(Minghui.org) مقال، اخیر «فالون گونگ در تمام این سال‌ها در چین همیشه قانونی بوده است» به چند سند صادر شده توسط رژیم کمونیستی چین استناد می‌کند که برخی از گروه‌های مذهبی خاص را به‌عنوان فرقه معرفی می‌کند تا نشان دهد که هرگز هیچ مبنای قانونی برای آزار و شکنجه فالون گونگ وجود نداشته است. چرا؟ زیرا هرگز در آن اسناد به فالون گونگ اشاره نشده بود. فالون گونگ در فهرست رسمی گروه‌های ممنوعه‌ای که توسط رژیم تنظیم شده است، وجود ندارد و هرگز نیز وجود نداشته است.
در حالی که فکر می‌کنم آگاهی و داشتن یک پیش‌زمینه حقوقی کلی در مورد وجود نداشتن مبنای قانونی برای آزار و شکنجه خوب است، همچنین می‌خواهم از هم‌تمرین‌کنندگان بخواهم در روشنگری حقیقت به این اسناد بیش از حد اهمیت ندهند.
به‌عنوان مثال، وقتی به ما می‌گویند «مسیحیت در یک کشور خاص قانونی نیست»، ما معتقدیم که مشکلی در آن کشور وجود دارد، نه مشکلی در مسیحیت. به همین ترتیب، ما نباید بیش از حد نگران این باشیم که رژیم کمونیستی چگونه به فالون گونگ برچسب می‌زند، اما باید بر این واقعیت پابرجا بمانیم که فالون گونگ باید در همه کشورها، از جمله چین، قانونی باشد.
جن شن رن (حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری) بالاترین اصول جهان هستند. اگر انسان با اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری زندگی کند، انسان شریف و درستکاری است. اگر رژیمی تمرین‌کنندگان فالون گونگ را صرفاً به‌خاطر ایمانشان هدف قرار دهد، آیا این نشانه روشنی نیست که رژیم فاسد، بی‌قانون و شرور است؟
در خارج از چین، همیشه برای تمرین‌کنندگان فالون گونگ قانونی بوده است که ایمان خود را تمرین کنند و با دیگران در مورد آن صحبت کنند. اما، در چین، به‌رغم ناکامی رژیم در ارائه هرگونه مبنای قانونی برای توجیه ادعای خود، چنین فعالیت‌های عادی به‌عنوان «غیرقانونی» شناخته شده است.
به بیان صریح، قوانین حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) منحصراً برای دفاع از حزب شرور وجود دارد. اجرای قانون تحت حاکمیت ح‌ک‌چ بین خوب و بد یا درست و نادرست تمایز قائل نمی‌شود، بلکه تنها به‌عنوان ابزاری برای تضمین آنچه که برای حزب بسیار سودمند است، «بزرگ، باشکوه و درست» به‌کار می‌رود، همانطور که آن ادعا می‌کند برای همیشه خواهد بود.
امروز، اجماع بین‌المللی وجود دارد که در چین کمونیستی هیچ حاکمیت قانون وجود ندارد. تنها قانون واقعی اطاعت از حزب است، حتی اگر این به معنای ترویج شرارت و آسیب رساندن به کسانی باشد که هیچ اشتباهی مرتکب نشده‌اند.
درست است که ح‌ک‌چ هرگز در هیچ یک از آن اسناد از فالون گونگ نامی نبرده است. در حقیقت، هرگز قانونی وضع نشده است که فالون گونگ را جرم محسوب کند. درک من این است که ح‌ک‌چ هیچ قانون مکتوبی برای جرم محسوب کردن تمرین فالون گونگ نداشته ، زیرا با یک مسئلۀ بغرنج مواجه بوده است. برای جرم محسوب کردن چیزی یا شخصی، ح‌ک‌چ باید در وهله اول توصیفی از آن چیز یا شخص ارائه دهد.
بنابراین، اگر می‌خواست قوانینی را برای ممنوع کردن این تمرین وضع کند، باید توضیح می‌داد که اصلاً فالون گونگ چیست. این ممکن است بسیاری را وادار کند که کتاب‌های فالون گونگ را جستجو کنند تا بدانند چه دلیلی برای ممنوعیت وجود دارد. حزب نمی‌خواست این اتفاق بیفتد، زیرا عموم مردم به راحتی می‌دیدند که فالون گونگ صرفاً به مردم می‌آموزد که از اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری پیروی کنند.
به این ترتیب، حزب با تبلیغات افترا‌آمیز و برچسب فرقه زدن به آن بدون تصویب هیچ قانونی به لکه‌دار کردن فالون گونگ متوسل شد، در حالی که تمام کتاب‌ها و مطالب فالون گونگ را نابود می‌کرد تا مردم نتوانند متوجه شوند که فالون گونگ واقعاً چیست. این سازمان از بلندگوی تبلیغاتی گسترده خود و از طریق توهین رسانه‌ای برای تلقین به عموم مردم علیه فالون گونگ استفاده کرد و مردم چین را به‌طور مؤثری شستشوی مغزی داد تا باور کنند که فالون گونگ به نوعی «سزاوار آن چیزی است که به دست آورده است».
ح‌ک‌چ هر کاری می‌کند، هدف اصلی آن همیشه توجیه و تداوم آزار و شکنجه بوده است. در نتیجه حتی زمانی که با استناد به اسناد مذکور حقایق را روشن می‌کنیم، باید مراقب باشیم.
به‌عنوان مثال، اگرچه «تصمیم دربارۀ ممنوعیت سازمان‌های فرقه‌ای، و جلوگیری و مجازات فعالیت‌های فرقه‌ای» صادر شده توسط دادگاه عالی خلق و دادستانی عالی خلق چین، اشاره‌ای به فالون گونگ نکرده است، اما آشکارا بیان می‌کند که فرد از اعتقاد معنوی‌اش دفاع و حقایق را روشن می‌کند، عمل مجرمانه محسوب می‌شود.
مثال دیگر این است که اگرچه وزارت امنیت عمومی فالون گونگ را در فهرست فرقۀ خود که در سال 2000 منتشر شد، قرار نداد، اما بسیاری از اسناد دیگر را منتشر کرده بود که فالون گونگ را قبل از آن مستقیماً هدف قرار داده بود.
اگر بیش از حد بر این واقعیت تأکید کنیم که فهرست فرقه‌ها شامل فالون گونگ نمی‌شود، در واقع شرارت ح‌ک‌چ را کم‌اهمیت جلوه می‌دهیم و ممکن است مانع افشای کامل جنبه‌های شنیع‌تر آزار و شکنجه شویم.
تکرار می‌کنم، فالون گونگ مشروعیت خود را از هیچ قانونی در مورد کتاب‌ها در چین یا هیچ‌جای دیگری کسب نمی‌کند.ما برای پایان دادن به آن باید به افشای حقیقت پشت آزار و شکنجه تکیه کنیم، نه به استناد به سیاست‌ها، مقررات و قوانین ح‌ک‌چ.
موارد فوق درک محدود من است. لطفاً اگر مورد نامناسبی هست تصحیح کنید.
یادداشت سردبیر: این مقاله فقط بیانگر درک فعلی نویسنده است که با تمرین‌کنندگان به اشتراک گذاشته شده است تا بتوانیم «مطالعه و تزکیه خود را با یکدیگر مقایسه کنیم.» («تزکیه راسخ»، هنگ یین)
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.
مجموعه روشنگری حقیقت
