(Minghui.org) سه روز پس از آنکه خانم وِن چینگ‌فانگ برای گذراندن حکم سه‌ساله‌ حبسش به‌دلیل تمرین فالون گونگ، به زندان زنان استان هبی منتقل شد، پنج زندانی به‌طرز وحشیانه‌ای او را کتک زدند و وی دچار جراحاتی شدید شد. وی به‌طور کامل ناتوان شد و دیگر قادر به راه‌رفتن نبود. دخترش اخیراً به‌منظور عدالت‌خواهی برای مادرش اقدام کرد، اما در اطلاعیه‌ای به تاریخ ۱۳مه۲۰۲۵ اعلام شد که هیچ مدرکی مبنی بر ضرب‌وشتم خانم ون وجود ندارد و او واجد شرایط برای آزادی به قید ضمانت پزشکی نیست.

خانم ون، ساکن ۵۹سالهٔ شهر چیان‌آن در استان هبی، در ۱اوت۲۰۲۲ دستگیر و در ژوئیه۲۰۲۳، به سه سال زندان محکوم شد. او در ۱۹دسامبر۲۰۲۳، به بند ۱۴ زندان زنان استان هبی منتقل شد. برخلاف الزامات قانونی، زندان از اطلاع‌رسانی به خانواده‌اش درباره انتقال او خودداری کرد. برای بیش از یک سال پس از انتقالش به زندان، به‌دلیل اینکه خانم ون از رها کردن فالون گونگ امتناع می‌کرده، زندان به عزیزانش اجازه ملاقات با او را نداد.

به‌دلیل اینکه خانم ون حاضر نشد برچسب اسامی زندانیان و لباس فرم زندان را بپوشد، پنج زندانی در ۲۲دسامبر۲۰۲۳، او را در حمام کتک زدند. او به‌شدت مجروح شد و تا مرز مرگ پیش رفت. بااین‌حال، مسئولان زندان آن پنج زندانی را مجازات نکردند. آن‌ها عبارتند از ما لی (متولد آوریل۱۹۸۰، اهل استان آنهویی)، کونگ فانجین (حدوداً ۳۰ساله، اهل هنگشویی در استان هبی)، جیانگ هایرونگ (۳۸ یا ۳۹ساله، اهل شینتای در استان هبی)، ما یان‌فِی (حدوداً ۳۰ساله، اهل هاندان در استان هبی)، و ما وِینا (حدوداً ۴۰ساله، اهل شیجیاژوانگ در استان هبی).

خانم ون پس از این ضرب‌وشتم، دیگر قادر به راه‌رفتن نبود. زندان از دادن ویلچر به او خودداری کرد و او مجبور بود روی زمین بخزد. با وجود وضعیت وخیمش، نگهبانان چند زندانی را مأمور کردند که او را به کارگاه بکشانند تا کار اجباری بدون دستمزد انجام دهد. او برای اینکه مزاحم سایر زندانیان نشود، خودش با خزیدن، فاصله بین سلول و کارگاه را طی می‌کرد. پوست بدنش به‌دلیل این وضعیت، دچار بریدگی‌هایی شد. او همچنین دچار کاهش شدید بینایی و تحلیل عضلانی در دستان و بدنش شد. وقتی از مصرف داروهایی که نگهبانان به او می‌دادند (با ترس از اینکه سمی باشند) خودداری کرد، نگهبانان به زندانیان دستور دادند دارو را مخفیانه در غذایش بریزند.

زندان فقط هر چند روز یک ‌بار به او یک نان بخارپز می‌داد. زمانی ‌که یک زندانی ۱۷ساله غذای خود را با خانم ون تقسیم کرد، مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت. نگهبانان همچنین خانم ون را تنبیه کردند و اجازه خرید اقلام ضروری روزانه یا غذای اضافه را از او سلب کردند.

در اوایل سال ۲۰۲۴، یکی از نگهبانان با دختر خانم ون، به‌نام روی (نام مستعار)، تماس گرفت و از او خواست که مادرش را متقاعد کند که فالون گونگ را رها کند. روی نپذیرفت و خواستار ملاقات با مادرش در زندان شد. نگهبان روز بعد دوباره با او تماس گرفت و گفت که پای مادرش به‌دلیل کتک خوردن، نشکسته است. او به روی اطمینان داد که خانم ون زنده از زندان بیرون خواهد آمد، اما همچنان درخواست ملاقات را رد کرد.

از ماه مارس۲۰۲۵، روی و شوهرش شروع به ثبت شکایت علیه عاملان شکنجه مادرش کردند و این شکایات را به زندان زنان استان هبی، اداره زندان‌های استان هبی، اداره دادگستری استان هبی، دادستانی استان هبی و سایر نهادهای مرتبط ارسال کردند. او در ۱۵مه۲۰۲۵، اطلاعیه‌ای دریافت کرد که در آن ادعا شده بود مادرش هرگز مورد ضرب‌وشتم قرار نگرفته و باید محکومیت کاملش را بگذراند.

