سه حرفه فاسد؛ جنایات هولناک تحت حاکمیت حزب کمونیست چین

(Minghui.org) می‌گویند یک جامعه سالم نمی‌تواند فاسد شدن سه حرفه را تاب بیاورد: معلمانی که دانش‌آموزان خود را راهنمایی می‌کنند، پزشکانی که جان بیماران خود را نجات می‌دهند و کارکنان سیستم قضایی (پلیس، دادستان‌ها و قضات) که از عدالت حمایت می‌کنند. همه این حرفه‌ها مستلزم این هستند که فرد صداقت و قلبی برای کمک به مردم داشته باشد. اگر اکثر آن‌ها غیراخلاقی شوند یا حتی قانون را زیر پا بگذارند، احتمالاً کل جامعه سقوط می‌کند.

بااین‌حال، تحت حاکمیت حزب کمونیست چین (ح‌.ک‌.چ)، به‌ویژه در دوران تصدی رهبر سابق آن جیانگ زمین که دیگر در این دنیا نیست، هر سه حرفه‌ای که در بالا ذکر شد فاسد شده‌اند. مهم‌تر اینکه جیانگ به مردم گفت فقط به هر قیمتی پول دربیاورند، حتی اگر به معنای آسیب رساندن به دیگران باشد. او گفت: «بی‌سروصدا ثروت بیندوزید.» درنتیجه، او ارزش‌های سنتی و سیستم‌های باوری مختلف ازجمله فالون گونگ (یک سیستم مدیتیشن صلح‌آمیز مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری) را بی‌رحمانه هدف قرار داد، چراکه همه آن‌ها به مردم خوب بودن را می‌آموزند.

سیاست‌های پول‌محور جیانگ باعث بروز مشکلات بی‌پایانی شد. وقتی مقامات دولت و شهروندان عادی به‌طور مشابه ارزش‌های اخلاقی را کنار می‌گذارند، جامعه چین به‌طور کلی در پرتگاهی از فجایع عجیب سقوط می‌کند: معلمان به دانش‌آموزان تجاوز می‌کنند، سیستم قضایی شهروندان قانون‌مدار (ازجمله تمرین‌کنندگان فالون گونگ) را دستگیر، محاکمه و محکوم می‌کند و پزشکان برای کسب سود، مردمی را که هنوز در قید حیات هستند تحت برداشت اعضای بدنشان قرار می‌دهد. در زیر چند نمونه از این جرائم ارائه شده است.

معلمانی که به دانش‌آموزان تجاوز کردند

در چین، برخی از معلمان به دانش‌آموزان تجاوز کردند و آن‌ها را باردار کردند، برخی دانش‌آموزان خود را به معشوقه‌های طولانی‌مدت خود تبدیل کردند، و برخی دانش‌آموزانی را که تلاش کردند از تجاوز آن‌ها فرار کنند، کشتند. برخی از این قربانیان خردسال بودند.

تراژدی‌هایی فراتر از بیان با کلمات

رسانه‌های چینی گزارش دادند که یک معلم مدرسه ابتدایی از شهرستان داژو در چونگ‌چینگ به 10 دختر زیر سن قانونی که بین سال‌های 2002 تا 2003 به آن‌ها آموزش می‌داد تجاوز کرد. یک معلم تربیت بدنی در شهرستان لانگشی (استان گانسو) به 12 دختر کلاس نهم نزدیک شد، به نام اینکه می‌خواهد با استفاده از روابطش به آن‌ها کمک کند وارد مدارس بهتری شوند.او به همه آن‌ها تجاوز کرد، درحالی‌که دو نفر از آن‌ها باردار شدند.

جیانگ، معلم 51ساله مدرسه ابتدایی ژونگ‌یانگ در شهرستان جین‌پینگ (استان گوئیژو) درمجموع 42 بار طی 18 ماه به 12 دانش‌آموز تجاوز کرد. او همچنین درمجموع 35 بار 16 دانش‌آموز دیگر را مورد آزار و اذیت جنسی قرار داد. فقط سه نفر از 19 دانش‌آموز دختر در کلاسش مورد آزار جنسی یا تجاوز جنسی او قرار نگرفتند.

به‌طور مشابه، در سال 2004 مشخص شد که یک معلم مدرسه ابتدایی از شهرستان لینشیا (استان گانسو) به 9 دختر در کلاس سوم تجاوز کرده و آن‌ها را مورد آزار جنسی قرار داده است. یکی از قربانیان 10 بار هدف آزارواذیت و تجاوز او قرار گرفت. اکثر این دختران بین 9 تا 10 سال داشتند و بزرگ‌ترین آن‌ها 14ساله بود.

