(Minghui.org) با افزایش موارد جدید ابتلا به کووید در اواخر سال گذشته، حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) در 7 دسامبر 2022، ناگهان به سیاست سه‌ساله حذف کامل کووید خود پایان داد، بدون اینکه هیچ طرحی برای خروج از این سیاست داشته باشد. از آن زمان، چین با سونامی ابتلاها و مرگومیرها روبه‌رو بوده است، درحالی‌که ظرفیت بیمارستان‌ها و مراکز سوزاندن اجساد پر شده است.
آقای لی هنگجی، بنیانگذار فالون دافا، در 15 ژانویه اعلام کردند که این پاندمی از زمان شیوعش، در سه سال پیش، تاکنون جان 400میلیون نفر را در چین گرفته است. ایشان همچنین اشاره کردند که سارس در سال 2003 جان 200میلیون چینی را گرفت.
پس از افشای آمار تکان‌دهنده مرگومیرها توسط آقای لی، ح.ک.چ و رسانه‌های سخنگوی آن به‌طرزی غیرعادی سکوت اختیار کرده‌اند. به احتمال زیاد بسیاری از اعضای ح.ک.چ و مقامات دولتی متوجه شده‌اند که جریان چیست؛ طاعونِ کووید اعضا و پیروان ح.ک.چ را هدف قرار داده است.
دستورات جیانگ برای ریشه‌کن کردن فالون گونگ پیش از شیوع سارس 2003
ح.ک.چ به‌دلیل نقض شدید حقوق بشر بدنام است. در میان جنایات ح.ک.چ، طولانی‌ترین و بدترینشان سرکوب فالون گونگ است که از ژوئیه 1999 (یعنی زمانی که جیانگ زمین، رهبر سابق ح.ک.چ، کمپینی سراسری علیه فالون گونگ را راه‌ندازی کرد) ادامه داشته است. جیانگ عهد کرد فالون گونگ را ظرف سه ماه ریشه‌کن کند. با وجود سرکوب نظام‌مند فالون گونگ ازطریق تبلیغات وحشیانه و افتراآمیز، برخی از مقامات از همان ابتدا علاقه‌ای به این آزار و شکنجه نداشتند، درحالی‌که برخی با تمرین‌کنندگانی که تحت آزار و شکنجه قرار می‌گرفتند ابراز همدردی می‌کردند.
تحت چنین شرایطی، رژیم جیانگ در 23 ژانویه 2021، شب سال نو چینی، حادثه بدنام خودسوزی در میدان تیان‌آنمن را صحنه‌سازی کرد. ظرف دو ساعت، خبرگزاری شین‌هوا به زبان انگلیسی به دنیا اعلام کرد که پنج «تمرین‌کننده فالون گونگ» در میدان تیان‌آنمن دست به خودسوزی زدند. با توجه به سانسور شدید در رسانه‌های تحت کنترل ح.ک.چ، چنین اعلام سریعی بی‌سابقه بود. شواهد تأیید می‌کند که هیچ‌یک از خودسوزی‌کنندگان تمرین‌کننده فالون گونگ نبودند و کل این ماجرا صحنه‌سازی شده بود. اما ح.ک.چ با پخش تبلیغات علیه این تمرین در رسانه‌های دولتی، ازجمله تلویزیون، رسانه‌های چاپی، و ایستگاه‌های رادیویی، در برگرداندن افکار عمومی علیه فالون گونگ موفق بود. ح.ک.چ حتی برخی از این تبلیغات را در کتاب‌های درسی گنجاند و ذهن نوجوانان را مسموم کرد. درنتیجه، بسیاری از شهروندان چینی با تمرین‌کنندگان بی‌گناه فالون گونگ که می‌خواستند بر اساس اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری زندگی کنند، مخالف شدند.
