(Minghui.org) میراث فرهنگی درواقع خِرد نیاکان ما را در خود جای داده است و به ما نشان می‌دهد که جامعه بشری چگونه توسعه یافته است. این منبعی غنی برای نسل‌های آینده است تا تاریخ ما را با همۀ خرد عمیقش درک کنند. بنابراین حفاظت از میراث فرهنگی بسیار مهم است تا بتوانیم فرهنگ سنتی را نگه داریم و منتقلش کنیم.
برای حفظ آثار فرهنگی، نبردهای سختی صورت گرفته است. برخی از این موارد را در ادامه می‌خوانیم.
نجات گنجینه‌های ملی از موزه لوور
در سال 1940، هیتلر دستور تسخیر پاریس را صادر کرد. میلیون‌ها نفر از شهروندان پاریس فرار کردند و پاریس ناگهان خالی شد. ژاک ژوژارد، متصدی وقت موزه لوور، مصمم بود تا آنجا که می‌تواند گنجینه‌های فرهنگی را نجات دهد. او 1862 جعبه از آثار فرهنگی گرانبها، ازجمله «سه گنج لوور» (مونالیزا، نیکۀ ساموتراس (پیروزی بالدار ساموتراس) و ونوس میلو)، و همچنین 4هزار جعبه از آثار باستانی را بسته‌بندی کرد. برای انتقال این گنجینهها به قلعه‌های مختلف و مخفی کردنشان، درمجموع از 203 کامیون در طول شب استفاده شد.
در روزی که آخرین مجموعه از لوور خارج شد، پاریس توسط نازی‌ها تسخیر شد و نقشه هیتلر برای «گرفتن لوور» شکست خورد. این قسمتِ مهیج از تاریخ بعداً منجر به ساخت فیلم «فرانکوفونیا» شد.
چیانگ کای-شک گنجینه‌های ملی چین را از نابودی نجات داد
در ژانویه1933، ارتش ژاپن از گذرگاه شانهای (که به نام شانهایگوان، یکی از گذرگاه‌های مهم در دیوار بزرگ چین، نیز معروف است) عبور کرد. چیانگ کای-شک، مدیرکل حزب ملی چین که در طول جنگ داخلی چین با مهاجمان ژاپنی و بعداً با حزب کمونیست چین جنگید، محافظی قوی برای میراث فرهنگی ملی بود. او در جریان بمباران ژاپنی‌ها به افرادش دستور داد هزاران اثر فرهنگی را به مکانی امن منتقل کنند.
در 5فوریه1933، در یک شب تاریک و طوفانی، ناگهان در شهر ممنوعه حکومت نظامی وضع شد. سپس کاروانی متشکل از هزاران جعبه چوبیِ مهرو‌موم‌شده، بی‌سر و صدا از طریق شن‌وو‌مِن (دروازه قدرت الهی) از شهر خارج شد. گارد محافظتی کاملاً سیاه‌پوش بود و کاروان توسط سربازان و پلیس مسلح محافظت می‌شد. بنابراین بزرگ‌ترین و موفق‌ترین انتقال آثار فرهنگی کشور، با پیامدهای تاریخی عمیق برای تاریخ چین، آغاز شد.
بعداً دو قطار مملو از 19557 جعبه گنجینه ملی، تیانجین را دور زدند، سپس پیش از رسیدن به شانگهای، در خط‌آهن پینگهان، خط‌آهن لونگهای و خط‌آهن جینپو مسیر خود را طی کردند. این مأموریت درواقع گنجینه‌های ملی گرانبها را جابجا کرد، ازجمله مجموعه کامل «سیکو چوانشو» (مجموعه کامل در چهار گنجینه) - مجموعه وسیعی از دانش و تحقیقات چینی از دوران باستان تا قرن هجدهم- و خوشنویسی اصلی «برف سریع و ستون آفتابی» اثر جناب وانگ شیژی در سلسله جین، کَلَم یشم زمردی، و سایر آثار خوشنویسی باستانی، نقاشی‌ها و اشیای گرانبها.
