(Minghui.org) دو پژوهشگر تایوانی درباره دادخواهی صلح‌آمیز تمرین‌کنندگان فالون گونگ در پکن که ۲۶ سال پیش رخ داد، سخن گفتند. یکی از آن‌ها لو ژنگلی، نویسنده کتاب «تاریخ کلان جهان کمونیستی»، است. دیگری کائو وی- پانگ، رئیس انجمن قربانیان سرمایه‌گذاری در چین (VICA)، است.
این دادخواهی در ۲۵آوریل۱۹۹۹ صورت گرفت و اغلب از آن به‌عنوان صلح‌‌آمیزترین دادخواهی جمعی در تاریخ چین یاد می‌شود. بیش از ده‌هزار تمرین‌کننده در آن روز، به اداره ملی رسیدگی به پیشنهادات و شکایات عمومی در پکن رفتند تا از مقامات بخواهند ۴۵ تمرین‌کننده را که سه روز قبل در تیانجین به‌طور غیرقانونی دستگیر شده بودند، آزاد کنند. تمرین‌کنندگان از دولت خواستند که محیطی برای تمرین این روش معنوی به آن‌ها بدهد (در قانون اساسی چین آزادی عقیده تضمین شده است) و چاپ کتاب‌های فالون گونگ مجاز باشد. ژو رونگجی، نخست‌وزیر وقت چین، با تمرین‌کنندگان صحبت کرد و قول داد که تمرین‌کنندگانِ تیانجین آزاد شوند. تمرین‌کنندگان پس از دریافت این خبر خوش، منطقه را تمیز و سپس بی‌سرو‌صدا آنجا را ترک کردند.
جیانگ زمین، رئیس وقت حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، به نحوه رسیدگی به این رویداد اعتراض کرد و مدعی شد که تمرین‌کنندگان ژونگ‌نانهای، محوطه دولت مرکزی چین، را محاصره کرده بودند. جیانگ به‌تنهایی آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد که هنوز پس از ۲۶ سال ادامه دارد.
سم‌پاشی
لو، که در تایوان و چین صاحب یک شرکت بین‌المللی بود و بعدها مشاور چند شرکت تایوانی در چین شد، تجربهٔ مستقیمی از اصلاحات اقتصادی و گشایش چین دارد و درک عمیقی از ح.ک.چ به‌دست آورده است. او که معتقد است حزب کمونیست نمایندهٔ واقعی چین نیست، پنج سال از عمر خود را صرف مطالعه تاریخ این حزب کرده است.
لو ژنگلی، نویسنده کتاب «تاریخ کلان جهان کمونیستی»
لو درباره درخواست تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای آزادی تمرین‌کنندگان تیانجین، قانونی شدن انتشار کتاب‌ها و به رسمیت‌شناختن رسمی حق تمرین آن‌ها، گفت که خواسته‌های آن‌ها جزء «حقوق اولیه بشر» است. او نمی‌توانست باور کند که پکن در پاسخ به این دادخواهی صلح‌آمیز، چنین آزار و شکنجه‌ای را آغاز کرده است.
یک روز پس از دادخواهی، سخنگوی اداره رسیدگی به پیشنهادات شکایات عمومی به خبرنگار شینهوا گفت که این دادخواهی قانونی است. اما دو هفته بعد، جیانگ مقاله‌ای در پیپلز دیلی، سخنگوی ح.ک.چ، منتشر کرد و مدعی شد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ ژونگ‌نانهای را محاصره کرده بودند.
او گفت که واژهٔ «محاصره» بسیار آسیب‌زا بود و باعث شد که مردم نسبت به فالون گونگ دید منفی پیدا کنند. برخی این واژه را دلیل اصلی آغاز آزار و شکنجه دانستند، اما لو با این دیدگاه مخالف بود: «زمانی‌که ح.ک.چ بخواهد کسی را سرکوب کند، به او برچسب می‌زند و بدنامش می‌کند؛ همین کافی است. این شگرد رایج حزب است. بسیاری متوجه این فریب‌ها نمی‌شوند و به‌راحتی دروغ‌ها را باور می‌کنند.» او افزود: «ما باید واژگان به‌کاررفته در رسانه‌های وابسته به حزب کمونیست را زیر سؤال ببریم. آن این شگرد را فقط برای فالون گونگ به‌کار نبرده است، بلکه برای وکلای حقوق بشر و گروه‌های مذهبی نیز استفاده کرده است.»
لو به مردم پیشنهاد کرد که بپرسند: «آیا تمرین‌کنندگان فالون گونگ صرفاً با کتاب در دستانشان، ساکت نایستاده بودند؟ آیا شعار می‌دادند و بنر در دست داشتند؟ آیا اسلحه و باطوم داشتند یا گوجه‌فرنگی یا تخم‌مرغ پرت می‌کردند؟ پاسخ همه این سؤالات منفی است. واژه "محاصره" واقعی نیست، بلکه نوعی سم‌پاشی است.»
لو با اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری فالون گونگ موافق است و باور دارد که مردم باید مهربان باشند و برای حقیقت ازخودگذشتگی کنند. او گفت که تمرین‌کنندگان خارج از چین، برای کمک به خاتمهٔ آزار و شکنجه در چین بسیار تلاش می‌کنند، و ابراز امیدواری کرد که مردم چین روزی از حقیقت آگاه شوند.
قوانین در چین، صرفاً کلمات روی کاغذ هستند
کائو در سال ۱۹۹۷، برای راه‌اندازی یک شرکت به چین رفت، اما دو سال بعد مقامات چینی آن را مصادره کردند. او که شاهد فساد ح.ک.چ بود، انجمن قربانیان سرمایه‌گذاری در چین را تأسیس کرد.
او پس از این درس دردناک، معتقد بود که در چین، هیچ درست و نادرستی وجود ندارد، بلکه فقط دنبال منافع بودن وجود دارد؛ همه قوانین فقط کلمات هستند و مقامات قدرتمند کارها را اداره می‌کنند.
کائو وی-پانگ، رئیس انجمن قربانیان سرمایه‌گذاری در چین (VICA)
کائو گفت: «در چین، دادخواهی صرفاً یک پوسته ظاهری است، ابزاری که دولت برای آرام‌کردن مردمش و تثبیت سلطه‌اش از آن استفاده می‌کند. دادخواهی هرگز وسیله‌ای قانونی برای مردم، به‌منظور محافظت از حقوقشان نبوده است.»
وی افزود: «دادخواهی راهی طولانی است و دولت از آن، برای ازبین‌بردن اراده مردم استفاده کرد. بسیاری از معترضان ده یا بیست سال وقت گذاشتند و هرچه را داشتند صرف این مسیر کردند و هنوز به عدالت نرسیدند.»
کائو گفت که به تلاش ۲۶ساله تمرین‌کنندگان برای گفتن حقایق مربوط به آزار و شکنجه به مردم احترام می‌گذارد. فقط افراد باایمان چنین اراده‌ای دارند که با وجود همه محنت‌ها، ادامه دهند. او ابراز امیدواری کرد که تمرین‌کنندگان در چین، ایمن بمانند.
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
