغذیه در شکمش قرار دادند و هر روز از طریق لوله او را تحت خوراندن اجباری قرار می‌دادند. آب کافی به آقای لای داده نمی‌شد و لب‌هایش خیلی خشک بود. چند کارمند گهگاهی با حوله مقداری آب به دهانش می‌چکاندند. وقتی این کار را می‌کردند، اغلب اشک در چشمان آقای لای حلقه می‌زد. او لب‌هایش را نیز تکان می‌داد، اما نمی‌توانست صحبت کند.