(Minghui.org) وقتی آقای وِی جونرن سرانجام در 13اوت2022، پس از 20 سال حبس به‌دلیل نفوذ به تلویزیون کابلی برای افشای تبلیغات افتراآمیز حزب کمونیست چین علیه فالون گونگ، به خانه بازگشت، از دیدن خانه فروریخته خود ویران شد.
این مرد 54ساله ساکن شهرستان جینگ‌چوان در استان گانسو که جایی برای رفتن نداشت، مجبور شد چند روز در خانه برادرش بماند، اما پلیس او را پیدا کرد و به آزار و اذیت او در منزل برادرش ادامه داد.
پنهان شدن از پلیس برای جلوگیری از آزار و اذیت شدن به یک روال جدید در زندگی آقای وِی تبدیل شد. همچنین به‌دلیل آزار و اذیت، هیچ کارفرمایی جرئت نگه داشتن او را نداشت که مجبورش می‌کرد مدام تغییر شغل دهد.
ازهم پاشیدن خانواده
در روزهای اولیه حبس آقای وِی، همسرش از پدر و مادر او برای مراقبت از دو پسر خردسالش کمک خواست، درحالی‌که خودش در لانژو (مرکز استان گانسو) کار می‌کرد تا از کل خانواده حمایت کند. اما او در 19ژانویه2006 براثر مسمومیت تصادفی با گاز درگذشت.
دو پسر آقای وی هردو حوالی 15سالگی مدرسه را رها و برای امرارمعاش خانه را ترک کردند.
والدین مسن او در سال 2020 قبل از آزادی او، یکی پس از دیگری از دنیا رفتند.
اقدام درست 20 سال پیش
اندکی پس از اینکه ح.ک.چ در سال 1999 کمپینی را علیه فالون گونگ، یک روش معنوی و مدیتیشن باستانی، آغاز کرد، رسانه‌های دولتی (تلویزیون، رادیو، روزنامه‌ها و غیره) کل کشور را با تبلیغات شیطانی علیه این تمرین بمباران کردند تا این آزار و شکنجه را توجیه کنند. گمان می‌رود دلیل واقعی به محبوبیت روزافزون این تمرین مربوط باشد، به‌طوری که تعداد تمرین‌کنندگان این روش در آن زمان به 70 تا 100میلیون نفر می‌رسید.
در همین حین، تمرین‌کنندگان بی‌شماری دستگیر، بازداشت، شکنجه یا حتی کشته شدند. عموم مردم با باور به این تبلیغات، چشمان خود را به روی این آزار و شکنجه بی‌رحمانه بستند و از تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌دلیل «ایجاد مشکل برای رژیم» متنفر شدند.
با مسدود شدن تمام کانال‌های قانونی برای اعتراض علیه آزار و شکنجه، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در شهر چانگ‌چون در استان جیلین، خاستگاه فالون گونگ، در مارس2002 به سیستم کابلی محلی نفوذ کردند تا برنامه‌هایی را پخش کنند که غیرقانونی و وحشیانه بودن آزار و شکنجه را افشا می‌کردند.
تمرین‌کنندگان در استان‌های دیگر، ازجمله لیائونینگ، گانسو، هبی، تیانجین، هیلونگ‌جیانگ، پکن، گوئیژو، شاندونگ، چینگهای و سیچوان نیز با الهام از آن‌ها، پا پیش گذاشتند و با نفوذ به سیگنال‌های تلویزیون محلی برای افشای دروغ‌های ح.ک.چ، جان خود را به خطر انداختند.
در اوت2002، طی سه روز، تمرین‌کنندگان با موفقیت دو ویدئو از حقایق مربوط به فالون گونگ را ازطریق تلویزیون کابلی در شهر شینینگ (استان چینگهای)، و در نواحی خاصی در منطقه لانژو (استان گانسو) پخش کردند. مدت این برنامه نیم ساعت بود.
دستگیری گسترده و حکم‌های سنگین
این برنامه‌های تلویزیونی مقامات چینی را شوکه و خشمگین کرد. درنتیجه دست‌کم پانزده تمرین‌کننده فالون گونگ دستگیر شدند. همه آن‌ها تحت شکنجه و بازجویی قرار گرفتند. خانم ژانگ رونگ‌جوان توانایی راه رفتن خود را از دست داد و خانم ژانگ پینگ نزدیک بود براثر خفگی و ضربه مغزی جان ببازد.
آقای وی در 14اوت2002، سه روز قبل از پخش اولین ویدئو، در خانه اجاره‌ای خود دستگیر شد. گرچه پلیس در ابتدا از دخالت وی در پخش ویدئوها اطلاعی نداشت، اما درحین دستگیری به‌شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت. یک مشت از موهایش کنده شد. پلیس همچنین با کفش به صورتش سیلی زد که باعث تورم صورتش شد. سپس پاهایش را بستند، روی پاهایش پا گذاشتند و از پشت به او دستبند زدند.
بسیاری از وسایل شخصی وی ازجمله رایانه، چاپگر، هارد دیسک موبایل، تلفن همراه، پول نقد بیش از 2300 یوان و کارت‌های بانکی با بیش از 10هزار یوان موجودی توقیف شد.
زمانی که آقای وی در اداره پلیس شهر لانژو حبس بود، روی یک «صندلی ببر» بسته شد (تصویر زیر را ببینید). علاوه‌بر این، پلیس کمربندی را که به پشت صندلی ببر بسته بود، دور گردن او پیچاند که باعث می‌شد او نتواند سرش را حرکت دهد. هم‌زمان پلیس کلاه ایمنی روی سرش گذاشت و پیچ‌های کلاه را محکم کرد تا موجب درد طاقت‌فرسایی برایش شود. مچ دستانش آسیب دید و انگشت شستش تا بیش از یک سال بعد بی‌حس بود.