این متجاوزین شامل مقامات مدرسه نیز بودند. لین دنگ‌پینگ، مدیر مدرسه ابتدایی در بخش نانشینگِ شهر ژانجیانگ در استان گوانگدونگ، در کمتر از 4 ماه در 7 نوبت، به 11 دانش‌آموز دختر تجاوز کرد. کم‌سن‌ترین قربانی فقط 10 سال داشت.

شیبو شانگبائو (روزنامه کسب‌وکار غرب) در 4 ژوئن 2007 گزارش داد که معلمی با نام خانوادگی چنگ در بخش چانگهه (استان گانسو) بین پاییز 2001 تا مارس 2005، درمجموع بیش از 70 بار به 18 دانش‌آموز دختر تجاوز کرد. در میان این 18 قربانی، 16 نفر کمتر از 14 سال داشتند. چنگ بعداً به اعدام محکوم شد.

لی، معلم مدرسه راهنمایی، در سال 2004 پس از دادن قرص‌های خواب‌آور و مواد مخدر به 24 دانش‌آموز، به آن‌ها تجاوز کرد. او بعداً به‌دلیل خشم عمومی به اعدام محکوم شد.

مطالب فوق برخی از موارد تجاوز جنسی‌ای است که رسانه‌های چینی گزارشش کرده‌اند. موارد بسیار دیگری نیز وجود دارند که منتشر نشده‌اند.

آنچه شاهدش بودم

خودم شخصاً شاهد دو مورد از این قبیل بوده‌ام. در اوایل دهه 1990، چند سال پس از اینکه جیانگ رهبر ارشد ح.‌ک.‌چ شد، به بخش زنان و زایمان در بیمارستان لانژو (استان گانسو) رفتم تا دوستم را که در آستانه زایمان بود ملاقات کنم. کنار تختش دختری 15ساله بود. او چرا آنجا بود؟دوستم به من اشاره کرد که حرفی نزنم و بعداً گفت که آن دختر بیچاره که هنوز با اسباب‌بازی‌هایش بازی می‌کرد، پس از اینکه معلمش به او تجاوز کرد، برای القای زایمان در آنجا بستری بود.

مورد دیگری نیز در بیمارستان لانژو اتفاق افتاد. مادری با دخترش که حدوداً 15 یا 16ساله بود از روستایی به آنجا آمد. این دختر در ناحیه شکم خود درد داشت و یک پزشک، تصویربرداری در بخش رادیولوژی را توصیه کرد. پس از تصویربرداری، معلوم شد که او جنینی در شکمش دارد، اما نمی‌دانست چگونه باردار شده است. پدر خشمگینش پس از اینکه مطلع شد او براثر تجاوز توسط معلمش باردار شده است، او را بلافاصله پس از القای زایمان، به‌رغم دردی که داشت، به خانه برد.

تبدیل شدن ابزار جراحان به چاقوی قصابی

در اوایل دهه 1990، داستان‌هایی درباره دزدیده شدن اعضای بدن مردم، درحالی‌که هنوز در قید حیات بودند شنیده می‌شد. یکی از دوستانم خویشاوندی حدوداً 40ساله داشت. این خانم پس از انجام عمل جراحی سنگ کیسه صفرا در بیمارستان، برای معاینات بیشتر به چند بیمارستان دیگر رفت. یکی از بیمارستان‌ها متوجه شد که لوب کبد چپ او برداشته شده است. در آن زمان، مردم به‌ندرت از جنایت برداشت اعضای بدن خبر داشتند، بنابراین هیچ‌کس آن را پیگیری نکرد.

چین تعداد زیادی پیوند عضو انجام می‌دهد. زمان انتظار کوتاه و کیفیت اعضای بالاست. این اعضای بدن از جوانان هستند و انتخاب‌های زیادی برای بیمار وجود دارد. مشکل، منبع این اعضاست. مردم چین به‌طور کلی به‌دلایل فرهنگی تمایلی به اهدای اعضای بدن خود ندارند. در‌حالی‌که در خارج از کشور، شخص باید چند سال برای اهداکننده عضو منتظر بماند، تعداد زیادی عضو بدن در چین در دسترس و منتظر بیماران هستند.

پس از افشای برداشت اجباری اعضای بدن در اردوگاه کار اجباری سوجیاتون که تمرین‌کنندگان فالون گونگ قربانی‌اش بودند، تصمیم گرفتم بیشتر کاوش کنم و ازطریق تلفن با پزشکان در چین تماس‌های زیادی گرفتم. در زیر آنچه را که آن‌ها گفته‌اند ارائه می‌دهم.

