(Minghui.org) جیانگ یونگ هرگز فکر نمی‌کرد که مجبور شود از اتومبیلش فرار کند. برای یک سفر کاری در استان، در روز ۲۱ ژوئیه۲۰۲۱ آماده شد تا از خانه‌اش در شهر ژوکو به شهر جنگژو، استان هنان، سفر ۲۰۲ کیلومتری را آغاز کند.
جیانگ هنگام بعدازظهر به‌‌اند‌ازه کافی زود حرکت کرد تا به ساعت شلوغی در جنگژو نرسد. اوایل بار ترافیکی جاده روان بود. اما در ساعت 3:30 بعدازظهر در تونل بزرگراه پکن-گوانگژو، یک گذرگاه اصلی شمال به جنوب در چین، در ترافیک گرفتار شد.
چند روز بود که در جنگژو، مرکز هنان، باران شدیدی می‌‌بارید. با وجود کمی آب که در انتهای تونل جمع شده بود، رانندگان نگران نبودند. طبق گزارشات رسانه‌ها این شهر اخیراً 50 میلیارد یوان (7٫7 میلیارد دلار آمریکا) برای بهبود سیستم زهکشی خود هزینه کرده است. مقامات حتی افتخار می‌‌کنند که این شهر، «شهر اسفنجی» است، به این معنی که میتواند آب را به راحتی جذب و پخش کند.
در ساعت 4:30 بعدازظهر جیانگ هنوز در تونل گیر افتاده بود. ترافیک به‌سختی حرکت میکرد، اما بقیه چیزها خوب بود.
اما، حوالی ساعت 5 بعدازظهر، آب ناگهان مانند رودخانه به داخل تونل سرازیر شد. سطح آب به‌سرعت در حال افزایش بود. جیانگ از اتومبیل شاسی بلندش پیاده شد و دید اتوموبیل پشت سر او شروع به شناور شدن کرد. از آنجا که آب تا زانوهایش بود، جیانگ برگشت و دوستش را از در مسافر بیرون آورد. آب مدام به سمت پایین و بالا حرکت میکرد. آنها درحالیکه یکدیگر را گرفته بودند از میان آب گذشتند و موفق شدند به وسط راه برسند و به عقب برگردند. در عرض دو دقیقه، اتوموبیل شاسی بلند او ناپدید شد - کاملاً زیر آب بود.
فقط پنج دقیقه طول کشید تا سیل تمام تونل را دربر بگیرد. جیانگ و دوستش آخرین کسانی بودند که از تونل خارج شدند. جیانگ نمی‌دانست که چند نفر در بالا آمدن آب گرفتار شده‌‌اند. تنها چیزی که می‌‌دانست این بود که اتوموبیل‌های زیادی جلوی او گیر افتاده بودند.
حزب کمونیست چین اعلام کرد که بر اثر جاری شدن سیل در تونل بزرگراه پکن-گوانگژو 6 نفر کشته شده‌‌اند. بسیاری در صحت این عدد تردید دارند. این تونل دارای سه باند در هر جهت است و بیش از یک و نیم کیلومتر طول دارد. در زمان وقوع سیل اتومبیل‌ها در کنار یکدیگر جمع شدند شدند. علاوه بر این، فقط در پنج دقیقه، چند نفر می‌‌توانند سریع تصمیم به فرار بگیرند و بتوانند از آب عبور کنند و از تونل خارج شوند؟
در همان زمان سیل مشابهی در ایستگاه‌های مترو جنگژو رخ داد. آب بالا آمد و بیشتر قسمت‌های واگن‌های قطار را پر کرد. بسیاری از مردم بر اثر کمبود اکسیژن جان خود را از دست دادند. باز هم، تعداد کل افراد فوت شده مشخص نیست.
اگر مسئولان دستورالعمل‌های درست را صادر کرده بودند، می‌‌شد از این فاجعه جلوگیری کرد. در حقیقت، یک روز قبل از فاجعه، اداره هواشناسی پنج هشدار قرمز درخصوص طوفان باران صادر کرد، اما مقامات جنگژو دستور دادند که تمام سیستم‌های حمل و نقل اصلی، از جمله تونل‌ها و متروها همچنان در حال کار باشند.
و آنچه باعث بدتر شدن اوضاع شد این بود که اوایل روز فاجعه، مقامات اجازه دادند که آب از مخزن چانگژوانگ در جنگژو آزاد شود، زیرا سطح آب آن از سطح هشدار فراتر رفته بود. موجی از آب که جیانگ و سایرین در تونل‌ها و مترو مشاهده کردند، ناشی از بارش باران نبود، بلکه ناشی از تخلیه آب مخزن بود.
