(Minghui.org) خانم هه گویژن، 79ساله و ساکن شهر کونمینگ (استان یوننان)، در اوت 2019 به‌دلیل حفظ ایمانش به فالون گونگ، در خانه‌اش دستگیر و به بازداشتگاهی فرستاده شد. او در بازداشتگاه دچار آسیب‌دیدگی در ناحیه کمر شد، اما مراقبت‌های پزشکی کافی به او ارائه نشد. بعداً که به سه سال حبس محکوم شد، نگهبانان زندان او را مورد آزارواذیت‌های مختلفی قرار دادند که مشکلات کمرش را بدتر کرد.
او در ماه مه 2021، در حالی که هنوز در حبس بود، اخطاریه‌ای دریافت کرد که به او دستور می‌داد مقدار زیادی از مستمری بازنشستگی دریافتی‌اش را برگرداند؛ مستمری‌ای که بین اوت 2019 تا اوت 2020 و نیز بین مارس 2011 تا مارس 2014 (در طول اولین دوره حبس سه‌ساله‌اش) دریافت کرده بود. خانواده‌اش توانستند حدود یک‌چهارم آن وجوه را در زمان حبس او بپردازند و مقامات از زمان آزادی او در 11 مارس 2022 نیز وجوهی را از مزایای بازنشستگی کنونی‌اش کسر کرده‌اند. پلیس محلی و مقامات همچنین اغلب او را در خانه‌اش مورد آزارواذیت قرار داده‌اند.
فالون گونگ یا همان فالون دافا روشی معنوی است که از سال 1999 مورد آزار و شکنجه به‌دست رژیم کمونیستی چین قرار گرفته است.
آخرین دستگیری و بازداشت
در 11 اوت 2019 چهار مأمور لباس‌شخصی وارد منزل خانم هه شدند. یکی از مأموران تکه‌ای کاغذ را در دستش تکان می‌داد و ادعا می‌کرد که حکم بازرسی او است، در حالی که باقی مأموران به خانه او یورش بردند. آن‌ها ادعا می‌کردند ویدئویی دارند که نشان می‌دهد او درباره فالون گونگ با مردم صحبت می‌کند، اما هرگز آن ویدئو را نشان ندادند تا تأیید کند که آن شخص واقعاً خانم هه است. مأموران کتاب‌های فالون گونگ و عکس‌های بنیان‌گذار این روش را توقیف کردند، بدون این‌که فهرستی از اقلام توقیف‌شده را صادر کنند یا به او اجازه دهند آنچه را که توقیف شده بود بررسی کند.
مأموران او را به ایستگاه پلیس شیائوناممن بردند و قبل از بازجویی او را روی یک صندلی فلزی بستند. آن‌ها مجبورش کردند برگه بازجویی را امضا کند بدون این‌که اجازه دهند آن را بخواند. پلیس او را یک شب در اداره پلیس نگه داشت و تا صبح روز بعد به او غذا نداد.
بازسازی صحنه شکنجه: صندلی فلزی
پلیس پس از این‌که به اجبار اثر انگشتان خانم هه را ثبت کرد، او را به خیابانی برد و سعی کرد از او عکس‌هایی بگیرد تا مدارکی علیه او جعل کند. آن‌ها همچنین به او دستور دادند اطلاعات مربوط به سایر تمرین‌کنندگان را به آن‌ها بدهد، اما خانم هه حاضر به همکاری نشد.
سپس پلیس قبل از بردن خانم هه به بازداشتگاه شهر کونمینگ، او را به بیمارستان برد و مجبورش کرد تحت معاینه پزشکی قرار گیرد، اما بازداشتگاه با خواندن گزارش پزشکیِ او از پذیرشش خودداری کرد. پلیس او را برای معاینه مجدد به بیمارستان دیگری برد، سپس او را به بازداشتگاه بازگرداند، یک ساعت با نگهبانان جروبحث و درنهایت متقاعدشان کرد که او را بپذیرند.
یک هفته پس از بازداشت او، مقامات در اداره پلیس منطقه ووهوا رسماً او را دستگیر و پرونده‌اش را به دادستانی منطقه ووهوا منتقل کردند. دادستانی برای صحبت با او به بازداشتگاه رفت و ادعا کرد که در صورت اعتراف او به جرم، مجازات خفیفی برایش در نظر خواهند گرفت. خانم هه حاضر به همکاری نشد و اظهار کرد که تمرین فالون دافا در چین جرم نیست.