همه «اهداکنندگان» زیر 30 سال هستند

بیمارستان نظامی 301 در پکن، وابسته به کمیسیون نظامی مرکزی، بیمارانی را که شامل مقامات عالی‌رتبه ح‌.ک‌.چ می‌شوند، درمان می‌کند. یک جراح پیوند عضو گفت که آن‌ها اجازه به‌اشتراک گذاشتن اطلاعات مربوط به اهداکنندگان را ندارند و هر بیمارستانی که این اطلاعات را به اشتراک بگذارد، دیگر اجازه انجام جراحی‌های پیوند عضو را نخواهد داشت. این پزشک تأیید کرد که تمام اهداکنندگان کبد زیر 30 سال داشتند. یک جراح خانم از بیمارستان 747 نیروی هوایی اورومچی در استان شینجیانگ گفت که این اعضای اهدایی از بیمارستان‌های محلی هستند و اینکه آن‌ها طی ده سال گذشته صدها جراحی پیوند عضو انجام داده‌اند. بسیاری از اعضای بدن در دسترس هستند و حتی بیمارستان‌های پزشکی چین در پیوندهای کلیه مشارکت دارند.

ژانگ شوفنگ، جراح بیمارستان نظامی 474 در لانژو (استان گانسو) گفت که تیم او بیش از ده سال است که پیوند کبد و کلیه انجام داده است. اهداکنندگان همگی مردان جوان هستند و زن نیستند.او اظهار کرد: «بسیاری از روس‌ها نیز برای پیوند به اینجا می‌آیند. لطفاً بیایید. ما تبلیغات هم انجام می‌دهیم. نیازی به نگرانی درباره اهداکنندگان نیست. تا زمانی که با دادگاه‌ها در تماس باشیم، همچنان دسته‌‌دسته‌ اهداکننده در دسترس ما قرار می‌گیرد و همه آن‌ها سالم هستند.» او گفت که آن‌ها می‌توانند به هر درخواست بیماران پاسخ دهند. اگر تقاضا برای کبد و کلیه وجود داشته باشد، یک اهداکننده هر دو را در اختیار قرار می‌دهد.

این جراحان اغلب از بحث درباره اهداکنندگان اجتناب می‌کردند.

از جراحی در بیمارستان وووِی تومور در استان گانسو پرسیدم: «آیا این [اعضا] از [تمرین‌کنندگان] فالون گونگ هستند؟» او گفت سؤالم چیزی نیست که بتواند تلفنی پاسخ دهد. اما به من اطمینان خاطر داد و گفت: «رانندگان همگی مرکز ما را می‌‌شناسند. کرایه تاکسی [برای آمدن به اینجا] فقط سه یوان است.»

یکی از مدیران بیمارستان پلیس مسلح استان شینجیانگ گفت: «وقتی به زمان جراحی نزدیک شدیم، می‌توانیم درباره اهداکننده صحبت کنیم، نه قبل از آن.»

جراحی از بیمارستان بیماری‌های قلبی‌عروقی استان جیلین گفت که آن‌ها در این بیمارستان اجازه به‌اشتراک گذاشتن اطلاعات اهداکنندگان را ندارند.

اهداکنندگان «داوطلب»

جراحی از بیمارستان چشم کونمینگ در استان یوننان گفت که تمام قرنیه‌هایشان تازه هستند. پزشکی از بیمارستان یو آن در پکن گفت که اعضای بدن از «اهداکنندگان داوطلب» هستند نه زندانیان. یک جراح کلیه از بیمارستان عمومی پلیس مسلح استان نینگشیا تأیید کرد که: «کلیه‌های ما از اهداکنندگان داوطلب هستند، نه از زندانیان اعدامی.»

یوئه، از بیمارستان شماره 2 لانژو در استان گانسو، پیوند کلیه یک مدیر بازنشستۀ بیمارستان شماره 1 لانژو را انجام داد. او به بیمار گفت: «کلیه از مردی 24ساله و بسیار سالم است. نمی‌توانم چیز بیشتری درباره آن به شما بگویم. لطفاً به دیگران هم نگویید.» این بیمار 4 سال زندگی و سپس فوت کرد. یک پرستار پیوند کلیه از بیمارستان شماره 4 شنیانگ در استان لیائونینگ گفت که آن‌ها فقط پیوند کلیه انجام می‌دهند. او افزود: «می‌توانیم طی چند روز اعضای بدن موردنیازتان را پیدا کنیم، همه از افراد در قید حیات.»