خانم ون قرار است در ۳۱ژوئیه۲۰۲۵ آزاد شود.

عدالت‌خواهی

روی و شوهرش در ۶مارس۲۰۲۵، به زندان مراجعه کردند تا درباره وضعیت مادرش پرس‌وجو کنند. هو، رئیس بند ۱۴، و یوان هونگ‌مین، رئیس نگهبانان، ادعا کردند که شکستگی پای خانم ون نتیجه هیچ‌گونه ضرب‌وشتمی نبوده است. روی خواستار انجام تحقیقات درباره پنج زندانی‌ای شد که در ۲۲دسامبر۲۰۲۳، مادرش را کتک زده بودند. هو و یوان قول دادند که ظرف یک ماه، به او پاسخ دهند و موافقت کردند که روی در ۱۴مارس۲۰۲۵، با مادرش ملاقات کند.

روی در ۱۰مارس، دوباره به زندان بازگشت تا درخواست انجام معاینه پزشکی برای مادرش و تضمین ایمنی برای او را ارائه دهد. او به‌همراه شوهرش و یک وکیل، در صبح ۱۴مارس، اندکی پس از ساعت ۹، به زندان مراجعه کردند. هو، رئیس بخش، فقط به روی اجازه داد با خانم ون ملاقات کند. او گفت شوهر روی از بستگان درجه‌ یک محسوب نمی‌شود و وکیلش نیز باید ازطریق روند اداری جداگانه‌ای، برای ملاقات با خانم ون اقدام کند.

در طول این ملاقات، یوان، رئیس نگهبانان، در کنار خانم ون و هو، بغل روی نشست.

روی متوجه شد که مادرش چشمانش را جمع کرده است و از او پرسید آیا در واضح دیدن، مشکل دارد؟ خانم ون گفت بینایی‌اش واقعاً تار شده است. روی گفت که از صحبت‌های یکی از زندانیان تازه‌آزادشده، از سوءرفتارها مطلع شده و به همین دلیل آمده است.

خانم ون فاش کرد که بین ژوئن تا اوت۲۰۲۴، نزدیک بود بمیرد، زیرا غذای بسیار کمی به او داده می‌شد و اغلب مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گرفت. او گفت پس از یک ضرب‌وشتم وحشیانه، تجربه‌ای نزدیک به مرگ داشت؛ احساس ‌کرد که انگار از صحنه شکنجه دور می‌شود و سپس صدایی را شنید که نامش را صدا می‌زد. بعد به بدنش بازگشت و به هوش آمد، درحالی‌که درد شدیدی در قفسه سینه‌اش داشت.

خانم ون همچنین ماجرای ضرب‌وشتم در ۲۲دسامبر۲۰۲۳ را بازگو کرد. او از پوشیدن نشان و لباس فرم زندان خودداری کرده بود. مربی کائو های‌یان، همان پنج زندانی پیشین را مأمور کرد تا پارچه‌ای را در دهانش فرو کنند و در حمام او را کتک بزنند. بعد از آن، پاهایش بی‌جان شد و همچنین دچار گیجی شد. او درخواست انجام معاینه پزشکی داد، اما این معاینه تا مارس۲۰۲۴ انجام نشد. پس از آن، به‌مدت چندین ماه به‌طور منظم مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گرفت. بینایی‌اش پیوسته رو به کاهش بود. او به روی گفت که زندان بارها تهدید کرده که برای روی و شوهرش دردسر ایجاد خواهد کرد.

وقتی زمان ملاقات به پایان رسید، روی درخواست کرد ابتدا مادرش از اتاق ملاقات خارج شود تا بتواند ببیند آیا قادر به راه‌رفتن هست یا نه. اما هو این درخواست را رد کرد.

وقتی هو روی را به طبقه پایین همراهی می‌کرد، تماسی تلفنی دریافت کرد و سپس روی را به دفتر رئیس زندان برد. اندکی بعد سه نگهبان مرد و دو نگهبان زن وارد شدند. آن‌ها عبارت بودند از ژو یانگ (رئیس دفتر رسیدگی به شکایات زندان)، لیو (رئیس بیمارستان زندان)، گائو (رئیس بخش آموزش)، لی (رئیس بخش امور زندان)، و یک کاپیتان از تیم تحقیق.

ابتدا کاپیتان خلاصه‌ای از یافته‌های تحقیقاتش را ارائه داد و سپس لیو وضعیت سلامت خانم ون را توضیح داد. هیچ‌کدام اشاره‌ای نکردند که کسی مسئول جراحات خانم ون است. روی با «یافته‌ها»ی آن‌ها مخالفت کرد و پرسید چرا در دسامبر۲۰۲۳ و بین ژوئن تا اوت۲۰۲۴، زمانی ‌که مادرش به‌شدت کتک خورده بود، او را در جریان وضعیت قرار نداده‌اند.

