مرگ‌های پشت مقالۀ «در آن روزهای تحمل‌ناپذیر»

(Minghui.org) به‌تازگی مقاله‌ای طولانی با عنوان «در آن روزهای تحمل‌ناپذیر» در مینگهویی منتشر شد که جنایات در زندان لانژو (استان گانسو) را افشا می‌کند. نویسندۀ آن آقای لی ونمینگ توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) به‌مدت 21.5 سال در بازداشت بود. در این مدت، او مورد شکنجه و تحقیر غیرانسانی قرار گرفت. ایمان او به فالون گونگ، تشویق افراد خوش‌قلب و عزم قوی‌اش بود که به او کمک کرد تا پایان دوره محکومیتش در اوت2021 استقامت کند.

در آن سال‌ها، آقای لی توسط کارفرمایش اخراج شد، خانه‌اش تخریب شد و اثاثیه‌اش مفقود شد. همسرش خانم شیائو یانهونگ نیز به‌دلیل تمرین فالون گونگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفت و بعداً تحت فشار شدید، مجبور به طلاق از او شد. به این ترتیب خانواده‌ای که زمانی شاد بود از هم پاشید. اگرچه آقای لی مستحق دریافت مزایای بیکاری بود، اداره تأمین اجتماعی لانژو بدون دلیل درخواست وی را رد کرد. وی حتی نتوانست کمک‌هزینه‌ای دریافت کند.

مرگ تعداد بی‌شماری از تمرین‌کنندگان

آقای لی در مقاله خود به مرگ چندین تمرین‌کننده دراثر سرکوب ح.ک.چ اشاره کرد. یکی، خانم یائو بائورونگ، در مه2000 در بازداشت درگذشت. پس از آن، مقامات هرگونه عزاداری عمومی را ممنوع کردند و بلافاصله جسدش را سوزاندند.

پس از پخش ویدئوی حادثه خودسوزی صحنه‌سازی‌شده در میدان تیان‌آنمن در اردوگاه کار اجباری پینگ‌آنتای در اواخر ژانویه2001، آقای لی تمرین‌کننده 60ساله آقای چیان شیگوانگ را دید که به‌شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته بود تا حدی که صورتش قابل‌تشخیص نبود. آقای چیان بعداً درحالی‌که در مرکز شستشوی مغزی گونگجیاوان حبس بود درگذشت.

او درباره آقای سونگ یانژائو نوشت: «چهره سونگ درهم بود و پنج دنده‌اش دراثر شکنجه شکسته بود، اما نگهبانان همچنان او را مجبور به انجام کارهای سخت می‌کردند. قبل از آن، نگهبان بائو پینگ به دو زندانی دستور داده بود که سونگ را از ناحیه دستانش از سیم آویزان کنند و او را به‌شدت کتک بزنند. این‌گونه دنده‌هایش شکست. ما از نگهبان خواستیم که او را به بیمارستان بفرستد، اما او توسط نگهبانان کانگ شیچنگ، وانگ ونچانگ و بائو پینگ به‌طرز وحشیانه‌تری مورد آزار و اذیت قرار گرفت.»

گویا این کافی نبود و کانگ به آقای سونگ گفت: «شنیده‌ام که دنده‌هایت شکسته است. بیا اینجا و ما از تو مراقبت خواهیم کرد.» آقای سونگ را روی زمین انداختند و به سینه‌اش چنگ انداختند که باعث شد از درد فریاد بکشد. برخی از آن نگهبانان صرفاً به واحد دیگری در زندان منتقل شدند و هرگز مجازات نشدند.

آقای وانگ یوجیانگ نیز توسط ژانگ هایجون، فرمانده سابق تیپ، و وانگ گوئوچن، مربی سابق، در بخش پنجم مورد آزار و اذیت وحشیانه قرار گرفت. درنتیجه سکته کرد، نیمه‌فلج (همی‌پلژی) شد و درگذشت.

مرگ زندانیان عادی

به‌گفته آقای لی فقط در سال 2020، بیش از 20 زندانی در زندان لانژو، به‌دلیل بیماری و براثر عدم دریافت درمان، جان خود را از دست دادند. طی کمتر از دو سال، از سال 2019 تا 2020، در بخش 10، دو زندانی در زندان جان باختند و یک نفر کمتر از یک هفته پس از انتقال به زندان شین‌چیائو (بیمارستان کانگ‌تای) جان خود را از دست داد. وانگ شینگیون سنگ مجرای صفراوی داشت، اما درمان نشد. تا روزی که فوت کرد در تیپ کار می‌کرد و دو نفر او را نگه می‌داشتند تا بتواند راه برود. او یک روز عصر، که پس از کار به سلولش بازگشت، درگذشت.