مصدومیت شدید کمر در بازداشتگاه
سلول خانم هه بیش از حد شلوغ بود و زندانیان نزدیک به یکدیگر روی یک تخت بزرگ با ارتفاع کم می‌خوابیدند. یک شب یکی از زندانیان که از خواب بیدار شده بود تا به توالت برود به‌طور تصادفی روی شکم او پا گذاشت. چند روز بعد، خانم هه دچار کمردرد شدیدی شد و از نگهبانان خواست به قید ضمانت پزشکی آزادش کنند. آن‌ها او را به دروغگویی متهم کردند و پرسیدند که آیا کسی می‌تواند شهادت دهد او زیر پا مانده است. وقتی زندانی‌ای که آن شب کشیک می‌داد برای شهادت جلو آمد، نگهبانی به او دستور داد که ساکت بماند.
پزشکی در بازداشتگاه به خانم هه چند قرص داد که به‌جای این‌که دردش را تسکین دهد، باعث تورمش شد. او مجدداً درخواست آزادی به قید ضمانت پزشکی کرد و همچنان درخواستش رد شد. سپس مصرف قرص‌ها را قطع کرد و تورمش برطرف شد. با این حال کمردردش آنقدر شدید شد که به‌سختی می‌توانست حرکت کند. صورتش به‌شدت رنگ‌پریده بود. شب‌ها زندانی‌ای که کشیک می‌داد از ترس این‌که مبادا او در آنجا بمیرد اغلب بر بالینش می‌آمد و بررسی می‌کرد که آیا هنوز نفس می‌کشد یا خیر.
محکومیت به سه سال حبس و شکنجه در زندان
دادگاه منطقه ووهوا در 28 نوامبر 2019 بدون انتصاب وکیل قانونی، یک جلسه دادرسی درباره پرونده او برگزار کرد. در این جلسه 40دقیقه‌ای، قاضی فقط به او اجازه داد چند کلمه صحبت کند و دادستان هیچ مدرکی ازجمله ویدئویی را که ادعا می‌کردند او در آن درحال تبلیغ فالون گونگ بوده است ارائه نکرد. یک ماه بعد، قاضی او را به سه سال زندان و 10هزار یوان جریمه محکوم کرد.
مقامات او را در 29 آوریل 2020 به زندان شماره 2 زنان استان یوننان منتقل کردند. در ابتدا، نگهبانان او را تمام روز در سلولی حبس می‌کردند و دو زندانی را گماشته بودند تا به‌صورت شبانه‌روزی او را را تحت‌نظر بگیرند و برایش غذا ببرند. درد کمرش به‌حدی شدید شده بود که نمی‌توانست بدون کمک بلند شود یا دراز بکشد.
مقامات بعداً او را به بیمارستان بردند اما اجازه ندادند گزارش پزشکی را ببیند. آن‌ها به او گفتند که پوکی استخوان شدید دارد و مجبورش کردند سه بار در روز دارو مصرف کند. اما دردش ادامه داشت و برای رفتن به توالت به‌سختی می‌توانست از تخت بلند شود. نگهبانان هر کسی را که می‌خواست کمکش کند، می‌ترساندند.
با تشدید کمردرد خانم هه، نگهبانان وادارش کردند داروهای بیشتری مصرف کند. درنهایت پزشک هشدار داد که این دوز برای فردی به سن او سنگین است و ممکن است باعث خونریزی معده‌اش شود. خانم هه یک شب دچار خونریزی شدید بینی شد و سپس دارو را قطع کرد.
یک روز صبح از شدت درد نمی‌توانست از تخت بلند شود. وقتی نگهبان کشیک متوجه غیبت خانم هه در تجمع زندانیان شد، به سه زندانی دستور داد که او را از تخت بیرون بکشند، لباس زندانیان را به تنش کنند، او را به کارگاه بکشانند و مجبورش کنند کار بدون دستمزد انجام دهد؛ این کار مونتاژ قطعات الکترونیکی و مستلزم عبور دادن دو سیم از داخل مهره‌ای کوچک بود. او با آب‌مروارید مزمن و بینایی ضعیفش، به‌سختی از عهده انجام این کار برمی‌آمد.
تصویر شکنجه: کار اجباری در زندان
نگهبانان به او اجازه خرید کارت تلفن نمی‌دادند و بنابراین نمی‌توانست با خانواده‌اش تماس بگیرد. مقامات بعداً حساب‌های بانکی تمام زندانیان را تغییر دادند و خانواده‌اش نتوانستند برای او پول ارسال کنند، زیرا او راهی برای اطلاع دادن به آن‌ها نداشت. وقتی پاندمی کووید19 شیوع پیدا کرد، مقامات همه ملاقات‌های حضوری خانواده‌ها را ممنوع کردند و به خانواده او اطلاع ندادند که می‌توانند برای ملاقات‌های آنلاین درخواست دهند.