در ابتدای این سرکوب، جیانگ دستور داد که «اعتبار آن‌ها [تمرین‌کنندگان فالون گونگ] را از بین ببرید، آن‌ها را ازنظر مالی ورشکسته کنید، و ازنظر جسمی نابودشان کنید.» در سال 2002، او دستور دیگری را برای کشتن تمرین‌کنندگان به‌خاطر اعضای بدنشان صادر کرد. در آن زمان، تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان به‌منظور دادخواهی مسالمت‌‌آمیز برای فالون گونگ به پکن رفتند. آن‌ها برای جلوگیری از هم‌دست شناخته شدن خانواده‌ها، کارفرمایان، مقامات محلی و همسایگانشان، اغلب از افشای نام یا آدرس خود اجتناب می‌کردند. درنتیجه، جیانگ و پیروانش این تمرین‌کنندگان را که در آن زمان تخمین زده می‌شد حدود دو یا سه‌میلیون نفر باشند، به مکان‌هایی مخفی فرستادند، درحالی‌که آن‌ها براساس تقاضا برای اعضای بدنشان، کشته می‌شدند. پس از افشای جنایت هولناک برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده در سال 2006، محققان مستقل به آن به‌عنوان «شکل جدیدی از شرارت روی این سیاره» اشاره کرده‌اند.
این جنایات اندکی بعد با عواقبی روبه‌رو شد. در ژانویه سال 2003، بیمارستان یادبود سان یات‌سن در استان گوانگدونگ، یک مرکز درگیر در برداشت اعضای بدن، شیوع شدید سارس را تصدیق کرد، درحالی‌که 30 پرستار و پزشک مبتلا شده بودند که این بیماری را به‌سرعت به مناطق بیشتری سرایت دادند. گرچه آن ویروس از نوع ویروس کووید بود، اما حزب کمونیست چین از سارس به‌عنوان فِی دیان (ذات‌الریه غیرمعمول) نام برد تا آن را مخفی کند. درواقع ح.ک.چ در آن زمان، بیمارستان‌هایی موقتی را نیز برای قرنطینه بیماران سارس راه‌اندازی کرد، درست همانطور که درخصوص کووید انجام داد.
موجی دیگر
هو جینتائو، دبیرکل ح.ک.چ بین سال‌های 2002 و 2012، پس از سارس، ازطریق کمیته امور سیاسی و حقوقی (پی‌اِل‌اِی‌سی) به کمپین حفظ ثبات ادامه داد. آزار و شکنجه علیه فالون گونگ و نیز برداشت اعضای بدن ادامه یافت. بسیاری از شهروندان عادی ترجیح دادند نسبت به آزار و شکنجه فالون گونگ بی‌تفاوت بمانند و فقط به کسب درآمد اهمیت می‌دادند. فساد ترویج شد و دیگر قطب‌نمای اخلاقی‌ای وجود نداشت.
هم ژو یونگ‌کانگ (وزیر امنیت عمومی در سال‌های 2002 تا 2007 و دبیر حزب پی‌اِل‌اِی‌سی مرکزی در سال‌های 2007 تا 2012) و هم بو شیلای (فرماندار لیائونینگ، وزیر بازرگانی و دبیر حزب چونگ‌چینگ) از عاملان اصلی این آزار و شکنجه و از مشارکت‌کنندگان در برداشت اعضای بدن بودند.
اندکی بعد از آن، عواقب بیشتری رخ داد. هم ژو و هم بو در سال 2013، به‌دلیل سوءاستفاده از قدرت و فساد از قدرت برکنار شدند. سپس موج جدیدی از عفونت ویروس کرونا در اواخر سال 2019 آغاز شد که منجر به قرنطینه شدن ووهان در 23 ژانویه 2020 (دو روز قبل از سال نو چینی) شد. این ویروس به همان خانوادۀ سارس 2003 تعلق داشت، اما ح.ک.چ که اکنون نفوذ بیشتری در صحنه جهانی داشت، موفق شد سازمان جهانی بهداشت را متقاعد کند که این ویروس را ویروس کووید19 (بیماری ویروس کرونای 2019) نام‌گذاری کند. اما اصطلاح کووید19 حقیقتی را فاش کرد؛ این پاندمی در سال 2019 رخ داد، نه در 23 ژانویه 2020 که ح.ک.چ ووهان را قرنطینه کرد.
