(Minghui.org) از زمانی که حزب کمونیست چین در سال ۱۹۹۹ آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد، نگهبانان بازداشتگاه شهر جیلین در شکنجه تمرین‌کنندگان فعالانه شرکت کرده‌اند. تاکنون، حداقل شش تمرین‌کننده در آن بازداشتگاه تا حد مرگ شکنجه شده‌اند.
نگهبانان نه تنها خودشان تمرین‌کنندگان را شکنجه می‌کنند، بلکه سایر زندانیان را نیز تحریک می‌کنند تا دستیار آنها باشند. آنها اغلب به سایر زندانیان دستور می‌دادند که تمرین‌کنندگان را تحت‌نظر داشته باشند یا به زور به آنها غذا بدهند. بسیاری از تمرین‌کنندگان نیز مجبور به انجام کارهای سخت بدون دستمزد هستند. آنها معمولاً یک وعده غذایی کامل دریافت نمی‌کنند و غذا بسیار بی‌کیفیت است.
در ماه‌های اخیر، این بازداشتگاه با تحقیر تمرین‌کنندگان، رفتار بد خود را با تمرین‌کنندگان تشدید کرده است. نگهبانان ادعا کردند که برخی از اعضای خانواده زندانیان شکایت کردند که زندانیان پس از بازگشت به خانه از بیماری‌های پوستی رنج می‌برند و به تمرین‌کنندگان دستور دادند که روزی دو بار برای بررسی و معاینه برهنه شوند. حتی تمرین‌کنندگان زن که قرار بود از بازداشتگاه آزاد شوند، در حالی که برهنه بودند مورد بازرسی قرار گرفتند.
ورودی جلویی بازداشتگاه شهر جیلین
نمای بیرونی بازداشتگاه شهر جیلین
در زیر برخی از روش‌های شکنجه مورد استفاده در بازداشتگاه آورده شده است.
شکنجه نشستن
تمرین‌کنندگان مجبور می‌شوند روزها روی چهارپایه‌های کوچک بنشینند و دست‌هایشان را روی پاهایشان، کف دست‌هایشان رو به بالا و پشت‌شان صاف باشد. اگر حتی کمی حرکت کنند، زندانیان آنها را کتک و لگد می‌زنند.
بازآفرینی شکنجه: نشستن روی چهارپایه کوچک
بازآفرینی شکنجه: لگد به پشت تمرین‌کنندگان هنگامی که نشسته‌اند
دستبند و غل و زنجیر به‌هم وصل شده
در ۱۵ اکتبر ۲۰۰۴، به دلیل اینکه خانم دونگ لیهوا، تمرین‌کننده فالون دافا، اصرار داشت تمرین‌های فالون گونگ را انجام دهد، مأمور لی او را مجبور کرد یونیفورم زندان را بپوشد و سپس او را با دستبند و غل و زنجیر بستند. از آنجایی که دستبندها و غل و زنجیرها به هم متصل بودند، خانم دونگ مجبور شد در وضعیت نامناسبی خمیده بماند. او نمی‌توانست پاهایش را دراز کند یا پشتش را صاف کند و مجبور بود خمیده روی زمین بنشیند.
نگهبانان خانم دونگ را به‌مدت پنج روز در این حالت نگه داشتند و دستبندها و غل و زنجیرها را حتی زمانی که او باید به توالت می‌رفت برنمی‌داشتند، بنابراین سایر زندانیان مجبور شدند او را به توالت ببرند و شلوارش را دربیاورند و بپوشانند.
خانم ژانگ جونیون در ۱۹ مه ۲۰۰۴ هنگام ملاقات با یک تمرین‌کننده دیگر دستگیر شد. او روز بعد به بازداشتگاه شهر جیلین منتقل شد. او برای اعتراض دست به اعتصاب غذا زد. شینگ شوفن، نگهبان مرکز بازداشت، کونگ مائوهوا، معاون مدیر و دکتر ژانگ شائوچینگ به زور به او غذا دادند و دست‌ها و پاهایش را به هم بستند. او نمی‌توانست صاف بایستد و راه برود و نمی‌توانست به تنهایی از توالت استفاده کند.