خانواده‌اش که نمی‌توانستند با او صحبت یا ملاقات کنند، نگران شدند و وکیلی گرفتند تا بفهمند جریان چیست. درنهایت خانواده‌اش اجازه یافتند ملاقاتی مجازی با او داشته باشند. اما مکان جلسه دیدار دور از کارگاه بود و او به‌دلیل وضعیت بد جسمی‌اش نمی‌توانست آنقدر پیاده‌روی کند، بنابراین مجبور شد از ملاقات آنلاین با خانواده‌اش صرف‌نظر کند و اجازه یافت ماهی یک بار با خانه تماس بگیرد.
نگهبانان زندانی‌ای را منصوب کردند که همه زندانیان در سلول او را زیر نظر بگیرد. این شخص خانم هه را مورد آزارواذیت قرار می‌داد، رویش آب سرد می‌ریخت و چیزهایی را که خریده بود برای خودش برمی‌داشت. اما نگهبانان از آن چشم‌پوشی می‌کردند.
مجبور شدن به بازگرداندن مستمری بازنشستگی
حدود دو سال پس از دستگیری خانم هه، اداره تأمین اجتماعی منطقه شیشان در ماه مه 2021 نامه‌ای برایش ارسال کرد و از او خواست که 133814 یوان مستمری دریافتی‌اش را بازگرداند که شامل 33686.87 یوان دریافتی‌اش بین آخرین دستگیری‌اش در اوت 2019 و اوت 2020، و نیز 91508.27 یوان دریافتی‌اش بین مارس 2011 و مارس 2014 بود، یعنی زمانی که محکومیت سه‌ساله قبلی‌اش را می‌گذراند.
مقامات خانواده‌اش را مجبور کردند مبلغ 33686.87 یوان را پرداخت کنند. همچنین مجبورشان کردند قراردادی را امضا کنند مبنی بر این توافق که هر ماه 1500 یوان از حقوق بازنشستگی او کسر شود تا زمانی که 33686.87 یوان کاملاً پرداخت شود. به این ترتیب، او هر ماه فقط 700 یوان مزایای بازنشستگی داشت. این قرارداد همچنین شامل این شرط بود که اگر خانم هه قبل از بازپرداخت کامل این مبلغ فوت شود، فرزندانش باید مبلغ باقیمانده را به‌طور یکجا پرداخت کنند.
پس از آزادی خانم هه در 11 مارس 2022، مأموران ایستگاه پلیس شیائوناممن و کارکنان کمیته محله به آزارواذیت او، ازطریق مراجعه به منزلش ادامه دادند.
گزارش‌های قبلی آزار و شکنجه
خانم هه، متولد 1943، در منطقه ووهوا در شهر کونمینگ زندگی می‌کند و بازنشسته یک کارخانه نساجی است. او قبلاً به بیماری‌هایی مربوط به کیسه صفرا، قلب، معده و بینی، و نیز بی‌خوابی، میگرن، هموروئید و کم‌خونی مبتلا بود. خانم هه برای التیام بیماری‌هایش، انواع مختلف و زیادی از روش‌های چی‌گونگ را امتحان کرده که درنهایت به درد بیشتری برایش منجر شده بود و سرانجام روی ویلچر می‌نشست. شوهرش در سال 1997 فالون گونگ را به او معرفی کرد. یک هفته بعد او دیگر به ویلچر نیازی نداشت و مدت کوتاهی پس از آن تمام بیماری‌هایش بهبود یافت.
مرگ شوهر براثر آزار و شکنجه
خانم هه در سال 2000 به‌دلیل انجام تمرینات فالون گونگ در فضای باز، یک ماه بازداشت شد. سپس کارخانه‌ای که از آن بازنشسته شد، نامش را به عنوان فردی که باید تحت‌نظر قرار بگیرد فهرست کرد. گروهی از افراد ازجمله دبیر حزب کمونیست کارخانه، مدیر حراست کارخانه، مأموران اداره پلیس منطقه پانلونگ، مأموران اداره 610 منطقه و مأموران ایستگاه پلیس چانگچون او را تعقیب می‌کردند و تحت‌نظر داشتند. آن‌ها بارها او را به دستگیری و فرستادنش به مرکز شستشوی مغزی تهدید کردند. او خانه‌اش را ترک کرد و چند دوره مخفی شد تا از آزار و شکنجه شدن جلوگیری کند.
شوهرش، آقای لیو زودا که او نیز دافا را تمرین می‌کرد، مهندس ارشد مؤسسه تحقیقات و برنامه‌ریزی جنگل‌داری استان یوننان بود. او در 22 ژوئیه 1999، دو روز پس از شروع آزار و شکنجه، در سیتی هال کونمینگ اعتراض کرد. درنتیجه پلیس او را دستگیر و بازداشت کرد. از آن زمان به بعد، سرپرستش هر هفته جلسه‌ای ترتیب می‌داد تا از او انتقاد و او را مجبور به نوشتن اظهاریه‌هایی برای محکوم کردن فالون گونگ کند. او از انجام این کار خودداری کرد و مورد شستشوی مغزی قرار گرفت.