شی شینگوو سرطان معده داشت، اما تا زمانی که سرطان گسترش نیافته بود درمان نشد. او را به بیمارستان کانگتای فرستادند و در کمتر از یک هفته در آنجا درگذشت. ران هونگجو به بیماری قلبی مبتلا بود و روزهای زیادی تحت درمان قرار نگرفت. نزدیک به مرگش، دستور پزشکی برایش صادر شد و قرار بود به بیمارستان کانگ‌تای برود تا برای «درمان» آماده شود، اما قبل از اینکه زندان را ترک کند درگذشت.

این‌ها تمرین‌کننده فالون گونگ نبودند، اما زندان لانژو همچنان آن‌ها را مخفی کرد. پس از مرگِ یک زندانی، به جسدش یک سرم و یک کانولای اکسیژن وصل کردند تا به نظر برسد که وی پس از تلاش شخصی برای احیایش درگذشته است. اما مرگ او برای هیچ‌یک از مأموران، نگهبانان یا زندانیان درگیر در شکنجه، عواقبی در پی نداشت.

هنگامی که آزار و شکنجه فالون گونگ در سال 1999 آغاز شد، جیانگ زمین، رهبر سابق ح.ک.چ، علناً اعلام کرد: «شما می‌توانید آن‌ها [تمرین‌کنندگان فالون گونگ] را بدون هیچ‌گونه عواقبی بکشید. این مرگ‌ها خودکشی تلقی می‌شوند» و «[آن‌ها] را بدون هیچ رحمتی بکشید». جیانگ اکنون فوت کرده است، اما «دستور» او هنوز در چین اجرا می‌شود. ظاهراً تاکتیک‌های وحشیانه ح.ک.چ به تمرین‌کنندگان فالون گونگ محدود نمی‌شود، بلکه به عموم مردم گسترش می‌یابد. اما بدرفتاری با تمرین‌کنندگان فالون گونگ بدترین است.

متأسفانه، پس از تکمیل این شکل‌های «موفق» از شکنجه بر روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ، ح.ک.چ استفاده از نظارت، تهدید، بازداشت و شکنجه را به سایر گروه‌های اقلیت، ازجمله اویغورها و کسانی که برای حقوق خود دادخواهی می‌کنند، گسترش داده است.

مواردی که کمتر از واقعیت گزارش شده‌اند

در سپتامبر2023، روزنامه‌ای در شانگهای از یک مرگ غیرقانونی در 10 سال پیش خبر داد. ما لونگ، اهل گانسو، در 26مارس2013، در زندان لانژو درگذشت. بعدازظهر آن روز، چهار نگهبان پلیس گفتند که ما زیر یک نیمکت افتاده و مرده است. جسدش سوزانده شد و زندان 60هزار یوان زیرمیزی به خانواده پرداخت کرد.

پس از آن، نگهبانان و زندانیان سابق هرازگاهی با خانواده وی تماس می‌گرفتند و ادعا می‌کردند که او تا سرحد مرگ کتک خورد. اگرچه خانواده شکایت کردند، مقامات زندان گفتند که تحقیقات بیشتر نشان می‌دهد که آن یک «مرگ طبیعی» بوده است. تا اینکه دادستانی عالی این پرونده را برای تحقیق مجدد در سال 2023 بررسی کرد، و چهار نگهبان اعتراف کردند که ما را با باطوم‌های لاستیکی و باطوم‌های الکتریکی مورد ضرب‌وشتم قرار دادند. ما را پس از مرگش برای «احیا» نفرستادند. یک کپی از توافق محرمانه بین زندان و خانواده ما برای «بستن» پرونده‌اش، با پرداخت 60هزار یوان زیرمیزی به خانواده، نیز منتشر شد.

این یک نمونه نادر از اصلاح علت مرگ است که قبلاً علت مرگ را اشتباه گزارش کرده بودند. در طول 24 سال گذشته، از زمان آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ، بیش از 5هزار مرگ تأیید شده است، اما اعتقاد بر این است که این فقط نشان‌دهنده نوک کوه یخ آزار و شکنجه است. به‌دلیل نفوذ سیاسی و اقتصادی ح.ک.چ، در رسانه‌ها چیز زیادی درباره این نسل‌کشی دوره معاصر نمی‌خوانیم.

اما سکوت در برابر ح.ک.چِ توتالیتر درنهایت به همه آسیب خواهد رساند. کشیش آلمانی مارتین نیمولر (1892-1984) زمانی شعری سرود با عنوان «اول که آمدند» و در آن ابراز پشیمانی کرد که چرا وقتی نازی‌ها آمدند کار بیشتری انجام نداد.

اول سراغ سوسیالیست‌ها آمدند؛ سکوت کردم، زیرا سوسیالیست نبودم.بعد سراغ اتحادیه‌های صنفی آمدند؛ سکوت کردم، چون جزء اتحادیه‌ها نبودم.بعد سراغ یهودی‌ها آمدند؛ سکوت کردم چون یهودی نبودم.سراغ خودم که آمدند، دیگر کسی نبود تا به اعتراض برآید.