حزب ملی چین برای جنگ علیه تهاجم ژاپنی‌ها، سرمایه‌گذاری زیادی روی تجهیزات نظامی انجام داده بود، بنابراین منابع مالی و حمل‌ونقل کمیاب بود. اما چیانگ کای-شک شخصاً تخصیص واگن‌ها را برای انتقال گنجینه‌های ملی به مکان‌های مختلف در سیچوان و گوئیژو در جنوب غربی چین تأیید کرد.
در برخی از قسمت‌های سفر، هنگام عبور از بزرگراه سیچوان-شانشی، گنجینهها باید به کامیون‌ها منتقل می‌شد و هر کامیون فقط می‌توانست حدود 20 جعبه را حمل کند. این سفر به‌دلیل خرابی جاده‌ها و پل‌های شکسته دشوار بود.
سفر دشوار برای انتقال آثار فرهنگی به غرب چین
پس از پایان جنگ با ژاپن، جنگی داخلی بین حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) تحت حمایت شوروی و دولت ملی‌گرا به رهبری چیانگ کای-شک درگرفت.
در سال 1948، زمانی که چیانگ کای-شک قصد داشت به تایوان عقب‌نشینی کند، دو کار عاقلانه در رابطه با میراث فرهنگی چین انجام داد. اولین مورد انتقال هوایی استادان مطالعات چینی به تایوان و دوم انتقال گنجینه‌های ملی از چین به تایوان بود.
این گنجینه‌های ملی در سرزمین اصلی چین، پنج بار بین 21دسامبر1948 تا 9دسامبر1949 جابجا شدند: سه مورد اول با قایق و دو مورد آخر با هواپیما. چیانگ کای-شک دستور داده بود که بدون توجه به هزینه، گنجینهها در سریع‌ترین زمان ممکن جابه‌جا شوند. سرانجام پس از سختی‌های ناگفته، 680هزار قطعه از گنجینه ملی از سرزمین اصلی چین به کاخ‌موزه ملی در تایپه منتقل شد.
در 9دسامبر1949، ژانگ داچیان، استاد بزرگ نقاشی سنتی چینی، با اتومبیلِ یک مقام عالی‌رتبه، با عجله به فرودگاه شین‌جین در چنگدو رفت. او 78 بازتولید از نقاشی‌های دیواری دون‌هوانگ، از مجموعه خصوصی‌اش را همراه داشت. اما هواپیما قبلاً بیش از حد بارگیری کرده بود و نمی‌توانست برای وزن اضافی آثار هنری مجوز صادر کند.
هانگ لیوو، معاون وزیر آموزش‌وپرورش دولت ملی، در ناامیدی، به‌طور داوطلبانه سه چمدان خود را که شامل پس‌انداز زندگی‌اش، حدود بیست تیل خرده طلا، بود، خارج کرد تا فضایی برای نقاشی‌های دیواری در هواپیما باز شود. او این کار را به شرطی انجام داد که ژانگ داچیان پس از رسیدن به تایوان، این نقاشی‌های دیواری را به کشور تایوان اهدا کند. ژانگ داچیان موافقت و به قولش عمل کرد.
نقاشی دیواری حفظ‌شده دانهوانگ
گرچه آثار فرهنگی می‌توانند شکننده و آسیب‌پذیر باشند، اما هیچ‌یک از گنجینه‌های برداشته‌شده از شهر ممنوعه، پس از سفر طولانی و پرمخاطره خود نشکستند یا آسیب ندیدند. انگار خدایان از آن‌ها محافظت کردند.
نا ژیلیانگ، یکی از اولین گروه از کارکنان شهر ممنوعه که به اسکورت گنجینه‌های ملی کمک کرد، درباره آن روزها گفت: «فقط پس از اینکه شاهد بودم چگونه همیشه توانستیم در لحظه بمباران دشمن، با خیال راحت آنجا را ترک کنیم و بدون هیچ آسیبی زنده بمانیم (حتی زمانی که کامیون و قایق ما واژگون شد)، کم‌کم به این باور رسیدم که همه آن اشیاء باستانی دارای روح و هوش هستند.» او بعدها کتاب «حفاظت از گنجینه‌های ملی شهر ممنوعه برای هفتاد سال» را نوشت.
از سال 1961 تا 1962، برخی از گنجینه‌های ملی که توسط چیانگ کای-شک به تایوان منتقل شده بودند، در پنج شهر ایالات متحده، ازجمله واشنگتن دی‌سی، برای 470هزار بازدیدکننده به نمایش گذاشته شد.
