بانویی در استان یوننان به‌دلیل حفظ ایمانش ۱۷ سال را پشت میله‌های زندان گذراند

(Minghui.org) یک کارگر سابق در یک ایستگاه تأمین آسفالت در شهر کونمینگ، استان یوننان، پس از آغاز آزار و شکنجه فالون دافا توسط حزب کمونیست چین در ژوئیه ۱۹۹۹، چهار بار زندانی شد.

خانم سُنگ لیشیا، که اکنون ۶۱ سال دارد، یک تمرین‌کننده فالون گونگ است که در بحبوحه آزار و شکنجه مداوم حاضر به انکار این تمرین نشد. در نتیجه، مقامات او را به‌مدت دو سال و سه ماه در اردوگاه کار اجباری حبس و سه بار در مجموع به‌مدت ۱۵ سال به زندان محکوم کردند.

خانم سُنگ زمانی که در زندان بود توسط کارفرمایش اخراج شد و شرایط دریافت حقوق بازنشستگی را از دست داد. شوهرش او را طلاق داد زیرا نتوانست فشار ناشی از آزار و اذیت را تحمل کند. پس از آزادی از آخرین حبسش در دسامبر ۲۰۲۲، پلیس محلی و پرسنل اداره قضایی به آزار و اذیت او ادامه دادند. شرایط یافتن شغل برایش سخت بود و در فقر زندگی می‌کند.

مزایای ناشی از تمرین فالون گونگ

خانم سُنگ در کودکی مکرراً دچار اسهال می‌شد. بعد از اینکه بزرگ شد، دچار التهاب کیسه صفرا، سنگ کیسه صفرا و کم‌خونی شد و اغلب غش می‌کرد. شوهرش در تمام طول سال خارج از شهر کار می‌کرد و او مجبور بود در حین کار به‌تنهایی از فرزندشان مراقبت کند. شوهرش زمانی که فرزندشان شش‌ساله بود با کسی رابطه نامشروع داشت و او تلاش زیادی کرد تا به‌خاطر فرزندش در ازدواج باقی بماند.

خانم سُنگ در سال ۱۹۹۶ تمرین فالون گونگ را شروع کرد و طولی نکشید که رها از بیماری شد. او نسبت به زندگی امیدوار شد و کینه و رنجشش را از شوهرش کنار گذاشت. شوهرش تحت تأثیر قرار گرفت و به خانم سُنگ قول داد که از آن به بعد زندگی خوبی را با هم داشته باشند.

سوپرمارکتی که خانم سُنگ صندوقدارش بود، گهگاه اسکناس‌های تقلبی از مشتریان دریافت می‌کرد. معمولاً صندوقدار آن را به سرپرستش گزارش می‌دهد، و سپس او راهی برای بازگرداندن اسکناس‌های جعلی به گردش مالی می‌یابد. بعد از اینکه خانم سُنگ تمرین فالون گونگ را شروع کرد، دیگر اسکناس‌ها را تحویل نداد، بلکه اسکناس تقلبی دریافتی را پاره کرد و یک اسکناس واقعی به همان ارزش را از جیب خودش جای آن گذاشت.

در پایان روز گاهی اوقات فروشگاه متوجه می‌شد که میزان فروش با مقدار پول دریافتی مطابقت ندارد. کارمندان به همکارانشان مظنون می‌شدند که شاید پول را برداشته باشند. وقتی این اتفاق می‌افتاد، خانم سُنگ اغلب از همه می‌خواست که آرام باشند و بعد بررسی کنند که آیا صندوق‌ها خراب هستند یا خیر. چند بار متوجه شدند که اسکناس‌ها در صندوق‌ها گیر کرده و باعث اشتباه در شمارش پول شده است. او با کاهش اختلافات و تقویت اعتماد در بین همکارانش، به ایجاد یک محیط کاری دلپذیر کمک کرد.

پس از اینکه رژیم کمونیستی چین در سال ۱۹۹۹ دستور آزار و شکنجه فالون گونگ را صادر کرد، خانم سُنگ به‌دلیل دست نکشیدن از ایمانش هدف قرار گرفت. در نتیجه او به کار در بخش تأمین آسفالت تنزل رتبه یافت. این کار پرزحمت بود و در معرض مواد شیمیایی سمی قرار داشت. او هرگز شکایت نکرد و به کار سخت ادامه داد که باعث احترام همکارانش شد.

اولین دورۀ اردوگاه کار اجباری

خانم سُنگ به‌دلیل توزیع مطالب فالون گونگ در ۹ نوامبر ۲۰۰۱ دستگیر و دو سال در اردوگاه کار اجباری زنان استان یوننان زندانی شد. علاوه بر اینکه تحت شستشوی مغزی قرار می‌گرفت، مجبور بود کارهای سخت بدون دستمزد انجام دهد، از جمله شخم زدن خاک، حمل کود و کاشت سبزیجات.

