(Minghui.org) پاندمی ویروس کرونا پس از شیوع در نزدیک به ۲۰۰ کشور جهان، به بیش از ۹۴میلیون مورد عفونت، بیش از دومیلیون کشته در جهان منجر شده است.
با ظهور انواع جدید در ماه دسامبر و گسترش آن در سراسر قاره‌ها، وضعیت جدی‌تر از قبل شده است. در شمال شرقی چین، مقامات شهر شنیانگ، استان لیائونینگ در ۳۱دسامبر۲۰۲۰ دستور اقامت در خانه در سراسر شهر را صادر کردند. همچنین قرنطینه شدید در بخشی از شهر اعمال شد که کسی مجاز به بیرون رفتن نیست. فایل صوتی یک پزشک در اینترنت دست‌به‌دست می‌شود که وضعیت را وخیم توصیف می‌کند. او گفت: «مجبورم [برای درمان بیماران] چهار یا پنج بار بیرون بروم، نوع جدید ویروس بسیار عفونی و پیچیده است.»
کیفیت پایین کیت‌های آزمایش کار را دشوارتر می‌کند. مأموری در دالیان، استان لیائونینگ، گفت که یک فرد مشکوک به ابتلا به ویروس،۱۱ بار آزمایش انجام داده تا بیماری‌اش تأیید شود. مقامات در مغولستان داخلی نیز اخیراً از ساخت ۴۳ بیمارستان موقت فانگ‌کانگ برای استفاده فوری خبر داده‌اند. این نشان می‌دهد که احتمالاً تعداد زیادی از موارد جدید آلوده به ویروس در منطقه رخ داده است.
با جستجو و بررسی مناطق شدیداً آسیب‌دیده، می‌توان دریافت که تقریباً همه آنها با نقض شدید حقوق بشر، به‌ویژه آزار و شکنجه فالون گونگ در ارتباط هستند. این نشان می‌دهد که، همانطور که در گفته‌های چینی شرح داده شده است: «نیکی پاداش دریافت می‌کند و پلیدی با عقوبت مواجه می‌شود.»
استان‌های آلوده به نمونه‌های جدید
مقامات چینی اظهار داشتند که تا اول ژوئن سال ۲۰۲۰، پاندمی اساساً در چین ناپدید شده بود و پس از آن فقط موارد پراکنده ظاهر می‌شدند. اما، براساس اخبار، چند مکان، ازجمله سه استان شمال شرقی (هیلونگ‌جیانگ، جیلین، لیائونینگ)، پکن، استان شاندونگ و استان سیچوان، الگوهای مختلفی را نشان داده‌اند.
به‌عنوان مثال، آنچه در سه استان شمال شرقی اتفاق افتاده است در زیر ارائه می‌شود:
تاریخ ۲۰مه۲۰۲۰: پس از شناسایی موارد جدید در شهر شولان، استان جیلین، این شهر تحت قرنطینه به سبک ووهان قرار گرفت. تاریخ ۲۳ژوئیه۲۰۲۰: شهر دالیان، استان لیائونینگ، وارد حالت جنگ شد و تسهیلات عمومی در فضاهای سرپوشیده برای کاهش توده‌های عفونی تعطیل شد. تاریخ ۱۳دسامبر۲۰۲۰: شهر سویفنهی، هیلونگ‌جیانگ به‌عنوان منطقه‌ای با خطر متوسط اعلام شد. تاریخ ۲۹دسامبر۲۰۲۰: محدودیت‌ها در شهر هایهی، استان هیلونگ‌جیانگ شدت گرفت. تاریخ ۳۰دسامبر۲۰۲۰: در استان لیائونینگ وضعیت وخیم‌تر شد، جایی که ۲۱ منطقه به‌عنوان مناطق با خطر متوسط اعلام شدند. تاریخ ۳۱ دسامبر۲۰۲۰: شرایط در شهر دالیان، استان لیائونینگ وخیم شد، فقط ۱۶ منطقه با خطر متوسط اعلام شدند. برخی از مناطق مسکونی قرنطینه شده بودند تا حدی که ساکنان در تاریکی فریاد می‌زدند: «ما به غذا و ملزومات نیاز داریم!»
