استاندارد دوگانه ح‌.ک.‌چ درباره آزادی برگزاری تجمع

(Minghui.org) روز 25آوریل روز مهمی برای تمرین‌کنندگان فالون گونگ است. بیست‌وشش سال پیش، حدود 10هزار تمرین‌کننده در نزدیکی دفتر مرکزی استیناف شورای کشور در پکن جمع شدند تا به‌دنبال آزادی تمرین‌کنندگانی باشند که در روزهای قبل در تیانجین دستگیر شده‌ بودند. به‌رغم ماهیت صلح‌آمیز درخواست آن‌ها، حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) پس از شروع آزار و شکنجه رژیم در ژوئیه1999، از آن برای بدنام‌کردن فالون گونگ استفاده کرد.

اما اگر تاریخ را بررسی کنیم، ح.‌ک.‌چ عملاً آزادی تجمعات را مجاز می‌دانست و حتی از آن حمایت می‌کرد تا اینکه در اکتبر 1949، قدرت را در دست گرفت.

تشويق تجمعات در دهه 1940

پس از پایان جنگ دوم چین و ژاپن در سال 1945، حزب حاکمِ کومینتانگ، آماده بود با ح‌.ک.‌چ به توافق برسد تا جامعه‌ای دموکراتیک ایجاد کند. اما ح‌.ک‌.چ جنگ داخلی را آغاز کرد. آن علاوه‌بر مبارزه با ارتش کومینتانگ در خط مقدم، از برگزاری «دادخواهی‌ها» و «تجمعات» نیز برای تضعیف کومینتانگ استفاده کرد.

طبق وب‌سایت رسمی دانشگاه جیائو تونگ شانگهای، «در 13مه1947، نزدیک به 3000 دانشجو به رهبری شعبه عمومی ح.‌ک.‌چ در دانشگاه جیائو تانگ شانگهای، از همه موانع عبور کردند و با قطار به‌سمت نانجینگ رفتند و از دولت کومینتانگ در نانجینگ دادخواهی کردند.» تصور اینکه دانشجویان اجازه داشته باشند از چنین منابع دوران جنگ سوءاستفاده کنند و به این شکل با دولت مقابله کنند، سخت بود.

این تنها یکی از اپیزودهای متعدد از ناآرامی بود که توسط ح‌.ک.‌چ تحریک شد. در استان هوبی، ح‌.ک.‌چ دانشجویان را بسیج کرد تا در 22مه1947، به استانداری در ووهان حمله کنند. آن‌ها با گرافیتی (نقاشی‌های دیواری) دفاتر دولتی و پرتره‌های چیانگ کای‌شک را ویران کردند و به مجتمع‌های دولتی آسیب رساندند. هنگامی که نگهبانان به سه دانشجو تیراندازی کردند و دوازده دانشجو را مجروح کردند، ح‌.ک.‌چ بلافاصله این رویداد را در سراسر کشور منتشر کرد.

در پکن، حزب کمونیست چین در 5ژوئیه1947، بیش از 6000 دانشجو را برای مقابله با شورای شهر تحریک کرد. پس از اینکه آن‌ها با آجر و باطوم، به مأموران پلیس مسلح حمله کردند، سربازان تیراندازی کردند و حدود 10 دانشجو را کشتند.

ح.‌ک.‌چ ناآرامی‌ها را به ۲۲ کالج در شمال و شمال شرقی چین گسترش داد و تجمعات بزرگی را در پکن، همراه با اعتصاب‌های کارگران در شهرهای بزرگ برگزار کرد. درنهایت، دولت کومینتانگ مجبور به تسلیم شد.

استانداردهای دوگانه ح‌.ک.‌چ ماهیت واقعی آن را آشکار می‌کند

از این اقدامات می‌توان دریافت که بسیج دانشجویان برای حمله به دولت، تنها بخشی از کتابچه راهنمای ح.‌ک.‌چ بود؛ یعنی تا زمانی که رژیم در سال 1949 قدرت را به دست گرفت. در تمام این رویدادها، بیش از صد نفر زخمی یا کشته نشدند. اما، در جریان کشتار میدان تیان‌آنمن در سال 1989، ح‌.ک.‌چ دانشجویان غیرمسلح را تیرباران کرد و آن‌ها را با تانک زیر گرفت. صلیب سرخ در پکن تخمین زد که حدود 2600 دانشجو کشته و 30 هزار نفر مجروح شدند. اسناد و پرونده‌های طبقه‌بندی‌شده بریتانیایی و آمریکایی به این نتیجه رسیدند که بیش از 10هزار نفر کشته شده‌اند که رکوردی را برای تعداد کشته‌شدگان در تظاهرات مسالمت‌آمیز به ثبت رساند.

این رویداد غم‌انگیز در سال 1989، به جیانگ زمین کمک کرد تا به رهبری حزب کمونیست چین برسد. او می‌دانست که آزادی تجمع ابزار مؤثری است که به ح‌.ک.‌چ کمک می‌کند تا قدرت را در دست بگیرد، اما خطر بزرگی است که می‌تواند حاکمیت آن را تضعیف کند. بنابراین جیانگ و ح‌.ک‌.چ چنین تجمعی را تحت حاکمیت خود تحمل نکردند، که قانون اساسی چین را نقض می‌کند. این استاندارد دوگانه نشان می‌دهد که ح‌.ک.‌چ هیچ اصولی ندارد و اولویت اصلی آن همیشه سرکوب مردم چین با خشونت و دروغ بوده است.

در 25آوریل1999، تمرین‌کنندگان فالون گونگ بدون برنامه‌های شخصی یا سیاسی، درخواست عدالت کردند. رفتار آرام و هماهنگ آن‌ها، هیچ دستاویزی برای ح‌.ک.‌چ باقی نگذاشت تا ازطریق آن، فوراً با سرکوبی مسلحانه پاسخ دهد. به‌دلیل ازخودگذشتگی تمرین‌کنندگان، دادخواهی آن‌ها به بزرگ‌ترین و صلح‌آمیزترین دادخواهی در تاریخ مدرن چین تبدیل شد و موفقیتی که تحت چنین رژیم خشونت‌باری به دست آوردند، امیدی را برای چین و کسانی به ارمغان آورد که از خارج تماشا می‌کردند.