کنفوسیوس تقوا را گرامی می‌داشت و آداب و رسوم سنتی را احیا کرد

(Minghui.org) کنفوسیوس نقش مهمی در ایجاد فرهنگ سنتی چین ایفا کرد. مثلاً گفت: «آنچه را برای خود نمی‌پسندی برای دیگران هم نپسند.» یا «اگر می‌خواهی خودت موفق شوی، به دیگران کمک کن تا موفق شوند. اگر می‌خواهی خودت مسائل را درست حل کنی به دیگران کمک کن اوضاع را درست کنند.» به‌طور خلاصه، تمرکز او بر ارزش‌های اخلاقی بود.

اصلاح آداب و رسوم عامیانه

به گفته شی جی (سوابق مورخ بزرگ)، کنفوسیوس در 56سالگی صدراعظم پادشاهی لو شد و از انتصاب خود خرسند بود.

یکی از شاگردانش مبهوت پرسید: «شنیده‌ام که یک مرد شریف وقتی خطر می‌آید نمی‌ترسد و از رسیدن موهبت خوشحال نمی‌شود.»

کنفوسیوس پاسخ داد که این درست است. اما ضرب‌المثلی هم هست که می‌گوید: «یک مرد شریف مشتاق خدمت به جامعه است، حتی اگر رتبۀ بالایی داشته باشد.»

در عرض سه ماه پس از صدراعظم شدن کنفوسیوس، بازرگانان جرئت نمی‌کردند برای کسب سود مشتریانشان را فریب دهند، مردان و زنان به آداب و رسومشان توجه می‌کردند و زمانی که در انظار عمومی بودند فاصله مناسبی را از هم حفظ می‌کردند، مردم چیزهایی را که متعلق به آنها نبود برنمی‌داشتند. آنها مجبور نبودند از مسئولان درخواست کمک کنند زیرا خدمات مورد نیاز آنها در دسترس بود.

اهمیت تقوا

کار دیگری که کنفوسیوس پس از صدراعظم شدن انجام داد اعدام شائو ژنگمائو بود. شائو نیز مانند کنفوسیوس نزد عموم سخنرانی‌ می‌کرد و تقریباً همه شاگردان کنفوسیوس جذب سخنرانی‌های او شدند.

وقتی از کنفوسیوس پرسیدند چرا شائو را اعدام کرد، توضیح داد: «پنج نوع انسان شرور وجود دارند، اما دزدها در میان آنها نیستند. اولی ذهنش روشن است اما مسیری شیطانی را دنبال می‌کند. دومی بد رفتار می‌کند اما تمایلی به تغییر ندارد. سومی اظهاراتش نادرست است، اما آنها را زیبا بیان می‌کند. چهارم بیش از حد با عقاید کثیف آشنا است و آنها در ذهن نگه می‌دارد. پنجم عقاید نادرست را تأیید می‌کند و آن‌ها را به‌تفصیل بیان می‌کند.»

به گفته کنفوسیوس، بدترین وضعیت زمانی است که افراد رذل و بی‌اخلاق در رأس امور قرار دارند. هیچ یک از این ویژگی‌های شیطانی قابل قبول نیست و شائو همه آنها را داشت. به همین دلیل باید اعدام می‌شد.

کنفوسیوس توجه خاصی به تقوا داشت. البته این لزوماً به این معنا نیست که فرد باید کامل و بی‌نقص باشد. حتی در میان ده شاگرد برجسته او، هر یک فقط در زمینه‌های خاصی دارای نقاط قوت بودند. از نظر تقوا (یان هوی، مین زیچیان، ران بونیو، ژونگ گونگ) و به‌لحاظ سخنرانی (زای وو، زی گونگ)، در امور دولتی (ران چیو، زی لو)، و در ادبیات (زی یو، زی شیا) برجسته بودند.

دیدگاه‌های ارائه‌شده در این مقاله بیانگر نظرات یا درک خود نویسنده است. کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.