(Minghui.org) در مارس۱۹۹۴، معلم دومین مجموعه سخنرانی‌های فا را در تیانجین برگزار کردند. یک روز صبح، ایستگاه رادیویی تیانجین از ایشان برای یک مصاحبۀ زنده دعوت کرد. هنوز جزئیات آن روز را به خاطر دارم.

معلم به تماسی از طرف شنوندگان پاسخ دادند. تماس‌گیرنده، که صدایش مانند مردی میانسال بود، گفت بیماری خاصی دارد که با وجود معالجه در بسیاری از بیمارستان‌ها، هنوز درمان نشده است. این بیماری با درد زیاد همراه بود. او پرسید که آیا معلم می‌توانند بیماری‌اش را درمان کنند. معلم دربارۀ ماهیت و علت حقیقی بیماری توضیح دادند.

او پس از گوش دادن به صحبت‌های معلم، پرسید: «معلم لی، آیا می‌توانید بدن مرا پاکسازی کنید؟» معلم پرسیدند: «آیا الان درد زیادی داری؟» او پاسخ داد: «بله. خیلی درد دارم.»

معلم گفتند: «بسیار خوب، به همۀ شنوندگان رادیو می‌گویم: اگر در بخش خاصی از بدنتان بیماری دارید، کاری را که به شما می‌گویم انجام دهید. بایستید و آرام باشید. افکارتان را بر بخشی از بدنتان که بیمار است متمرکز کنید. آرام باشید و بازهم آرام‌تر شوید...»

حدود پنج تا شش ثانیه بعد، معلم گفتند: «بسیار خوب، کمی به اطراف حرکت کنید.» سپس پرسیدند: «آیا احساس بهتری دارید؟»

آن مرد گفت: «بله. دیگر دردی احساس نمی‌کنم. خیلی خیلی سپاسگزارم! به‌سمت ایستگاه رادیویی ادای احترام می‌کنم.»

معلم خندیدند و گفتند: «لطفاً این کار را نکن.» آن مرد گریه‌کنان گفت: «نمی‌توانم قدردانی‌ام را با کلمات بیان کنم. این درد شدید سال‌ها آزارم می‌داد. بسیار سپاسگزارم.» معلم گفتند: «خواهش می‌کنم.»

هر بار که این اتفاق را به یاد می‌آورم، همیشه از خودم می‌پرسم این شنونده چه رابطۀ تقدیری‌ای داشت که توانست چنین درمانی را دریافت کند. نمی‌دانم الان او کجاست. تجربۀ او گواه محکمی بر عظمت فالون دافاست.