درحالی‌که وضعیت سلامتی مردی اهل لیائونینگ در طول حبس ۴ساله زندانش ویران شده بود، ده سال بعد در ۶۲سالگی درگذشت

(Minghui.org)

نام: ژای هویینام چینی: 翟晖جنسیت: مردسن: ۶۲شهر: شنیانگاستان: لیائونینگشغل: —تاریخ درگذشت: ۱۹مارس۲۰۲۵تاریخ آخرین دستگیری: ۱۵آوریل۲۰۱۲آخرین محل بازداشت: زندان دونگلینگ

آقای ژای هویی پس از گذراندن دوره محکومیت ۴ساله زندانش، به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ در سال ۲۰۱۵، همواره با وضعیت وخیم سلامتی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. این ساکن شهر شنیانگ در استان لیائونینگ، هرگز بهبود نیافت و در ۱۹مارس۲۰۲۵ ، در 62سالگی درگذشت.

آقای ژای پیش از آغاز آزار و شکنجه و پس از بستری‌شدن در بیمارستان به‌دلیل سوءرفتار در زندان.

آقای ژای هویی تکنسین ارشد در مؤسسه تحقیقات تخمیر مواد غذایی شهر شنیانگ و مؤسسه تحقیقات علوفه استان لیائونینگ بود. وی پیش از آغاز تمرین فالون گونگ در سال ۱۹۹۶، به زخم شدید اثنی‌عشر، اختلالات گوارشی و رینیت آتروفیک مبتلا بود، اما با وجود این بیماری‌ها، همچنان نتوانسته بود اعتیاد شدیدش به سیگار و الکل را ترک کند.

پس از آغاز تمرین فالون گونگ و انجام تمرینات، خیلی زود عادت‌های ناپسندش را کنار گذاشت و سلامتی‌اش را بازیافت. والدین و سایر اعضای خانواده‌اش شاهد این تغییرات معجزه‌آسا بودند.

وی با عمل به اصول فالون گونگ یعنی حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری، می‌کوشید فردی نیک‌رفتار باشد. یک ‌بار وقتی سوار دوچرخه بود، یک خودرو با او برخورد کرد. او به هوا پرتاب شد و به زمین افتاد. خوشبختانه آسیبی جدی ندید. او راننده را سرزنش نکرد و اجازه داد برود.

در سال ۱۹۹۷، مؤسسه تحقیقاتیِ محل کار آقای ژای تعطیل شد و او در یک شرکت خصوصی مشغول به کار شد. او نسبت به مدیر جدیدش وفادار ماند و پیشنهادهای کاری پردرآمدتر را رد کرد.

نه ماه بازداشت و شکنجه

در اکتبر۱۹۹۹، سه ماه پس از آغاز آزار و شکنجه، آقای ژای به‌همراه دختر خردسالش به پکن رفت تا برای حق تمرین فالون گونگ دادخواهی کند. هنگامی‌ که پلیس او را دستگیر کرد، وی با لبخند به مأموران پلیس نگاه کرد. یکی از مأموران دستش را شل کرد و آقای ژای توانست برود.

او در زمانی دیگر، به میدان تیان‌آنمن بازگشت و بنری با مضمون «حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری خوب است» را باز کرد. وی توانست بدون آنکه دستگیر شود، محل را ترک کند. سپس بنر را روی پلی کوچکی آویزان کرد و با قطار به خانه بازگشت.

آقای ژای بار دیگر در ژانویه۲۰۰۴ دستگیر شد. هنگام حبس در بازداشتگاه، پلیس برای بازجویی، او را تحت شکنجه قرار داد که شامل ضرب‌وشتم و اعمال شوک الکتریکی می‌شد. هر بار که از جلسه بازجویی به بازداشتگاه بازگردانده می‌شد، بدنش پر از کبودی و جراحت بود. حتی مأموران بازداشتگاه نیز از شدت خشونت پلیس خشمگین بودند.

سپس آقای ژای به اردوگاه کار اجباری ژانگشی منتقل شد. پس از چند ماه، دوباره به بازداشتگاه بازگردانده شد و دور جدیدی از بازجویی‌ها آغاز شد. یک ‌بار در اثر ضرب‌وشتم و شوک‌های الکتریکی از هوش رفت. وقتی به هوش آمد، پلیس درحال پاک‌کردن خون روی زمین بود.

آقای ژای برای اعتراض، دست به اعتصاب غذا زد. اداره امنیت داخلی منطقه تیه‌شی مبلغ ۲۰۰۰ یوان از خانواده‌اش اخاذی کرد و درحالی‌که وی در آستانه مرگ بود، در اکتبر۲۰۰۴ آزادش کرد.

