(Minghui.org) یک ساکن شهر داچینگ در استان هیلونگ‌جیانگ در تاریخ ۸سپتامبر۲۰۲۵، هنگام صحبت با خریداران در بازار کشاورزان، درباره آزار و شکنجه باورش یعنی فالون گونگ، دستگیر شد.
خانم سونگ روی‌شیانگ، حدوداً 70ساله، هم‌اکنون در بازداشتگاه شماره 2 شهر داچینگ حبس است. مشخص نیست که آیا پلیس قصد دارد او را تحت پیگرد قضایی قرار دهد یا خیر.
خانم سونگ در سال ۱۹۹۸، شروع به تمرین فالون گونگ کرد. بسیاری از بیماری‌هایش، ازجمله فتق دیسک کمر، بیماری معده و فیبروم رحم، اندکی بعد برطرف شدند. پس از آنکه حزب کمونیست چین در سال ۱۹۹۹، دستور آزار و شکنجه فالون گونگ را صادر کرد، وی دست‌کم پنج بار دستگیر و در بازداشت شکنجه شد. شوهر و برادر کوچکش که آن‌ها نیز فالون گونگ را تمرین می‌کردند، هردو به دلیل آزار و شکنجه جان خود را از دست دادند.
دستگیری‌های قبلی خانم سونگ
دستگیری اول
خانم سونگ، برادرش آقای سونگ روی‌یی و دخترش خانم ما لی‌لی در ژانویه۲۰۰۰، به پکن رفتند تا برای حق تمرین فالون گونگ دادخواهی کنند. آن‌ها دستگیر و در دفتر ارتباطات شهرستان ییلان در پکن حبس شدند. پس از هفت روز، به استان هیلونگ‌جیانگ بازگردانده و در بازداشتگاه شهرستان ییلان حبس شدند.
بیش از ۱۰۰ تن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در آن روزها، در بازداشتگاه شهرستان ییلان حبس بودند. اکثر آن‌ها به‌دلیل رفتن به پکن، به‌منظور دادخواهی برای حق تمرین فالون گونگ دستگیر شده بودند. خانم سونگ همراه ۱۹ تمرین‌کننده دیگر در یک سلول حبس بود. هر روز تمرین‌کنندگان بیشتری به این بازداشتگاه آورده می‌شدند. وقتی تمرین‌کنندگان آموزه‌های فالون گونگ را ازبر می‌خواندند، نگهبانان برای خاموش کردن صدای آن‌ها، موسیقی پاپ را با صدای بلند پخش می‌کردند.
چون تمرین‌کنندگان هنگام بازدید یک دادستان از بازداشتگاه، حاضر نشدند از ازبرخواندن آموزه‌ها دست بکشند، نگهبانان در تلافی، آن‌ها را مجبور کردند در سرمای سوزناک بیرون بایستند و همچنین رویشان آب ریختند. خانم سونگ و دخترش به صندلی‌های فلزی بسته و شکنجه شدند.
خانم سونگ و دخترش همچنین مجبور بودند هر روز نزدیک به ۱۲ ساعت، بدون دستمزد کار کنند. آن‌ها پنج ماه بازداشت بودند و مبلغ ۱۵۰۰ یوان از آن‌ها اخاذی شد، سپس آزاد شدند.
دستگیری دوم
در ۲۳ژانویه۲۰۰۱، در آستانه سال نو چینی، خانم سونگ بار دیگر هنگام کار در گلخانه خانوادگی‌اش دستگیر شد. او به بازداشتگاه شهرستان ییلان منتقل شد.
خانم سونگ در روز هفتم، دست به اعتصاب غذا زد. پس از شش روز، نگهبانان شروع کردند او را تحت خواندن اجباری قرار دهند. ژنگ جون، معاون مدیر بازداشتگاه، و نگهبان لین ژونگ چهار زندانی مرد را تحریک کردند تا دست‌ها و پاهایش را بگیرند. آن‌ها لوله تغذیه را وارد معده‌اش کردند و چهار بطری محلول نمکی غلیظ به داخل معده‌اش ریختند. وقتی محلول خشک شد لباس‌هایش پر از نمک شد. درد معده‌اش آن‌قدر شدید بود که روی زمین غلت می‌زد. وقتی نگهبانان او را برای درمان اضطراری به بیمارستان بردند، پزشک از ژنگ بابت شکنجه شدید وی انتقاد کرد.
