(Minghui.org) دکتر اوا ارنست زدزیک، نماینده حزب سبز در پارلمان اتریش، همراه با بنیاد رفاه عمومی (COMÚNکمون) در 28 فوریه 2023 میزبان مراسم افتتاحیۀ یک نمایشگاه عکاسی با موضوع «کار اجباری جهانی» در ساختمان پارلمان اتریش بودند. در این مراسم که پنل گفتگویی با حضور سخنرانان مدعو، اعضای پارلمان اتریش و سازمان‌های غیردولتی بود، مجموعه مسائلی مربوط به کار اجباری مطرح شد.
تمرین‌کننده فالون دافا، خانم ژائو لیجون، تمرین‌کننده فالون دافا، به‌عنوان شاهد دعوت شد تا روایت دست اول خود را دربارۀ آزار و شکنجه و کار اجباری در چین ارائه دهد.
خانم ژائو از شانگهای چین حدود سه سال پیش به اتریش گریخت. او یک بار در اردوگاه کار اجباری زنان شانگهای به‌طور غیرقانونی بازداشت شد. وی روایت شخصی‌اش را از حبس در «اردوگاه‌های بازآموزی» بیان کرد. خانم ژائو سپس به سه سال حبس در زندان زنان شانگهای محکوم شد. حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) از روش‌های شکنجه وحشیانه و شرایط طاقت‌فرسای زندگی استفاده می‌کند تا تمرین‌کنندگان فالون دافا را وادار کند که از باورشان دست بکشند.
بسیاری از مخاطبان تحت‌تأثیر ماجرای خانم ژائو قرار گرفتند و بعد از خاتمۀ رویداد با او گفتگو کردند. سایر تمرین‌کنندگان فالون دافا که در طول این فعالیت حضور داشتند، درباره جنایاتی که ح.ک.چ مرتکب شده بود، اطلاعات بیشتری به شرکت‌کنندگان دادند.
خبرنگاری از یک روزنامه معروف گفت: «نکته مهم رویداد امروز سخنرانی خانم ژائو بود. واقعاً تأثیرگذار بود.» او گفت که قصد دارد مصاحبه‌های انجام شده با تمرین‌کنندگان را منتشر کند.
دکتر اوا ارنست زدزیک، نماینده حزب سبز در پارلمان اتریش (سومی از چپ) و خانم ژائو لیجون، تمرین‌کننده فالون دافا (دومی از راست)، در این گفتگو.
در زیر گزیده‌ای از گزارش خانم ژائو آمده است:
«من در اردوگاه کار اجباری زنان شانگهای هر روز ساعت 5 صبح از خواب بیدار می‌شدم. از ساعت 7 صبح تا 10 شب کارهای طاقت‌فرسا انجام می‌دادم. گاهی اوقات مجبور می‌شدم تا ساعت 12 شب کار کنم، بیشتر کاری که انجام می‌دادم کارهای دستی بود. چشمانم و دستانم به‌دلیل سختی کار به‌شدت آسیب دید.
«برخی از کارهای من عبارتند از: پیچ کردن لامپ‌ها، نخ کردن مهره‌ها، کنار هم قرار دادن کیسه‌های کاغذی، پاکت‌نامه‌ها، کارت‌های تبریک و تزئینات کریسمس، ساخت جاکلیدی، کنار هم قرار دادن دیودها و لامپ‌های رنگارنگ. تاول‌هایی روی دستانم ایجاد شد که دچار خونریزی می‌شد. سخت‌ترین کاری که باید انجام می‌دادم این بود که روی هر سیم 18 لامپ را به هم ببندم. ما موظف بودیم که روزانه 4800 لامپ را سیم‌کشی کنیم. اگر محصول تولیدی‌مان به حد نصاب سهمیه نمی‌رسید، کتک می‌خوردیم و شکنجه می‌شدیم.
آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون دافا همیشه به‌طور مخفیانه در اردوگاه‌های کار انجام می‌شد. وقتی بازدیدکنندگان می‌آمدند، مأموران پلیس همه ابزار و مواد اولیه را پنهان می‌کردند. آنها با استفاده از زندانیانی که در سلول‌هایشان مرتب می‌نشستند؛ ما را به تماشای برنامه‌های فرهنگی از تلویزیون وادار می‌کردند. به تمرین‌کنندگان فالون دافا که با ایستادن‌های طولانی شکنجه می‌شدند، گفته می‌شد که بنشینند. به این ترتیب، هیچ‌کس به چیزی مشکوک نمی‌شد و هیچ سؤالی نمی‌پرسیدند. آنها عمداً آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون دافا را در اردوگاه‌های کار پنهان کردند تا بتوانند دنیای خارج را فریب دهند.
