(Minghui.org) مقامات در شهر مِنگزی در استان یوننان، خانم لیو یان را در 3ژوئیه2010 به‌دلیل داشتن مطالب فالون گونگ دستگیر کردند. دادگاه محلی در راستای سیاست آزار و شکنجه فالون گونگ، او را به 10 سال زندان محکوم کرد، حتی اگرچه هیچ قانونی در چین این روش تزکیه ذهن و جسم را جرم نمی‌داند.
خانم لیو در تاریخ 3ژوئیه2020 آزاد شد. او پس از آزادی متوجه شود که از کار اخراج شده و 22 سال سابقه خدمتش به‌عنوان کارمند دولت از بین رفته است. در نتیجه از مستمری بازنشستگی مورد حمایت کارفرمایش محروم شد و بیمه تأمین اجتماعی و پزشکی خود را نیز از دست داد. خانم لیو به‌جای اینکه در دوره بازنشستگی زندگی راحتی داشته باشد، اکنون در ناامیدی مالی به سر می‌برد.
فالون گونگ یا همان فالون دافا، یک باور معنوی و تمرین مدیتیشن است که حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری را آموزش می‌دهد. حزب کمونیست چین آزار و شکنجه فالون گونگ را در ژوئیه1999 آغاز کرد. خانم لیو قبل از آخرین دستگیری‌اش در سال 2010، سه بار دستگیر و دو سال در اردوگاه کار اجباری حبس شد.
خانم لیو 56ساله، لیسانس مهندسی برق از دانشگاه علم و فناوری کونمینگ، کار خود را در اداره منابع آب هونگهه در سال 1988 آغاز کرد و بعداً مهندس برق دارای گواهینامه و کارمند دولت شد. او به‌سرعت به سِمت معاونت رئیس اداره برق ارتقا یافت. خانم لیو مسئول تهیه گزارش‌های آماری سالانه درباره نیروی برق بود و هر سال مقامات استانی از کیفیت گزارش‌های او تقدیر می‌کردند.
همکار شوهرش در سال 1996 از آنها دیدن کرد و نسخه‌ای از جوآن فالون، کتاب اصلی فالون گونگ، را برایشان آورد. نخستین بار که خانم لیو این کتاب را خواند، مصمم شد این روش را تمرین کند. او در زندگی روزمره خود از آموزه‌های این روش پیروی می‌کرد و سازگاری‌اش با خانواده و همکارانش بسیار خوب بود. از نظر جسمی و روحی نیز احساس بسیار خوبی داشت.
آخرین دستگیری
عوامل اداره امنیت داخلی محلی و اداره 610 خانم لیو، شوهرش و چند تمرین‌کننده دیگر فالون گونگ را در 3ژوئیه2010 دستگیر کردند. مقامات خانه‌اش را غارت و بسیاری از دارایی‌هایش را توقیف کردند که چند وسیله نقلیه پلیس را پر کرد. مبلغ 12000 یوآن پول نقدی که این زوج برای پرداخت شهریه دانشگاه دخترشان کنار گذاشته بودند نیز توقیف شد. شوهرش با پافشاری توانست یک ماه بعد آن پول را پس بگیرد تا دخترشان بتواند به تحصیلش در دانشگاه ادامه دهد. اموال توقیف‌شده شامل اتومبیل برقی، رایانه‌ها، لپ‌تاپ‌ها و کتاب‌ها و فلایرهای فالون گونگش بود.
ده سال شکنجه
خانم لیو در مارس2011 در دادگاه میانی حوزه هونگهه به ده سال حبس محکوم شد. او به این حکم اعتراض کرد اما دادگاه عالی استان یوننان درخواستش را رد کرد.
خانم لیو طی 2 سال نخست حبسش در زندان شماره 2 زنان استان یوننان، مجبور بود هر روز از ساعت 7 صبح تا 10 شب روی چارپایه کوچکی بنشیند. ده‌ها برجستگی روی چارپایه وجود داشت که در نهایت باعث ترک‌برداشتن و چرک‌شدن گوشت باسنش شد. این وضعیت فشار شدیدی بر بدنش وارد می‌آورد و ضربان قلبش به‌طرز خطرناکی بالا رفت. این جریان باعث شد نگهبانان شکنجه‌اش نکنند. وقتی آنها سعی کردند خانم لیو را مجبور کنند برای بهبود زخم‌هایش دارو بخورد، او حاضر به خوردن داروها نشد. نگهبانان دو زندانی را مأمور كردند او را به‌صورت شبانه‌روزی تحت‌نظر داشته و مراقبش باشند. آنها زمانش را برای استفاده از توالت، خرید وسایل ضروری و تمیز‌کردن خودش محدود کردند. او اجازه تماس تلفنی با خانواده‌اش یا ملاقات با آنها را نیز نداشت.
