(Minghui.org) تمرین‌کنندگان در غرب فرانسه در تاریخ ۷ژوئن۲۰۲۵ رویدادی را در میدان ناپلئون در شهر لا روش-سور-یون برای معرفی فالون دافا برگزار کردند.

آنان تمرینات را به‌نمایش گذاشتند، پوسترها و تابلوهای اطلاع‌رسانی نصب کردند، بروشورهایی توزیع و برای دادخواستی در مخالفت با آزار و شکنجه این روش تزکیه در چین جمع‌آوری امضا کردند.

اتوبوس‌های شهری در تمام طول روز از این محل عبور می‌کردند و بسیاری از گردشگران با دیدن غرفه و پوسترهای تمرین‌کنندگان به‌سمت آن جذب شدند. آن‌ها ایستادند تا درباره فالون دافا بیشتر بدانند و دادخواست را امضا کردند.

شهر لا روش-سور-یون دارای بناهای متعددی مربوط به دوران ناپلئون است و جمعیت آن ۵۰هزار نفر می‌باشد. در کنار مناطق اطراف، جمعیت کل به حدود ۱۰۰هزار نفر می‌رسد. این شهر دارای پیشینه‌ای غنی از نظر تاریخی و فرهنگی است.

تمرین‌کنندگان فالون دافا در تاریخ ۷ژوئن۲۰۲۵ رویداد روشنگری حقیقت را در میدان ناپلئون لا روش-سور-یون برگزار کردند.

گردشگران دادخواست را برای حمایت از تلاش تمرین‌کنندگان در درخواست پایان آزار و شکنجه امضا می‌کنند.

مردم دادخواستی را برای درخواست پایان آزار و شکنجه امضا می‌کنند

بسیاری از مردم درباره آزار و شکنجه فالون دافا دانستند و دادخواست برای خاتمه آن را امضا کردند.

دَکو هنگام دوچرخه‌سواری متوجه این رویداد شد و توقف کرد تا تابلوهای نمایش اطلاعات را بخواند. او با شنیدن اینکه حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) تمرین‌کنندگان فالون دافا را به‌قتل می‌رساند تا اعضای بدن‌شان را بفروشد، شوکه شد و گفت: «من تازه از الجزایر برگشتم. آنجا شنیدم که اعضای بدن برخی کودکان مرده را برداشته‌اند. اتفاقات مشابهی برای افراد بی‌خانمان و بیماران روانی افتاده بود. این کار را باندهای جنایت‌کار انجام داده بودند و واقعاً ترسناک بود. اما اینکه در چین این کار توسط دولت انجام می‌شود، غیرقابل تصور است! ما در چه دنیایی زندگی می‌کنیم؟ شنیدن این موضوع مرا می‌ترساند. بابت اطلاع‌رسانی سپاسگزارم. من پیش از این چیزی درباره‌اش نمی‌دانستم. دادخواست را برای پایان این آزار امضا می‌کنم.»

یک سرباز نیز دادخواست را امضا کرد و گفت درباره اوضاع چین آگاه است و معتقد است ح.ک.چ باید بابت این نسل‌کشی پاسخ‌گو باشد. او توضیح داد که همسر پدرش چینی است و وی می‌داند که ح.ک.چ شرور است، اما به‌دلیل ترس از انتقام ح.ک.چ از خانواده‌اش در چین، درباره آزار و شکنجه صحبتی نمی‌کند. او بروشورهایی برای والدینش برداشت.

زوجی که به‌تازگی از لا رئونیون نقل‌مکان کرده بودند گفتند که درباره آزار و شکنجه در چین مطلع هستند. پسرشان سال‌ها پیش با چین تعاملاتی داشته و به آن‌ها گفته است که در چین آزادی وجود ندارد و همه‌چیز تحت کنترل حزب است. آن‌ها گفتند که بسیاری از حقایق نیز پنهان می‌شود. آنان دادخواست پایان آزار و شکنجه را امضا کردند.

زوج دیگری با سه فرزندشان به غرفه آمدند تا کودکانشان درباره آزار و شکنجه و برداشت اجباری اعضای بدن مطلع شوند. این زوج گفتند می‌دانستند که حکومت کمونیستی چین دیکتاتوری است، اما نمی‌دانستند مردم چین تا این حد تحت رنج و عذاب هستند. آن‌ها گفتند که نباید هیچ انتظاری از این دیکتاتوری داشت. یکی از دخترانشان که سال سوم پزشکی بود، پس از شنیدن اینکه پزشکان چینی ممکن است برای برداشت عضو انسان‌ها را بکشند، شوکه شد. آن‌ها همگی دادخواست را امضا کردند.

یکی از تمرین‌کنندگان با مردی با دست آسیب‌دیده مواجه شد. آن مرد گفت عجله دارد، اما پس از شنیدن توضیحات، دادخواست را امضا کرد. او پس از آن چهار پسر جوانی را که در کنار ایستاده بودند صدا زد تا توضیحات تمرین‌کننده درباره دلیل جمع‌آوری امضا را بشنوند. پس از آن محل را ترک کرد. چهار پسر توضیحات تمرین‌کننده را بادقت گوش دادند. پس از آشنایی با حقیقت و دریافت بروشور، تمرین‌کننده از آن‌ها خواست که این اطلاعات را با والدین، معلمان و دوستانشان به‌اشتراک بگذارند.

بسیاری از افراد گفتند پیش از این چیزی درباره برداشت اجباری اعضای بدن توسط ح.ک.چ نمی‌دانستند. پس از شنیدن حقیقت، دادخواست را امضا کردند.

دو بانوی اهل لا روش-سور-یون گفتند که علاقه‌مند به یادگیری تمرینات هستند. پس از امضای دادخواست گفتند که این حداقل کاری است که می‌توان برای مقابله با این بی‌عدالتی انجام داد.

مستندی درباره برداشت اجباری اعضای بدن در چین

آقای کریم از سازمان عفو بین‌الملل به غرفه آمد و با تمرین‌کنندگان صحبت کرد. یکی از تمرین‌کنندگان توضیح داد که دلیل برگزاری این رویداد در لا روش-سور-یون، به‌منظور اطلاع‌رسانی درباره آزار و شکنجه فالون دافا و حمایت از حق تمرین در چین است.

وقتی تمرین‌کننده به او گفت که امیدوارند بتوانند مستندی درباره برداشت اجباری اعضای بدن توسط ح.ک.چ نمایش دهند، آقای کریم گفت که در چارچوب فعالیت‌های عفو بین‌الملل مستندهایی درباره مسائل حقوق بشری پخش می‌کنند.

او آدرس یکی از سینماهای محلی را به تمرین‌کنندگان داد و گفت مدیریت آن به‌دنبال چنین مستندهایی است. او گفت: «مدیر این سینما بسیار به مسائل حقوق بشری اهمیت می‌دهد.»