(Minghui.org) یکی از ساکنان شهر شنیانگ در استان لیائونینگ همچنان به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ در بازداشت به‌سر می‌برد؛ این در حالی‌ است که دو هفته از بازداشت او می‌گذرد.

مأموران اداره پلیس بینهه، آقای چی اِن‌هونگ، ۷۶ساله، را در ۱۶آوریل۲۰۲۵ تا خانه‌اش تعقیب کردند. آن‌ها چاپگرها، لپ‌تاپ‌ها، کتاب‌های فالون گونگ و مطالب اطلاع‌رسانی او را ضبط کردند. همچنین تلاش کردند همسرش، خانم ژانگ یو‌چینگ، ۷۵ساله و تمرین‌کننده فالون گونگ را نیز بازداشت کنند. وقتی او مقاومت کرد، پلیس تهدید کرد که اگر برای تأیید اقلام ضبط‌شده به اداره پلیس نرود، شوهرش را زندانی خواهند کرد. در نهایت بیش از ۱۰۰ بروشور فالون گونگ را شمارش کردند.

در اداره پلیس، مأموران خانم ژانگ را وادار کردند سندی را با اثرانگشت تأیید کند، بدون آن‌که اجازه خواندن آن را به او بدهند. هنگام معاینه پزشکی در روز بعد، مشخص شد که او به بیماری جدی مبتلاست، بنابراین با وثیقه آزاد شد. پلیس به خانواده‌اش دستور داد او را در خانه نگه دارند و تهدید کرد در صورت خروج از منزل، آن‌ها را بازداشت خواهد کرد.

آقای چی در ۱۷آوریل به بازداشتگاه فَنگ‌جیالان منتقل شد. مشخص نیست که آیا او هنوز در همان محل نگهداری می‌شود یا خیر.

آزار و شکنجه‌ها در گذشته

از زمان آغاز آزار و شکنجه در سال ۱۹۹۹، این زوج بارها به‌دلیل پایبندی به ایمان خود دستگیر و به اردوگاه‌های کار اجباری محکوم شده‌اند. نه‌تنها آن‌ها، بلکه شوهرخواهر آقای چی، آقای شو داوی، نیز به‌دلیل تمرین فالون گونگ هدف قرار گرفت. او در حالی‌که در حال گذراندن حکم هشت‌ساله‌اش در زندان دونگلینگ بود، تحت شکنجه قرار گرفت و در ۱۶فوریه۲۰۰۹، فقط ۱۳ روز پس از آزادی، درگذشت. او ۳۴ساله بود.

آقای چی و خانم ژانگ نخستین بار اواخر سال ۱۹۹۹ دستگیر شدند؛ زمانی‌که برای دادخواهی حق تمرین فالون گونگ به پکن رفتند. آن‌ها در میدان تیان‌آنمن دستگیر و بازگردانده شدند. به‌مدت یک ماه در بازداشتگاه محلی نگهداری شدند و هر روز از ساعت ۶صبح تا ۹شب مجبور به کار بودند.

آقای چی بار دیگر در ژوئن۲۰۰۰ دستگیر و به یک سال کار اجباری و پرداخت ۳٬۰۰۰ یوان جریمه محکوم شد.

در اوت۲۰۰۱، هر دوی آن‌ها توسط مأموران اداره پلیس نوان‌چوان بازداشت شدند. مأموران اداره پلیس شهر گایژو سعی کردند آقای چی را وادار به انصراف از تمرین فالون گونگ کنند. او سپس به اردوگاه کار اجباری یینگ‌کُو منتقل شد و خانم ژانگ به اردوگاه کار اجباری زنان ماسانجیا فرستاده شد. هر دو برای گذراندن دوره سه‌ساله در بازداشت باقی ماندند. در این مدت، یکی از والدینشان که بیش از ۸۰ سال سن داشت و ناشنوا و لال بود، به مراقبت از سوی دخترشان نیاز داشت.

پس از آزادی، پلیس به آزار و اذیت آن‌ها ادامه داد و آن‌ها را مجبور کرد خانه خود را ترک کنند و در مکانی دیگر زندگی کنند. همچنین محل کار آقای چی پرداخت مستمری بازنشستگی او را متوقف کرد که در دوران فرار، فشار مالی شدیدی بر آن‌ها وارد کرد.