وقتی خانم هه برای جلوگیری از آزار و شکنجه شدن خانه‌اش را ترک کرد، پلیس دائماً برای آزارواذیت شوهرش به منزلشان می‌رفت. آقای لیو دائماً با ترس زندگی می‌کرد و در عین حال نگران امنیت همسرش بود. متعاقباً وضعیت سلامتی‌اش رو به افول گذاشت و در 4 دسامبر 2003 از دنیا رفت، در حالی که 68 سال داشت.
دستگیری به‌دلیل توزیع دی‌وی‌دی‌های اطلاع‌رسانی
خانم هه در صبح 31 مارس 2011 درحال توزیع دی‌وی‌دی‌هایی حاوی اطلاعات مربوط به فالون گونگ بود که کارکنان امنیتی او را دستگیر کردند و به ایستگاه پلیس در همان نزدیکی بردند. مأموران اداره 610 منطقه پانلونگ او را جستجو و از او بازجویی کردند. بعدازظهر خانه‌اش را غارت کردند. پلیس نه حکم بازرسی داشت و نه فهرستی از اقلام توقیف‌شده را به او ارائه داد.
پلیس تقریباً تا نیمه‌های شب از او بازجویی کرد و او را برای معاینه به بیمارستان برد. مأموران اداره 610 قبل از این‌که او را لخت و بازرسی بدنی کنند مجبورش کردند اخطاریه بازداشت را امضا کند. او به‌مدت 18 ماه در بازداشتگاه شماره 1 منطقه پانلونگ حبس شد.
مأموران اداره 610 دستور بازداشت او را در 26 آوریل 2011 امضا کردند. پنج ماه بعد، دادستانی شهر کونمینگ او را به «اخلال در اجرای قانون ازطریق اعمال فرقه‌ای» متهم کرد، بهانه‌ای استاندارد که برای جرم‌انگاری فالون گونگ از آن استفاده می‌شود.
محکومیت به سه سال زندان
مقامات بدون اطلاع خانم هه و خانواده‌اش، او را در 21 اکتبر 2011 برای جلسه دادرسی به دادگاه میانی کونمینگ بردند. قاضی وسط اظهارات دفاعی او، حرفش را قطع کرد و جلسه دادرسی را 10 دقیقه به تعویق انداخت. خانم هه در 17 فوریه 2012 به سه سال حبس محکوم شد. وقتی به قاضی گفت که می‌خواهد به این پرونده اعتراض کند، قاضی، دادگاه عالی استان یوننان را از درخواست تجدیدنظر او مطلع نکرد.
براساس ماده ۲۱۶ قانون آیین دادرسی کیفری، متهمانی که از پذیرش حکم دادگاه بدوی اجتناب می‌کنند، حق دارند با اظهارات کتبی یا شفاهی به دادگاه بالاتر اعتراض کنند و حق تجدیدنظر به هیچ عنوان سلب نمی‌شود.
شکنجه در زندان زنان استان یوننان
مقامات خانم هه را در 12 سپتامبر 2012 به زندان زنان استان یوننان منتقل کردند. نگهبانان او را مجبور می‌کردند ساعت‌های طولانی روی چارپایه‌ای کوچک بی‌حرکت بنشیند که به کمر و باسنش آسیب زد. آن‌ها سعی داشتند او را وادار کنند ایمانش را رها کند و هم‌زمان او را مجبور به انجام کارهای سنگین می‌کردند. او باید هر روز 19 کیف کوچک می‌دوخت، اما به‌دلیل بینایی ضعیفش نمی‌توانست حجم کاری‌اش را تمام کند. سپس نگهبانان او را مجبور کردند ساعت‌ها بی‌حرکت بایستد. آن‌ها او را وادار کردند با خانواده‌اش تماس بگیرد و از آن‌ها بخواهد عینکی برایش بفرستند. او با عینک هم نمی‌توانست حجم کاری‌اش را به پایان برساند. با وجود این، نگهبانان هر روز، تا روز آزادی‌اش، به او فشار می‌آوردند که سهمیه کاری‌اش را تمام کند.
پس از بازگشت او به خانه، پلیس محلی و مقامات محلی اغلب او را مورد آزارواذیت قرار و به او دستور می‌دادند که فالون گونگ را رها کند.
گزارش‌های مرتبط:
کارگر بازنشسته نساجی به‌دلیل توزیع دی‌وی‌دی‌های شن یون به سه سال حبس محکوم شد
سه تمرین‌کننده در کونمینگ به‌طور مخفیانه محاکمه و محکوم شدند
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه شکنجه زنان