بازآفرینی صحنه شکنجه: نشستن روی چارپایه‌ای کوچک برای زمان‌های طولانی فشار شدیدی به بدن وارد می‌کند و باعث درد طاقت‌فرسایی در قسمت پایین بدن می‌شود. پاها متورم می‌شوند و گوشت باسن کم‌کم ترک برمی‌دارد و چرک می‌شود.
خانم لیو در اوت2012 به بند 6 منتقل شد. شکنجه نشستن روی چارپایه کوچک همچنان ادامه داشت زیرا او حاضر نبود فالون گونگ را رها کند. حتی در زمان صرف غذا اجازه ایستادن نداشت. سه ماه به او اجازه دوش‌گرفتن یا شستن لباس‌هایش را ندادند. موهایش به هم چسبیده بود و هم‌سلولی‌‌هایش بابت بوی بد بدنش شکایت می‌کردند. از آنجا که فقط می‌توانست سه بار در روز از توالت استفاده کند، نمی‌توانست در مواقع ضروری به توالت برود. در نتیجه دچار هیپراوریسمی (افزایش سطح سرمی اسید اوریک) شد. نگهبانان به‌جای اینکه اجازه دهند بیشتر از توالت استفاده کند، او را مجبور به استفاده از دارو برای کنترل اسید اوریکش کردند.
در 7مارس2013 که مادرش فوت شد، شخصی با او تماس گرفت. از آنجا که حاضر به رهاکردن فالون گونگ نشد، مقامات زندان حاضر نشدند با پذیرش وثیقه به او اجازه دهند در مراسم خاکسپاری مادرش شرکت کند.
او هر ماه می‌توانست فقط 50 یوآن مایحتاج روزانه خریداری کند که شامل غذا نمی‌شد. زندان شنبه‌ها زودتر از معمول شام می‌داد و یکشنبه‌ها صبحانه نمی‌داد. او همه آخر هفته‌ها گرسنه بود. یک بار در یکشنبه صبح از روی چارپایه کوچک بلند شد و حاضر نشد دیگر رویش بنشیند. با فریاد به نگهبانان گفت: «از این پس روزهای یکشنبه روی این چارپایه نمی‌نشینم. این حق پایه‌ای هر انسانی است!» وقتی نگهبانان دیدند او مصمم است، تنهایش گذاشتند.
خانم لیو در اعتراض به آزار و شکنجه سه بار دست به اعتصاب غذا زد. نگهبانان برای محدودکردن حرکتش، تنگ‌پوشی به تنش کردند. لوله‌ای را از طریق سوراخ بینی در معده‌اش فرو کردند تا او را تحت خوراندن اجباری قرار دهند.
بازآفرینی صحنه شکنجه: تمرین‌کننده را می‌بندند و او را تحت خوراندن اجباری قرار می‌دهند.
او حاضر نبود سلولش را ترک کند و برای زندان، کار بدون مزد انجام دهد. نگهبانان به سایر زندانیان دستور دادند او را از سلولش بیرون بکشند. بر اثر کشیدنش روی زمین، لباس‌هایش پاره و باسن، ساق‌ها و پاهایش خونی شد.
بازآفرینی صحنه شکنجه: نگهبانان زندانیان زن را تحریک می‌کنند با کشیدن تمرین‌کننده از روی پله‌ها، او را شکنجه دهند.
خانم لیو نحوه اعتراضش را تغییر داد. او آهنگ‌های فالون گونگ را می‌خواند و به سایر زندانیان می‌گفت که چرا آزار و شکنجه اشتباه است. مقامات با مجازات همه افراد در سلولش دست به اقدام تلافی‌جویانه زدند و ازاین‌رو باعث رنجش هم‌سلول‌هایش از او شدند. او سپس روشش را تغییر داد و وقتی از سلولش بیرون بود، فریاد می‌کشید: «فالون دافا خوب است!» به‌این‌ترتیب صدها نفر صدایش را می‌شنیدند. او برای حقوقش می‌جنگید. سرانجام نگهبانان به او اجازه دادند در سلولش بماند و به‌جای اینکه برای انجام کار برده‌وار بیرون برود، تعالیم فالون گونگ را مطالعه کند. او از وقتش استفاده کرد و دادخواست‌هایی نوشت و خواست که بدون هیچ اتهامی، آزادش کنند. نگهبانان به او اجازه دادند هر زمان که نیاز دارد از توالت استفاده کند. او دیگر مجبور نبود روی چارپایه کوچک بنشیند و به‌صورت شبانه‌روزی تحت‌نظر باشد.
او در سال 2014 با ادعای بی‌گناهی، حاضر نشد دیگر یونیفرم زندان را تن کند. دوازده زندانی او را روی زمین نگه داشتند و لباس را به تنش کردند. او به آنها گفت به‌محض اینکه بگذارند برود، لباس را در خواهد آورد. یک ساعت بعد زندانیان، بخش را ترک کردند و او لباس را از تنش در آورد. نگهبانان به زندانیان دستور دادند برگردند و لباس را تنش كنند. سرانجام آنها خسته شدند و دیگر لباس را به او نپوشاندند.