خانم سونگ بعد از بازگشت از بیمارستان، خون بالا می‌آورد و قادر نبود چیزی بخورد. در روز نهم اعتصاب غذا، در آستانه مرگ قرار گرفت. نگهبانان از ترس مرگ او در بازداشت، وی را آزاد کردند.
دستگیری سوم
خانم سونگ همراه شوهرش، آقای ما شی‌چنگ، در سپتامبر۲۰۰۱ دستگیر شدند، آن‌هم پس از اینکه گزارش شد آن‌ها بنرهایی را در امتداد یک جاده نصب کرده‌اند. پس از دو هفته بازداشت در بازداشتگاه شهرستان ییلان، هریک به دو سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شدند. خانم سونگ به اردوگاه کار اجباری وانجیا منتقل شد و آقای ما به اردوگاه کار اجباری چانگلینزی.
خانم سونگ در اردوگاه کار اجباری وانجیا مجبور بود ساعت‌های طولانی بدون حرکت در حالت چمباتمه باقی بماند. پس از سه روز ماندن در چنین وضعیتی، نگهبانان او را از مچ دست‌ها آویزان کردند، به‌طوری که نوک پاهایش به‌سختی زمین را لمس می‌کرد. وقتی پس از شش ساعت، هنوز حاضر به انکار فالون گونگ نشد، سه نگهبان رویش آب ریختند و سپس با باطوم‌های الکتریکی به او شوک وارد کردند. زانوها و موهایش به‌شدت سوختند. چون بر ایمانش ثابت‌قدم ماند، آن‌ها او را بالاتر آویزان کردند و به اعمال شوک‌های الکتریکی ادامه دادند.
خانم سونگ بعد از شکنجه آویزان شدن، بیش از دو ماه قادر به بلند کردن دست‌هایش نبود. بسیاری از تمرین‌کنندگان دیگر نیز به‌دلیل این شکنجه‌ها معلول شدند.
دستگیری چهارم
خانم سونگ دوباره در تاریخ ۵ژوئیه۲۰۰۶، همراه شوهرش دستگیر شد، آن‌هم پس از اینکه به‌دلیل نصب مطالب فالون گونگ به پلیس گزارش شدند. خانم سونگ روز بعد در بازداشتگاه شهرستان ییلان، دست به اعتصاب غذا زد. چون در آستانه مرگ بود، در روز سیزدهم آزاد شد. اما آقای ما به حبس دوساله دیگری در اردوگاه کار اجباری چانگلینزی محکوم شد.
دستگیری پنجم
خانم سونگ برای پنجمین بار در عصر ۱۴مه۲۰۱۳ دستگیر شد، آن‌هم درحالی‌که با سایر تمرین‌کنندگان درحال خواندن آموزش‌های فالون گونگ بود. او بعداً همان شب از همکاری درخصوص بازجویی خودداری کرد. پلیس به‌طور محکم به او دستبند بست.
به‌دلیل فشار خون به‌شدت بالای خانم سونگ، بازداشتگاه شماره یک شهر داچینگ از پذیرش او امتناع کرد. پلیس نگهبانان را مجبور کرد او را ببرند و او را به‌مدت ۹ روز بازداشت کردند. چون فشار خونش همچنان بسیار بالا بود، نگهبانان او را آزاد کردند و وی تحت نظارت خانگی قرار گرفت.
مرگ شوهر
آقای ما به التهاب نای و التهاب رگ‌های پا مبتلا بود. پس از شروع تمرین فالون گونگ در سال ۱۹۹۸، وضعیتش کاملاً بهبود یافت.
بعد از شروع آزار و شکنجه در سال ۱۹۹۹، آقای ما برای دادخواهی به پکن رفت، اما دستگیر و به یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شد.
آقای ما، آقای سونگ (برادر خانم سونگ) و یک تمرین‌کننده دیگر دوباره در اکتبر۲۰۰۰، برای دادخواهی به پکن رفتند. آن‌ها در میدان تیان‌آنمن دستگیر و در بازداشتگاه شهرستان ییلان زندانی شدند. هم او و هم آقای سونگ به اردوگاه کار اجباری چانگلینزی منتقل شدند تا دوران محکومیتشان را بگذرانند.