تصویر شکنجه: صندلی ببر
پلیس بعداً متوجه مشارکت او در پخش ویدئو از تلویزیون شد. دادگاه منطقه چنگ‌گوان در شهر لانژو (استان گانسو)، هفت تمرین‌کننده را در 27اکتبر2002 محکوم کرد. در میان آن‌ها آقای وِی، خانم لی ونمینگ، آقای وانگ پنگیون هر کدام به 20 سال زندان محکوم شدند. آقای سان ژائوهای، آقای چیانگ شیائویی، آقای لیو ژیرونگ و آقای سو آنژو به 10 تا 19 سال زندان محکوم شدند.
دو تمرین‌کننده، آقای ژانگ گوانگلی و آقای چانگ جوبین، در دادگاه منطقه بای‌یین در شهر لانژو به ترتیب به ۱۲ و ۱۱ سال زندان محکوم شدند. چهار تمرین‌کننده دیگر در شهر شینینگ (استان چینگهای) در 30دسامبر2002 در دادگاه میانی شهر شینینگ محکوم شدند: خانم ژانگ رونگ‌جوان به 20 سال، آقای هه وانجی به 17 سال، آقای لی چونگ‌فنگ به 15 سال و خانم دوان شیائویان به 7 سال حبس محکوم شد.
در میان این تمرین‌کنندگان، آقای هه که خودش مأمور پلیس بود، در 28مه2003 در زندان هائومن تا سرحد مرگ شکنجه شد. او 53 سال داشت. آقای لیو در ژانویه2006 در زندان تیان‌شویی درگذشت.
حبس
آقای وی به‌دلیل سوءتغذیه طولانی‌مدت و شرایط بد زندگی در بازداشتگاه شیگوئویوان، دچار گال و زخم در سراسر بدنش شد. او در مارس2003 به آپاندیسیت حاد مبتلا شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت. وی به‌شدت ضعیف و بسیار لاغر شد و قادر به راه رفتن و غذا خوردن نبود. از خانواده او 1000 یوان اخاذی کردند تا او را چند روز دیگر در بیمارستان نگه دارند، اما وی هفت روز پس از عمل، درحالی‌که هنوز بسیار ضعیف بود، دوباره به بازداشتگاه فرستاده شد.
او در 5نوامبر2003 برای گذراندن دوره محکومیت خود به زندان لانژو منتقل شد.
به‌محض ورودش به زندان، پنج زندانی او را در اتاق کنترل شدید محاصره کردند و او را به زمین انداختند. سرش را تراشیدند و لباس‌هایش را درآوردند. او بیش از 20 دقیقه برهنه بود و به شدت سردش بود تا اینکه سپس به او لباس زندان دادند.
بعداً وقتی آقای وی به بند 10 منتقل شد، ازآنجاکه به‌دلیل بی‌گناهی حاضر نشد قوانین زندان را از بر کند یا کار برده‌وار انجام دهد، به دو زندانی دستور داده شد همیشه او را تحت‌نظر داشته باشند و مانع صحبت کردن او با دیگران شوند. رئیس بخش، گائو ژندونگ، درخواست تجدیدنظر آقای وی را برداشت و از ارائه آن خودداری کرد.
مقامات زندان در نوامبر2006 یک کمپین تبدیل خشونت‌آمیز را به‌عنوان تلاشی برای وادار کردن همه تمرین‌کنندگان به انکار فالون گونگ آغاز کردند. آن‌ها از تمام ابزارهای ممکن مانند سلول انفرادی، نشستن روی چارپایه‌های کوچک، محرومیت از خواب، قطع کردن تلفن و وارد کردن شوک با باتوم الکتریکی، و ضرب‌وشتم استفاده می‌کردند.
آقای وی را در یک اتاق تاریک حبس کردند که در آن هشت زندانی طی دو دور به‌نوبت او را زیر نظر داشتند و به او اجازه خواب نمی‌دادند. نگهبانان زندان از او بازجویی می‌کردند و سعی داشتند او را وادار کنند از ایمان خود دست بردارد. او در مورد فالون گونگ و اینکه چگونه این آزار و شکنجه ناعادلانه است به آن‌ها گفت.
ازآنجاکه نگهبانان نتوانستند برای او استدلال آورند و او را مجبور به تبدیل کنند، وی را با دستبند به یک حلقه فلزی که در کف اتاق شوفاژ نصب شده بود، بستند و بیش از سه ساعت با چهار باتوم الکتریکی به او شوک وارد کردند تا اینکه از هوش رفت. بعداً او مجبور شد اظهاریه‌ای مبنی بر انکار فالون گونگ را امضا کند.
سپس در مارس2007، آقای وی اظهاریه انصراف خود از فالون گونگ را باطل اعلام کرد. مأموران زندان نیز با محروم کردن او از خواب بیش از 20 روز، دست به اقدامی تلافی‌جویانه زدند.
آقای وی در ژوئن2007 به بند هفتم منتقل شد و چهار زندانی مأمور نظارت بر او شدند.
نگهبانان زندان پس از سال 2009 بارها از او خواستند در ازای تخفیف مجازات به گناه خود اعتراف کند، اما او حاضر به همکاری نشد.
آقای وی در دوره زندان خود مجبور به انجام کارهای کارگری ازجمله مرتب کردن تخمه‌های آفتابگردان، کندن پوست سیر، بافتن قالیچه، دوخت لباس و بسته‌بندی لباس شد. بسته به کاری که انجام می‌داد، ماهانه بین 2 تا 6 یوان (0.29 تا 0.87 دلار آمریکا) به او دستمزد می‌دادند.
مقاله مرتبط:
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