یک پزشک اورولوژی از بیمارستان میزو در استان گوانگشی گفت که آن‌ها در گذشته از اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده کرده‌اند، اما بعداً برای دریافت اعضای بیشتر با مشکل مواجه شدند. اما اظهار کرد که کلیه و کبد به‌راحتی در بیمارستان شماره 3 دانشگاه سان یات‌سن در شهر گوانگژو (استان گوانگ‌دونگ) در دسترس است. پزشکی از بیمارستان شماره 3 دانشگاه سان یات‌سن این موضوع را تأیید کرد: «بله، ما می‌توانیم "اهداکننده‌های" زنده فالون گونگ را پیدا کنیم، و اعضای بدن ظرف یک یا دو هفته در دسترس قرار می‌گیرند.»

جاهای دیگر نیز همین‌طور هستند.وانگ، سرپرستار مرکز پیوند عضو در بیمارستان شماره 1 وابسته به دانشگاه ژنگژو در استان هنان، گفت که آن‌ها به اعضای بدن تمرین‌کنندگان جوان فالون گونگ دسترسی دارند. پنگ، مدیر مرکز پیوند کلیه بیمارستان نظامی 460 در شهر ژنگژو، گفت که اعضای بدن آن‌ها از اهداکنندگانی با مرگ‌های غیرطبیعی است. جراحی از مرکز پیوند عضو بیمارستان رویجین در شانگهای گفت اهداکنندگان جوان هستند و زمان انتظار فقط دو هفته است. او اظهار کرد: «نیازی به سؤال بیشتر درباره اهداکنندگان نیست. این اعضای بدن خوب هستند و از آن‌ها استفاده خواهیم کرد.»

دای، جراح مرکز پیوند کبد در بیمارستان شماره 1 وابسته به دانشگاه شانگهای جیائوتونگ، گفت که آن‌ها بیش از 500 جراحی پیوند عضو انجام داده‌اند و اظهار کرد: «فقط لازم است بیایید، زیرا درحال‌حاضر اهداکنندگانی داریم که حدود 20 سال دارند. می‌توانیم پیوند را در یک هفته انجام دهیم. پیوند کبد 200هزار یوان هزینه دارد.» وقتی از او پرسیدند که آیا تمرین‌کنندگان فالون گونگ «اهداکننده» هستند، او گفت تا زمانی که بیمار را نبیند درباره این موضوع صحبت نخواهد کرد. پزشکان بخش اورولوژی در بیمارستان شماره 1 وابسته به کالج پزشکی چینگهای گفتند که اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به آن‌ها پیشنهاد شده است، اما این پیشنهاد را رد کرده‌اند.

جراحی از بیمارستان 181 منطقه نظامی گوانگژو گفت که آن‌ها حدود 1000 پیوند کلیه انجام داده‌اند، اما نمی‌توانند بگویند این اعضای بدن از کجا آمده‌اند. به‌طور مشابه، جراحی از بیمارستان شماره 1 وابسته به دانشگاه پزشکی شانشی گفت که آن‌ها بیش از 100 پیوند کلیه انجام داده‌اند. وی افزود: «اهداکنندگان همگی بین 18 تا 30 سال دارند و بسیار سالم هستند.» وقتی از او پرسیدند که اهداکنندگان چه افرادی هستند، او گفت که نمی‌تواند پاسخ دهد، زیرا می‌ترسد گفتگویشان ضبط شود.

یک پیوند با چند اهداکننده به‌عنوان پشتیبان

جراحی از مرکز پیوند عضو بیمارستان استان شاندونگ گفت که آن‌ها تعداد زیادی پیوند عضو با اعضای بسیار سالم از افراد جوان انجام داده‌اند. او اظهار کرد: «برای پیوند کبد دیروز، [بدن] را باز کردم و متوجه شدم که کبد چرب است. بنابراین [بدن] دیگری را باز کردم و متوجه شدم که آن کبد خوب است. بنابراین از دومی برای پیوند استفاده کردم.» این جراح گفت که اغلب برای هر پیوند چند اهداکننده در صف قرار می‌گیرند، برای زمانی که ممکن است کبدی خوب نباشد و عمل جراحی طبق برنامه پیش نرود. یکی از پرستاران همان مرکز پیوند نیز همین را گفت: «ما در اینجا تعداد زیادی پیوند کلیه انجام می‌دهیم و هرگز بدون عضو نبوده‌ایم. تعداد بسیار زیادی کلیه وجود دارد، همه از افرادی که در قید حیات هستند.» جراحان راه‌های زیادی برای تضمین اعضای بدن داشتند، اما او نمی‌توانست چیز بیشتری بگوید. وقتی از او پرسیده شد که آیا تمرین‌کنندگان فالون گونگ اهداکننده هستند، او پاسخ داد: «تا زمانی که بیماری باشد، می‌توانیم [تمرین‌کنندگان فالون گونگ] را [به‌عنوان اهداکننده] آماده داشته باشیم.»