تعداد کمی‌‌از مردم در چین علت واقعی این فاجعه را می‌‌دانند. ح‌ک‌چ برای ساکنان محلی، به دروغ ادعا کرد که جنگژو بارندگی بی‌‌سابقه‌ای داشته است که یک بار در هزار سال اتفاق می‌‌افتد، بنابراین از مسئولیت‌های خود شانه خالی کرد. در خارج از آن منطقه، به ندرت کسی به‌دلیل سانسور گسترده ح‌ک‌چ از جزئیات فاجعه آگاه بود.
دروغ دربارۀ فجایع
شباهت‌های زیادی بین نحوه اداره کردن فاجعه سیل جنگژو و مرحله اولیه شیوع ویروس ووهان توسط ح‌ک‌چ وجود دارد. ترفند
اصلیِ سرپوش گذاشتن بر فاجعه و کنترل افکار عمومی، از جمله جلب توجه مردم به جاهای دیگر بود. با این کار، رژیم اساساً بر تأمین قدرت و کنترل خود تمرکز می‌‌کند، نه بر زندگی و رفاه مردم.
یک مثال، طوفان باران دیگری که به مراتب بزرگتر در استان هنان، در اوت197۵ رخ داد. در آن زمان، ۵۸ سد متوسط و کوچک به‌دلیل ساخت ضعیف فرو ریخت. هفت شهرستان در عمق چند متری آب فرو رفت. بیش از 12 میلیون نفر در 29 شهرستان و شهر تحت تأثیر قرار گرفتند و 6٫8 میلیون خانه ویران شد. سیل همچنین بیش از ۹۷ کیلومتر راه آهن پکن-گوانگژو را ویران کرد، حمل و نقل قطار را به مدت 18 روز متوقف کرد و در نتیجه 10 میلیارد یوان (1٫٫5 میلیارد دلار آمریکا) به ضرر اقتصادی مستقیم منجر شد.
هشت عضو کمیته ملی کنفرانس مشورتی سیاسی خلق مقالاتی نوشتند که تعداد کشته‌شدگان سیل 197۵ را بیش از 230هزار نفر اعلام کرد. اما، ح‌ک‌چ صدای تقریباً تمام گزارشات مربوط به این فاجعه را خفه کرد.
مثال دیگر ویروس سارس است، که اولین بار در نوامبر2002 در استان گوانگدونگ گزارش شد. در آن زمان، حزب کمونیست چین در حال برگزاری شانزدهمین کنگره ملی حزب بود. جیانگ زمین، رهبر وقت حزب کمونیست چین، به رسانه‌ها دستور داد دربارۀ این بیماری گزارش ندهند تا از خراب کردن روحیه «شاد» مردم برای کنگره ملی حزب اجتناب شود.
تا اینکه در مارس2003 هنگا‌می‌‌که یک پزشک گوانگدونگی بر اثر سارس در هنگ کنگ درگذشت، جهان مطلع شد که سارس در چین گسترش یافته است. آن موقع دیگر خیلی دیر شده بود.
بلافاصله پس از آن، رسانه‌های ح‌ک‌چ در 2آوریل2003 اعلام کردند که چین به طور مؤثری اپیدمی سارس را کنترل کرده است. وزیر بهداشت چین، ژانگ ونکانگ، روز بعد در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: «من مسئولانه می‌‌گویم که کار، زندگی و مسافرت در چین امن است.»
اما، مردم چین در همان لحظه همچنان به بیماری سارس مبتلا می‌شدند. شیائوتانگشان، مرکز ایزوله سارس پکن، مشغول سوزاندن جسد افرادی بود که بر اثر سارس فوت شده بودند. رئیس حزب کمونیست چین، جیانگ زمین، برای اجتناب از عفونت سوار بر «قطار ویژه ریاستش» در سراسر چین حرکت میکرد.
در یک مثال دیگر، دو قطار سریع‌السیر در 23ژوئیه2011 در نزدیکی شهر ونژو، استان ژجیانگ با یکدیگر برخورد کردند. پنج ساعت بعد، مقامات پایان مأموریت نجات را اعلام کردند زیرا هیچ «نشانه‌ای از بازماندگان» وجود نداشت. قطار و واگن‌ها را نابود و آنها را معدوم کردند. اما، 16 ساعت بعد، یک دختر دو سال و نیمه، شیانگ ویئی، توسط اقوام خود در واگن باقی‌مانده از قطار زنده پیدا شد.
