(Minghui.org) دی ولکس‌کرانت، سومین روزنامه بزرگ هلندی، در مقاله 19ژانویه خود با عنوان «چینی‌های روستایی در مبارزه خود با کووید تقریباً تنها هستند: "اگر خوب نشوید، می‌میرید و تمام می‌شود"» گزارش داد: «کلینیک دکتر لی سالمنددر منطقه روستایی پر از بیماران مبتلا به کووید است، اما او نمی‌تواند چیزی بیش از چند شربت مسکن به آنها ارائه دهد. و در سراسر حومه چین هم همین‌طور است: پزشکان بسیار کم هستند و تقریباً هیچ دارویی وجود ندارد.»
موج مرگ خاموش
به‌عنوان مثال، در شهرک شیتوزویی در شهرستان ینگشان در استان هوبی، مرگ و میر سه برابر بیشتر از حد طبیعی بوده است. در ادامه گزارش دی ولکس‌کرانت آمده است: «این یک موج مرگ است که در سکوت اتفاق می‌افتد. مرگ در روستاهای چین تابو است، و اکثر متوفیان سوزانده نمی‌شوند، بلکه در کوه‌ها دفن می‌شوند (غیرقانونی است اما تحمیل می‌شود) که باعث کاهش وضوح بیشتر درخصوص آمار مرگ و میر می‌شود.»
گزارش دی ولکس‌کرانت همچنین به مصاحبه یک کشاورز برنجکار 75 ساله به نام هوانگ جیگویی در شهرستان ینگشان در استان هوبی اشاره کرد. در این گزارش آمده است: «اگر افراد مسن روستا مریض شوند، کاری نمی‌توانید انجام دهید.وقتی بهتر می‌شوی، بهتر می‌شوی. اگر بهتر نشوی، می‌میری و تمام می‌شود.» در منطقه محلی، مردم از کووید به‌عنوان «سرماخوردگی» یا «تب» یاد می‌کنند. درحالی‌که درمانگاه‌های روستا یا بیمارستان‌های شهری کیفیت پایینی دارند و اغلب داروها تمام می‌شود، بیمارستان‌های شهر غالباً برای روستائیان عادی دور از دسترس هستند. نزدیکترین شهر با اتوموبیل یک ساعت فاصله دارد و بسیاری از روستائیان خودرو ندارند. حتی اگر بتوانند به بیمارستان شهر برسند، به هر حال «ارتباطاتی» برای پذیرش ندارند.
به گزارش رادیو آسیای آزاد، جی لیجیان، فعال حقوق بشر اخیراً از وضعیت کووید در زادگاهش - روستای گائوژایزی در شهرستان گائوتانگ، استان شاندونگ مطلع شده است. اخیراً حدود 20 نفر از اهالی سالخورده روستا مرده بودند و با این همه تشییع جنازه، یافتن تابوت برای دفن سخت بود.
ستون‌نویس گو بی در شانگهای در شبکه اجتماعی چینی ویبو نوشت که باید نزدیک به دو هفته صبر کند تا جسد مادرش سوزانده شود. مرکز تدفین محلی اشباع شده بود و نمی‌توانست به او بگوید چه زمانی برای برگزاری مراسم یادبود برای مادرش می‌تواند مشخص شود.
خبرنگاری از اپک تایمز اخیراً با کوره جسدسوزی شهر دینگژو و کوره‌جسدسوزی شهر شنزه، هر دو در استان هبی تماس گرفت. هر دو مرکز جسدسوز گفتند که لیست‌های انتظار طولانی وجود دارد و باید حداقل سه روز قبل رزرو شوند. به‌دلیل تقاضای زیاد، مراسم تدفین امکان‌پذیر نمی‌شد.
کوره‌های جسدسوزی: کمبود سردخانه، کوره و سوخت
از زمانی که حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) در 7دسامبر2022 به سیاست حذف کامل کووید پایان داد، مراکز تدفین و کوره‌های جسدسوزی در سراسر چین با کمبود کیسه‌های اجساد، سردخانه، کامیون‌های حمل جسد و کوره مواجه شدند.
رویترز گزارش داد که کوره جسدسوزی در جیشو، شهری در سطح شهرستان در استان آنهویی، نمی‌تواند تقاضای بالا را برآورده کند و در حال خرید 30 فریزر سه‌درِ یکپارچه است. یکی از کوره‌های جسدسوزی در شهر شانتو، استان گوانگدونگ، درحال خرید دو کوره است. یکی دیگر از کوره‌های جسدسوزی در شهر زیگونگ، استان سیچوان، گفت که گازوئیل آن «تقریبا تمام شده» و درحال خرید 196230 لیتر گازوئیل است. این مقدار برای سوزاندن حدود 20 هزار جسد کافی است و 40 درصد بیشتر از مصرف سوخت سالانه معمولی تأسیسات است.
