(Minghui.org) در شهر ووهان، مرکز استان هوبِی، سه زندان زنان وجود دارد که شامل زندان هانکو، زندان زنان ووهان و زندان جیانگچِنگ میشود. بسیاری از تمرینکنندگان فالون گونگ در استان هوبِی که بهدلیل ایمان خود به زندان محکوم میشوند، به دو زندان نخست فرستاده میشوند و بهخاطر انصراف ندادن از تمرین فالون گونگ، تحت شکنجه قرار میگیرند.
در این گزارش، اطلاعاتی درباره موارد نقض حقوق بشر در زندان زنان ووهان را ارائه میکنیم.
زندانیان تازهوارد ابتدا در «بخش پذیرش تازهواردان» که تحت سرپرستی یانگ فان است، نگهداری میشوند. بهمحض ورود، آنها مجبور میشوند تمام لباسهای خود را درآورند و هنگام بازرسی سه بار به حالت چمباتمه بنشینند. زندان قوانین سختگیرانهای درباره فعالیتهای روزانه زندانیان دارد. کسانی که نتوانند قوانین را از حفظ بخوانند، فقط برنج یا نان بخارپز (بدون گوشت یا سبزی) برای خوردن دریافت میکنند، از خواب محروم میشوند، اجازه شستوشو ندارند یا مجبور میشوند ساعتهای طولانی بایستند.
نگهبانان گاهی زندانیان را وادار میکنند که بارها پشتسرهم چمباتمه بزنند و سریع بایستند که موجب از حال رفتن برخی میشود.
پس از انتقال به بخشهای عادی نیز با آزار مداوم مواجهاند. زندان هر سال سهمیه مرگ دارد و اگر تمرینکنندگان فالون گونگ یا دیگر زندانیان در آنجا بر اثر شکنجه فوت شوند، نگهبانان پاسخگو نیستند. تقریباً هر شب میتوان فریادهای دردناک را شنید.
بازداشتشدگان مجبورند پیش از سپیدهدم بیدار شوند و هر روز بیش از ده ساعت در کارگاه به کارِ سخت بپردازند و اغلب زمانی اجازه بازگشت به سلولها را مییابند که هوا تاریک شده است. دیدن نور خورشید برایشان بهندرت رخ میدهد. برای بهپایان رساندن حجم سنگین کار، همگی میکوشند مصرف آب را محدود و رفتوآمد به دستشویی را کاهش دهند. بسیاری در نتیجه دچار سنگ کلیه یا یبوست میشوند. یک زندانی حتی پس از یک هفته یبوست بر اثر انسداد روده جان باخت. برخی زندانیان در ازای انجام کارهای آسانتر بهجای کارِ سخت، به نگهبانان رشوه دادهاند.
بهاصطلاح پزشکان زندان با نگهبانان برای آزار زندانیان و تمرینکنندگان همکاری میکنند. پزشکان اغلب میپرسند آیا در حساب فروشگاهی زندانی پولی هست یا نه. اگر پاسخ مثبت باشد، معمولاً داروهای گرانقیمت تجویز میکنند که هزینهاش را خود زندانیان باید بپردازند. اگر بازداشتشدگان «درمان» را نپذیرند، نگهبانان راههایی برای تنبیه آنها پیدا میکنند. اگر زندانی پول چندانی در حسابش نداشته باشد، پزشکان ممکن است او را به تمارض متهم کنند؛ برچسبی که تنبیههای نگهبانان را در پی دارد.
در دوران همهگیری کووید-۱۹، بسیاری از نگهبانان و زندانیان جان باختند، اما زندان گزارش داد که هیچ مرگی رخ نداده است. یک زندانی از وضعیت بهشدت هراسان شد و دچار فروپاشی روانی گردید. زندانی دیگری که آسم داشت، با اسپری فلفل هدف قرار گرفت و نزدیک بود جانش را از دست بدهد.
علاوه بر هشت بخش عادی، زندان تیمی موسوم به «دیوانه» برای بازداشتشدگانی تشکیل داد که حاضر به شستوشوی مغزی توسط نگهبانان نبودند. کسانی که به این تیم برده میشوند، در قفس فلزی حبس میشوند و از حمام محروماند. نگهبانان همچنین آنها را از شستن کاسهها میان وعدههای غذایی منع میکنند. با گذشت زمان، بسیاری واقعاً بر اثر آزار دچار فروپاشی روانی شدند و درباره آنچه واقعاً «عادلانه» یا «درست» است دچار سردرگمی گشتند.
تیم دیگری از نگهبانان مرد وجود دارد که افرادِ آموزشدیده حرفهای برای ضربوشتم هستند. بسیاری از زندانیانی که توسط آنها کتک خوردهاند، دچار ناتوانی شده و قادر به کار نیستند. ضربوشتمها در گوشههایی خارج از میدان دید دوربینهای نظارتی انجام میشود و قربانیان، با وجود درد، اجازه فریاد کشیدن یا گفتن ماجرا به دیگران را ندارند.
اینها آزارهایی است که زندانیان عادی متحمل میشوند. تمرینکنندگان فالون گونگ اگر از ایمان خود دست نکشند، با شکنجههایی بهمراتب وحشیانهتر روبهرو میشوند.
خانم چن رونگلیان، حدوداً ۸۰ساله و اهل زائویانگ، توسط لیو لیژِن، رئیس بخش چهار، شکنجه شد. لیو به زندانیان دستور داد شبانهروز خانم چن را زیر نظر بگیرند. آنها استفاده از دستشویی را از او دریغ کردند و اجازه غذا خوردن ندادند. او مجبور شد ساعتهای طولانی بایستد و در زمستان لباس نازک و صندل بپوشد.
خانم لو شیویینگ، تمرینکنندهای سالمند که دوران محکومیت خود را در بخش پنج گذراند، نیز شکنجه شد؛ بهطوریکه حتی برخی زندانیان عادی هم این شکنجهها را بیش از حد وحشیانه میدانستند.
وقتی خانم ژِنگ رونگژِن از شهر شیاننینگ پس از گذراندن محکومیت ششماهه، در سپتامبر۲۰۲۴ از زندان آزاد شد، ناتوان بود و نمیتوانست بهتنهایی راه برود. او همچنین در وضعیت سردرگمی قرار داشت و اعضای خانوادهاش را نمیشناخت.
کپیرایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