تصویر شکنجه: دستبند و غل و زنجیر متصل به هم
تغذیه اجباری
هر تمرین‌کننده‌ای که از خوردن غذا امتناع می‌کند، با خمیر ذرت به زور تغذیه می‌شود.
بازآفرینی شکنجه: تغذیه اجباری
خانم دونگ لیهوا به‌منظور اعتراض به آزار و شکنجه، اعتصاب غذا کرد و از خوردن و آشامیدن خودداری کرد. وقتی ضربان قلب او به ۱۲۰ تا ۱۵۰ ضربه در دقیقه رسید، مأموران شروع به تغذیه اجباری با ماده‌ای مخلوط با داروهای نامعلوم کردند. هر بار که به زور به او غذا می‌دادند، لوله تغذیه را دو، سه، گاهی حتی چهار یا پنج بار فرو می‌بردند که باعث درد شدید می‌شد. گاهی اوقات خانم دونگ با تغذیه اجباری تقریباً خفه می‌شد.
هنگامی که خانم یو لیشینگ اعتصاب غذا کرد، نگهبان شینگ سایر زندانیان را تحریک کرد تا به خانم یو به زور غذا بدهند و او را کتک زد. یو شینگ همچنین در ۱۴ اکتبر ۱۹۹۹ خانم لیو مینگوئی را کتک زد و به زور به او غذا داد.
خانم زو یان، خانم وانگ گویهوا و خانم سون فنگ‌چین در سپتامبر ۲۰۰۳ تحت تغذیه اجباری قرار گرفتند. خانم ژائو یینگجی نیز زمانی که اعتصاب غذا کرد به زور تغذیه شد.
خانم وانگ شوفان، خانم وانگ یوگوی، خانم شیائو لیهوا و خانم شین شین در سال ۲۰۰۴ تحت تغذیه اجباری قرار گرفتند.
خانم ژائو وئی در ۴ نوامبر ۲۰۰۶ دستگیر و روز بعد به بازداشتگاه منتقل شد. او در اعتراض به بازداشت خودسرانه‌اش دست به اعتصاب غذا زد. نگهبانان بازداشتگاه و پزشک محلول فلفل تند را به زور به او خوراندند.
ضرب و شتم
خانم وانگ مینلی در ۱۸ فوریه ۲۰۰۱ توسط مأموران اداره پلیس منطقه لانگتان و اداره پلیس خیابان یوشو دستگیر شد. هنگامی که او در بازداشتگاه شهر جیلین بود، نگهبان شینگ او را مجبور کرد که هر بار شش ساعت بدون حرکت چمباتمه بزند. اگر کوچکترین حرکتی انجام می‌داد شینگ و زندانیان او را کتک و لگد می‌زدند. پرده گوش خانم وانگ در حین ضرب و شتم سوراخ شد و او هرگز شنوایی خود را به‌طور کامل به‌دست نیاورد.
تصویر شکنجه: ضرب و شتم
زمانی که آقای وانگ لیشین در بازداشتگاه شهر جیلین نگهداری می‌شد، نگهبانان ژانگ گوانجون و یانگ ژونگ‌هوا به زندانیان لای هونگ‌شیانگ و فنگ نایوو دستور دادند که او را کتک بزنند. نگهبانان حتی به زندانیان اصرار می‌کردند و می‌گفتند: «کتکش بزنید! او را تا حد مرگ کتک بزنید! اگر بمیرد ما مسئولیت آن را بر عهده می‌گیریم!» آقای وانگ واقعاً تا حد مرگ کتک خورد.
تخت مرگ
از آنجایی که خانم یو لیشین اصرار داشت تمرینات فالون گونگ را انجام دهد، او را به تخت مرگ بسته بودند و نمی‌توانست حرکت کند.