روزی او سعی کرد مانع یک زندانی از کتک زدن یک تمرین‌کننده فالون گونگ شود در تلافی، مقامات سه ماه دوره محکومیتش را تمدید کردند. او در فوریه ۲۰۰۴ آزاد شد.

محکومیت به چهار سال زندان و اخراج از کار

خانم گونگ طی شش ماه پس از آزادی‌اش، پس از گزارش شدن به‌دلیل توزیع مطالب فالون گونگ در یک روستا، در ۷ ژوئیه ۲۰۰۴ دوباره توسط مأموران ادارۀ پلیس شهر لویانگ دستگیر شد.

با آنکه زود آزاد شد، پلیس یک هفته بعد در محل کارش حاضر شد و دوباره او را دستگیر کرد. او در بازداشتگاه شهرستان چنگ‌گونگ بازداشت شد. دادگاه شهرستان چنگ‌گونگ در ۳۱ دسامبر او را به چهار سال زندان محکوم کرد.

مدت کوتاهی پس از انتقال خانم سُنگ به زندان دوم زنان استان یوننان در فوریه ۲۰۰۵، فردی از واحد کاری او آمد و اعلام کرد که او از شغلش اخراج شده است و او دیگر واجد شرایط دریافت مستمری بازنشستگی نخواهد بود.

از آنجایی که خانم سُنگ حاضر به انکار فالون گونگ نشد، او را به‌مدت شش ماه در سلول انفرادی قرار دادند و مجبور شد تمام روز را روی نیمکت بنشیند. نگهبانان او را با باتوم زدند تا اینکه غرق در خون شد و از هوش رفت. او در ۳۰ اوت ۲۰۰۸ آزاد شد.

دومین حکم پنج سال حبس و طلاق توسط شوهر

خانم سُنگ و یک تمرین‌کننده دیگر، خانم نی‌میژن، در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۹ برای پخش مطالب فالون گونگ به شهر بائوشان رفتند، اما دوباره دستگیر و در بازداشتگاه شهرستان چانگنینگ نگهداری شدند. دادگاه شهرستان چانگنینگ بعداً خانم سُنگ را به پنج سال و خانم نی را به سه سال حبس محکوم کرد.

در دومین زندان زنان استان یوننان، خانم سُنگ مجبور شد ساعت‌های طولانی بی‌حرکت روی یک چهارپایه کوچک بنشیند. این شکنجه به کمر، نشیمنگاه و اندام تحتانی او آسیب رساند. نگهبانان او را به مدت شش ماه در سلول انفرادی قرار دادند و مجبورش کردند بدون دستمزد، مهره‌های ریز تزئینی را کنار هم بگذارد و دامن بدوزد.

شوهرش در سال ۲۰۱۰ در حالی که او در زندان بود، تسلیم فشار مقامات شد، او را طلاق داد و اکثر اموال مشترکشان را تصاحب کرد.

هنگامی که او در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۴ آزاد شد، با از دست دادن حافظه و کمردرد دست و پنجه نرم کرد و در واکنش به محرک‌ها کُند بود.

در هنگام تلاش برای بازگرداندن حقوق بازنشستگی، او را سردواندند

بلافاصله پس از آزادی، خانم سُنگ به اداره استیناف شهر کونمینگ رفت و خواستار بازگرداندن حقوق بازنشستگی‌اش شد. مسئول پذیرش به او گفت که باید بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۴، یعنی زمانی که در زندان بود، حق بیمه‌های از دست رفته را جبران کند و پس از رسیدن به ۵۵ سالگی (سن قانونی بازنشستگی در چین) واجد شرایط دریافت بازنشستگی خواهد بود.

خانم سُنگ توضیح داد که در وهله اول اخراج او از محل کارش به‌دلیل ایمانش اشتباه بود. وی افزود که هیچ مبنای قانونی برای درخواست مقامات برای پرداخت ده سال حق بیمه در بازه زمانی که او در زندان بود وجود ندارد. مسئول پذیرش از ارائه توضیح دقیق خودداری کرد اما فقط به او گفت که این سیاست دولت است.

خانم سُنگ در مارس ۲۰۱۵ با یک وکیل در دفتر حقوقی اتحادیه کارگری استان یوننان مشورت کرد و وکیل نیز به او گفت که او نمی‌تواند کاری انجام دهد و او باید مبلغ بیمه‌های پرداخت نشده را جبران کند. او سپس نزد رئیس یک اتحادیه کارگری در محل کارش رفت و خواستار اطلاع از مبنای قانونی اخراج او شد. رئیس اتحادیه او را نزد مسئول دبیرخانه برد که او به رئیس بخش منابع انسانی گفت که با اداره تأمین اجتماعی تماس بگیرد، اما باز هم فایده‌ای نداشت.

