پافشاری در انجام تمرینات فالون دافا

(Minghui.org) اصلاح فا درحال پایان است. در همین حین، تمرین‌کنندگان فالون دافا هر روز با پشتکار سه کار را انجام می‌دهند تا شایسته نیک‌خواهی عظیم استاد باشند و از اینکه خوب تزکیه نکرده‌اند پشیمان نشوند. من به توزیع مطالب اطلاع‌رسانی فالون دافا ادامه می‌دهم تا مردم را از خوبی دافا آگاه کنم، فا را مطالعه می‌کنم و تمرینات دافا را انجام می‌دهم. اما اغلب احساس خستگی می‌کنم، به‌خصوص زمانی که برای انجام تمرینات صبح زود از خواب بیدار می‌شوم.

داشتن شغلی روتین و منظم، صبح زود بیدارشدن و انجام تمرینات را برایم چالش‌برانگیز کرده است. معمولاً زنگ ساعتم را ابتدا روی ساعت ۳:۱۵ صبح، سپس ۳:۴۵ و سپس ۴:۴۵ صبح تنظیم می‌کنم. اگر افکارم درست باشد، می‌توانم ساعت ۳:۱۵ صبح بیدار شوم، اما بعد از چند روز، به‌تدریج به‌سمت بیدارشدن در ساعت ۴:۴۵ صبح سوق داده می‌شوم. متوجه می‌شوم که در رکود هستم و احساس می‌کنم چیزی اشتباه است. بیدارشدن مداوم در ساعات اولیه صبح برایم مشکل بوده است، اما مطمئن نیستم که چرا آن را اینقدر سخت می‌دانم.

یک شب پس از مطالعه فا، می‌خواستم زمانی را تعیین کنم که روز بعد از خواب بیدار شوم و تمرینات را انجام دهم. ناگهان کلمه «پافشاری» به ذهنم خطور کرد. این سؤال در ذهنم جرقه زد که آیا «پافشاری» فکری است که ریشه در وابستگی‌های بشری دارد. به هر حال، پافشاری‌ اغلب به معنای انجام کاری است که فرد نمی‌خواهد انجام دهد. به‌عنوان مثال، مردم عادی خوردن، نوشیدن و خوابیدن را کاری نمی‌دانند که باید درخصوص آن پافشاری‌ و پشتکار داشته باشند، زیرا این فعالیت‌ها روال طبیعی روزانه هستند.

آیا تمرین‌کنندگان نباید درخصوص مطالعه فا و انجام تمرین‌ها هر روز همین حس را داشته باشند؟ آیا نباید مانند روش خوردن و آشامیدن برای مردم عادی باشد؟ آیا من نسبت به مطالعه فا و انجام تمرینات بی‌تمایل هستم؟ وقتی این اصل را فهمیدم احساس آرامش کردم. می‌خواهم از استاد تشکر کنم که مرا روشن کردند. از آن زمان، مطالعه مداوم فا و انجام تمرینات برایم آسان‌تر شده است.

به‌عنوان تمرین‌کنندگان، هر روز مطالعه کردن فا و انجام تمرینات باید به اندازه خوردن و نوشیدن طبیعی و ضروری باشد. در انجام این کارها نباید هیچ اکراه و تردیدی وجود داشته باشد، زیرا این کارها برای رشد و تزکیه معنوی ما حیاتی هستند.

فهمیدن این اصل می‌تواند احساس آرامش و درک را به ارمغان بیاورد، زیرا باعث می‌شود از هرگونه وابستگی به «احساسِ مشکل یا سختی کردن» در تزکیه خود رها شویم. از آموزه‌های استاد قدردانی می‌کنم که به من کمک کرد به این اصل روشن شوم.

تمرین‌کنندگان در مقالات تبادل تجربه‌شان درباره روش‌های مختلفی به ما گفته‌اند که خودشان آن‌ها را امتحان کرده‌اند تا اطمینان حاصل کنند که می‌توانند صبح‌ها به‌منظور انجام تمرین‌ها بیدار شوند. فردی از چند ساعت زنگ‌دار استفاده کرد و دیگری سعی کرد به‌جای خوابیدن روی تخت، روی یک تشکچه بخوابد. هیچ‌کدام کارساز نبودند، زیرا آن‌ها از ذهنیت بشری برای تزکیه استفاده می‌کردند. تغییر طرز تفکر و رویکرد ما درخصوص تزکیه با دیدگاهی متعالی‌تر می‌تواند به ما کمک کند بر موانع غلبه و در تمرین خود پیشرفت کنیم.

به‌عنوان تمرین‌کنندگان، هر روز مطالعه کردن فا و انجام تمرینات باید به اندازه نفس‌کشیدن برایمان طبیعی باشد. بنابراین زنگ ساعت را برای ساعت ۳:۱۵ صبح تنظیم کردم، به‌محض اینکه زنگ هشدار به صدا درآمد از خواب بیدار شدم و توانستم پنج مجموعه تمرین را انجام دهم.

ده روز از شروع نوشتن این مقاله تبادل تجربه می‌گذرد. طی این مدت قادر بودم ساعت ۳:۱۵ صبح از خواب بیدار شوم، در طول روز احساس خواب‌آلودگی می‌کردم، اما فکر ‌کردم که این موضوع به برنامه تمرین صبحگاهی من مربوط نمی‌شود. درنتیجه، خواب‌آلودگی‌ام از بین رفت و احساس کردم در تمام روز انرژی دارم.

استاد بیان کردند:

«درواقع، نگران هستید که به‌اندازه كافی استراحت نكنيد. آيا تا‌كنون به اين حقيقت انديشيده‌ايد كه تمرين تزكيه بهترين شكل استراحت است؟ می‌توانيد به‌نوعی از استراحت برسيد كه نمی‌توان ازطريق خواب به‌دست آورد. هيچ‌كسی نمی‌گويد: "تمرين‌ها آن‌قدر مرا خسته می‌كنند كه امروز ديگر نمی‌توانم كاری انجام دهم." شخص فقط می‌گويد: "تمرين‌ها تمام بدن مرا آسوده و راحت كرده است. پس از يک شب بی‌خوابی احساس خواب‌آلودگی ندارم. احساس می‌كنم پر از انرژی هستم. پس از يک روزِ كاری به‌نظر نمی‌رسد اصلاً اذيت ‌شوم."» (سخنرانی در اولین کنفرانس در آمریکای شمالی)

خواستم این تجربه‌ام را با هم‌تمرین‌کنندگانم به اشتراک بگذارم.