گائو پاسخ داد که آن‌ها به‌خاطر خود روی چنین نکردند، زیرا او باید از فرزندش مراقبت می‌کرد. روی پاسخ داد که بدون توجه به میزان مشغله‌اش، همیشه برای مادرش وقت دارد. سپس آن‌ها شروع به شکایت از سرسخت بودن خانم ون در پایبندی به ایمانش کردند. روی پرسید آیا این دلیل شکنجه و محروم‌کردن وی از ملاقات خانوادگی بوده است؟ آن‌ها گفتند که نباید این‌طور فکر کند.

آن‌ها به روی یادآوری کردند که مادرش فقط چند ماه تا پایان دوره محکومیتش باقی مانده و امیدوارند «کسی مزاحمش نشود». روی پاسخ داد که فقط خواهان سلامتی مادرش است.

در ۱۹مارس، روی به‌همراه وکیلش دوباره به زندان مراجعه کرد. این بار، به وکیل اجازه داده شد با خانم ون ملاقات کند. یکی از نگهبانان گفت که زندان در اواسط آوریل، گزارشی از تحقیقات ارائه خواهد داد.

در ۲آوریل، روی، شوهرش و دو وکیل به اداره کل زندان‌های استان هبی و دادستانی جِی‌ژونگ‌نان مراجعه کردند تا شکایتی علیه مربی کائو و پنج زندانی یادشده بابت ضرب‌وشتم خانم ون تسلیم کنند.

پس از آن، روی، شوهرش و یکی از وکلا به زندان رفتند. ژو، رئیس دفتر رسیدگی به شکایات، به آن‌ها گفت که تحقیقات زندان نشان داده که زندانی‌ای به نام ما خانم ون را کتک نزده، بلکه فقط او را برای پوشاندن لباس زندانیان به حمام برده است. برای اینکه خانم ون فریاد نزند، آن زندانی دهان او را گرفته است. روی پرسید چرا چهار زندانی دیگر نیز در آنجا حضور داشتند و آیا در حمام، دوربین نظارتی وجود دارد یا خیر؟ ژو این موضوع را رد کرد. روی درخواست کرد نسخه مکتوب نتایج تحقیقات را دریافت کند، اما ژو گفت که هنوز آماده نشده است.

روی و شوهرش در صبح ۱۵آوریل، به زندان رفتند و برای ملاقات با خانم ون درخواست دادند. آن‌ها اجازه یافتند بعدازظهر همان روز او را ببینند. خانم ون با روحیه‌ای خوب ظاهر شد و رئیس بخش، هو، به روی گفت: «مادرت وانمود کرده بود که نمی‌تواند راه برود.»

روی در ۱۶آوریل، نسخهٔ چاپی گزارش تحقیقات دفتر رسیدگی به شکایات زندان را دریافت کرد. او پاسخی مکتوب به آن نوشت و به دفتر شکایات اداره کل زندان‌های استان هبی مراجعه کرد. اما کارکنان آن دفتر از پذیرش پاسخ کتبی خودداری کردند. سپس او به دادستانی استان هبی مراجعه کرد. رئیس دفتر شکایات اذعان کرد که زندان مرتکب اشتباه شده و یک «معرفی‌نامه» برای روی نوشت تا به بخش پنجم دادستانی شهر شیجیاژوانگ تحویل دهد.

خانم ون در ۵مه، با روی تماس گرفت و گفت که به بند ۱۷ (ویژه سالمندان) منتقل شده که بسیار بهتر از بند ۱۴ است. او از خانواده‌اش خواست نگرانش نباشند و گفت دیگر نیاز نیست برای ملاقات بروند.

روی در ۱۸مه، ابلاغیه‌ای از ژو دریافت کرد. این اطلاعیه که تاریخ آن ۱۳مه بود، همان نظر پیشین را تکرار می‌کرد و اعلام می‌داشت هیچ مدرکی دال بر ضرب‌وشتم خانم ون توسط هیچ زندانی‌ای وجود ندارد و او واجد شرایط آزادی با قید ضمانت پزشکی نیست.

گزارش‌های مرتبط:

بانویی اهل هبی به‌دلیل شکنجه در زندان فلج شد

رد تقاضای تجدیدنظر بانویی ۵۸ساله اهل هبی به حکم ۳ سال حبسش

بانوی اهل هبی پس از هفت سال آوارگی، دستگیر و به‌دلیل ایمانش به ۳ سال زندان محکوم شد

دستگیری بانوی اهل هبی پس از هفت سال آوارگی، به‌دلیل تمرین فالون گونگ