(Minghui.org) سه سال پیش که 54ساله بودم بیناییام تار شد. احساس میکردم باید از عینک مطالعه استفاده کنم. برخی از تمرینکنندگان محلی فا را با عینک مطالعه میکنند. وقتی در جمعشان اشاره کردم که ممکن است بهزودی به عینک نیاز داشته باشم، جینگ گفت: «تو تمرینکننده فالون دافا هستی. نباید مانند فردی عادی به عینک مطالعه نیاز داشته باشی.»
چیزی نگفتم.میدانستم که نباید فکر کنم بیناییام مشکل دارد. اما درنهایت عقیده و تصور بشریام بر من غلبه کرد. مضطرب بودم، زیرا وقتی تعالیم استاد را میخواندم نمیتوانستم خوب ببینم. وقتی به خانه برگشتم آنچه را که استاد درباره چشم آسمانی گفتهاند خواندم: «به همین علت عدهای عقیدۀ انعطافناپذیری را شکل دادهاند که فقط آنچه شخص میتواند با چشمان خود ببیند حقیقی و عینی است. آنها به آنچه نمیتوانند ببینند باور ندارند. در گذشته چنین افرادی بهعنوان "افرادی که ایمان کمی دارند" در نظر گرفته میشدند، گرچه الان ممکن است مردم نتوانند توضیح دهند که ایمان چه ارتباطی با آن دارد. این منطقی به نظر میرسد که آنچه را نمیبینند، باور نمیکنند. اما اگر از سطحی کمی بالاتر به آن نگاه کنید، منطقی نیست.» («سخنرانی دوم»، جوآن فالون)
عبارت «ایمان کمی دارند» مرا تکان داد. پس از تعمق در این موضوع، متوجه شدم که باید بهجای تکیه بر «حقیقی و عینی»، خود را با معیارهای فا بسنجم. بااینحال فقط این بخش درباره توانایی فا برای بهبود سلامت جسمی را درک کردم، اما هیچ تأکیدی بر بهبود شینشینگم یا رها کردن وابستگیهایم نداشتم. این شکافی در تزکیهام بود. دیدم گاهی واضح بود، اما در باقی زمانها تار بود.
امسال در روزهای گرم تابستان خیلی در مزرعه کار کردم و خیلی عرق ریختم. یک روز وقتی آموزههای دافا را با سایر تمرینکنندگان میخواندم، دیدم بهطور جدی تار شد. بدون فکر کردن، عینک مطالعه تمرینکنندهای را روی چشمانم گذاشتم، اما کمکی نکرد. بنابراین آن را از روی چشمانم برداشتم.
جینگ از من پرسید: «آیا میخواهی دوباره به عینک مطالعه تکیه کنی؟» او درکش را به اشتراک گذاشت: «در بٌعدهای دیگر همهچیز زنده است. اگر به آن تکیه کنی، سعی میکند کنترلت کند. نظرت چیست که با اصول دافا، عقیده و تصورت را تغییر دهی؟»از او پرسیدم چطور میتوانم این کار را انجام دهم.
جینگ این سخن استاد را نقل کرد: «دافا میتواند هر حالت غیرعادی را اصلاح کند.» (آموزش فا در کنفرانس فای شرق ایالات متحده) تازه میخواستم با او بحث کنم که متوجه شدم نگرشم از خود واقعیام نیست. خود واقعیام میخواست وابستگیها را رها و بهخوبی تزکیه کند.
به درون نگاه کردم و متوجه شدم هیچیک از چیزهایی که تمرینکنندگان تجربه میکنند تصادفی نیست. استاد ازطریق حرفهای آن تمرینکننده به من میگفتند که چهکار کنم.
بعد از اینکه به این درک رسیدم، از صمیم قلب از استاد بهخاطر محبت نیکخواهانهشان تشکر کردم. از آن همتمرینکننده هم تشکر کردم که به من محیطی برای رشد و بهبود داد.
این تجربه درک بهتری از سخنان استاد در شعر «آبدیده کردن اراده» به من داد: «سختی را همانند لذت درنظر بگیرید.»(هنگ یین 1)
هر ناراحتی یا سختی جسمی که تجربه میکنیم یک یادآوری برای ماست که شینشینگ خود را بهبود بخشیم، کارما را از بین ببریم و کارما را به تقوا تبدیل کنیم. این به ما هشدار میدهد که در امور دنیوی غرق نشویم. ما اینجا هستیم تا با دنبال کردن راهنمایی استاد، به خانه واقعیمان بازگردیم.
اکنون بیناییام به حالت عادی بازگشته است، اما هنوز وقتی حقیقت را برای مردم روشن میکنم، وابستگیهایی به راحتی و خودخواهی و نگرانیهای مختلف دارم. اما این اطمینان را دارم که برطبق اصول دافا، جذب فا خواهم شد و با سرعت اصلاح فا همگام خواهم شد.
دیدگاههای ارائهشده در این مقاله بیانگر نظرات یا درک خود نویسنده است. کلیۀ مطالب منتشرشده در این وبسایت دارای حق انحصاری کپیرایت برای وبسایت مینگهویی است. مینگهویی بهطور منظم و در مناسبتهای خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
کپیرایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه رشد و اصلاح خود