تصویر شکنجه: بسته‌شدن به تخت مرگ
برانگیختن نفرت
بازداشتگاه سعی می‌کند نفرت سایر زندانیان را علیه تمرین‌کنندگان تحریک کند. اگر تمرین‌کننده‌ای دست به اعتصاب غذا بزند، همه زندانیان از اوقات فراغت خود محروم می‌شوند و مجبورند حتی یکشنبه که روز استراحت است، روی نیمکت بنشینند. زندانیان اجازه ملاقات ندارند و از خرید مواد غذایی منع می‌شوند.
غذای بازداشتگاه کیفیت بسیار پایینی دارد. خمیر ذرت سفت و سیاه و گاهی نپخته یا کپک‌زده است و سوپ سبزیجات حاوی ماسه، گِل و مگس است اما برگ سبزی و روغن ندارد. قیمت هر وعده غذایی ۲۵ تا ۵۰ یوان و بادام‌زمینی و شکر هر کدام ۱۰ یوان است. اقلام فروخته شده در مغازۀ خرده‌فروشی گرانتر از قیمت بازار هستند. به‌عنوان مثال، یک جفت دمپایی که معمولاً به قیمت ۳ یا ۴ یوان به فروش می‌رسد، ۱۰ یوان قیمت دارد، در حالی که یک بطری سبزیجات خردل که معمولاً به قیمت ۷ یوان به فروش می‌رسد، ۱۵ یوان قیمت دارد.
مصرف اجباری داروهای نامعلوم
در ۶ اکتبر ۲۰۱۷، خانم رونگ تایون که در آن زمان ۷۰ساله بود. خانم سونگ گویژی، در آن زمان ۶۳ساله و خانم ژانگ شوچین که در آن زمان ۷۱ سال داشت به‌دلیل نصب پوسترهای اطلاعاتی فالون گونگ دستگیر شدند.
پلیس به خانه خانم رونگ یورش برد و بیش از ۱۰۰ کتاب فالون گونگ، بیش از ۷۰ پوستر فالون گونگ و تصویری از بنیانگذار فالون گونگ را مصادره کرد. پلیس همچنین خانه دو تمرین‌کننده دیگر را غارت کرد.
هم خانم رونگ و هم خانم ژانگ به‌طور خطرناکی دچار فشار خون بالا شدند، اما پلیس همچنان زندان محلی را مجبور به بازداشت آنها کرد. شش روز بعد، زمانی که تمرین‌کنندگان به بازداشتگاه شهر جیلین منتقل شدند، نگهبانان آنجا نیز سعی کردند از پذیرش آنها خودداری کنند، اما پلیس آنها را مجبور به انجام این کار کرد. پسر خانم رونگ مجبور شد برای معاینه فیزیکی ۳۰۰ یوان بپردازد.
این سه زن برهنه شدند و در بازداشتگاه مورد بازرسی قرار گرفتند. به خانم رونگ به زور قرص‌هایی خورانده شد که نگهبانان ادعا می‌کردند برای پایین آوردن فشار خونش بوده است. پزشک بازداشتگاه گفت که او باید داروها را مصرف کند. خانم رونگ مجبور شد به‌مدت دو هفته هر روز یک قرص سفید و سپس به‌مدت یک ماه و شش روز هر روز یک قرص قرمز مصرف کند.
هنگامی که خانم رونگ در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۷ پس از پرداخت وثیقه ۵۰۰۰ یوانی به قید وثیقه آزاد شد، فکرش گسسته بود و نتوانست خانواده‌اش را بشناسد. چند روز بعد، صورتش شروع به تورم کرد، دستانش چروکیده شدند و انگشتانش تاول زدند. انگشت شست چپ او حتی پس از شش ماه بهبود نیافت.
دادستان گائو جیوی از دادستانی ناحیه فنگمن در ۲۷ مارس ۲۰۱۸ با خانم رونگ تماس گرفت و به او دستور داد تا اسناد وثیقه خود را تمدید کند. هنگامی که آنجا بود، به او گفته شد که باید برای تمدید مدارک به دادگاه منطقه فنگمن مراجعه کند. خانم رونگ بعداً محکوم شد و اکنون دوران محکومیت خود را در زندان زنان جیلین می‌گذراند.