در زیر حوادث سایر مناطق آمده است:
پکن: سه منطقه در پکن (فنگتای، منتوگوئو و داشینگ) پس از وقوع عفونت‌های گروهی در بازار عمده فروشی شینفادی، در ۱۵ژوئن۲۰۲۰، وارد حالت جنگی شدند. علاوه‌بر این، مناطق خاصی در سه منطقه دیگر پکن (شونی، چائویانگ و شیچنگ) محدودیت‌ها را تشدید کردند. این موضوع ناشی از دستوری فوری بود و به مقامات گفته شد که آن را محرمانه نگه دارند.
استان هبی: شهر شیجیاجوانگ از ۳ژانویه۲۰۲۱ وارد حالت زمان جنگ شد.
استان شاندونگ: عفونت‌های گروهی در شهر چینگدائو در ۱۶اکتبر رخ داد، جایی که تعداد دو رقمی از موارد جدید عفونت شناسایی شدند.
استان سیچوان: به دلیل افزایش تعداد موارد آلوده، استان سیچوان در ۹دسامبر۲۰۲۰ وارد حالت زمان جنگ شد.
طبق گفته مقامات چینی، از اول ژانویه ۲۰۲۱، تعداد ۳۴ منطقه با خطر متوسط در سراسر کشور اعلام شده است. بیشتر آنها در سه استان شمال شرقی، شاندونگ و پکن، همراه با موارد جداگانه در مناطق دورافتاده مانند یوننان و شین‌جیانگ متمرکز می‌شوند.
آزار و اذیت وحشیانه در این مناطق
آزار و شکنجه علیه فالون گونگ که از سال ۱۹۹۹ آغاز شد، ۲۱ سال به طول انجامیده است و تعداد زیادی از شواهد توسط وب‌سایت مینگهوئی جمع‌آوری شده است. هنگامی که وزارت امور خارجه ایالات متحده به گروه‌های مذهبی اطلاع داد كه لیست ناقضان حقوق بشر را ارسال كنند، یك مقام رسمی تمرین‌كنندگان فالون گونگ را تشویق كرد تا لیستی از کسانی كه فالون گونگ را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند تهیه كنند. این مقام رسمی اشاره کرد که وب‌سایت مینگهوئی قابل اعتماد است و می‌توان اطلاعات آن را به عنوان منبع موثق ذکر کرد.
آمارهای موجود نشان می‌دهند که خبرگزاری‌های متعدد و رسانه‌های مهم اطلاعاتی از مینگهویی را ذکر کردهاند، مانند ای‌اف‌پی (۴۰ خبر) ، آسوشیتدپرس (۲۴)، سی‌ان‌ای (۲۰)، ژورنال جهانی (۱۶) ، رویترز (۱۴) و آر‌اف‌ای (۱۳).
شکنجه و کشتار
وب‌سایت مینگهوئی در سال ۲۰۱۳ گزارشی با عنوان «گزارشی تحقیقی درباره شکنجه و کشتار تمرین‌کنندگان فالون گونگ به دست ح‌ک‌چ» تهیه کرد (توجه: فقط نسخه چینی آن موجود است). این گزارش مفصل، ۳،۶۵۳ مورد مرگ را جمع آوری کرده است. اطلاعات برای تجزیه و تحلیل دقیق در یک پایگاه داده سازمان‌دهی و جمع‌آوری شد. تمام داده‌ها از وب‌سایت مینگهویی بودند.
این مطالعه نشان داد که بین سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۱۳، استان‌ها یا شهرهای در سطح استانی زیر، بدترین آزار و شکنجه علیه فالون گونگ را به رهبری اداره ۶۱۰ اعمال کردهاند: هیلونگ‌جیانگ، هبی، لیائونینگ، جیلین، شاندونگ، سیچوان، هوبی، هونان، هنان و پکن. بیشترین مرگ و میر تمرین‌کنندگان فالون گونگ درنتیجه آزار و شکنجه در استان هیلونگ‌جیانگ و پس از آن در استان هبی و استان لیائونینگ رخ داده است.