چیانگ کای-شک به‌خاطر سهم بزرگش در حفظ آثار فرهنگی، به‌‌رغم تأثیرات فاجعه‌بار جنگ، مستحق اعتبار زیادی بود. اما گنجینه‌های به‌جامانده در چین، ازجمله آثار استادان ملی و آثار باستانی فرهنگی، در طول انقلاب فرهنگی (1966-1976) به‌دست گارد سرخ مائو متحمل تخریبی ویرانگر شدند.
ح.ک.چ گنجینه‌های ملی بی‌شماری را نابود کرد
درحالی‌که گنجینه‌های ملی نجات‌یافته توسط چیانگ کای-شک برای مردم ایالات متحده به نمایش گذاشته می‌شد، رژیم ح.ک.چ در سرزمین اصلی چین درحال ایجاد تخریب ویرانگر فرهنگ سنتی چین بود.
پیپلز دیلی در 1ژوئن1966، سرمقاله‌ای را منتشر کرد با عنوان «همه هیولاها و شیاطین را پاکسازی کنید»، و در عمل اعلام کرد که همه دشمنان ح.ک.چ انسان‌نما هستند. این مقاله از شعار «حذف چهار قدیمی» (عقاید قدیمی، فرهنگ قدیمی، آداب و رسوم قدیمی و عادات قدیمی) دفاع کرد که یکی از اهداف اصلی انقلاب فرهنگی بود.
در 18اوت، مائو پذیرای نمایندگان گارد سرخ در تیانآنمن شد. گارد سرخ در پکن پس از آن شروع به درهم شکستن «چهار قدیمی» کرد که منجر به تخریب فوری و ویرانگر معابد بودیستی و دائوئیستی، مجسمه‌های بودا، مکان‌های تاریخی، نقاشی‌ها و آثار خوشنویسی سنتی و عتیقه‌ها شد.
اقدام بی‌سابقه «حذف چهار قدیمی» توسط ح.ک.چ که هدفش نابودی فرهنگ سنتی چین بود.
تخمین زده می‌شود که بیش از 10میلیون خانه در سراسر چین مورد بازرسی و غارت قرار گرفتند. گنجینه‌های بی‌شماری، خوشنویسی و نقاشی، کتاب، ظروف، زیورآلات و کتاب‌های باستانی پاره یا تکه‌تکه شدند یا سوزانده و خاکستر شد.
از 6843 اثر از بقایای فرهنگی و مکان‌های تاریخی فهرست‌شده در بررسی آثار فرهنگی پکن در سال 1958، تعداد 4922 مورد در طی اوت و سپتامبر1966 به‌طور کامل تخریب شدند.
علاوه‌بر این، مقبره کنفوسیوس در استان شاندونگ حفاری و بقایایش پراکنده شد. بیش از 5300 قطعه از کتاب‌های باستانی، خوشنویسی‌ها و نقاشی‌ها، آثار فرهنگی درجه یک ملی و بناهای سنگی مربوط به کنفوسیوس نیز از بین رفت.
حتی ساختمان‌های باستانی که خاطرات دوران باستان را در خود داشتند در امان نبودند. در پکن، دیوارهای درونی و بیرونی شهر تخریب شد و فقط چهار دروازه باقی ماند: تیانآنمن، ژنگ‌یانگمن، دشنگمن و یونگ‌دینگمن. این دیوارها و ساختمان‌ها از زمان سلسله لیائو در حدود 1000 سال پیش، از جنگ‌های داخلی متعدد و تحولات اجتماعی جان سالم به در برده بودند، اما با وحشیگری ح.ک.چ ویران شدند.
انقلاب فرهنگی ح.ک.چ ریشه‌های فرهنگ سنتی چین را از بین برد و منجر به انحطاط تمدن ملی شد که تا امروز ادامه دارد.