مردی در بازداشتگاه میشان در استان هیلونگ‌جیانگ گفت که در گذشته به‌راحتی می‌توانستند «اهداکنندگان فالون گونگ» را پیدا کنند. او اظهار کرد: «درحال‌حاضر به‌راحتی می‌توانم هفت یا هشت مرد زیر 40 سال پیدا کنم. اما [تأمین] باید ازطریق دادگاه انجام شود و تطبیق خون موردنیاز است.» جراحی از بخش پیوند کبد در بیمارستان وابسته شماره 1 ژجیانگ گفت که آن‌ها طی ده سال گذشته صدها پیوند عضو انجام داده‌اند. اهداکنندگان شامل افراد زنده و مرده بودند و برخی از اعضای بدن باید ابتدا روال دادگاه را طی می‌کردند. یه بنچیان از بخش پیوند کبد در بیمارستان وابسته به دانشگاه پزشکی آنهویی گفت که اهداکننده می‌تواند در یک هفته یا ده روز تأمین شود. وقتی از او پرسیده شد که آیا به‌دلیل وضعیت خوب سلامتی‌ تمرین‌کنندگان فالون گونگ، می‌توان چنین اهداکنندگانی پیدا کرد، او گفت البته.

یک پرستار جراحی کلیه در بیمارستان استان شانشی گفت که از سال 2003 پس از اینکه جراح لوئو یونگ‌کانگ از بیمارستان عمومی پلیس مسلح شآنشی به آن‌ها پیوست، جراحی‌های پیوند عضو زیادی انجام داده‌اند. لوئو و جراح ارشد هوانگ چیفو در تضمین اعضای بدن مناسب باتجربه بودند و اهداکنندگان همگی جوان و سالم بودند. او اظهار کرد: «پس از شناسایی گروهی از اهداکنندگان، آن‌ها با ما تماس می‌گیرند تا آماده شویم. به‌محض بازگشتِ آن‌ها با اعضای بدن، پیوندها شروع می‌شود. اغلب سه یا چهار پیوند را به‌طور هم‌زمان انجام می‌دهیم. حتی برخی از بیمارستان‌هایی که پیوند عضو انجام نداده‌اند، اکنون می‌توانند این جراحی را انجام دهند.»

یک پرستار پیوند کلیه از بیمارستان شماره 2 وابسته به دانشگاه پزشکی شی‌آن در استان شآنشی گفت که آن‌ها سال‌ها جراحی پیوند عضو انجام داده‌اند. پس از راه‌اندازی یک مرکز پیوند عضو در داخل بیمارستان، این مرکز راحت‌تر شد و حتی بخش بیماری‌های عفونی نیز پیوند کبد را انجام می‌دهد. ژانگ بو، مدیر بیمارستان شیجینگ، ارتباطات زیادی برای کمک به تأمین حتمی اعضای بدن در مناطق مجاور مانند شیان‌یانگ و وِینان داشت. جراحان خودشان به آنجا می‌رفتند و آن افراد جوان و سالم را برای آزمایش خون و تطبیق انتخاب می‌کردند.

پرسیدم: «اگر آن‌ها [اهداکنندگان] از دادن نمونه خون خودداری کنند چه؟»

پرستار پاسخ داد: «این به آن‌ها ربطی ندارد. به‌علاوه آن‌ها چیزی نمی‌دانند. اصلاً نمی‌دانند گرفتن نمونه‌ خون برای چیست.»

تائو، سرپرستار اورولوژی در بیمارستان عمومی منطقه نظامی فوژو در استان فوجیان، گفت که آن‌ها بیش از 1000 پیوند کلیه انجام داده‌اند. او اظهار کرد: «کلیه‌های ما بهترین هستند. براساس نیاز بیماران، تطبیق خون می‌تواند در چند روز یا حتی در یک روز کامل شود؛ ما از اهدا‌کننده خون می‌گیریم و نتایج در عرض دو ساعت و نیم آماده است. جراحان ما خودشان به آنجا می‌روند تا مطمئن شوند که اهداکنندگان ایده‌آل هستند.»