با نگاهی به جدول زمانی، 1) شیوع سارس در سال 2003 به‌خوبی می‌تواند نتیجه تبلیغات انزجارآمیز میدان تیان‌آنمن در سال 2001 و دستور جیانگ در سال 2002 برای کشتار تمرین‌کنندگان به‌خاطر اعضای بدنشان باشد؛ 2) ازآنجاکه ح.ک.چ از سارس 2003 درس نگرفت یا ماهیت شیطانی‌اش را تغییر نداد، پاندمی کووید می‌تواند تلافی دروغ‌پردازی‌ها، شرارت و مبارزه طبقاتی ح.ک.چ باشد.
طاعونها چشم دارند
در همه فرهنگ‌ها، این باور وجود داشته است که طاعونها چشم دارند و به‌جای حمله تصادفی به مردم، جمعیت خاصی را هدف قرار می‌دهند. در طول آزار و شکنجه مذهبی مسیحیان در روم باستان، موج‌های متعددی از طاعون شیوع پیدا کرد و طاعون آنتونین (165-180) به‌تنهایی جان 10 درصد از جمعیت آن زمان را گرفت. بااین‌حال برخی از مسیحیان پس از مراقبت از بیماران، مبتلا نشدند، حتی پس از اینکه عزیزان متوفی خود را به امید اینکه با آن‌ها بمیرند در آغوش گرفتند.
وضعیت مشابهی در اواخر سلسله مینگ اتفاق افتاد. گرچه طاعون در سال 1643، یک سال قبل از پایان این سلسله، به اوج خود رسید و 20 تا 25 درصد از جمعیت در نزدیکی پایتخت را کشت، ظاهراً هم ارتش مهاجم منچو و هم سربازان تسلیم‌شده مینگ از این بیماری در امان ماندند.
پس از اینکه ح.ک.چ در دسامبر 2022، کسب‌وکارها را به‌طور کامل باز کرد، تلاشش برای انتشار موج جدید پاندمی در سطح جهان، با شکست مواجه شد. برای نمونه، فرودگاه میلان مالپِنسا در ایتالیا، از 26 دسامبر شروع به تحت‌نظر گرفتن مسافران از مبدأ چین کرد. آزمایش نیمی از مسافران چینی مثبت شد، اما این جریان باعث افزایش موارد ابتلا در ایتالیا نشد. بیشتر کشورها ورود مسافران از مبدأ چین را ممنوع نکردند، اما تحت تأثیر آخرین موج در چین قرار نگرفتند. درحالی‌که از زمان پایان سیاست حذف کامل کووید در چین، تقریباً همه در این کشور به این ویروس مبتلا شدند، هیچ کشور دیگری وضعیت مشابهی را تجربه نکرد.
طاعونها در طول تاریخ چین بارها شیوع یافتند، ازجمله در اواخر سلسله هان، اواخر سلسله یوان، اواخر سلسله مینگ و اواخر سلسله چینگ. ح.ک.چ از زمان به‌قدرت رسیدنش در سال 1949، افراد زیادی را کشته و فجایع بی‌پایانی را به بار آورده است. علاوه‌بر این، با استفاده از توان اقتصادی قوی‌اش فعالانه درحال پیش بردن اهداف کمونیستی‌اش در سراسر جهان بوده است. درحالی‌که ح.ک.چ توسط تاریخ درحال نابود شدن است، برای کسانی که از این رژیم پیروی می‌کنند مهم است که روابط خود را با آن قطع کنند. بیش از 400میلیون چینی از عضویت خود در ح.ک.چ و دو سازمان کوچک آن (لیگ جوانان و پیشگامان جوان) کناره‌گیری کرده‌اند. همچنین برای مردمِ خارج از چین مهم است که ح.ک.چ را رد کنند تا به جامعه‌ای صلح‌آمیز و امن دست یابند.
این مقاله در 23 ژانویه 2023، بیست‌ودومین سالروز حادثه صحنه‌سازی‌شده خودسوزی به‌دست ح.ک.چ و سومین سالروز قرنطینه ووهان به‌دلیل کووید19، نوشته شده است.
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
مجموعه ویروس ووهان