علاوه‌بر این، موارد مرگ در ۲۷۳ شهر سراسر کشور اتفاق افتاده است. تعداد ۱۲ شهر با بدترین وضعیت شامل هاربین (استان هیلونگ‌جیانگ)، چانگچون (استان جیلین)، ویفانگ (استان شاندونگ)، پکن، جیلین (استان جیلین)، چونگ‌چینگ، شنیانگ (استان لیائونینگ)، چنگدو (استان سیچوان)، شیجیاجوانگ (استان هبی)، دالیان (استان لیائونینگ)، بائودینگ (استان هبی) و یانتای (استان شاندونگ) بودند. سه شهر با بیشترین تعداد مرگ و میر، هاربین، چانگچون و ویفانگ بودند.
این موارد ۱۲۲ زندان در چین را شامل می‌شد. زندان زنان لیائونینگ با بیشترین مرگ و میر زنان تمرین‌کننده همراه بود، درحالی‌که زندان دوم لیائونینگ با بیشترین مرگ و میر مردان تمرین‌کننده ارتباط داشت.
همین بررسی همچنین گزارش داد که سه استان شمال شرقی (هیلونگ‌جیانگ، لیائونینگ، جیلین) و همچنین هبی، شاندونگ و سیچوان نیز با بیشترین تعداد موارد آزار و شکنجه در ارتباط بوده‌اند. طبق اطلاعات دریافت‌شده توسط وب‌سایت مینگهویی، دست‌کم ۴۹۹ تمرین‌کننده فالون گونگ در استان جیلین تنها در اثر آزار و اذیت ایمان خود طی دو دهه گذشته جان خود را از دست داده‌اند.
در طی پاندمی ویروس کرونا، این استان‌ها هستند که در مقایسه با سایر نقاط چین بدترین وضعیت را دارند. این موضوع می‌تواند اشاره‌ای به این نکته باشد که هرجا آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان بی‌گناه فالون گونگ بیداد می‌کند، احتمال دارد عواقب ناگواری مانند بیماری همه‌گیر یا سایر بدبختی‌ها را به بار آورد.
فاجعه‌های هولناک
در گزارش فوق‌الذکر، حدود ۱۰۰ نوع روش شکنجه از جمله شوک‌الکتریکی، سوزاندن با آتش، تخته آب (برای القای حس خفگی)، یخ زدن، دستبند‌زدن، نشستن (برای مدتی طولانی بدون حرکت)، گرسنگی، تحت کشش قراردادن بدن، ضرب‌وشتم ، سوءاستفاده جنسی، سوءاستفاده از نظر روانی، سقط اجباری، برداشت اعضای بدن و سوءرفتار از طریق حیوانات.
در طی آزار و شکنجه حدود ۱۰۰ نوع روش شکنجه روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ اعمال شده است.
به‌عنوان مثال، خانم گائو رونگ‌رونگ، کارمند آکادمی هنرهای زیبا لو شون در شنیانگ، استان لیائونینگ، در ژوئیه۲۰۰۳، توسط پلیس در اردوگاه کار لانگشان شش ساعت با باتوم‌های برقی آماج شوک قرار گرفت. چهره او ازشکل‌افتاده شد و در ۱۶ژوئن۲۰۰۵، در ۳۷ سالگی از دنیا رفت.
خانم گائو رونگ‌رونگ قبل (چپ) و بعد (راست) از سوزاندن از طریق اعمال شوک الکتریکی.
خانم وانگ یونجی، تمرین‌کننده از استان لیائونینگ، توسط پلیس در اردوگاه کار ماسانجیا، با دو باطوم برقی به‌طور همزمان و طی چند ساعت روی پستان‌های او شوک اعمال شد. پستان راست او کاملاً متلاشی و آسیب دیده بود. او در ژوئیه۲۰۰۶ درگذشت.
خانم سونگ هویلان، تمرین‌کننده از مزرعه شینهوا شهر هگانگ، استان هیلونگ‌جیانگ است. پلیس در اداره پلیس شهرستان هوآشان او را در دسامبر۲۰۱۰ دستگیر و در بازداشتگاه تانگیوان محبوس کرد. نگهبانان داروهای نامعلومی را به او تزریق کردند و باعث شدند قسمت پایین پای راستش، شامل پا و انگشتان پا، همه با تخریب و فاسدشدن بافت سیاه شود. در نهایت، پای راست او در ۲۵مه۲۰۱۱ کاملاً جدا شد.