پس از دستگیری آقای ما و خانم سونگ در سپتامبر۲۰۰۱ و محکومیت به حبس در اردوگاه کار اجباری، دو دخترشان پیش مادربزرگشان که حدود 70 سال داشت، زندگی می‌کردند.
این زوج دوباره در ژوئیه۲۰۰۶، به‌دلیل توزیع مطالب فالون گونگ دستگیر شدند. آقای ما به‌خاطر اینکه تحت خوراندن اجباری در بازداشتگاه قرار گرفته بود بسیار ضعیف شده بود، اما پلیس بازهم او را به اردوگاه کار اجباری چانگلینزی برد تا دو سال حبس خود را بگذراند.
آقای ما در فوریه۲۰۰۸، در اردوگاه کار دچار التهاب پلوریت ناشی از سل شد. وقتی نگهبانان او را در اول مارس۲۰۰۸ آزاد کردند، لاغر و نحیف و ناشنوا بود. همچنین بسیار ضعیف بود و چندان توان خوردن نداشت. او در ۱۴دسامبر۲۰۰۸، در ۵۸سالگی درگذشت.
مرگ برادر کوچک‌تر
آقای سونگ در مارس۱۹۹۸، تمرین فالون گونگ را آغاز کرد. دیسک کمر او به‌سرعت بهبود یافت. او سیگار و مشروبات الکلی را ترک کرد و دیگر عصبانی نمی‌شد.
آقای سونگ در ژانویه۲۰۰۰، همراه خواهرش به پکن رفت تا دادخواهی کند و دستگیر شد. هنگام بازداشت در بازداشتگاه شماره 2 شهرستان ییلان، مجبور به ایستادن شد. او کتک خورد و از خواب محروم شد. نگهبانان سرش را داخل توالت فشار دادند. مأمور لین ژونگ گردنش را با حوله فشرد تا دچار حس خفگی شود، دهانش را با پارچه بست، او را آویزان کرد و کتک زد. وقتی بیهوش شد، تازه دست از ضرب و شتم وی برداشتند. سپس پس از پرداخت ۶۹۰۰ یوان آزاد شد.
آقای سونگ در اکتبر۲۰۰۰، دوباره برای دادخواهی به پکن رفت و دستگیر شد. پس از بازداشتی کوتاه در بازداشتگاه شماره 2 شهرستان ییلان، به یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری چانگلینزی محکوم شد.
آقای سونگ، همسرش خانم جینگ هونگ‌هوا و هفت تمرین‌کننده در تاریخ ۲۹نوامبر۲۰۰۱، به روستا رفتند تا مطالب اطلاع‌رسانی فالون گونگ را توزیع کنند. پلیس پس از دستگیری‌شان، آن‌ها را به‌مدت ۳۶ ساعت بی‌وقفه شکنجه داد. دست‌های آقای سونگ را در پشتش با دستبند بستند، به‌طوری که یک دست از شانه به عقب کشیده شده و دست دیگر از کمر به‌سمت بالا کشیده شده بود.
او پس از انتقال به بازداشتگاه شماره 2 شهرستان ییلان، اعتصاب غذا کرد. پس از سه روز، نگهبانان شروع کردند او را تحت خوراندن اجباری با محلول نمکی کردند. معده‌اش به‌شدت آسیب دید و وقتی آزاد شد درحال مرگ بود.
آقای سونگ و همسرش پس از فرار از دستگیری در ۲۹دسامبر۲۰۰۱ مجبور شدند دور از خانه زندگی کنند. وی چون هنوز از جراحاتی که در بازداشتگاه دیده بود، درحال بهبود بود، قادر به غذا خوردن نبود. فشار روحی ناشی از آزار و اذیت، وضعیت سلامتی‌اش را بیشتر تحت تأثیر قرار داد. او اندکی بعد ازکارافتاده شد و در ۳نوامبر۲۰۰۲، درحالی‌که فقط ۴۸ سال داشت درگذشت.
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
