بانوی پکنی درحالی‌که محکومیت نُه سال حبس به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ را می‌گذراند، بیش از دو سال از ملاقات با خانواده محروم شد

خانه > آزار و شکنجه > شکنجه > شکنجه زنان

25 دسامبر 2025 | همکار مینگهویی در استان هبی، چین

(Minghui.org) بانویی اهل پکن که درحال حاضر به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ درحال گذراندن دوران محکومیتش در زندان زنان استان هبی است، بیش از دو سال از ملاقات با خانواده محروم شده است. هنگامی که سرانجام در اوایل دسامبر۲۰۲۵ به خانواده‌اش اجازه داده شد تا کلیپ ویدئویی از او را ببینند، از دیدن اینکه این بانو که زمانی سالم بود، لاغر و نحیف شده بود، شوکه شدند.

خانم لانگ دونگیو، اهل منطقه یان‌چینگ، پکن، درحالی‌که برای اجتناب از آزار و اذیت دور از خانه زندگی می‌کرد، در ۱۴دسامبر۲۰۲۱ در شهر ژانگجیاکو، استان هبی، دستگیر شد. پلیس او را چنان وحشیانه کتک زد که پایش شکست. تقریباً دو سال طول کشید تا بتواند به‌طور عادی راه برود.

همسر خانم لانگ، آقای وانگ لیانی، به‌دلیل پریشانی روانی ناشی از آزار و اذیت، در ۲۴آوریل۲۰۲۲ با دیدن دو خودرو پلیس که جلوی دفتر وکالتی که به آن مراجعه ‌کرد، پارک شده بودند، در خیابان هشیاری‌اش را از دست داد. او پس از استراحتی طولانی، تمام توان خود را جمع کرد و به همراه دوستش وارد دفتر وکالت شد. روز بعد ناگهان در حیاط جلویی خانه‌اش افتاد و درگذشت.

خانم لانگ حدود ژوئیه۲۰۲۳، پس از گذراندن پنج دوره حبس در اردوگاه کار اجباری، در مجموع ۱۰ سال، به‌دلیل ایمانش، به نُه سال زندان و پرداخت ۱۵ هزار یوان جریمه محکوم شد. او درخواست تجدیدنظر داد، اما درخواستش رد شد.

بیش از دو سال پس از محکومیت خانم لانگ، مقامات خانواده‌اش را درخصوص محل بازداشت او بی‌اطلاع نگه داشتند. تا اینکه اوت۲۰۲۵، وب‌سایت مینگهویی توانست تأیید کند که او در زندان زنان استان هبی پذیرش شده است. او حدود ۷ ماه در بخش ۱۴ زندانی بود و سپس به بخش ۱۳ منتقل شد.

به گفته سایر تمرین‌کنندگانی که قبلاً در بخش ۱۳ زندانی بودند، نگهبانان آنجا بسیار بی‌رحم بودند و تنها در عرض چند روز، بسیاری از تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کردند برخلاف میلشان فالون گونگ را انکار کنند. وقتی خانم ژائو بائولی برای گذراندن دوره سه‌ساله حبس به این مکان منتقل شد، آنقدر مورد ضرب‌وشتم شدید قرار گرفت که صورتش تغییر شکل داد. خانم وانگ رویلینگ، ۷۱ساله، اهل شهر تانگشان، استان هبی، روزانه مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گرفت و تحت خوراندن داروهای نامعلوم قرار می‌گرفت. درنهایت دچار پریشانی روانی شد و هر روز گریه می‌کرد و فریاد می‌زد.

وکیل خانم لانگ در اکتبر۲۰۲۵ درخواست ملاقات با او را کرد، اما زندان با این بهانه که او نمی‌خواهد همسرش را ببیند، این درخواست را رد کرد.

در روز ملاقات زندان در ۹دسامبر۲۰۲۵، خانواده خانم لانگ برای دیدنش به زندان رفتند و همچنان اجازه ملاقات نداشتند. نگهبانان در مواجهه با اعتراض شدید، کلیپ ویدئویی کوتاهی از خانم لانگ را به آن‌ها نشان دادند که بسیار لاغر و با صورتی تیره بود. خانواده از نگهبانان درباره اینکه آیا خانم لانگ در زندان شکنجه شده است یا خیر، سؤال کردند. نگهبانان به این سؤال پاسخی ندادند، بلکه فقط گفتند که سعی می‌کنند ماه آینده ملاقاتی با خانم لانگ ترتیب دهند.

آزار و اذیت در گذشته

خانم لانگ تمرین فالون گونگ را در ژوئن۱۹۹۸ آغاز کرد و درمان آسم و کچلی خود را مدیون این تمرین می‌داند. ازآنجا‌که او از انکار فالون گونگ خودداری کرد، به پنج دوره حبس در اردوگاه کار اجباری، ازجمله چهار دوره در اردوگاه کار اجباری زنان پکن و یک دوره در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا در استان لیائونینگ، محکوم شد.

در طول بازداشت، خانم لانگ دائماً مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گرفت، با باتوم‌های الکتریکی به او شوک اعمال می‌شد و او را از مچ دست آویزان می‌کردند. زندانیان درحالی‌که او را تحت خوراندن اجباری قرار می‌دادند، شکنجه‌اش می‌کردند. یک بار لباس‌هایش را درآوردند، او را روی کف بتنی خیس قرار دادند، چشمانش را بستند، دهانش را به زور باز کردند و تحت خوراندن اجباری قرار دادند. گاهی اوقات به او آب سرد مخلوط با داروهای نامعلوم خورانده می‌شد. در طول جلسات خوراندن اجباری، چند دندانش افتاد.

دندان‌های خانم لانگ به‌دلیل خوراندن اجباری از بین رفتند.

علاوه‌بر خوراندن اجباری، زندانیان او را گرسنه نگه می‌داشتند و برای شکنجه‌اش، او را از نوشیدن آب منع می‌کردند. گاهی اوقات اجازه استفاده از دستشویی یا خوابیدن را به او نمی‌دادند. به‌محض اینکه به خواب می‌رفت، زندانیان آب سرد روی او می‌ریختند.

یک بار زندانیان آنقدر محکم به سینه‌اش ضربه ‌زدند که نزدیک بود خفه شود. گاهی اوقات درحالی‌که کفش پاشنه بلند پوشیده بودند، او را لگدکوب کردند. در طی شکنجه‌ای دیگر، درحالی‌که کفش‌هایی بسیار کوچک‌تر از پاهایش را به او پوشانده بودند، مجبورش کردند راه برود.

زندانیان همچنین با فرو کردن دسته مگس‌کش یا مسواک به اندام تناسلی خانم لانگ، او را مورد تعرض جنسی قرار می‌دادند. او پس از آن قادر به راه رفتن نبود.

ازآنجا‌که خانم لانگ در اعتراض به آزار و شکنجه فریاد زد: «فالون دافا خوب است»، نگهبانان زندانیان را مجبور کردند شلوارش را درآورند، نوار بهداشتی‌اش را پاره و آن را در دهانش فرو کردند. وقتی او به مقاومت در برابر آزار و شکنجه ادامه داد، نگهبانان یک نوار بهداشتی استفاده شده را در دستشویی پیدا کردند و آن را در دهانش فرو کردند. وقتی خون از دهانش جاری شد، نگهبانان سرش را به عقب کشیدند تا از بیرون آمدن خون جلوگیری کنند.