روز بعد گروهی از زندانیان بیرون بندِ خانم لیو ایستادند و او را سرزنش کردند. او به آنها گفت که نمی‌ترسد. به‌محض اینکه به آنها نزدیک شد، آن زندانیان فرار کردند. روز بعد، همان گروه از زندانیان لبخند به لب آمدند و از او درخواست کردند لباس زندان را بپوشد. او آنها را رد کرد. نگهبانان و مسئولان نیز تهدیدش کردند اما فایده‌ای نداشت. نگهبانان دستور دادند پنجره و درِ سلولش را کاملاً باز بگذارند تا یخ بزند. چند روز بعد، زندانیانی که لباس گرم به تن می‌کردند، مریض شدند و پنجره‌ها را بستند.
خانم لیو لباس معمولی خود را می‌پوشید تا یک روز در فوریه2016 که در حال حمام بود، مسئولان زندان لباس‌هایش را برداشتند. آنگاه او مجبور شد یونیفرم زندان را به‌طور کامل تن کند و تا روزی که آزاد شد از آنها استفاده می‌کرد.
در سال 2015 تصمیم گرفت انجام تمرینات فالون گونگ را آغاز کند. ابتدا که شروع به این کار کرد، به‌دلیل وجود دوربین‌های نظارتی در همه جا، وحشت داشت. برای روبروشدن با ترسش، قبل از شروع، منتظر می‌ماند تا نگهبانان توقف کنند و به آنها می‌گفت: «من در حال انجام تمرینات فالون گونگ هستم!» وقتی نگهبانان به زندانیان دستور می‌دادند که جلویش را بگیرند، او تمرین را کنار می‌گذاشت و فریاد می‌زد: «فالون دافا خوب است، حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری خوب است.» او هر روز دو بار این کار را انجام می‌داد.
وقتی نگهبانان حضوروغیاب می‌کردند، زندانیان باید جمع می‌شدند و چمباتمه می‌زدند. شخصی که نامش خوانده می‌شد، باید بلند می‌شد. خانم لیو در حال خواندن اسامی، ایستاد، در حالی که باقی 300 زندانی چمباتمه زده بودند. وقتی نامش را صدا کردند، او گفت: «می‌خواهم بدون هیچ اتهامی آزاد شوم. ترجیح می‌دهم ایستاده بمیرم تا اینکه در حال چمباتمه‌زدن زندگی کنم.» در نهایت هیچ‌کس هنگام حضوروغیاب نامش را صدا نزد.
همچنین در سال 2015، مقامات کنار درِ هر سلول صفحه‌ای شیشه‌ای قرار دادند. زیر صفحه تکه‌ای کاغذ بود که نام هر شخص و خلاف‌هایی که مرتکب شده بود، فهرست شده بود. خانم لیو با دیدن اینکه روز کاغذ کنار نامش به فالون گونگ افترا زده شده، کاغذ را پاره کرد. سه هفته بعد نگهبانان متوجه شدند و با او صحبت کردند. او به آنها گفت که فالون گونگ روش تزکیه مقدسی است و آنها نباید به ایمان او توهین کنند. مقامات هرگز آن تکه کاغذ را دوباره در آنجا قرار ندادند.
قبل از اینکه خانم لیو بتواند آزادانه تمرینات فالون گونگ را انجام دهد، تعالیم فالون گونگ را مطالعه کند و آنها را از بر بخواند و درخواست‌هایش را بنویسد، دو سال هر روز با زندانبانان و زندانیان جنگید. این وضعیت تا روزی که در ژوئیه2020 آزاد شد، ادامه داشت.
خانم لیو در حالی که در زندان بود، در کل هفت درخواست تجدیدنظر درباره پرونده‌اش به دادگاه عالی استان یوننان ارائه داد. او در تاریخ 29نوامبر2016 از دادگاه عالی اطلاعیه‌ای مبنی بر رد درخواست‌های تجدیدنظرش دریافت کرد. در این اطلاعیه آمده بود که پرونده او به‌طور خاصی جدی است زیرا او «هدفمندانه فالون گونگ را ترویج داد و مطالب فالون گونگ را در مقیاس گسترده تولید و توزیع کرد، در حالی که می‌دانست آن یک فرقه است...»
او سپس به دادگاه عالی خلق و دادستانی عالی خلق دادخواست ارائه و توضیح داد كه دادگاه عالی به این روش برچسب و افترا زده است. او در مجموع 39 درخواست تجدیدنظر نوشت، تقریباً یک درخواست در هر ماه. مسئولان زندان پس از خواندن دادخواست‌هایش، نگهبانان را از گفتگو با او منع كردند زیرا نمی‌خواستند نگهبانان تحت‌تأثیر او قرار گیرند.
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری مشکلی ندارد، اما در این صورت ذکر عنوان مقاله اصلی و لینکش الزامی است.
مجموعه حبس و کار اجباری