یک سال پس از شروع انقلاب فرهنگی، چیانگ کای-شک در «مراسم بزرگداشت زادروز پدر بنیانگذار و روز احیای فرهنگی» در 12نوامبر1967 سخنرانی کرد. او گفت: «ماهیت شیطانی یاغیان ح.ک.چ در تضاد کامل با سه اصل ما برای مردم (ملی‌گرایی، دموکراسی، معیشت مردم)، براساس فرهنگ و ارزش‌های سنتی چین، است! ح.ک.چ با تخریب مذبوحانه اخلاق فرهنگی، دموکراسی و علم ما که براساس فرهنگ سنتی است، می‌کوشد فرهنگ سنتی 5000ساله چین را از بین ببرد که عمیقاً در قلب ما ریشه دوانده است. به‌اصطلاح "انقلاب فرهنگی" چیزی بیش از یک "سرپوش" سطحی برای جنایات ویرانگر ح.ک.چ علیه فرهنگ سنتی نیست. سرزمین اصلی امروز به زندان بزرگی تبدیل شده است که در آن روابط عادی بین پدر و پسر، زن و شوهر... خیانت‌آمیز تلقی می‌شود و مدام مورد انتقاد قرار می‌گیرد.»
چیانگ کای-شک معتقد بود که کمونیسم به‌عنوان بزرگ‌ترین دشمن عمومی بشر درنهایت نابود خواهد شد. در سال 1972، او دقیقاً پیش‌بینی کرد که کشورهای کمونیستی در اروپا در سال 1990 تجزیه خواهند شد، درحالی‌که ح.ک.چ کمی بعد از آن، دچار همان سرنوشت خواهد شد. او معتقد بود آنچه واقعاً می‌تواند چین را نجات و شیاطین کمونیسم را شکست دهد فرهنگ چینی است که در قلب مردم چین برای نسل‌ها ریشه داشته است.
چیانگ کای-شک در سخنرانی‌اش گفت: «هیچ‌کسی نمی‌تواند فرهنگ چینی را نابود کند! آنچه درنهایت یاغیان و دزدان کمونیست را از بین می‌برد، در حقانیت "شخصیت و توانایی مستقل ملی" جا دارد که در فرهنگ چینی ما متجلی شده است!»
چیانگ کای-شک، همسرش سونگ می‌لینگ و پسرشان چیانگ چینگ‌کوئو درحال بازدید از نمایشگاه گنجینه ملی در نانجینگ در سال 1947.
حفاظت در مقابل تخریب
ضرب‌المثلی وجود دارد که می‌گوید شهر ممنوعه در پکن «قصر دارد، اما گنج ندارد»، درحالی‌که شهر ممنوعه در تایپه «گنج دارد، اما قصر ندارد.» معنایش این است که گرچه «شهر ممنوعه» در هر دو مکان فرهنگ باستانی و باشکوه چین را به نمایش می‌گذارد، اما ح.ک.چ و حزب ملی چین نگرش‌های کاملاً متفاوتی نسبت به فرهنگ و آثار فرهنگی دارند.
کاخ‌موزه ملی در تایپه به‌خوبی از آثار فرهنگی چینی مراقبت می‌کند و مقررات دقیقی درمورد نحوه رسیدگی به آن‌ها دارد. اگر قرار باشد هر چیزی جابجا شود، باید دو یا سه نفر حضور داشته باشند و کل روند تحت نظارت خواهد بود و از آن فیلم گرفته می‌شود.
اما آثار باستانی موجود در شهر ممنوعه در پکن، با سهل‌انگاری اداره می‌شود که منجر به آسیب شده است. آثار آسیب‌دیده شامل صفحه‌ای از جنس چوب صندل قرمز در مجموعه سلسله چینگ، ظروف آیینی درجه یک از سلسله مینگ و بشقاب غنچۀ آفتابگردان لعاب سبز رنگ درجه یک پخته‌شده در کوره، مربوط به سلسله سونگ است. به‌طور باورنکردنی، بخش ادارۀ کاخ حتی بیش از ده دوازده مجسمه ارزشمند بودا را دور انداخت و آن‌ها در داخل یک جعبه زباله رها شدند. افرادی که جعبه‌های زباله را جابجا می‌کردند، مجسمه‌های بودا را پیدا کردند و بعداً آن‌ها را به موزه کاخ بازگرداندند.
گفته می‌شود که بین سال‌های 2000 تا 2007، موزه کاخ در پکن بیش از 100 کتاب باستانی کمیاب، ازجمله نسخه‌های حکاکی‌شده از سلسله مینگ را برای همیشه از دست داد.