لیو شورن، جراح پیوند کبد در بیمارستان 458 نیروی هوایی گوانگ‌دونگ، گفت که فقط در سال 2002، آن‌ها 40 پیوند عضو انجام دادند. او اظهار کرد: «مکان‌های تعیین‌شده‌ای برای تأمین اعضای بدن وجود دارد. گاهی نیز از واسطه‌ها اعضای بدن را می‌گیریم.»

40 پیوند کبد و کلیه، همه رایگان

چند سال پیش بیمارستان استان هونان تبلیغی را در گوگل منتشر و 20 پیوند کبد و 20 پیوند کلیه را رایگان ارائه کرد. ژو شوئلی، جراح دستگاه صفراوی در این بیمارستان، گفت که این کار به‌منظور بالا بردن اعتبار این بیمارستان است. او اظهار کرد: «این اعضای بدن بسیار سالم و اهداکنندگان جوان هستند. برخی از آن‌ها زندانی هستند و برخی دیگر زندانی نیستند.» وقتی از ژو پرسیده شد که آیا آن‌ها تمرین‌کننده فالون گونگ هستند، ژو از پاسخ دادن امتناع و تماس را قطع کرد.

یک پرستار دستگاه صفراوی از بیمارستان شماره 1 لانژو در استان گانسو گفت که بخش او در یک ماه 4 پیوند کبد انجام داده است. 3 بیمار ظرف چند روز و نفر چهارم در عرض یک ماه فوت کردند. او گفت که کبد از دانشگاه پزشکی شماره 4 ارتش تهیه شد و توضیح داد: «به‌محض داشتن یک بیمار، با آن‌ها تماس می‌گیریم و آن‌ها در عرض چهار ساعت همراه اعضای بدن با هواپیما به اینجا می‌آیند.»

جراحی از بیمارستان بیماری‌های کلیوی یوننان گفت که اعضای بدن اغلب در غروب می‌رسند. «بنابراین پیوندها را در شب انجام می‌دادیم، اغلب هفت یا هشت پیوند به‌طور هم‌زمان. سال گذشته 150 پیوند عضو انجام دادیم.» جراح دیگری از بیمارستان شیانگیای دانشگاه مرکزی جنوب گفت که آن‌ها طی 5 یا 6 سال گذشته، صدها پیوند کبد انجام داده‌اند. او اظهار کرد: «ما کیفیت عضو را تضمین می‌کنیم،» اما هیچ‌گونه اطلاعی درباره اهداکنندگان ارائه نکرد.

در جامعه‌ای با انحطاط اخلاقی هر چیزی ممکن است رخ دهد. برخی چیزها فراتر از وحشتناک‌ترین تصورات مردم است، از تجاوز معلمان به دانش‌آموزان گرفته تا برداشت اجباری اعضای بدن. در سال 1999 که جیانگ زمین شروع به سرکوب فالون گونگ کرد، دستوری صادر کرد مبنی بر اینکه «اعتبار آن‌ها [تمرین‌کنندگان فالون گونگ] را از بین ببرید، آن‌ها را از نظر مالی ورشکسته کنید و از نظر جسمی نابودشان کنید.» ازآنجاکه دستگاه دولتی برای حمله به تمرین‌کنندگان صلح‌جو و برانگیختن نفرت مردم علیه آن‌ها با قدرت تمام کار کرد، برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده تبدیل به تاریک‌ترین بخش از این فاجعه شد.

نظام عدالت در خدمت بی‌عدالتی

در زمان‌های باستان، دوره‌هایی وجود داشت که مردم صادق و قابل‌اعتماد بودند و حتی نیاز نبود شب‌ها درِ منزلشان را ببندند، اما پس از به‌قدرت رسیدن ح‌.ک‌.چ در سال 1949، به‌ویژه در دوران تصدی جیانگ، سیاست‌های مبتنی بر پول او جامعه را ناامن کرد و میزان جرم و جنایت افزایش یافت.

خودم زمانی که هنوز در چین بودم شخصاً چند حادثه را تجربه کردم. یک بار با دوچرخه به بازار کشاورزان رفتم. بعد از اینکه برای خرید مواد غذایی پارک کردم، آن را قفل نکردم. دوچرخه در عرض چند دقیقه ناپدید شد. یک بار دیگر، وقتی می‌خواستم هزینه مواد غذایی را پرداخت کنم، متوجه شدم که کیف پولم را دزدیده‌اند. یک بار هم یک لباس جدیدم را روی جایگاه نشستن عقب دوچرخه گذاشتم و بعد از بازگشت با خریدهایم متوجه شدم که آن نیست. یک بار دیگر وقتی داشتم خرید می‌کردم، مچ مرد جوانی را گرفتم که کت و شلوار به تن داشت و کیف دستی‌ام را زیر و رو می‌کرد.