کووید را نمی‌توان به‌عنوان علت مرگ ثبت کرد
کمبود وسایل سوزاندن اجساد را می‌توان با تعداد کشته‌شدگان توضیح داد. دولت ناحیه نانگوان شهر چانگچون، استان جیلین، گروه‌های آسیب‌پذیر (مانند افراد کم درآمد، ناتوان یا افراد مسن) را در آغاز و پایان هر سال بررسی می‌کند تا مشخص کند چه مقدار کمک باید در سال بعد توزیع شود. طی نظرسنجی در دسامبر2022، یکی از مناطق فرعی، 98 معلول را تنها بر اثر کووید از دست داد. جمعیت نانگوان در 25 منطقه فرعی‌اش حدود 620 هزار نفر است، یعنی در هر منطقه حدود 25 هزار نفر ساکن هستند. داده‌های فدراسیون معلولان چین نشان می‌دهد که در سال 2010، تعداد 85 میلیون (حدود 6.5 درصد از 1.3 میلیارد نفر در چین) شهروند معلول وجود داشته است. اگر از 6.5 درصد برای تخمین تقریبی جمعیت معلول استفاده کنیم، آنگاه هر منطقه حدود 1625 (=25000*6.5 درصد) معلول دارد. این به معنای میزان مرگ و میر 6درصد (1625/98) در میان جمعیت افراد معلول است.
به‌رغم تعداد بالای کشته‌ها، ح.ک.چ از اعتراف آن خودداری کرد. در مقاله فایننشال تایمز با عنوان «بستگان خشمگین به‌خاطر حذف کووید در گواهی مرگ چینی‌ها: «چه چیزی را می‌خواهید پنهان کنید؟» آمده است: «شش نفر از بستگانی که در هفته‌های اخیر عزیزان خود را به‌دلیل ابتلا به ویروس کرونا از دست داده‌اند، گفتند که از دیدن گواهی فوت براثر «ذات الریه» یا «بیماری قلبی» یا سایر علل مرگ به‌جای کووید، بسیار بیمناک شده‌اند.»
یکی از بستگان وانگ بود که گفت بیمارستان مملو از بیماران کووید است. او افزود: «تا دم مرگ، او [پدر] به دستگاه تنفس مصنوعی وصل نشد.»احساس درماندگی کردم. ما در بیمارستان بودیم، اما نتوانستم پدرم را تحت درمان قرار دهم.» او و مادرش ناراحت بودند که علت واقعی مرگ را نمی‌توان ثبت کرد، اما آنها چاره‌ای نداشتند.
افراد دیگری نیز تجربیات مشابهی داشتند. در این گزارش آمده است: «چند نفر از متخصصان پزشکی به فایننشال تایمز گفتند که مقامات محلی هم با پیچیده‌کردن روند آنها را از درج ویروس کرونا در اسناد رسمی باز داشتند و هم فعالانه به مؤسسات پزشکی گفتند که این کلمات را درج نکنند.
مسدودکردن اطلاعات
ح.ک.چ علاوه‌بر سرپوش گذاشتن بر مرگ‌های ناشی از کووید از طریق مراکز بهداشتی و کوره‌های جسدسوزی و همچنین رسانه‌های تحت کنترل دولت، دسترسی رسانه‌های خارج از کشور را نیز از دسترسی به این اطلاعات مسدود کرد.
شهروندی به نام کائو لیجون در پلتفرم رسانه اجتماعی توتیائو در 18ژانویه نوشت که مقامات ح.ک.چ در استان گانسو اعلامیه‌ای فوری برای نظارت و توقف سه خبرنگار رسانه‌های خارج از کشور داده‌اند. گفته می‌شود که این خبرنگاران «بدون مجوز» با بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها و ساکنان محلی مصاحبه کرده‌اند. این اطلاعیه همچنین ساکنان را از به اشتراک‌گذاری اطلاعات در مورد کووید منع می‌کند.
ایرفینیتی، یک شرکت داده‌های بهداشتی در بریتانیا، مدل‌سازی خود را در 20 ژانویه به‌روزرسانی کرد. تخمین زده شد که مجموع آلوده‌شده‌ها در چین از دسامبر2022 به بیش از 110 میلیون نفر رسیده است و تعداد قربانیان بیش از 700000 نفر است. این به معنای بیش از 4 میلیون مبنلا به عفونت و بیش از 33000 مرگ در روز است. به‌خاطر مهاجرت گسترده افراد در حوالی سال نوی چینی، تعداد قربانیان می‌تواند به 36000 نفر در روز برسد.
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
مجموعه اخبار و رویدادها
