مروری بر آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ محبوس در زندان زنان استان هِیلونگ‌جیانگ

خانه > آزار و شکنجه > شکنجه > شکنجه زنان

29 دسامبر 2025 | همکار مینگهویی در استان هِیلونگ‌جیانگ (چین)

(Minghui.org) از سال 1999 که حزب کمونیست چین دستور آزار و شکنجه فالون گونگ را صادر کرد، زندان زنان استان هِیلونگ‌جیانگ تمرین‌کنندگان محبوس در آنجا را فعالانه شکنجه کرده تا آن‌ها را وادار کند از ایمان‌شان دست بکشند.

بسیاری از زندانیانی که دوره‌های محکومیت طولانی دارند، توسط نگهبانان تحریک می‌شوند تا تمرین‌کنندگان را شکنجه و آن‌ها را تبدیل کنند؛ و در ازای این کار، از انجام کار اجباری معاف می‌شوند. روش‌های رایج شکنجه شامل وادارکردن افراد به نشستن طولانی‌مدت روی چارپایه‌های کوچک به‌صورت ساکن و ضرب‌وشتم است. اما حتی پس از آنکه تمرین‌کنندگان دیگر نمی‌توانند شکنجه جسمی و روانی را تحمل کنند و درنتیجه با رها کردن ایمان خود موافقت می‌کنند، نگهبانان و زندانیان همچنان به بدرفتاری با آن‌ها ادامه می‌دهند.

با وجود این خشونت آشکار، مسئولان زندان هر کاری می‌کنند تا جنایات‌شان را پنهان کنند. هر زمان که در زندان بازرسی صورت می‌گیرد، نگهبانان بخش هشتم تمرین‌کنندگانی را که آن‌ها ادعا می‌کنند «خطرناک» هستند، تحت مدیریت سختگیرانه قرار می‌دهند. به‌خاطر همین «مدیریت انسان‌محور»، بخش هشتم از سوی اداره دادگستری استان هِیلونگ‌جیانگ، به‌عنوان بخش نمونه معرفی شده است.

علاوه‌بر این، همه تمرین‌کنندگان پیش از آزادی، باید تحت بازرسی بدنی (تفتیش) کامل قرار گیرند. به آن‌ها اجازه داده نمی‌شود هیچ چیزی، حتی یک تکه کاغذ، را با خود از زندان خارج کنند.

تا امروز، دست‌کم ۴۰ تمرین‌کننده براثر شکنجه در این زندان جان باخته‌اند و بسیاری نیز به‌شدت مجروح یا معلول شده‌اند.

بخش هشتم

‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏وقتی تمرین‌کننده‌ای تازه به این زندان منتقل می‌شود، ابتدا به «بخش آموزش فشرده» فرستاده می‌شود و سپس به بخش هشتم انتقال می‌یابد. ممکن است ماه‌ها طول بکشد تا خانواده‌اش از زندانی‌شدن او مطلع شوند و اجازه ملاقات بیابند.

لیانگ شوئه رئیس فعلی شعبه اداره ۶۱۰ در داخل این زندان است. یوئه شیوفِنگ، رئیس بخش هشتم، به‌طور رسمی در ژوئیه۲۰۲۵ بازنشسته شد؛ اما مشخص نیست چه کسی جایگزین او شده است. سوئو یوآن‌یوان و شیائو لی‌جوان، معاونان بخش، نیز به‌طور نزدیک در آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان نقش دارند و سرگروه‌های زندانیان ازجمله یوان جینگ‌فانگ، وانگ شو و چن یانگ به آن‌ها کمک می‌کنند.

درحال‌حاضر بیش از ۱۰۰ تمرین‌کننده در بخش هشتم محبوس هستند که بیشترشان در طبقه ششم هستند. جوان‌ترین آن‌ها حدود ۵۰ سال و مسن‌ترین‌شان حدود ۸۰ سال دارد و اکثرشان حدود ۷۰ سال دارند. به‌دلیل شکنجه جسمی، فشار روحی و سوءتغذیه، بسیاری از آنان رنگ‌پریده هستند و با مشکلات جسمی گوناگون دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

در طبقه ششم، درمجموع ۱۲ سلول وجود دارد و در هر سلول، بین ۱۰ تا ۱۵ نفر محبوس هستند. سلول‌های بزرگ دارای حمام و اتاق رخت‌شویی هستند، اما تمرین‌کنندگان هرگز اجازه دوش گرفتن یا شستن لباس‌های‌شان را ندارند؛ درعوض این فضاها توسط زندانیان برای شکنجه تمرین‌کنندگان استفاده می‌شوند.

نگهبانان بخش هشتم هر ماه به بخش آموزش فشرده می‌روند تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ را به بخش خود منتقل کنند. نگهبانان ابتدا به آنان دستور می‌دهند اظهاریه‌های مبنی بر انکار فالون گونگ را بنویسند. اگر سر باز بزنند، زندانیان آن‌ها را به حمام می‌برند و تحت شکنجه قرار می‌دهند. اگر تمرین‌کنندگان همچنان بر ایمان‌شان استوار بماند، شکنجه‌ها شدیدتر می‌شود؛ ازجمله نشاندن طولانی‌مدت و بی‌حرکت روی چارپایه‌های کوچک، محرومیت از حمام‌کردن، برهنه‌کردن و قرار دادن در معرض باد به‌شدت سرد در زمستان، و همچنین تزریق یا خوراندن اجباری داروها.