پس از تزریق داروهای ناشناخته، پا و ساق پای خانم سونگ هویلان براثر چرکی و فاسدشدن بافت سیاه شد.
سرانجام پای راست خانم سونگ قطع و او ازکارافتاده شد.
خانم ژو شیا از شهر چنگدو، استان سیچوان، در ژوئن۲۰۰۳ به اردوگاه کار زنان نانموسی منتقل شد. پس از آن، او را در سه جلسه شستشوی مغزی نگه داشتند، نگهبانان در طی آن جلسات بارها او را مورد تجاوز قرار دادند. خانم ژو پس از بازگشت به خانه در ۲آوریل۲۰۰۴، دارای اختلال روانی بود. او نمی‌توانست از خودش مراقبت کرده یا احساسات خود را کنترل کند.
خانم ژو شیا (چپ) در سه اردوگاه کار سخت بارها مورد تجاوز قرار گرفت و بعداً دچار اختلال روانی (راست) شد.
خانم لیو ژیمی در خانواده‌ای فقیر در شهر لایانگ، استان شاندونگ بزرگ شد. او با برتری استثنایی آکادمیک، در سال ۱۹۹۷ ازسوی دانشگاه تسینگهوا، معروف به ام‌آی‌تی چین، پذیرفته شد. مردم او را «ققنوس طلایی که برفراز کوهستان دهکده پرواز می‌کند» می‌نامیدند. او در نوامبر۲۰۰۲ به حبس ۱۲ ساله محکوم و در زندان زنان شاندونگ نگه داشته شد، او سوءرفتارهای غیرقابل تصور روانی بعلاوه سوءاستفاده جنسی را متحمل شد. وقتی به خانه بازگشت دارای اختلال روانی بود و در فوریه۲۰۱۵ به‌طور رقت‌انگیزی درگذشت.
خانم لیو ژیمی، یک دانشجوی جوان آینده‌دار دانشگاه (چپ). او پس از دچارشدن به اختلال روانی به دلیل متحمل‌شدن سوءاستفاده روانی و جنسی، از افراد نیز اجتناب می‌کرد (راست).
خانم سونگ یانچوان، ۴۰ ساله معلم انگلیسی سابق در شهر شولان، استان جیلین بود. او در سال ۲۰۱۲ تحت خوراندن اجباری داروهای نامعلوم قرار گرفت. تا زمان بازگشت به خانه در ۲۰ژانویه۲۰۱۴، در وضعیت تهدید‌کننده زندگی بود و وزن بدنش فقط ۲۳٫۵ کیلو بود.
خانم سونگ یانچون (چپ) به دلیل قرارگرفتن تحت خوراندن اجباری داروهای ناشناخته دچار لاغری مفرط (راست) شد.
خانم ژائو یه، تمرین کننده‌ای از شهر تانگشان در استان هبی، در تاریخ ۲۵فوریه۲۰۱۱ توسط مأموران اداره پلیس راه هوئوجو دستگیر و به اردوگاه کار سخت زنان هبی فرستاده شد. شکنجه وارده بر او سلامتی او را از بین برد و باعث لاغری مفرط او شد. او در ۴۰سالگی در نیمه شب ۱۵دسامبر۲۰۱۲ درگذشت.
قبل (چپ) و بعد (راست) از اینکه خانم ژائو یه به دلیل ایمان به فالون گونگ مورد آزار و اذیت قرار گیرد.
این مواردی که در بالا توضیح داده شد تنها نوک کوه یخ در میان سرکوب گسترده و سراسری فالون گونگ در طی ۲۱ سال گذشته است. صدها هزار تمرین‌کننده مورد آزار، دستگیری و بازداشت قرار گرفته‌اند که ازجمله آنها می‌توان به زندان، شکنجه و شستشوی مغزی اشاره کرد. به‌خاطر سانسور و کنترل دقیق اطلاعات، تعداد زیادی از مردم از قساوت علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ اطلاع ندارند. تحت‌تأثیر تبلیغات نفرت‌برانگیز، بسیاری از آنها همچنین درخصوص تمرین‌کنندگان فالون گونگ تبعیض قائل شدند و حتی درباره آنها به مأموران گزارش دادند.
