گزارش یک تمرین‌کننده فالون گونگ درباره شکنجه خانم ژانگ یوچین که پس از گذراندن دو دوره حبس به مدت ۸٫۵ سال در ۷۸ سالگی درگذشت

خانه > آزار و شکنجه > شکنجه > شکنجه زنان

16 مه 2024 | همکار مینگهویی در استان هبی، چین

(Minghui.org) خانم ژانگ یوچین، از شهر تانگشان، استان هبی، در ۷۸ سالگی پس از تسلیم‌شدن به آسیب‌های مهلک که در‌نتیجه شکنجه در طی دو دوره زندان (از ژوئیه۲۰۰۸ تا ژوئیه۲۰۱۳ و از آوریل۲۰۱۷ تا اکتبر۲۰۲۰) به‌خاطر ایمانش به فالون گونگ متحمل شد، در ۱۰آوریل۲۰۲۴، درگذشت. فالون گونگ، تمرینی برای تزکیه ذهن و بدن است که از ژوئیه ۱۹۹۹ توسط حزب کمونیست چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته است.

خانم ژانگ یوچین

خانم ژانگ در هر دو دوره زندان به‌طرز وحشیانه‌ای شکنجه شد. پس از آزادی از دومین دوره زندانش در اکتبر۲۰۲۰، آنچه را که تحمل کرده بود برای خانواده‌اش بازگو کرد. آن‌ها خاطرنشان کردند که پاهای او بی‌اختیار می‌لرزید و برای نظم‌دادن به صحبتش مشکل داشت. او گفت که نگهبانان زندان زنان استان هبی داروهای نامعلومی را در غذای او می‌ریختند. در سال‌های آخر زندگی‌اش با ضعیف‌شدن وضعیت سلامت روانی دست و پنجه نرم می‌کرد. همچنین در خوردن غذا مشکل داشت و اغلب استفراغ می‌کرد و همچنین دچار اسهال می‌شد و در‌نتیجه کاهش وزن زیادی پیدا کرد.

پس از اطلاع از مرگ او در ۱۰آوریل۲۰۲۴، یک تمرین‌کننده فالون گونگ که یک بار همراه با او در اولین دوره زندانش زندانی شده بود، توضیح داد که چگونه بدرفتاری‌های اعمال‌شده در زندان سلامت او را خراب کرد. در زیر گزارش شخصی تمرین‌کننده آمده است.

***

اولین بار خانم ژانگ یوچین را در حوالی سال ۲۰۱۰ یا ۲۰۱۱ ملاقات کردم، زمانی که هر دوی ما در بخش شش زندان زنان استان هبی [به خاطر ایمانمان به فالون گونگ] زندانی شدیم. او در آن زمان ۶۰ سال داشت، اما پوستش ظریف و درخشان بود. همچنین در سلامت کامل بود. پرانرژی بود و سریع راه می‌رفت. هر وقت به ما دستور می‌دادند کارهای تعیین‌شده را انجام دهیم، او همیشه داوطلب انجام کارهای بیشتری می‌شد و آن‌ها را سریع و خوب انجام می‌داد. طولی نکشید که مورد احترام و محبت همه قرار گرفت. او همچنین مؤدب بود و همیشه لبخند بر لب داشت.

در آن زمان تابستان بود و نگهبانان زندان به ما دستور دادند که بدون چرت‌زدن کار کنیم. یک روز خانم ژانگ روی زمین دراز کشید تا چرت بزند و نگهبان او را مورد مؤاخذه قرار داد. او گفت که طبق قوانین زندان همه حق دارند چرت بزنند. سپس نگهبان دست از سر او برداشت.

زندان بعداً یک تیم مدیریتی سخت‌گیرانه برای هدف قراردادن تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم فالون گونگ ایجاد کرد. خانم ژانگ را در سلول انفرادی قرار دادند و من چند ماه او را ندیدم و خبری از او نداشتم.

وقتی بالاخره بعد از اینکه خانم ژانگ از سلول انفرادی خارج شد، دوباره او را دیدم، از دیدن شخص کاملاً متفاوتی شوکه شدم. او بی‌واکنش بود و کند و بی‌اشتیاق و گیج به نظر می‌رسید. دیگر هیچ لبخندی بر لبانش نبود. وقتی خواستم با او صحبت کنم جوابی نداد. با دیدن هیکل نحیف، لاغر و تنهایش، قلبم به درد آمد.

بعداً از طریق یکی از زندانیان وظیفه که نگهبانی می‌داد مطلع شدم که وو هونگ شیا، به زندانیان ژو آنشو و لی نا دستور می‌داد که در سلول انفرادی به صورت خانم ژانگ سیلی بزنند و سوزن به بدنش فرو کنند. ژو بعداً به من گفت که: «وو به ما دستور می‌داد که [خانم. ژانگ] را کتک بزنیم و ما چاره‌ای جز انجام آن نداشتیم.»

ژو همچنین فاش کرد که وقتی نوبت او بود که خانم ژانگ را در سلول انفرادی تحت نظر قرار دهد، نگهبانان خانم ژانگ را برای چهار شب متوالی از خواب محروم کردند. درنتیجه هشیاری‌اش را از دست داد و ژو از دیدن این اتفاق وحشت‌زده شد.

پس از آن نگهبانان از خانم ژانگ به‌عنوان «بیمار روانی» یاد می‌کردند. من هم اشکال مختلف شکنجه را تجربه کرده بودم و چند بار در آستانه مرگ بودم. بارها احساس کردم که تقریباً دیوانه شده‌ام چراکه مکرراً به من دستور می‌دادند که از ایمانم دست بکشم. درحالی‌که توصیف تنبیه بدنی آسان‌تر است، اما عذاب ذهنی تمرین‌کنندگان فالون گونگ فراتر از کلمات است. فقط کسانی که آن را تجربه کردند می‌توانستند فشار شدید و عذاب عمیقی که در آن وجود دارد را درک کنند.

خبر درگذشت خانم ژانگ به من یادآوری کرد که وقتی برای اولین بار او را دیدم چه شکلی بود. غم‌انگیز است که چنین بانوی خوش‌روحیه و مهربانی به دست حزب کمونیست چین از بین رفت.