پنج ساعت بعد، در یک کنفرانس مطبوعاتی از وانگ یونگ پینگ، سخنگوی وزارت راه آهن پرسیده شد که چرا پس از توقف تلاش‌های دولت برای نجات، دختری زنده پیدا شد. وانگ پاسخ داد: «شاید بتوان این را معجزه زندگی نامید.»
آنچه به اندازه مخفی‌کاری‌ها و دروغ پردازی‌های ح‌ک‌چ بد است، قضاوت نادرستش درباره فجایع، ناتوانی‌اش در نجات و بی‌‌احترا‌می‌‌به جان انسان‌ها است. مهمترین نکته برای ح‌ک‌چ تأمین قدرت خود به هر قیمتی است.
مدیریت پس از حوادث
بسیاری از فجایع در چین توسط مقامات ایجاد می‌‌شود. اما، بدون در نظر گرفتن علت واقعی، ح‌ک‌چ بارها و بارها به عموم مردم می‌‌گوید که دلیل زنده ماندن چینی‌ها رهبری خردمندانه حزب است. به همین منظور، هر بلای طبیعی یا دست‌ساز با «تشکر از حزب» به پایان می‌‌رسد.
شهرستان ونچوان در استان سیچوان در 12مه2008 دچار زلزله 8.2 ریشتری شد. آمار رسمی‌‌منتشر شده در 25سپتامبر 69،227 نفر کشته بود. 374،643 مجروح ؛ و 17،923 مفقود شده است. تحقیقات یک سازمان خصوصی گزارشی در خصوص حدود 300هزار کشته، از جمله بیش از 30هزار دانش‌آموز، که بسیاری از آنها دانش‌آموزان ابتدایی بودند، ارائه کرد.
رسانه‌های ح‌ک‌چ فقط گزارش دادند که حزب چقدر عالی بود و اینکه مردم برای کمک به نجات، به حزب پیوستند. دولت ونچوان 12مه2018، دهمین سالگرد زلزله را «روز قدردانی (ح‌ک‌چ)» اعلام کرد.
اما دولت از ساختمانهای مدرسه زیر سطح استاندارد که فرو ریخت و دانش‌آموزان داخل آن کشته شدند، نا‌می‌‌نبرد و هیچ‌گاه تحقیق نکرد که چه کسی مسئول ساخت و ساز ضعیف بوده است.
والدینی که فرزندانشان زیر آوار مدرسه جان باختند، خودشان تحقیق کردند. آنها به مدت ده سال برای عدالتخواهی به همه سطوح دولت رفتند. آنها نه تنها پاسخی دریافت نکردند، بلکه سرکوب، ضرب و شتم و حتی دستگیر شدند. اجازه نداشتند برای قربانبان مراسم یادبود بگیرند. هنگا‌می‌‌که آنها سعی کردند طرح شکایت مدنی علیه مدرسه و شرکت‌های ساختمانی ارائه دهند، مقامات از پذیرش آنها خودداری کردند و گفتند که محدودیت زمانی هشت سال است و این مدت به پایان رسیده است.
«ویروس ح‌ک‌چ» یا ویروس کوید-۱۹در اوایل سال 2020 در ووهان، استان هوبی شیوع پیدا کرد. حزب کمونیست چین روال خود را برای مخفی‌کاری، کنترل رسانه‌ها و سرکوب افشاگران» اجرا کرد.
در حالی که پاندمی هنوز در سراسر جهان در حال گسترش بود، حزب کمونیست چین کتاب «کشوری بزرگ در مبارزه با پاندمی» را منتشر کرد و ادعا کرد که در نبرد «ویروس ح‌ک‌چ» تحت رهبری بزرگ حزب پیروز شده است. در 8سپتامبر2020، ح‌ک‌چ مراسمی را برای اهدای مدال به «قهرمانان» مبارزه با ویروس برگزار کرد. همه اینها باعث ایجاد یک احساس غلط غرور ملی و این توهم می‌‌شود که ح‌ک‌چ در حالی که سایر کشورها هنوز در رنج و ابتلا هستند، بر ویروس غلبه کرده است. بسیاری از جوانان چینی، به ویژه ژونگ نانشان، یک متخصص بهداشت مشهور به ترویج روایت‌های حزب کمونیست چین در مبارزه با ویروس می‌پردازد.
امسال، برای منحرف کردن افکار عمو‌می‌‌از تمرکز بر سیل جنگژو و کشف مقصر واقعی، ح‌ک‌چ چند «موضوع داغ» ایجاد کرد، از جمله یک ستاره مشهور سینما به دلیل تجاوزهای متعدد مورد شکایت قرار گرفت و مقامات شرکت‌های بزرگ را جریمه کردند. سپس توجه مردم از جنگژو و قربانیان برداشته شد.