فریاد زدم: «دست بردار. چه‌کار می‌کنی؟»

آن جوان پوزخندی زد و گفت: «خودت می‌دانی دارم چه‌کار می‌کنم. ساکت باش، وگرنه کتکت میزنم!» بنابراین جلوی دهانم را گرفتم و چیزی نگفتم.

یکی از دوستانم مأمور پلیس ایستگاه راه‌آهن لانژو در استان گانسو بود. درباره این مرد جوان به او گفتم و گفتم رقت‌بار است زیرا آن‌ها چیز زیادی نمی‌دزدند، اما اگر دستگیر شوند ممکن است کتک بخورند.

دوستم گفت: «ما دزدها را کتک نمی‌زنیم، چون با هم هم‌دست هستیم و آن‌ها آنچه را که می‌دزدند با ما تقسیم می‌کنند.» اما گاهی دزدان را به‌خاطر تقسیم نکردن آنچه دزدیده بودند تنبیه می‌کردند. برای مثال، در کابین قطار، مأموران پلیس تعیین می‌کردند که کدام دزد در کدام کابین کار کند. او توضیح داد: «هرگاه مسافران گزارش کنند که چیزی گم شده است، می‌دانیم چه‌کسی این کار را انجام داده است.»

کار با سارقان یکی از راه‌های کسب درآمد است. اما در مقایسه با زنجیره تأمین پرسود برداشت اعضای بدن چیزی نیست. پس از اینکه جیانگ دستور برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ را صادر کرد، بیمارستان‌های نظامی به‌شدت درگیر شدند، همانطور که در مثال‌های ذکرشده در بالا مشاهده شد. ازآنجاکه این کار از هر زاویه‌ای غیرقانونی است، پزشکان نمی‌توانستند درباره اینکه اعضای بدن از کجا آمده‌اند صحبت کنند.

جراحی از بیمارستان عمومی پلیس مسلح شانشی گفت: «بین سال‌های 2000 و 2005 [قبل از افشای برداشت اعضای بدن در سال 2006]، سالانه بیش از 100 پیوند کلیه انجام می‌دادیم. حتی بیمارانی از هنگ کنگ، تایوان و ماکائو داشتیم. نمی‌توانیم درباره اهداکنندگان صحبت کنیم، زیرا این خلاف قانون است؛ فقط می‌توانیم مخفیانه این کار را انجام دهیم. کل کشور همین‌طور است.وقتی هیچ‌یک از اعضای خانواده پیگیری نمی‌کرد، فقط جسد را می‌سوزاندیم. وقتی اعضای خانوادۀ شخص درباره او پرس‌وجو می‌کردند، بازهم جسد را می‌سوزاندیم و یک کوزه به آن‌ها می‌دادیم و می‌گفتیم آن فرد براثر بیماری‌ای حاد فوت کرده است. بسیاری از خانواده‌ها حتی خاکستر را هم نمی‌گرفتند.»

پرسیدم: «آیا خود اهداکنندگان می‌دانستند؟»

جراح پاسخ داد: «نه، نمی‌دانند. فقط به آن‌ها می‌گوییم که به‌دلیل بیماری عفونی کنونی، نمونه‌گیری خون لازم است. مقامات دادگاه ما را را هنمایی می‌کنند و نزد اهداکنندگان می‌برند.»

در ادامه پرسیدم: «اگر آن‌ها از دادن نمونه خون خودداری کنند، چه؟»

او پاسخ داد: «ما مأموران پلیس مسلح داریم که آن‌ها را کتک می‌زنند. نمونه خون به‌زور گرفته می‌شود.»

او همچنین گفت: «دادگاه‌های میانی در سطح شهر به این موضوع رسیدگی می‌کنند و آن‌ها بخشی از زنجیره تأمین اعضای بدن هستند. اگر بیمارستان‌ها مستقیماً با بازداشتگاه‌ها، اردوگاه‌های کار اجباری یا زندان‌ها تماس بگیرند، کارساز نخواهد بود. درحال‌حاضر، ارتش و مقامات محلی به دادگاه‌ها رشوه می‌دهند؛ هر کسی که پول بیشتری بپردازد اهداکننده بیشتری نصیبش می‌شود. از رؤسای دادگاه‌ها گرفته تا مقامات دادگاه‌های کیفری، باید به همه آن‌ها رشوه بدهیم. در گذشته آن‌ها هر بار می‌توانستند تعداد زیادی اهداکننده در اختیار ما بگذارند. اکنون هر بار فقط می‌توانند چند مورد را فراهم کنند.»