۳ تا ۵ زندانی به‌طور شبانه‌روزی مأمور مراقبت و کنترل هر تمرین‌کننده هستند. به آنان اجازه داده نمی‌شود آموزه‌های فالون گونگ را مطالعه کنند، تمرین‌ها را انجام دهند، با تمرین‌کنندگان دیگر صحبت کنند یا حتی به آن‌ها نگاه کنند، و همچنین از توالت عمومی استفاده کنند. این زندانیان مرتباً هر آنچه را که این تمرین‌کنندگان می‌گویند یا انجام می‌دهند به نگهبانان گزارش می‌دهند.

‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏هر ماه به تمرین‌کنندگان دستور داده می‌شود «گزارشِ افکار» بنویسند و در آزمون‌هایی شرکت کنند که حاوی مطالبی افتراآمیز درباره فالون گونگ است. اگر در آزمون قبول شوند، یک ماه بعد نگهبانان با آن‌ها «مصاحبه»‌ می‌کنند. پس از سه ماه، اگر با بدگویی علیه فالون گونگ امتیاز کافی جمع کرده باشند، می‌توانند درخواست کاهش مدت محکومیت بدهند. هدف نهایی، تبدیل کامل آن‌هاست.

روش‌های مشخص شکنجه

ضرب‌وشتم و آزار و اذیت کلامی

رایج‌ترین روش‌های شکنجه، کتک‌زدن و آزار و اذیت لفظی است.

خانم سون شو‌یون حدوداً ۷۰ساله در اوایل سال ۲۰۲۵، توسط زندانی وانگ شو مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت و بینی‌اش دچار خونریزی شد.

خانم دو چون‌شیانگ به‌دنبال شکنجه دچار فشار خون بالا شد و پای راستش آسیب دید. حتی چند روز پیش از آزادی نیز او را کتک زدند.

خانم لی دونگ‌جو براثر شکنجه بینایی‌اش را از دست داد. او دو بار به بیمارستانی خارج از زندان منتقل شد و پزشک جراحی را توصیه کرد.

خانم ژو شیائوچینگ یک ‌بار توسط چند زندانی مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت. آن‌ها موهایش را گرفتند و به سرش ضربه زدند و سرش اندکی بعد متورم شد.

خانم سون شو‌جیه از پوشیدن لباس‌هایی که روی آن واژه «زندانی» نوشته شده بود خودداری کرد. زندانیان درِ سلول را بستند و در همان‌جا کتکش زدند و به او توهین کردند.

ازآنجاکه خانم هائو یو‌هونگ حاضر نشد اظهاریه‌های رها کردن فالون گونگ را بنویسد، زندانیان چی شین، سون جینگ و ژانگ یانگ در اتاقی عایق صدا، او را مورد ضرب‌وشتم قرار دادند. چی به صورتش سیلی زد و باعث شد بینی‌اش خون بیاید. سون داخل ران‌های او را نیشگون گرفت و کبودی‌های زیادی ایجاد کرد. ژانگ نزدیک بود انگشت حلقه‌اش را بشکند و آن انگشت مدت‌ها درد داشت.

خانم هائو فریاد کمک سر داد. اما نگهبان پان مینگژو که ازطریق دوربین نظارتی شاهد کتک‌زدن بود، تظاهر کرد چیزی نمی‌بیند. او بعداً خانم هائو را به همان سلولی منتقل کرد که سون در آن بود. حوالی ساعت ۹:۳۰ شبِ یکی از روزها، سون دوباره خانم هائو را شکنجه کرد و فریادهایش در سلول‌های مجاور شنیده می‌شد.

نشستن روی چارپایه‌های کوچک

بسیاری از تمرین‌کنندگان که حاضر نمی‌شدند ایمان خود به فالون گونگ را انکار کنند، مجبور بودند روزانه از ساعت ۴ صبح تا ۱۰ شب، بی‌حرکت روی چارپایه‌های کوچک به ارتفاع کمتر از 13 سانتی‌متر بنشینند و فقط دو بار اجازه استفاده از توالت را داشتند. زندانیان به‌دقت مراقب آن‌ها بودند و اگر حرکت می‌کردند یا سعی می‌کردند دست و پای خود را کششی دهند آن‌ها را سرزنش می‌کردند.

سطح نشیمنِ و گود چارپایه اندازه‌ای تقریباً به‌اندازه یک مشت داشت و یک برآمدگیِ کوچک به اندازه ناخن رویش وجود داشت. پس از چند روز نشستن روی آن، باسن فرد چرک می‌کرد و دچار خونریزی می‌شد. بعضی از تمرین‌کنندگان دچار آسیب‌های استخوانی هم می‌شدند.

