جنایات گائو ییچن، معاون سابق اداره 610 مرکزی ح.‌ک.‌چ

(Minghui.org) حوالی روز حقوق بشر امسال در 10 دسامبر، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در 38 کشور فهرست جدیدی از عاملان آزار و شکنجه را به دولت‌های خود ارسال کردند و از آن‌ها خواستند این افراد را به‌دلیل آزار و شکنجه فالون گونگ تحریم کنند، ازجمله اینکه مانع ورود آن‌ها به کشورشان شوند و دارایی‌هایشان در خارج از کشور را نیز مسدود کنند. این کشورها عبارتند از ایالات متحده، کانادا، بریتانیا، استرالیا، نیوزلند، 22 کشور اتحادیه اروپا و 11 کشور دیگر از آسیا، اروپا و قاره آمریکا. در میان مجرمان ذکرشده در این فهرست، نام گائو ییچن، معاون سابق اداره 610 مرکزی حزب کمونیست چین (ح.‌ک.چ) نیز به چشم می‌خورد.

***

اطلاعات مجرم

نام کامل مجرم: گائو (نام خانوادگی) ییچن (نام) (高以忱)جنسیت: مذکرکشور: چینتاریخ/سال تولد: مارس 1950محل تولد: استان هیلونگ‌جیانگ

عنوان یا سِمت

اکتبر 2016 تا کنون: عضو ارشد کمیته مشاوره تخصصی فدراسیون وراثت تمدنِ انجمن تحقیقات فرهنگ یانهوانگ و معاون رئیس این انجمن

پایان سال 2005 - اکتبر 2016: معاون دبیرکل کمیته مرکزی امور سیاسی و حقوقی، مدیر دفتر کارگروه رهبری ثبات مرکزی، معاون اداره 610 مرکزی و مشاور ارشد انجمن مراقبت چین (معروف به انجمن ضد فرقه چین، گروهی که توسط ح.‌ک.‌چ به نام سازمان‌های غیردولتی برای آزار و شکنجه فالون گونگ تأسیس شد)

2005: معاون اجرایی اداره 610 کمیته مرکزی حزب کمونیست چین (ح.‌ک.چ)

قبل از 2005: معاون وزارت امنیت دولتی ح.‌ک.‌چ

جنایات اصلی

در 10 ژوئن 1999، ح‌.ک‌.چ اداره 610 را تأسیس کرد، نهادی فراقانونی که به‌طور خاص وظیفه آزار و شکنجه فالون گونگ را بر عهده دارد. نام رسمی آن «گروه رهبری کمیته مرکزی ح.‌ک.‌چ برای رسیدگی به مسئله فالون گونگ» است.

علاوه‌بر اداره 610، کمیته امور سیاسی و حقوقی (پی‌اِل‌اِی‌سی) یکی دیگر از نهادهای فراقضایی است که برای نظارت بر عملیات روزانه آزار و شکنجه در سراسر کشور ایجاد شده است.

ازآنجاکه گائو در سال 2005 معاون اداره 610 و معاون دبیرکل پی‌اِل‌اِی‌سی مرکزی شد، آزار و شکنجه را از نزدیک دنبال کرد و در بسیاری از رویدادهای عمومی شرکت کرد تا سخنرانی‌هایی افتراآیز درباره فالون گونگ ایراد کند.

از 22 تا 26 نوامبر 2007، کنفرانس سالانه انجمن ضد فرقه چین به میزبانی انجمن ضد فرقه استانی ژجیانگ در شهر هانگژو (استان ژجیانگ) برگزار شد. گائو به‌عنوان معاون اداره 610 مرکزی در این کنفرانس شرکت و درباره اهداف جاری در سرکوب فالون گونگ سخنرانی کرد. او همچنین در به‌اصطلاح شب فرهنگی «ضد فرقه، ترویج هارمونی» که توسط اداره 610 استان ژجیانگ برگزار شد، شرکت کرد.