بدرفتاری با قربانیان تعیین شده
برخی ممکن است استدلال کنند که ح‌ک‌چ سربازانی را برای نجات قربانیان سیل و سازماندهی کارهای امدادرسانی به فجایع اعزام کرده است. آیا آن سربازان واقعاً قهرمانانی نبودند که جان خود را برای نجات دیگران به خطر‌‌اند‌اختند؟
بله، آنها واقعاً قهرمان بودند، اما حزب کمونیست چین همیشه با توجه به اینکه حزب در عملیات نجاتش چقدر عالی است و چه نجات‌دهنده‌ای برای مردم چین است، توجه مردم را به خود معطوف کرده است. بسیاری از کشورهای دیگر در جهان تمام تلاش خود را برای نجات شهروندان خود در هنگام وقوع بلایا انجام می‌‌دهند، اما آنها این تلاشها را تعهدات دولت خود می‌‌دانند، نه سرمایه سیاسی برای خودستایی و مباهات دولت.
ح‌ک‌چ هرگز به زندگی مردم اهمیت نداده و تنها چیزی که به آن اهمیت می‌‌دهد حفظ قدرت است. بنابراین، میتواند قربانی کردن یک گروه کوچکتر از مردم برای وفاداری یک گروه بزرگتر را توجیه کند. آن گروه کوچکتر اهمیت چندانی ندارد - حتی مرگ آنها نیز مهم نیست. تا زمانی که اکثریت فریب تبلیغات حزب کمونیست چین را می‌‌خورند و معتقدند که ح‌ک‌چ ناجی آنها است، ح‌ک‌چ قدرت خود را حفظ می‌‌کند - این تنها چیزی است که برای رژیم اهمیت دارد. بنابراین، حزب کمونیست چین همیشه انرژی خود را برای مخفی‌کاری در خصوص فجایع پی‌درپی صرف کرده است تا کسانی که مستقیماً در معرض فجایع قرار نگرفته‌‌اند دلسرد یا بیدار نشوند و حتی مراسم پس از وقوع فاجعه برگزار کرده تا افراد قربانی نشده را تا حد اشک ریختن «تحت تأثیر» رهبری بزرگ حزب در غلبه بر فجایع قرار دهد.
بنابراین وقتی ویروس سارس یا ح‌ک‌چ در چین در حال گسترش بود، تمرکز اصلی ح‌ک‌چ نه بر روی افرادی که آلوده یا در معرض خطر بودند، بلکه بر آرام کردن بقیه افراد بود. هنگام وقوع زلزله یا سیل، تمرکز اصلی حزب کمونیست چین قربانیان نبود بلکه عموم مردم دیگر مناطق چین بود.
در 20ژوئیه2020، سد وانگجیا در استان آنهویی دریچه‌های آزادسازی آب رودخانه هوآی را باز کرد. دو شهرستان که 200 هزار نفر در آن زندگی می‌‌کردند را در بر گرفت. مردم آنجا همه چیز را از دست دادند و مجبور شدند دوباره خانه‌های خود را بازسازی کنند. این شانزدهمین باری بود که مقامات از 19۵۳ آب را در این منطقه رها می‌‌کردند.
مردم پرسیدند: از آنجا که آنهویی دارای ۱۵ منطقه تعیین شده است که میتواند سیلاب را آزاد کند، چرا مقامات هرگز مردم را به مکانهای دیگر منتقل نکرده‌‌اند؟ آیا حداقل دولت نباید هر سال چادر، لوازم نجات و بودجه نجات تهیه کند؟ چرا هنگام آزاد شدن آب چیزی برای قربانیان وجود نداشت؟
پاسخ این بود: ح‌ک‌چ به هیچ وجه به آن افراد اهمیت نمی‌دهد - این گروهی است که ح‌ک‌چ میتواند در هر زمان آن را حذف کند، مادا‌می‌‌که بتواند اکثریت عموم مردم را آرام کند.
نتیجه‌گیری
فرهنگ سنتی چین معتقد است که وقتی مقامات مرتکب اشتباه میشوند یا درستکار نیستند، آسمان آنها را با بلایا و فجایع مجازات می‌‌کند.
ح‌ک‌چ با الحاد، شستشوی مغزی و عدم آزادی عقیده، مردم چین را در مسیر اشتباهی قرار داده است.
بسیاری از بلایای طبیعی یا ناشی از ح‌ک‌چ در چین رخ داده است. زمان آن فرا رسیده است که مردم ح‌ک‌چ را بشناسند و از آن دوری کنند.
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر میشوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.
مجموعه نظرات و دیدگاه‌ها