«غذای‌مان هم بسیار بد بود. به‌ندرت برنج به ما داده می‌شد و سبزیجاتی که می‌خوردیم بی‌مزه بود. پولی که اعضای خانواده ما فرستاده بودند توقیف می‌شد تا ما نتوانیم غذا یا سایر ملزومات را بخریم. روز ما عمدتاً شامل انجام کار سخت یا شرکت در کلاس‌های شستشوی مغزی بود. همچنین برای استفاده از حمام یا استحمام نیاز به کسب مجوز داشتیم. من اغلب صدای باتوم‌های الکتریکی و فریادهای دلخراش و جیغ‌هایی که از اتاق شکنجه می‌آمد را می‌شنیدم. آن فریادها از سوی تمرین‌کنندگان فالون دافا که به‌شدت تحت نظارت بودند، می‌آمد. فقط شرارت و ترس در آن اتاق وجود داشت.»
«سپس به سه سال حبس محکوم شدم و از سال 2013 تا 2016 در زندان زنان شانگهای زندانی شدم. هر روز شکنجه و شستشوی مغزی می‌شدم. شرایط زندگی و بهداشت بسیار بد بود. در آبی که از شیر بیرون می‌آمد کرم‌هایی وجود داشت. نمی‌توانستم مسواک بزنم. در مدتی که در زندان بودم، چهار دندانم افتاد.
«بعد از ورود به اتریش، تزئینات و هدایای کریسمس زیادی دیدم. آن تزیینات دقیقاً شبیه تزئیناتی بودند که زمانی در اردوگاه کار اجباری درست می‌کردم. این مرا به یاد تجربیات و رنج‌های وحشتناکی می‌اندازد که تجربه کرده‌ام.»
«تمرین‌کنندگان فالون دافا بیش از 20 سال است که در چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. من شخصاً این آزار و اذیت وحشیانه را تجربه کرده‌ام. فکر نمی‌کنم این آزار و شکنجه به‌طور گسترده در جامعه بین‌المللی شناخته شده و به آن پرداخته شود. ح.ک.چ همچنین اویغورها را آزار می‌دهد و مردم هنگ‌کنگ را سرکوب می‌کند. امیدوارم افراد بیشتری شجاعانه برخیزند و مانع آزار و شکنجه تحمیلی ح.ک.چ شوند. متشکرم.»
تاریخچه: فالون دافا چیست و چرا ح.ک.چ آن را تحت آزار و شکنجه قرار می‌دهد؟
فالون دافا (که با نام فالون گونگ نیز معروف است) اولین بار توسط آقای لی هنگجی در چانگچون، چین، در سال ۱۹۹۲ به مردم معرفی شد. این روش معنوی اکنون در بیش از ۱۰۰ کشور و منطقه در سراسر جهان تمرین می‌شود. میلیون‌ها نفر از این تمرین استقبال کرده‌اند، که مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری و شامل پنج تمرین ملایم است و بهبود در وضعیت سلامتی و خوشبختی را به ارمغان می‌آورد.
جیانگ زمین، رئیس پیشین حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، محبوبیت روزافزون این روش معنوی را تهدیدی علیه ایدئولوژی الحادی‌‌اش در نظر گرفت و در ۲۰ژوئیه۱۹۹۹ دستور ممنوعیت گروه فالون گونگ را صادر کرد.
تحت هدایت شخص جیانگ، ح.ک.چ اداره ۶۱۰ را تأسیس کرد که سازمانی امنیتی فراقضایی، با قدرتی فراتر از سیستم‌های پلیس و قضایی بوده و تنها وظیفه آن اجرای آزار و اذیت فالون گونگ است
وب‌سایت مینگهویی درگذشت هزاران تمرین‌کننده فالون گونگ در طی ۲۴ سال گذشته را تأیید کرده است. با توجه به مسدودسازی انتشار اطلاعات از سوی ح.ک.چ و مشکلات مربوط به کسب اطلاعات درباره چین، تخمین زده می‌شود که تعداد واقعی مرگ‌‌و‌میر بسیار بیشتر باشد. تمرین‌کنندگان بی‌شماری به‌خاطر ایمان‌شان زندانی و شکنجه شده‌اند.
شواهد مشخصی وجود دارد مبنی‌بر اینکه ح.ک.چ اقدام به برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده می‌کند که به‌منظور تهیه عضو پیوندی در صنعت پیوند عضو به قتل می‌رسند.
تحت هدایت شخص جیانگ، ح.ک.چ اداره ۶۱۰ را تأسیس کرد که سازمانی امنیتی فراقضایی، با قدرتی فراتر از سیستم‌های پلیس و قضایی بوده و تنها وظیفه آن اجرای آزار و اذیت فالون گونگ است.
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