در 6 دسامبر 2010، «سمینار روندهای توسعه ادیان نوظهور» توسط مؤسسه ادیان جهانی آکادمی علوم اجتماعی چین در پکن برگزار شد. گائو به‌عنوان مشاور ارشد انجمن مراقبت چین در این جلسه شرکت کرد.

دهمین کنفرانس سالگرد تأسیس انجمن ضد فرقه چین (انجمن مراقبت از چین) از 13 تا 14 نوامبر 2010 در هتل دوستی پکن برگزار شد. گائو به‌عنوان معاون مدیر اداره 610 مرکزی در این کنفرانس شرکت و سخنرانی کرد.

در 5 سپتامبر 2011، گائو به‌عنوان معاون اداره 610 مرکزی از مؤسسه زبان‌های خارجی استان هبی بازدید کرد. ژای هایهون، معاون اداره آموزش استان هبی، لی جیانفانگ، معاون دبیر پی‌اِل‌اِی‌سی استان هبی و ژو شیانجون، معاون اداره 610 استان هبی نیز او را همراهی می‌کردند.

آزار و شکنجه در دوران تصدی گائو از سال 2005 تا 2015

در زمانی که گائو به‌عنوان معاون مدیر اداره 610 مرکزی خدمت می‌کرد فالون گونگ به شدیدترین شکل مورد آزار و شکنجه قرار گرفت. از اوت 2005، اداره 610 دور جدیدی از آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان را اجرا کرد که شامل دستگیری‌های گسترده و شکنجه‌های وحشیانه می‌شد. در طول تصدی گائو بین سال‌های 2005 و 2015، دست‌کم 1272 مورد مرگ تمرین‌کنندگان تأیید شد که 392 مورد مرگ فقط در سال 2005 رخ داد.

خانم لیو ژیفانگ در ژوئیه 2005 دستگیر و در مدرسه آموزش حقوقی لانژو (درواقع یک مرکز شستشوی مغزی) بازداشت شد. ازآنجاکه حاضر به انکار ایمانش نشد، او را در سلول انفرادی حبس کردند و برای مدتی طولانی دستانش را پشت سرش دستبند زدند. تا پایان ماه او را تا سرحد مرگ شکنجه کردند. کارکنان مدرسه آموزش حقوقی لانژو ادعا کردند که او خودکشی کرده و خبر مرگش را سانسور کردند.

در سال 2006، مرگ 216 تمرین‌کننده فالون گونگ در 26 استان و شهر مهم تأیید شد. آقای یین آنبانگ، 38ساله، در 15 اوت 2006 در زندان تایلایی در استان هیلونگ‌جیانگ تا سرحد مرگ شکنجه شد. به‌گفته خانواده‌اش، کمرش کبود شد و پاهایش چرک کرد.

در سال 2007، یک سال قبل از بازی‌های المپیک پکن، ادار 610 به بهانه حفظ ثبات اجتماعی برای بازی‌های المپیک، دستگیری تمرین‌کنندگان را تشدید کرد.

در 26 دسامبر 2007 وب‌سایت مینگهویی گزارش کرد که نگهبانان بازداشتگاه شهر جیلین و پایگاه آموزش سگ‌های پلیس استان جیلین به تمرین‌کنندگان با باطوم برقی شوک وارد کردند، کتکشان زدند، آن‌ها را تحت خوراندن اجباری قرار دادند و همچنین کیسه‌های پلاستیکی را با پودر فلفل چیلی پر کردند و سپس سرش را با آن کیسه‌ها پوشاندند.

خانم مو پینگ را به‌زور تحت خوراندن اجباری روغن فلفل قرار دادند که به‌شدت به گلویش آسیب رساند. سپس پزشک بازداشتگاه بدون استفاده از داروی بی‌هوشی او را جراحی کرد. یکی از دست‌هایش به‌دلیل شکنجه از کار افتاده بود. انگشتان دست و پاهایش با چوب‌های بامبو سوراخ شده بود و با باطوم‌های برقی به صورت، دست‌ها و پاهایش شوک وارد کرده بودند.

