(Minghui.org) یک ورزشکار دارنده رکورد جهانی در شهر ووهان (استان هوبی)، درحال‌حاضر به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ (یک روش تزکیه ذهن و بدن که از ژوئیه1999، توسط حزب کمونیست چین مورد آزار و شکنجه چین قرار گرفته است)، در زندان فانجیاتای محبوس است. به‌گفته خودی‌ها، آقای ژانگ چینگ‌یوان تحت شکل‌های مختلف بدرفتاری قرار گرفته است.
آقای ژانگ، اهل منطقه جیانگهان در شهر ووهان، در 29مارس2023، در منزل اجاره‌ای خود در منطقه شینژو همان شهر دستگیر شد. او به ایستگاه پلیس شینهوالو در منطقه جیانگهان منتقل شد. مشخص نیست که وی چه زمانی در زندان حبس شد.
خانواده آقای ژانگ هرگز درباره وضعیت پرونده او اطلاعات جدیدی دریافت نکرده‌اند، اما گمان می‌کنند که او احتمالاً درحال گذراندن یک دوره چهارساله زندان است که در سال 2006 به آن محکوم شده بود. بعد از اینکه وی در آن زمان محکوم شد، برای جلوگیری از زندانی شدن، 17 سال دور از خانه زندگی کرد. در سال 2008، مقامات کارفرمای او را تحت فشار قرار دادند تا او را اخراج کند و همچنین دستمزد کارگر نمونه و مزایای ازکارافتادگی (درمجموع 10هزار یوان در سال) وی را متوقف کردند.
آقای ژانگ، حدود 56ساله، پس از تصادفی در کودکی، ساعد چپش را قطع کردند. اما معلولیت او مانع از ورزشکار شدنش نشد و وی در مسابقات ملی متعددی قهرمان شد.
وی در سال 1994، رکورد جهانی پرش سه‌گام را شکست و در چهارمین دوره بازی‌های خاور دور و جنوب اقیانوس آرام برای معلولان، به مقام قهرمانی دست یافت. در سال 1995، عضو تیم ملی شد که قرار بود در المپیک ویژه 1996 در آتلانتا (ایالات متحده) شرکت کند، اما درنهایت به‌دلایل غیرمنتظره‌ای به این سفر نرفت.
پس از شروع آزار و شکنجه فالون گونگ در سال 1999، آقای ژانگ بارها به‌دلیل حفظ ایمانش دستگیر شد. آنچه در ادامه می‌آید گزیده‌ای از روایت شخصی او از رنج‌هایش طی این سال‌هاست.
«در 5نوامبر2001، توسط مأموران اداره امنیت داخلی اداره پلیس شهر ووهان، به‌دلیل ارسال نامه‌هایی درباره فالون گونگ به مردم دستگیر شدم. آن‌ها مرا در بازداشتگاه شماره 2 شهر ووهان حبس و سپس در 3دسامبر به مرکز شستشوی مغزی اردائوپنگ در منطقه جیانگهان منتقل کردند. از خواب محروم شدم و مجبور بودم تمام روز را رو به دیوار بایستم. برخلاف دستورشان حاضر نشدم ایمانم را رها کنم و شش ماه بعد مرا به بازداشتگاه هوانگ‌جیاداوان در منطقه جیانگهان منتقل کردند. به نشانه اعتراض، دست به اعتصاب غذا زدم و در هجدهمین روز اعتصاب غذا آزاد شدم.
در ژانویه2003،به‌منظور دادخواهی برای فالون گونگ به پکن رفتم و دستگیر شدم. زمانی که در ایستگاه پلیس دونگ‌فنگ در منطقه فانگشان پکن حبس بودم، بازجویی و شکنجه شدم. از افشای نام و آدرس منزلم خودداری کردم. آن‌ها مرا روی نیمکت ببر نگه داشتند و تا نیمه‌شب کتک زدند. بعد از جلسات شکنجه، از افرادی خواستند مرا تحت‌نظر بگیرند و نگذارند چشمانم را ببندم.
صبح روز بعد به بازداشتگاه شماره 2 اداره پلیس منطقه فانگشان منتقل شدم. در طول معاینه فیزیکی لازم، حتی نگهبانان بازداشتگاه هم پلیس را به‌خاطر کتک زدن شدید من محکوم کردند. در بازداشتگاه دست به اعتصاب غذا زدم و بارها تحت خوراندن اجباری قرار گرفتم. لوله تغذیه اغلب به خون من آغشته بود. بازداشتگاه 37 روز بعد به ایستگاه پلیس دونگ‌فنگ اطلاع داد تا به‌دنبالم بیاید و مرا با خود ببرد و ایستگاه پلیس دونگ‌فنگ به‌رغم وضعیت جسمانی ضعیفم، به‌جای اینکه مرا به خانه ببرد، مرا در ایستگاه اتوبوس رها کرد.
دوباره در 19ژوئیه2005، توسط مأموران دفتر امنیت داخلی اداره پلیس شهر ووهان دستگیر شدم. آن‌ها وسایل قیمتی من به ارزش نزدیک به 10هزار یوان، ازجمله رایانه و چاپگرم را توقیف کردند و مرا به بازداشتگاه شماره 2 شهر ووهان بردند. دست به اعتصاب غذا زدم و تحت خوراندن اجباری قرار گرفتم. لوله تغذیه به اندازه یک انگشت بود و وقتی از سوراخ بینی‌ام بیرون کشیده می‌شد، پر از خون بود.
ازآنجاکه پس از چندین جلسه خوراندن اجباری حاضر به تسلیم نشدم، نگهبانان مرا روی یک تخت چوبی در حالت عقاب با بال‌های باز بستند و چهار دست و پایم را به چهار غل در چهار گوشه تخت محکم بستند. آن‌ها لوله تغذیه را همیشه در شکمم رها می‌کردند. در هر جلسه خوراندن اجباری، مایع را ازطریق لوله می‌ریختند. این ظلم تا آزادی من در 9اوت2005 ادامه داشت.
در 5آوریل2006، درحالی‌که در طول جشنواره چینگ‌مینگ (که تحت عنوان روز جارو کردن مقبره‌ها برای احترام به اجداد نیز معروف است) به زادگاهم در حومه شهر می‌رفتم، در یک ایست بازرسی دستگیر شدم. پلیس دوباره مرا به بازداشتگاه شماره 2 شهر ووهان برد. همان روزِ بعد محاکمه شدم. دست به اعتصاب غذا زدم و سه هفته بعد با قرار وثیقه آزاد شدم. در اول ژوئن2006، قاضی دادگاه و پلیس به منزلم آمدند و اعلام کردند که به چهار سال زندان محکوم شده‌ام. گفتند که ده روز فرصت دارم تا درخواست تجدیدنظر دهم.
برای جلوگیری از زندانی شدن، خانه را ترک کردم و طی 17 سال بعد، از جایی به جای دیگر نقل‌مکان می‌کردم.»
گزارش‌های مرتبط:
یک ورزشکار دارنده رکورد جهانی پس از 17 سال آوارگی، دوباره به‌دلیل ایمانش دستگیر شد
ورزشکار معلول دارندۀ رکورد جهانی تحت آزار و شکنجه وحشیانه قرار می‌گیرد
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