کار اجباری
تمرین‌کنندگانی که در بازداشتگاه شهر جیلین نگهداری می‌شوند مجبور هستند برای مدت طولانی بدون دستمزد کارهای سخت انجام دهند. کار آنها شامل تا زدن زر ورق برای مردگان (سهم هر نفر باید ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ تا شود) یا سیم‌پیچ الکتریکی (هر سلول با ۲۰ زندانی باید ۲۰ هزار سیم‌پیچ در هفته تولید کند).
بازداشتی‌ها برای درست کردن زر ورق، پس از بیدار شدن در ساعت ۵:۳۰ صبح شروع به کار می‌کنند و تا ساعت ۶ بعدازظهر کار می‌کنند و یک روز در هفته تعطیل هستند. گاهی اوقات، اگر کیفیت کار ضعیف باشد، بازداشتی‌ها برای تولید همان مقدار، نیاز به اضافه‌کاری دارند و ممکن است فقط نیم‌روز استراحت کنند.
آقای وانگ هایتیان در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۳ دستگیر و به بازداشتگاه شهر جیلین منتقل شد و در آنجا مجبور بود از ساعت ۶ صبح تا بعد از ساعت ۶ بعدازظهر با قلع سمی کار کند. فقط در زمان صرف غذا استراحتی کوتاه داشت.
آقای لیو شنگچائو در سال ۲۰۱۶ در بازداشتگاه شهر جیلین بازداشت شد. او مجبور بود ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ فویل قلع را در عرض ۴ تا ۵ ساعت فشار دهد و در نتیجه انگشتانش تغییر شکل دادند. کمرش آنقدر درد داشت که مجبور می‌شد خم بماند.
کشته‌‌شدگان
آقای وانگ لیشین در ۲۷ نوامبر ۲۰۰۰ دستگیر شد و توسط پلیس به‌دلیل کپی کردن ۱۰۰ نسخه از مطالب فالون گونگ به «برهم زدن نظم اجتماعی» متهم شد. او برای اعتراض در بازداشتگاه دست به اعتصاب غذا زد.
آقای وانگ لیشین
زندانی فنگ نایوو، زندانی، به آقای وانگ فحاشی کرد، به او اجازه استفاده از توالت را نداد و او را از خواب محروم کرد. یکی دیگر از زندانیان، ژانگ چون، که بیش از ده سال بوکس تمرین می‌کرد، آقای وانگ را با لگد و مشت زد.
در پنجمین روز اعتصاب غذای آقای وانگ، نگهبانان یانگ ژونگ‌هوا و ژانگ گوانجون چند زندانی را احضار کردند تا به آقای وانگ محلول غلیظ نمک را به زور بخورانند.
در روز هفتم اعتصاب غذا، آقای وانگ بسیار ضعیف بود. او نمی‌توانست به‌وضوح فکر کند و کلماتی که زمزمه می‌کرد نامفهوم بودند. زندانیان فنگ، ژانگ و شیائوهونگ به نوبت به او لگد می‌زدند و به پای او می‌کوبیدند، در حالی که نگهبانان یانگ و ژانگ به پنجره تکیه داده بودند و تماشا می‌کردند. برای اینکه آقای وانگ جیغ نزند، دست‌هایش را از پشت بستند و حوله‌ای سفید در دهانش گذاشتند.
زندانیان روز بعد به ضرب و شتم ادامه دادند و آقای وانگ پس از ده دقیقه از شدت ضرب و شتم جان باخت. او ۳۵ ساله بود.
گزارش های مرتبط:
وانگ لیشین، تمرین‌کننده فالون گونگ اهل استان جیلین در نتیجه شکنجه درگذشتمرگ حداقل ۲۵ تمرین‌کننده بر اثر شکنجه در شهر جیلین
آقای فو چونشنگ قبلاً در کارخانه ماشین‌آلات مهندسی آب کار می‌کرد. او در ۲۸ دسامبر ۲۰۰۱ دستگیر شد و هشت روز بعد در بازداشتگاه شهر جیلین بر اثر تغذیه اجباری درگذشت. او ۵۲ساله بود.