محکومیت ۴ساله به‌خاطر نصب دیش‌های ماهواره

آقای ژای در ۱۵آوریل۲۰۱۲، به‌دلیل نصب دیش‌های ماهواره برای ساکنان محلی، به‌منظور دریافت اخبار بدون سانسور از رسانه‌های خارجی، دوباره دستگیر شد. مأموران ژو و گائو ویلیانگ از اداره امنیت داخلی منطقه شن‌هه و کویی نینگ، رئیس اداره پلیس جاده بین‌هه، کلیدهای آقای ژای را گرفتند و قصد داشتند به خانه‌اش یورش ببرند. همسرش در را از داخل قفل کرده بود. پس از ساعت‌ها مقابله، حدود ظهر و زمانی‌ که پلیس در آستانه شکستن در بود، همسرش در را باز کرد. مأموران به داخل هجوم بردند و خانه را به‌طور کامل غارت کردند.

دختر آقای ژای که دانش‌آموز کلاس هشتم بود، تلاش کرد جلوی تخریب خانه و توقیف رایانه و سایر وسایل شخصی‌شان را بگیرد. مأمور گائو او را تهدید به کتک‌زدن کرد. او از مأموران پرسید چرا پدرش را دستگیر و خانه‌شان را غارت می‌کنند. پلیس پاسخ داد که او مظنون به افشای اسرار دولتی ازطریق نصب دیش‌های ماهواره‌ای است.

روز بعد، همسر و دختر آقای ژای به اداره پلیس جاده بین‌هه رفتند تا خواستار آزادی او شوند. اما پلیس به‌جای پاسخ‌گویی، از همسرش خواست اطلاعیه بازداشت او را امضا کند. یکی از مأموران، بیشتر محتوای اطلاعیه را پوشانده بود و اجازه نداد همسر آقای ژای آن را بخواند. او از امضا کردن خودداری کرد و پلیس حاضر نشد محل حبس آقای ژای را به او بگوید. خانواده پس از پیگیری‌های فراوان، سرانجام دریافتند که او در بازداشتگاه منطقه شن‌هه زندانی است.

آقای ژای در اعتراض به آزار و شکنجه، دست به اعتصاب غذا زد و وضعیت سلامتی‌اش به‌سرعت وخیم شد. بااین‌حال، اداره امنیت داخلی منطقه شن‌هه از آزادی او خودداری کرد و او را در چندین بیمارستان، ازجمله شعبه هوننان بیمارستان کل ارتش، بیمارستان ۲۴۲ (بیمارستان شماره 3 وابسته به کالج پزشکی شنیانگ) و بیمارستان ۷۳۹ نگه‌ داشت. در تمام این بیمارستان‌ها، او را با دستبند به تخت بسته بودند.

اداره امنیت داخلی منطقه شن‌هه در ادامه، پرونده آقای ژای را به دادستانی منطقه شن‌هه ارجاع داد. دادگاه منطقه شن‌هه در ۲۵دسامبر۲۰۱۲، او و دو تمرین‌کننده دیگر را به‌طور مشترک محاکمه کرد. فقط درمجموع سه نفر از اعضای خانواده این تمرین‌کنندگان اجازه حضور در دادگاه را داشتند. قاضی پرونده، جیائو یولینگ، آقای ژای را به ۴ سال زندان و خانم منگ چینگجی و آقای جیانگ دِشین را هر کدام به ۶ سال زندان محکوم کرد. آقای ژای به دادگاه میانی شهر شنیانگ اعتراض کرد، اما قاضی وو یونگ‌مِی حکم اولیه را تأیید کرد.

ابتلا به سل در زندان و درگذشت پس از ده سال

زمانی‌ که آقای ژای در ۵ژوئن۲۰۱۳، پس از بیش از یک سال بازداشت، به زندان پذیرشِ جدید در شنیانگ منتقل شد، دیگر ناتوان شده بود و قادر نبود به‌طور عادی غذا بخورد. اگرچه زندان از پذیرش او خودداری کرد، اما به‌جای آزادی، او را به بازداشتگاه بازگرداند. خانواده‌اش خواستار آزادی او از اداره زندان‌ها شد، اما هیچ نتیجه‌ای نگرفت.

سپس آقای ژای به زندان دونگلینگ در شنیانگ منتقل شد و مستقیماً به بیمارستان زندان فرستاده شد. پس از مصرف داروهایی که پزشک داده بود، نه‌تنها وضعیتش بهبود نیافت، بلکه بدون توجه به آنچه می‌خورد، دچار اسهال شدید می‌شد.

