دافا آسیب ناشی از واکسیناسیون کووید را در من بهبود بخشید

(Minghui.org) من حدود چهل سال دارم و در سال ۲۰۲۱، شروع به تمرین فالون دافا کردم. مایلم تجربه تزکیه‌ام را با استاد و با هم‌تمرین‌کنندگانم به اشتراک بگذارم.

در سال ۲۰۲۱، از طرف شرکت برای انجام تحقیقات فنی به ایالات متحده فرستاده شدم. در چین واکسن کووید۱۹ به من تزریق شد و در اواسط ژوئن، وارد ایالات متحده شدم.

وقتی در صبح ۱۶ژوئیه۲۰۲۱ بیدار شدم، متوجه شدم که در بلند کردن پای راستم مشکل دارم. همچنان سر کار و روز بعد به بیمارستان رفتم. نتایج آزمایش در بیمارستان نشان داد که دچار انفارکتوس مغزی شده‌ام (که با نام سکته ایسکمیک نیز شناخته می‌شود). مات و مبهوت بودم! آن‌ها گفتند که درمان خوبی برای این بیماری وجود ندارد و فقط می‌توانم برای کنترلش دارو مصرف کنم.

قبلاً حالم خوب بود و ناگهان سکته کردم، چرا؟ ناگهان به یاد واکسن کووید افتادم که در چین دریافت کرده بودم. این تنها توضیح برای وضعیت فعلی من بود. ۳۱ژوئيه به خانه برگشتم.

وقتی رسیدم، در شانگهای قرنطینه شدم. استرسم خیلی زیاد بود و احساس ناامیدی می‌کردم. به فالون گونگ فکر کردم. عمه‌ام زمانی در وضعیت بحرانی قرار داشت و نمی‌توانست از خودش مراقبت کند، اما مدت کوتاهی پس از تمرین فالون گونگ بهبود یافت. مادرم نیز فالون گونگ را تمرین کرد و بیماری کبدی‌ای که سال‌ها داشت درمان شد.

من یک پزشک متخصص داخلی محلی را می‌شناسم که او نیز فالون گونگ را تمرین می‌کند، و فردی بسیار مهربان است. با او تماس گرفتم و وضعیتم را به او گفتم. او گفت راه بهتری وجود ندارد و فالون گونگ می‌تواند مرا نجات دهد و اینکه باید در سکوت تکرار کنم: «فالون دافا خوب است، حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری خوب است.»

در قرنطینه، شروع به تکرار عبارات خوش‌یمن کردم و تمرینات را یاد گرفتم. یک روز هنگام مدیتیشن ناگهان احساس کردم دستی چیزی را از بالای سرم بیرون می‌کشد و بلافاصله احساس آرامش کردم. از آن به بعد، هر روز تمرینات را انجام ‌دادم. در کمتر از دو ماه، از سکته‌ای که باعث ضعف پاهایم و کج شدن صورتم شده‌ بود، به‌طور کامل بهبود یافتم.

هرگز در خواب هم نمی‌دیدم که بدنم به حالت اولیه خود بازگردد. فالون گونگ واقعاً خارق‌العاده است. با فکر کردن به عمه‌ام که در سال ۱۹۹۶ فا را کسب کرد، پشیمان شدم که طی ۲۰ سال گذشته فرصت کسب فا را از دست دادم. خوشبختانه اکنون فالون دافا را تمرین می‌کنم. اگر دافا مرا نجات نمی‌داد، تا آخر عمر از کارافتاده بودم. جرئت ندارم به عواقبش فکر کنم.

می‌دانم که فا را دیر کسب کردم، بنابراین مصمم هستم از این پس به‌خوبی تزکیه کنم و خودم را طبق معیار «حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری» حفظ کنم، یک مرید واقعی دافا باشم، و با استاد به اصل خود بازگردم. استاد بازهم از شما بابت نجاتم سپاسگزارم!