پس از مرگ آقای فو، بازداشتگاه جسد او را به اورژانس بیمارستان برد و به پزشک گفت که در گواهی فوت بنویسد مرگ بر اثر حمله قلبی بوده است.
خانم لی چوانپینگ در حدود ژوئیه ۲۰۰۱ دستگیر و در بازداشتگاه شهر جیلین بازداشت شد. او شکنجه شد و خون استفراغ می‌کرد. مقامات بازداشتگاه از ترس اینکه مبادا بمیرد در سپتامبر ۲۰۰۱، او را آزاد کردند. او ۵۰ساله بود.
آقای وانگ جیانگو و همسرش خانم ژائو چیومئی در ۲ مارس ۲۰۰۶ دستگیر شدند. زمانی که آقای وانگ در بازداشتگاه شهر جیلین بازداشت شد، دست به اعتصاب غذا زد. هنگام تغذیه اجباری نگهبان لوله تغذیه را وارد نای او کرد که باعث عفونت ریه‌اش شد. او در ۱۰ آوریل ۲۰۰۶ در ۳۰ سالگی درگذشت.
آقای وانگ جیانگو
هنگامی که خانواده آقای وانگ در ۱۳ آوریل در حیاط خانه خود برایش مراسم سوگواری (یک روز قبل از تشییع‌جنازه) گرفتند، بیش از ۵۰ مأمور پلیس در ۳۰ آوریل با ۱۳ خودرو به آنجا رفتند و همه چیز را به جز عکس آقای وانگ برداشتند. آنها تهدید کردند که جسد او را به زور سوزانده و والدینش را دستگیر خواهند کرد.
خانم وانگ مینلی در ۱۵ مارس ۲۰۰۷ دستگیر شد و در پایگاه سگ پلیس جاده یوئه‌شان در شهر جیلین نگهداری شد. پلیس او را مورد ضرب و شتم قرار داد و یک بطری روغن خردل تند داخل چشمانش ریخت و او را از یک چشم نابینا کرد. یکی از پاهایش را هم شکستند. به‌رغم وضعیت او، بازداشتگاه شهر جیلین همچنان او را پذیرفت و سپس به خانواده‌اش به دروغ گفت که حال او بسیار خوب است.
خانم وانگ مینلی
هرگز تحت هیچ مراقبت پزشکی قرار نگرفت و وضعیت او رو به وخامت بود. حوالی ساعت ۲ بعدازظهر در ۱۹ ژوئن ۲۰۰۷، نگهبانان متوجه شدند که خانم وانگ رو به مرگ است، بنابراین او را سریع به بیمارستان شماره ۲۲۲ بردند، که بسیار دور از بازداشتگاه است. او در راه انتقال به بیمارستان جان باخت. او ۴۳ساله بود.
گزارش مرتبط:
خانم یو چوان در ۲۵ آوریل ۲۰۰۹ در خانه دستگیر شد. او در زندانی در اداره پلیس ژانچیان بازداشت و سپس به بازداشتگاه شهر جیلین منتقل شد. او به دو سال حبس محکوم شد و مدتی را در بازداشتگاه سپری کرد.
به‌دلیل شکنجه، او به بیماری سل مبتلا و در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۰ در بیمارستان بستری شد. وقتی بالاخره به خانواده‌اش اجازه ملاقات داده شد، او به‌شدت لاغر و ضعیف شده بود. او بعدازظهر روز بعد دچار کمردرد شدید شد و در حین انتقال به بیمارستان دیگری فوت کرد. او ۶۰ساله بود.
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. بازنشر غیرتجاری این مطالب باید با ذکر منبع باشد. (مانند: «همان‌طور که وب‌سایت مینگهویی گزارش کرده است، ...») و لینکی به مقالۀ اصلی ارائه شود. در صورت استفاده تجاری، برای دریافت مجوز با بخش تحریریۀ ما تماس بگیرید.
مجموعه روش‌های شکنجه جسمانی