زیر نظر و با دستور زندان‌بانان لی ژونگ، چن شیائوهان، چو گوانگ، هان جی‌گوئو و تیان ژی، نگهبانان زندان دونگلینگ تمرین‌کنندگان فالون گونگ را به‌شدت شکنجه می‌کردند تا آن‌ها را وادار به رها کردن ایمانشان کنند. آقای ژنگ شو‌جون در آنجا تا سرحد مرگ کتک خورد. آقای شو داوی سیزده روز پس از آزادی، جان سپرد. دست‌کم هفت تمرین‌کننده دیگر نیز براثر شکنجه در این زندان جان خود را از دست دادند، ازجمله آقای ژانگ یوجین، آقای جین جونبو، آقای شائو مینگ‌گانگ، آقای لی ژندونگ، آقای لیو شی‌یونگ، آقای ژانگ چانگ‌جیو و آقای وانگ ژونگ‌شنگ.

آقای ژای دراثر شکنجه به بیماری سل مبتلا شد و در ریه‌هایش، بیش از ۱۵۰۰ میلی‌لیتر مایع جمع شد. بااین‌‌حال، زندان همچنان از آزادی او خودداری کرد و او را در قرنطینه نگه داشت. او که پیش‌تر مردی خوش‌‌تیپ بود، چنان لاغر و ضعیف شده بود که وقتی با عصا در راهرو راه می‌رفت، یکی از مأموران پلیس از دیدنش ترسید.

در این میان، زندان همچنان داروهای نامعلومی به او می‌داد و او احساس بسیار ناخوشایند و وصف‌ناپذیری در مغزش داشت. گمان می‌کرد که زندان می‌کوشد اراده‌اش را تضعیف و او را وادار به رها کردن فالون گونگ کند.

آقای ژای پس از سه سال و هفت ماه شکنجه، در نوامبر۲۰۱۵ آزاد شد، درحالی‌که هنوز پنج ماه تا پایان حکم زندانش باقی مانده بود. وی حتی با استفاده از عصا هم در راه رفتن مشکل داشت و خانواده‌اش او را در آغوش گرفتند و از زندان خارج کردند. مأموران اداره ۶۱۰ و کارکنان کمیته محله، برادر او را مجبور کردند برخی اسناد را به‌جای او امضا کند.

عملکرد گوارشی وی پس از بازگشت به خانه، با وجود دریافت درمان‌های مختلف، هرگز بهبود نیافت. او با کاهش اشتها و دشواری در خوردن غذا روبه‌رو بود. در همین حین، دچار درد مزمن قفسه سینه بود و سرفه‌های مداوم داشت.

با وجود وضعیت وخیم جسمی‌اش، پلیس همچنان او را تحت آزار قرار می‌داد و در زمان خروجش از خانه، دنبالش می‌کرد. اعضای خانواده‌اش نیز مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند. پلیس حساب ثبت خانوار او را بست و از تمدید کارت شناسایی‌اش خودداری کرد، مگر آنکه اظهاریه‌ای برای رها کردن فالون گونگ امضا می‌کرد.

رنج جسمی و روانی همچنان او را آزار می‌داد. حتی وقتی به بیمارستان مراجعه می‌کرد تا تحت درمان قرار گیرد، به‌دلیل نداشتن کارت شناسایی، از پذیرش او خودداری می‌کردند.

در سال ۲۰۲۰، آقای ژای دچار درد شدید قفسه سینه شد که گاه او را تمام شب بیدار نگه می‌داشت. در سال ۲۰۲۲، کم‌کم خون بالا آورد. خانواده‌اش برای بستری‌کردن او در بیمارستان، وی را به اداره پلیس بردند و خواستار صدور کارت شناسایی برایش شدند، که پلیس سرانجام آن را صادر کرد.

اما آسیب‌هایی که به سلامت آقای ژای وارد شده بود، دیگر قابل‌درمان نبود. او به‌طور کامل ناتوان شده بود و دیگر نمی‌توانست چیزی بخورد. تنها با نوشیدنی‌های پروتئینی یا سوپ تخم‌مرغ زنده بود و حتی گوشت چرخ‌کرده را هم نمی‌توانست ببلعد. وزنش به‌شدت کاهش یافت و هنگام مرگ در ۱۹مارس۲۰۲۵، پوست و استخوانی بیش نبود. از او همسر، دختر و پدری سالخورده حدوداً ۹۰ساله به‌جا مانده‌ است.

گزارش‌های مرتبط:

ژای هویی، تکنسین ارشد از شهر شنیانگ، در آستانه مرگ براثر آزار و شکنجه
آقای جیانگ دِشین و سایر تمرین‌کنندگان، شکنجه‌های وحشیانه را در دادگاه افشا می‌کنند