سپس خانم سُنگ خودش به اداره تأمین اجتماعی محلی رفت. اما مسئول پذیرش همچنان از او خواست تا قبل از اینکه بتواند حقوق بازنشستگی خود را دریافت کند، حق بیمه را جبران کند.

سومین حکم شش سال حبس

دو سال پس از آزادی از زندان، خانم سُنگ در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۶ هنگامی که در حال پخش بروشورهای فالون گونگ در خیابان بود توسط دو مأمور لباس شخصی دستگیر شد.

در بازداشتگاه، او را به‌مدت یک هفته در سلول انفرادی قرار دادند زیرا از انجام کارهای سخت یا پیروی از دستورات نگهبانان برای چمباتمه زدن، جواب دادن در حضور و غیاب یا درآوردن لباس‌هایش برای بازرسی بدنی خودداری کرد.

بدون اطلاع قبلی، او در ۱۹ مه ۲۰۱۷ برای رسیدگی به دادگاه منطقه گواندو برده شد. او از پذیرش وکیل تعیین شده توسط قاضی که به او دستور داده بود به نمایندگی از او اعتراف به گناه کند، خودداری کرد. زمانی که او به‌عنوان وکیل خودش عمل‌ و ادعای بی‌گناهی خود را مطرح کرد، قاضی دائماً حرفش را قطع می‌کرد و جلسه را فقط ده دقیقه به تعویق انداخت.

قاضی خانم سُنگ را در ۲۵ ماه مه به شش سال زندان با ۲۰ هزار یوان جریمه محکوم کرد. او در دادگاه بین‌المللی شهر کونمینگ درخواست تجدیدنظر کرد و دادگاه در ۴ اوت حکم به تأیید حکم اولیه داد. او در ۱۷ سپتامبر به دومین زندان زنان استان یوننان منتقل شد.

شش سال شکنجه در زندان

خانم سُنگ به‌محض ورود به زندان، هیچ‌گونه نیاز روزانه نداشت. از آنجایی که آنها فقط می‌توانستند هر ماه یک خرید انجام دهند، دو زندانی مقداری مواد شوینده لباسشویی و سایر ملزومات را به او قرض دادند. خانم سُنگ فکر کرد که با او مهربان هستند. اما زمانی که تاریخ خرید بعدی فرا رسید، یکی از زندانیان به او دستور داد که در اولین پاراگراف درخواست خریدش، به اصطلاح جنایاتی را که مرتکب شده است بنویسد. زندانی اصرار داشت که باید اقلامی را که اولین بار به او قرض داد به او پس دهد و تنها راه او برای به دست آوردن اقلام پر کردن درخواست خرید است. سپس یک نگهبان به او گفت که بازگرداندن اقلامی که قرض گرفته زندگی او را در زندان آسانتر می‌کند. او چاره‌ای نداشت جز اینکه بنویسد به‌خاطر تمرین فالون گونگ گناهکار است، تا بتواند خریدش را انجام دهد.

خانم سُنگ هر روز در زندان مجبور می‌شد صبح‌ها کتاب‌های روان‌شناسی بخواند و بعدازظهر مهره‌های ریز را روی یک نوار نایلونی به طول ۱۰ متر کنار هم بگذارد. او مجبور می‌شد هر هفته یک گزارش فکری بنویسد و زندانیان دائماً سعی می‌کردند او را تحت فشار قرار دهند تا از ایمانش چشم‌پوشی کند.

تمرین‌کنندگان فالون گونگ فقط در زمان‌های مشخصی مجاز به استفاده از توالت بودند، و همچنین باید از زندانی سرپرست اجازه می‌گرفتند. گاهی اوقات، زندانی هنگام استفاده از توالت بر سر تمرین‌کنندگان فریاد می‌زد تا آنها را عصبی کند و به سختی بتوانند اجابت مزاج کنند.

این زندان در ژوئیه ۲۰۱۹ دو سلول در بند نهم ایجاد کرد تا به‌طور خاص برای شکنجه تمرین‌کنندگانی که حاضر به انکار فالون گونگ نبودند استفاده شود. دیوارها با نوارهای آبی و سفید رنگ‌آمیزی شده بودند تا افراد پس از مدتی نگاه کردن به آنها احساس سرگیجه کنند. این طبقه به سه بخش تقسیم می‌شد: درون‌نگری، آموزش و خواب.