در 19 فوریه 2008، پی‌اِل‌اِی‌سی و اداره 610 به‌طور مخفیانه سندی تحت عنوان «دستورالعمل‌هایی برای حفظ مؤثر ثبات اجتماعی و تضمین ایمنی بازی‌های المپیک پکن» صادر کردند. این سند بر دستور آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ تأکید داشت که منجر به دستگیری‌های گسترده و محکومیت‌های زندان شد.

براساس آمارهای موجود، بین پایان سال 2007 تا 11 مارس 2008، دست‌کم 1878 تمرین‌کننده در 29 استان و شهر مهم دستگیر شدند، ازجمله بیش از 190 تمرین‌کننده که از دسامبر 2007 تا اواسط مارس 2008 در پکن دستگیر شدند.

در سال 2010، مینگهویی بیش از 1680 مورد شکنجه در اردوگاه‌های کار اجباری و زندان‌ها را منتشر کرد. استان‌های هیلونگجیانگ، شاندونگ، جیلین و هبی بیشترین آزار و شکنجه را ثبت کردند. دست‌کم 78 تمرین‌کننده در سال 2010 در زندان تا سرحد مرگ شکنجه شدند.

خانم لیو شولینگ، 54ساله، در 3 ژوئیه 2010 در مرکز بازپروری معتادین به مواد مخدر و اردوگاه کار اجباری شهر هاربین در استان هیلونگ‌جیانگ تا سرحد مرگ شکنجه شد. به‌گفته یکی از شاهدان، خانم لیو به یک صندلی فلزی بسته شده بود و براثر برق‌گرفتگی جان خود را از دست داد. گوش چپ و گردنش به‌شدت سوخته بود.

در سال 2011، اداره 610 مرکزی به ادارات 610 منطقه‌ای و پلیس در همه سطوح دستور داد قبل از کنگره ملی خلق و کنفرانس مشاوره سیاسی خلق چین تمرین‌کنندگان را دستگیر کنند. از اواسط ژوئن تا 10 ژوئیه، 404 تمرین‌کننده از شهر پانژی‌هوا ، شهرستان مییی، شهر داژو، شهر دیانگ و شهر گوانگان در استان سیچوان دستگیر شدند. تأیید شده است که اداره 610 و پی‌اِل‌اِی‌سی استان سیچوان دستور دستگیری‌ها را صادر کردند.

به‌گفته مینگهویی، 76 تمرین‌کننده فالون گونگ در سال 2011 تا سرحد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند. حوالی ساعت 1 بامداد 8 مارس 2011، آقای لیو چوانجیانگ در بیمارستان زندان جیاموسی تا سرحد مرگ شکنجه شد. قبل از مرگ، نگهبانان با 4 باطوم برقی به او شوک وارد کردند، باسنش را لگدمال کردند و دستش را شکستند. خانواده‌اش در 10 مارس، مجبور به امضای توافق‌نامه سوزاندن جسد او شدند.

زندان‌های سیاه، مانند مراکز شستشوی مغزی، اغلب تحت ‌عنوان «مدارس آموزش حقوقی» وجود دارند. در سال 2012، اداره 610 مرکزی و پی‌اِل‌اِی‌سی برای آزار و شکنجه فالون گونگ، بیش از دومیلیارد یوان به ادارات 610 محلی اختصاص دادند.

خانم جیانگ مِیلان، 65ساله، در 7 سپتامبر 2012 در خانه‌اش دستگیر و به مرکز تربیت و آموزش حقوقی لائودائوهه در شهر چانگشا (استان هونان) منتقل شد. او تا پایان ماه در آستانه مرگ قرار گرفت. بدنش براثر ضرب و شتم پر از کبودی بود. دهان و اعضای داخلی‌اش آسیب دیده بود و خونریزی غیرطبیعی واژن داشت. او در 2 اکتبر، یک روز پس از آزادی از دنیا رفت.