چرا ح.ک.چ می‌خواهد فرهنگ سنتی را نابود کند؟
چین قبلاً به‌عنوان «شنژو» (سرزمین الهی) شناخته و فرهنگ سنتی چین به‌عنوان فرهنگی الهام‌گرفته از خدایان درنظر گرفته می‌شد. حروف سنتی چینی، که اعتقاد بر این است که توسط موجودات الهی ابداع شده‌اند، پیوند نزدیکی با ارزش‌ها و ادراکات اخلاقی چین باستان داشتند.
گفته می‌شود که حکیم خوشنویس وانگ شیژی از سلسله جین شرقی (303-361 پس از میلاد)، چند سال را صرف تمرین نوشتن حرف "永" (به معنای ابدی) کرده است. این حرف شامل هر هشت حرکت اصلی در خوشنویسی سبک کای است. گفته می‌شود که یک دائوئیست در کوه تیانتای به او نشان داد که چگونه آن را بنویسد. وانگ با تمرین نوشتن این حرف، بر مهم‌ترین مهارت‌های خوشنویسی چینی تسلط یافت. آن دائوئیست همچنین به او گفت که در هنگام خوشنویسی همیشه باید ذهنی پاک و شریف داشته باشد. وانگ پس از سال‌ها تلاش مداوم، به یکی از بزرگ‌ترین استادان خوشنویسی در تاریخ چین تبدیل شد.
نقل شده است که وانگ عادت داشت در کنار یک حوض، تمرین نوشتن کند و وقتی کارش تمام می‌شد، قلم‌مو و سنگ جوهر خود را در حوض می‌شست. با گذشت زمان، آب کل حوض سیاه و به «حوض جوهر» معروف شد.
خوشنویسی و نقاشی باستانی مستلزم توجه به «هم شکل و هم روح» بود. هنرمندان بر اهمیت تمرین تزکیه تأکید داشتند و به «هماهنگی بین انسان و طبیعت» اعتقاد داشتند. دقیقاً به‌دلیل چنین قلمروهای روشن‌بینی‌ای است که آثار آن‌ها بسیار نشاط‌بخش است و اهمیتی جاودانه دارد. این آثار پیوند انسان و موجودات الهی را به نسل‌های بعدی یادآوری می‌کرد تا فراموش نکنند از کجا آمده‌اند یا در پیچ و خم دنیای سکولار گم نشوند.
اما ح.ک.چ از هیچ تلاشی برای تخریب میراث فرهنگی و جوهر فرهنگ سنتی چین دریغ نمی‌کند. دلیل اساسی این است که ترویج مارکسیسم و الحاد توسط ح.ک.چ کاملاً در تضاد با فرهنگ و ارزش‌های سنتی چین است.
ح.ک.چ در طول جنبش‌های سیاسی مکرر خود از انواع‌و‌اقسام ترفندهای شیطانی استفاده کرده است، ازجمله قتل‌عام‌های وحشیانه، تخریب باورهای مذهبی، آزار و اذیت روشنفکرانِ طرفدار عدالت و وجدان، و تخریب فرهنگ سنتی چین، شامل معابد باستانی، آثار فرهنگی، آثار خوشنویسی، نقاشی‌ها و عتیقه‌جات. هدف نهایی ح.ک.چ تسلط بر کل جهان و قطع ارتباط بین انسان و الهیات است و بشریت را به ورطه‌ای خطرناک سوق می‌دهد.
آگاهی کامل مردم از ماهیت شیطانی ح.ک.چ برای آنان بسیار مهم است. این امر باعث می‌شود مردم از نفوذ حزب جدا شوند و درباره اهمیت احیای ارزش‌های فرهنگیِ سنتی تقوا، درستی، شایستگی، خیرخواهی و قابل‌اعتماد بودن، و پیروی از آن‌ها روشن شوند. همه این‌ها آینده روشنی را برای بشریت تضمین می‌کند.
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. بازنشر غیرتجاری این مطالب باید با ذکر منبع باشد. (مانند: «همان‌طور که وب‌سایت مینگهویی گزارش کرده است، ...») و لینکی به مقالۀ اصلی ارائه شود. در صورت استفاده تجاری، برای دریافت مجوز با بخش تحریریۀ ما تماس بگیرید.
مجموعه فرهنگ سنتی