آزار و اذیت مذهبی و پیامدهای آن
با نگاهی به گذشته، آنچه در چین اتفاق می‌افتد اولین آزار و اذیت گسترده علیه اعتقادات معنوی نیست. به‌عنوان مثال، در امپراتوری روم باستان، نرون یکی از مشهورترین امپراتورهایی بود که مسیحیان را سرکوب کرد. مشابه افترازدن ح‌ک‌چ علیه فالون گونگ از طریق خودسوزی صحنه‌سازی‌شده، نرون آتش بزرگ رم را در سال ۶۴ به راه انداخت و مسیحیان را مسئول این خسارت دانست. بسیاری از مسیحیان کشته، خوراک حیوانات شده یا تا سرحد مرگ سوزانده شدند. در سال بعد طاعونی رخ داد که منجر به کشته‌شدن حدود ۳۰هزار نفر شد.
اما امپراتوران زیر به چنین علت و معلولی اعتقادی نداشتند و آزار و شکنجه وحشیانه را ادامه دادند. به‌عنوان مثال مارکوس اوریلیوس آنتونینوس (در دوره پادشاهی ۱۶۱ – ۱۸۰) دور چهارم آزار و شکنجه را آغاز کرد. او تصمیم گرفت که مسیحیان را ریشه‌کن کند و دستوری صادر کرد مبنی‌بر اینکه دارایی‌های خانواده مسیحیان را غارت کنند. شکنجه، کشتار، تکه‌پاره‌شدن توسط حیوانات در کولوسئوم نیز یک امر عادی بود.
در کتاب شهیدان فاکس نوشته شد: «برخی از شهیدان قبل از مرگ‌شان مجبور می‌شدند با پاهایی که از قبل زخمی شده بودند، از روی خارها، میخ‌ها، لاک‌های تیز و غیره عبور کنند، برخی دیگر آنقدر تازیانه می‌خوردند تا زمانی که رباط‌ها و رگهایشان عریان و آشکار شوند، و بعد از تحمل سخت‌ترین شکنجه‌هایی که ممکن است اعمال شود، با وحشتناک‌ترین شیوه‌های مرگ نابود می‌شدند.»
اندکی پس از آن عواقب آن آغاز شد. با شیوع طاعون آنتونین که بین سال‌های ۱۶۵ تا ۱۸۰ طول کشید حدود ۵میلیون نفر جان خود را از دست دادند. این بیماری در برخی مناطق یک سوم جمعیت را از بین برد و ارتش روم را به‌طور قابل توجهی تضعیف کرد. در مقایسه با طاعون در سال ۶۵ میلادی، این بیماری ویرانگرتر بود و گاهی باعث کشته شدن افراد درحالی‌که راه می‌رفتند می‌شد. حتی مارکوس و لوسیوس وروس، سایر امپراطوران روم، بر اثر طاعون درگذشتند.
جان اِفِسوس، اسقف و مورخ، شاهد طاعون جوستینیان بوده و در بخش ۲ وقایع‌نامه شرح داده است:
- صحنه‌ها در جاده‌های تاریک و خلوت که هر کسی را که به‌طور اتفاقی وارد آنها می‌شد و ترک می‌کرد آکنده از هراس و وحشت می‌کرد؛ - گله احشام رها‌شده و در‌حال پرسه‌زدن در کوه‌ها بودند و هیچ‌کسی نبود تا آنها را گردهم جمع کند؛ - گله‌های گوسفند، بز، گاو و خوک که مانند حیوانات وحشی شده بودند، بدون هیچ [زندگی در] زمینی زراعی و صدای انسانی که آنها را هدایت کند؛ - مناطقی کشت و زرع شده و پر از انواع میوه‌ها [که] به دلیل فقدان کسی که آنها را جمع کند بیش از حد رسیده و ریخته بودند.
از طاعون‌های باستانی گرفته تا بلایای امروزی، یک موضوع مشترک وجود دارد مبنی‌بر اینکه وفادار‌ماندن به ارزش‌ها و ایمان سنتی ما برکاتی از سلامتی و ایمنی را به همراه خواهد داشت. تاریخ غالباً تکرار می‌شود و امیدوارم که قبل از اینکه خیلی دیر شود، درس‌های خود را یاد بگیریم.