در سال 2012، دست‌کم 154 تمرین‌کننده فالون گونگ تا سرحد مرگ شکنجه شدند.

در سال 2013، گرچه سیستم بدنام اردوگاه کار اجباری لغو شد، اداره 610 برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان به مراکز شستشوی مغزی روی آورد. در سال 2013، 27 استان و شهر مهم، 157 جلسه شستشوی مغزی برگزار کردند و دست‌کم 737 تمرین کننده بازداشت شدند.

همچنین در سال 2013، درمجموع 108 مورد مرگ گزارش شد، ازجمله 74 مورد مرگ در سال 2013، و 34 مورد مرگ که قبل از سال 2013 رخ داد. دست‌کم 4942 تمرین‌کننده دستگیر، 796 تمرین‌کننده محکوم و 16 نفر قبل از منسوخ شدن اردوگاه‌های کار، به حبس در اردوگاه‌های کار اجباری محکوم شدند.

در شامگاه 29 مارس 2013، مقامات در شهر هاربین (استان هیلونگ‌جیانگ) تعداد زیادی نیروی پلیس را اعزام کردند و دست‌کم 61 تمرین‌کننده را دستگیر کردند. خانه‌های آن‌ها غارت شد و 14 نفر به حبس محکوم شدند که از 3 تا 13 سال متغیر بود.

در سال 2014، 6415 دستگیری ثبت شد که بسیاری از آن‌ها به‌صورت گروهی بودند.

در 18 ژوئیه 2014، 29 تمرین‌کننده در شهر چانگ‌چون (استان جیلین) دستگیر شدند. در 2 سپتامبر، بیش از 30 تمرین‌کننده و اعضای خانواده‌شان در شهر تونگ‌هوا (استان جیلین) دستگیر شدند. بزرگ‌ترین دستگیری، دستگیریِ بیش از 100 تمرین‌کننده، در 17 سپتامبر در شهر لیانیونگانگ (استان جیانگسو) صورت گرفت.

از میان تمرین‌کنندگان دستگیرشده، 969 نفر از آن‌ها در 158 مرکز شستشوی مغزی در 27 استان و شهر مهم بازداشت شدند.

در 9 ژوئن 2014، اداره 610 مغولستان داخلی «اعلامیه‌ای محرمانه» [پنل سمت چپ در تصویر زیر] را صادر کرد و به مقامات محلی دستور داد «اسامی تمرین‌کنندگان فالون گونگ در مغولستان داخلی را جمع‌آوری کنند.» این اطلاعیه کمیته‌های محلی، مسکونی و بخش‌ها را ملزم می‌کرد تا 10 ژوئیه 2014 و فرمانداری‌های نزدیک را ملزم می‌کرد تا قبل از 15 ژوئیه 2014، درست چند روز قبل از 20 ژوئیه (یکی از «تاریخ‌های حساس ح.‌ک.‌چ») فهرست اسامی خود را ارائه کنند.

این اداره 610 بر استفاده از سیستم‌های اطلاعات پلیس برای دستیابی به «دقت» در «نبرد علیه فالون گونگ» تأکید داشت. در این اطلاعیه همچنین بر «کنترل شدید محرمانگی و جلوگیری از افشای اطلاعات» و همچنین «جلوگیری از ایجاد اثرات منفی بر جامعه» تأکید شده بود. این سند حاکی از آن بود که این عملیات یک اقدام سراسری است و دستور آن از اداره 610 مرکزی و وزارت امنیت عمومی بود.

علاوه‌بر این موارد دستگیری، 983 تمرین‌کننده دیگر در سال 2014 محکوم شدند که نسبت به 796 نفر در سال 2013، 23.5 درصد افزایش یافته بود. دست‌کم 65 تمرین‌کننده به 7 سال حبس یا بیشتر محکوم شدند که حداکثرش 12 سال بود.