وقتی ترغیبش کردم که انجام این پیوند‌های عضو را متوقف کند، گفت که کار او نیست. او اظهار کرد: «بیمارستان ما را به‌خاطر عدم کسب سود سرزنش می‌کند، زیرا بیمارستان‌ها از ما به‌خاطر تأمین عضو پول می‌گیرند و برای رشوه دادن به دادگاه نیز به پول نیاز دارند. گاهی دادگاه به ما می‌گفت که یک گروه [اهداکننده] در دسترس است و اگر پیشنهاد را رد کنیم، ما را برای گروه بعدی در نظر نمی‌گیرد؛ ما باید درحین انجام این تجارت، اعتبار خود را حفظ کنیم.»

بعد از اینکه درباره برداشت اعضای بدن در اردوگاه کار سوجیاتون به او گفتم، او گفت که ح.‌ک.‌چ همیشه بی‌رحم بوده است: «می‌دانم که این یک تجارت پرخطر است، زیرا ممکن است حزب روزی ما را کنار بگذارد و ما را بکشد. دادگاه‌ها می‌دانند که پرونده‌های فالون گونگ وجود دارند. ما [پزشکان] وانمود می‌کنیم که چیزی نمی‌دانیم. در کل کشور این‌گونه است. اگر روزی حزب به سراغ من بیاید، پزشکان بی‌شماری در این کشور نیز اعدام خواهند شد.»

مشابهاً یک متخصص اورولوژی از بیمارستان دوستی اورومچی نیز اعتراف کرد که وقتی بیمارستان‌ها رابطه «خوبی» با دادگاه‌ها داشته باشند، دسترسی به کلیه‌ها آسان‌تر است. علاوه‌بر دادگاه‌ها، پلیس نیز از نزدیک درگیر است.

وانگ لیجون، مدیر سابق اداره پلیس جینژو در استان لیائونینگ، یک «مرکز تحقیقات روانشناسی در محل» ویژه داشت. یکی از محصولات او «دستگاه ضربه اولیه آسیب ساقه مغز» نام داشت که می‌توانست درحین برداشت اعضای بدن فرد را فوراً بی‌هوش کند. او پس از برنده شدن جایزه‌ای برای این محصول، و سخنرانی در سپتامبر 2006، گفت: «وقتی می‌بینیم فردی به محل اعدام می‌رود و در عرض چند دقیقه زندگی این فرد تبدیل می‌شود و به زندگی افراد دیگر تعمیم می‌یابد، روح‌انگیز است.این اقدامی مهم است.»

«اختراع» وانگ براساس بسیاری از موارد غم‌انگیز برداشت اجباری اعضای بدن بود و قصد داشت این کابوس را حتی طولانی‌تر کند. وی توضیح داد: «دستاوردهای علمی و فناوری ما در این زمینه تبلور هزاران آزمایش فشرده در محل و تلاش بسیاری از نیروهای ماست.»

یک بار از جراحی که یکی از سوژه‌های «آزمایش‌های وانگ» در محل بود، پرسیدم: «آیا همه آن‌ها تمرین‌کننده فالون گونگ بودند؟»

او پاسخ داد: «بله.»

با ورود به سال 2023، با عدم قطعیت‌های زیادی در این جهان روبرو هستیم، ازجمله موارد فزاینده و غیرعادی ابتلا به کووید که به‌تازگی در چین آشکار شده است. اما قبل از هر چیز، باید جنایاتی را که تحت حاکمیت ح.‌ک.‌چ علیه شهروندان بی‌گناه صورت می‌گیرد، متوقف کنیم، از دختران گریان درمانده گرفته تا تمرین‌کنندگان فالون گونگی که به‌خاطر باورشان به شهروند بهتر بودن «مفقود شده‌اند». ح.‌ک.‌چ فصل تاریک و وحشتناکی را در تاریخ نوشته است، و این به ما بستگی دارد که به این کابوس پایان دهیم تا نسل بعدی بتواند در دنیایی با صلح و امنیت زندگی کند.

دیدگاه‌های ارائه‌شده در این مقاله بیانگر نظرات یا درک خود نویسنده است. کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.