تمرین‌کنندگانی که در حوالی سال ۲۰۲۰ در زندان شکنجه شدند عبارتند از: خانم شیائو یوشیا، خانم ژائو فیچیونگ، خانم وانگ میلینگ، خانم لیانگ یون، خانم یو لانرو، خانم دنگ کویپینگ، خانم هه لیچون، خانم ژائو چن‌یو، خانم گوا چیونگ، خانم شو یامئی، خانم چن شیمئي، خانم وانگ جینشیان، خانم بی جینمئی، خانم پو بائویو، و خانم لو بایشیو.

زندان تمام تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم را در فوریه ۲۰۲۲ تحت مدیریت سختگیرانه قرار داد. آنها مجبور می‌شدند در طول روز کار سخت انجام دهد. اگر آن روز نمی‌توانستند کار را تمام کنند، با انجام تمرینات سَبک نظامی مجازات می‌شدند. وقتی شب به سلول‌هایشان برمی‌گشتند، مجبور بودند قبل از رفتن به رختخواب تا ساعت ۱۰ شب روی چهارپایه‌های کوچک بی‌حرکت بنشینند. یکشنبه‌ها، در حالی که سایر زندانیان یک روز تعطیل دارند، تمرین‌کنندگان باید ساعت ۶ صبح بیدار می‌شدند و تا ساعت ۱۰ شب روی چهارپایه‌های کوچک ثابت می‌نشستند. فقط در این بین چهار بار می‌توانستند به توالت بروند.

تحت مدیریت سختگیرانه، هر تمرین‌کننده فقط می‌توانست هر ماه نیازهای ضروری را به ارزش ۵۰ یوان خریداری کند و باید در درخواست خرید خود را مجرم خطاب می‌کرد تا تأیید می‌شد. تمرین‌کنندگان فقط می‌توانستند هفته‌ای یک‌بار با دو سطل آب دوش بگیرند و هفته‌ای یک‌بار لباس‌هایشان را بشویید. اگر یک تمرین‌کننده می‌خواست ملافه‌هایش را بشوید، باید درخواست می‌نوشت. از آنجایی که خانم سُنگ حاضر نشد خود را مجرم بخواند، بیش از ۹ ماه اجازه شستن ملافه‌هایش را نداشت. او همچنین از ملاقات با خانواده، نامه‌نگاری با آنها یا تماس با آنها محروم شد.

وضعیت سلامتی خانم سُنگ در طول سال‌ها به‌دلیل شکنجه بدتر شد. چند دندانش افتاد و به‌سختی توانست غذایش را که سبزیجات بسیار کمی داشت در مدت زمان محدود برای صرف غذا بجود. همچنین به‌دلیل ساعات طولانی نشستن و استفاده محدود از توالت، او دچار یبوست، نفخ، درد معده و سایر مشکلات گوارشی شد. یک بار او نیاز فوری به استفاده از توالت داشت، اما زندانیان به او اجازه نمی‌دادند. او بدون توجه به سمت توالت دوید، اما به زمین افتاد و بیهوش شد.

قبل از آزادی او، نگهبانان بدون ارائه دلیل یا ارائه نتایج به او، آزمایش خون برای او انجام دادند. در ۶ دسامبر ۲۰۲۲ که از زندان خارج شد، نگهبان یک زندانی را وادار کرد که تمام اسناد و حکم دادگاهش را پاره کند و گفت که تمرین‌کنندگان فالون گونگ به آن‌ها نیازی ندارند.

هنگامی که به خانواده‌اش پیوست، آن‌ها گفتند که لاغر و نحیف و حداقل ده سال از سنش پیرتر شده است. او از کمردرد رنج می‌برد و احساس ضعف می‌کرد. نمی‌توانست اجسام سنگین را بلند کند و از درد قفسه سینه و تنگی نفس رنج می‌برد.

آزار و اذیت بی‌وقفه

مدت کوتاهی پس از آزادی خانم سُنگ، پلیس محلی و کارکنان مجتمع در ژانویه ۲۰۲۳ به بهانه ملاقات با او در خانه مورد آزار و اذیت قرارش دادند. مأموران اداره پلیس فوده دوباره در آوریل ۲۰۲۳ آمدند و از او پرسیدند که آیا او هنوز با سایر تمرین‌کنندگان فالون گونگ تماس دارد یا خیر. آن‌ها به او هشدار دادند که بیرون نرود و درباره فالون گونگ و آزار و شکنجه با مردم صحبت نکند. چهار مأمور یک بار دیگر در ماه ژوئیه او را مورد آزار و اذیت قرار دادند و همچنان از او پرسیدند که آیا با تمرین‌کنندگان محلی تماس دارد یا خیر.

کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. بازنشر غیرتجاری این مطالب باید با ذکر منبع باشد. (مانند: «همان‌طور که وب‌سایت مینگهویی گزارش کرده است، ...») و لینکی به مقالۀ اصلی ارائه شود. در صورت استفاده تجاری، برای دریافت مجوز با بخش تحریریۀ ما تماس بگیرید.