در سال ۲۰۱۴، ۹۱ تمرین‌کننده تا سرحد مرگ شکنجه شدند. آقای وانگ هایجین، از استان هبی، در 22 آوریل 2014 دستگیر و خانه‌اش غارت شد. او در همان روز به بازداشتگاه شهر فونینگ منتقل شد. او در طول 3 ماه بازداشتش، به‌طرز وحشیانه‌ای مورد ضرب و شتم، خوراندن اجباری و آزار و اذیت جنسی قرار گرفت. وقتی می‌خواست راه برود بدنش می‌لرزید و ذهنش ناآگاه بود. دیدش تار و به‌شدت ضعیف بود. وی در 9 اکتبر 2014 چشم از جهان فرو بست درحالی‌که فقط 46 سال داشت و از او همسر و دو فرزندش به یادگار ماند.

خانم ژانگ شوشیان، 53ساله، در 7 اوت 2014 توسط پلیس در شهر تومن (استان جیلین) دستگیر شد. او در عرض 24 ساعت تا سرحد مرگ شکنجه شد. اعضای خانواده‌اش دیدند که بدنش از قفسه سینه تا ران‌هایش پر از زخم است. پوست پایش نیز پاره شده بود. نواحی سوخته ناشی از شوک با باطوم برقی در اطراف ناحیه تناسلی‌اش دیده می‌شد. روی کمرش لکه‌های خون ناشی از لگد زدن وجود داشت.

خانم کوی ژانیون در تاریخ 9 سپتامبر 2014 توسط پلیس در شهر یوشو (استان جیلین) دستگیر شد. او در 12 سپتامبر به مرکز شستشوی مغزی شهر یوشو منتقل شد. پس از اجبار به مصرف داروهای نامعلوم، کم‌کم دچار درد در بازوها و گردن و کمرش شد. قادر به غذا خوردن نبود. او دو ماه بعد در سوم نوامبر درگذشت.

براساس داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط مینگهویی، دست‌کم 19095 مورد آزار و اذیت، دستگیری یا بازداشت تمرین‌کنندگان در سال 2015 گزارش شد. درمجموع 878 تمرین‌کننده در سال 2015 محکوم شدند که جوان‌ترین تمرین‌کننده، خانم بیان شیائوهویی 23ساله از استان هبی بود. مسن‌ترین تمرین‌کنندگانی که محکوم شدند شامل خانم لیائو آنان از استان گانسو و آقای وانگ جیاگوئو از استان لیائونینگ بودند که هر دو حدود 80 سال داشتند.

در 11 ژوئیه 2015، پلیس شهر هاربین دستگیری بیش از 80 تمرین‌کننده را هماهنگ کرد. 4 تمرین‌کننده بعداً محکوم شدند.

در سال ۲۰۱۵، ۹۵ تمرین‌کننده تا سرحد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند. دست‌کم 8 نفر از آن‌ها در زندان تا سرحد مرگ شکنجه شدند.

آقای دونگ هانجیه مهندس ارشدی بود که در 11 فوریه 2015 در دادگاه شهر ژوژو در استان هبی به 5 سال زندان محکوم شد. حوالی 16 اوت، اعضای خانواده‌اش برای ملاقات با او به بازداشتگاه رفتند. او پس از آن به زندان جیدونگ منتقل شد. آقای دونگ هانجی در کمتر از دو ماه، در 10 اکتبر 2015، تا سرحد مرگ در زندان جیدونگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفت. وی در زمان مرگ 62 سال داشت.

با توجه به آزار و شکنجه پنهانی تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌دست ح‌.ک‌.چ و سانسور اطلاعات، این موارد تأییدشده فقط نوک کوه یخ هستند.

دیدگاه‌های ارائه‌شده در این مقاله بیانگر نظرات یا درک خود نویسنده است. کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.