بانویی معلول یک ماه پس از اتمام دوره ۸ساله زندانش به‌دلیل تمرین فالون گونگ، همچنان در بازداشت است

30 مه 2025 | همکار مینگهویی در استان هوبی (چین)

(Minghui.org) بانویی ۶۱ساله در شهر ووهان (استان هوبی)، یک ماه پس از اتمام محکومیت هشت‌ساله زندانش در ۲۵آوریل۲۰۲۵، هنوز در یک مرکز شستشوی مغزی حبس است.

محنت خانم ژو یا، که معلول است، در ۲۵آوریل۲۰۱۷ آغاز شد، زمانی که به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ ) یک تمرین تزکیه ذهن و بدن که از ژوئیه۱۹۹۹ توسط حزب کمونیست چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است( دستگیر شد. وی درحین حبسش در بازداشتگاه، آنقدر سخت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت که پشت دست راستش شکست. خانواده‌اش هنگام ملاقات، او را درحالی‌که گچ گرفته بود، دیدند. اما نگهبانان او را مجبور کردند به خانواده‌اش دروغ بگوید که دستش را به‌طور تصادفی شکسته است.

خانم ژو در سپتامبر۲۰۱۸، به هشت سال زندان با جریمه ۲۰هزاریوانی محکوم شد و در ۱۲سپتامبر۲۰۱۹، به زندان زنان استان هوبی در ووهان منتقل شد.

دختر خانم ژو در ۲۵آوریل۲۰۲۵، برای تحویل گرفتن او، پس از هشت سال طولانی حبس، به زندان رفت. او شوکه شد که دید مادرش توسط مأموران ایستگاه پلیس چیانچوان، اداره ۶۱۰ منطقه هوانگپی، اداره دادگستری منطقه هوانگپی و دفتر اجتماعی جینشیو دستگیر شد. آن‌ها او را به مرکز شستشوی مغزی شهر وانگجیاهه بردند و به دخترش اجازه ندادند او را ببیند.

یک منبع داخلی بعداً فاش کرد که ادامه بازداشت خانم ژو درواقع به درخواست زندان بوده است. قبل از آزادی او، زندان به چهار نهاد مذکور اطلاع داد و از آن‌ها خواست که پس از آزادی‌اش، به «تبدیل» او ادامه دهند، زیرا او در پایبندی به ایمان خود «سرسخت» بوده است.

زندان به‌منظور تنبیه او، بارها وی را برای مدت طولانی در سلول انفرادی حبس کرد. وقتی در سلول انفرادی نبود، حتی پس از اینکه به‌دلیل شکنجه قادر به راه رفتن نبود، مجبور به انجام کارهای سخت می‌شد. نگهبانان زندانیان را مجبور می‌کردند که ویلچر او را هر روز به کارگاه هل دهند تا از ساعت ۷ صبح تا ۸ شب کار کند. او مجبور بود روزهایی که وظایفش را به‌موقع تمام نمی‌کرد، بیشتر آنجا بماند. در زمان دوش گرفتن، همیشه آخرین نفر در صف بود، زیرا نمی‌توانست بایستد و باید روی نیمکت می‌نشست تا خود را بشوید. علاوه‌بر این، به زندانیان غیرتمرین‌کننده اجازه داده می‌شد که هر ماه تا ۳۰۰ یوان، برای مایحتاج روزانه خرج کنند و تمرین‌کنندگانی که تحت فشار از اعتقاد خود دست می‌کشیدند، می‌توانستند تا ۱۵۰ یوان خرج کنند. اما خانم ژو اجازه خرید هیچ مایحتاج روزانه‌ای را نداشت، زیرا به ایمان خود پایبند بود. واریزهای ماهانه ۵۰۰یوانی خانواده‌اش به حساب او در فروشگاه، همگی توسط زندان توقیف شدند.

خانواده خانم ژو نیز به‌رغم درخواست‌های مکررشان، در طول هشت سال حبس او، فقط چند بار اجازه ملاقات با او را یافتند. اولین باری که خانواده‌اش بالاخره او را در زندان دیدند، ازطریق یک ملاقات مجازی بود. در ملاقات دیگری، او به عزیزانش گفت که پایش پس از ضرب‌وشتم وحشیانه، دوباره شکسته است. یک نگهبان بلافاصله او را توبیخ کرد: «چه کسی به تو اجازه داد این را بگویی؟!» وقتی دخترش در اوایل سال ۲۰۲۴، دوباره به آنجا رفت، خانم ژو به‌دلیل جراحات پا دیگر نمی‌توانست راه برود. ازآنجاکه یک نگهبان درست کنارش بود، گفت که زمین خورده و پایش شکسته است. مشخص نیست که وی در طول دوره زندانش، چه شکنجه‌های دیگری را متحمل شده است.