آزار و اذیت جنسی

تمرین‌کننده‌ای با سن نامعلوم باکره بود. زندانیان سه برس را به هم بستند و آن را به داخل واژنش فرو کردند و سپس آن را با شدت مالیدند. همچنین رویش آب ریختند و مجبورش کردند روبه‌روی یک پنجره باز در زمستان بایستد. برخی از تمرین‌کنندگان را لخت مادرزاد و مجبورشان می‌کردند در مقابل پنجره‌های باز بایستند.

در انزوا نگه داشتن

اگر تمرین‌کنندگان پس از سه ماه شکنجه شدید همچنان بر ایمان خود پایدار می‌ماندند، نگهبانان روشِ «در انزوا نگه داشتن» را به‌کار می‌گرفتند و با آنان مانند «‌مُرده متحرک» رفتار می‌کردند. در این حالت، اگرچه شکنجه جسمی متوقف می‌شود، اما آنان را در سلول محبوس نگه می‌دارند و اجازه خروج از اتاق، صحبت‌کردن یا تعامل با هیچ‌کس را به آنان نمی‌دهند.

خانم جی هونگبو بیش از ۲۰ روز در اتاق دوش حبس شد و زندانی یوآن جینگ‌فانگ او را چنان سخت مورد ضرب‌وشتم قرار داد که بدنش پر از جراحت شد.

خانم یانگ هایشیا که درحال گذراندن محکومیت ۷ساله‌اش است، بیش از ۴۰ روز در اتاق رخت‌شویی حبس بود؛ حتی در ایام سال نو هم اجازه بازگشت به سلول برای خوردن غذا را نداشت. زندانی یوآن داخل ران‌های خانم یانگ را نیشگون گرفت.

افترا زدن

‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏خانم وانگ یوهونگ، پزشکی که مدت محکومیتش نامشخص است، نان‌آور اصلی خانواده‌اش بود. دخترش دانش‌آموز است و پسرش به فلج مغزی مبتلاست. نگهبان هوانگ هونگ‌شیائو اغلب او را به کوتاهی در رسیدگی به خانواده متهم می‌کرد تا از این طریق او را تحت فشار روانی قرار دهد.

برخی نگهبانان، با وارد کردن فشار روانی، تمرین‌کنندگان را متهم به بی‌توجهی به خانواده می‌کردند تا آن‌ها را وادار به تسلیم کنند.

سوءاستفاده مالی

زندانیان اغلب بدون آنکه تمرین‌کنندگان مطلع باشند از حساب فروشگاه زندانِ آنان پول برداشت می‌کردند. یک زندانی کارت یکی از تمرین‌کنندگان را پنج بار کشید و بیش از ۴۰۰ یوان برداشت کرد. اگر تمرین‌کننده‌ای از زندانیان می‌خواست وسیله‌ای را به تمرین‌کننده دیگری برسانند، آنان اغلب آن وسایل را نزد خود نگه می‌داشتند.

خوراندن اجباری دارو

خانم چانگ پینگ، معلم مدرسه، درحال گذراندن دومین دوره محکومیت خود بود (مدت محکومیت نامشخص). ازآنجاکه او به‌شدت در برابر آزار و اذیت مقاومت می‌کرد، نگهبانان به‌مدت سه سال، هر روز او را به مصرف داروی ضدروان‌پریشیِ اولانزاپین وادار می‌کردند. او اغلب احساس خواب‌آلودگی داشت، اما به‌محض اینکه چشمانش را می‌بست، زندانی چی او را کتک می‌زد، به صورتش سیلی می‌زد، به سرش ضربه می‌زد و وی را مورد آزار و اذیت کلامی قرار می‌داد.

مدیریت نظامی‌شده جدید

از اوایل سال ۲۰۲۵، شیوه جدیدی از مدیریت نظامی‌شده در زندان اجرا شد. همه آموزش دیدند که پتوهای خود را به‌شکل مستطیلی فشرده، مانند «توفو»، تا کنند. تمرین‌کنندگان و سایر زندانیان هنگام راه‌رفتن نیز مجبور بودند در صف‌های منظم و به‌صورت قدم‌های هماهنگ حرکت کنند. هر کسی مرتکب کوچک‌ترین خطایی می‌شد، توبیخ می‌گردید.

‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏علاوه‌بر این، نگهبانان تعداد بازرسی‌های سلول‌ها را افزایش دادند. وسایل شخصیِ بسیاری از تمرین‌کنندگان و سایر زندانیان، ازجمله دمپایی‌ها و لباس‌های زیرشان، دور انداخته می‌شد. سپس آن‌ها مجبور می‌شدند لباس‌زیرهایی را که زندان تأمین می‌کرد خریداری کنند؛ این لباس‌ها گران بودند، اما کیفیت بسیار پایینی داشتند.

قانون جدید دیگری نیز وضع شد، مبنی بر اینکه پیش از صرف غذا باید ترانه‌هایی در ستایش حزب کمونیست چین خوانده شود. همه تمرین‌کنندگان از خواندن این ترانه‌ها خودداری می‌کردند، اما مجبور بودند درحالی‌که سایر زندانیان می‌خواندند، سرپا بایستند.