(Minghui.org) ازآنجاکه بسیاری از چینی‌ها یا در چین تحت سلطه حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) بزرگ شده‌اند یا تحت تأثیر آن هستند، به سوءاستفاده از منافع کوچک عادت کرده‌اند. متأسفانه این ممکن است به یک کلیشه تبدیل شده باشد. به‌عنوان مثال، اگر گروه بزرگی از گردشگران چینی در یک کشتی تفریحی باشند، غذای بوفه اغلب به‌سرعت ناپدید می‌شود. در ایالات متحده، برخی از چینی‌ها هر جا که غذای رایگان باشد، صف می‌کشند؛ برخی نه‌تنها برای خود، بلکه برای بستگانشان نیز مقدار زیادی غذا برمی‌دارند. برخی بیشتر از آنچه می‌توانند بخورند، برمی‌دارند و غذا به تاراج می‌رود.
در انتخابات شهرداری یک شهر، اکثر چینی‌ها به نامزدی رأی دادند که یک برنامه سیاسی افراطی داشت، صرفاً به این دلیل که سیاست‌های رفاهی مانند حمل و نقل عمومی رایگان را پیشنهاد کرده بود. پشت این رفتار، ذهنیتی نهفته که در نتیجهٔ نسل‌ها زندگی در محیطی آشفته و با کمبودهای مادی شکل گرفته است؛ محیطی که برای ده‌ها سال ادامه داشته است. اگر تمرین‌کنندگان به‌طور جدی خود را تزکیه نکنند و این رفتار را کنار نگذارند، مانند افراد عادی رفتار می‌کنند.
در طول جلسه مطالعه فای گروهیِ اخیر ما، یک تمرین‌کننده به اتفاقی که اخیراً در منطقه‌شان رخ داده بود اشاره کرد. در طول جلسه‌ای یک‌روزه برای پروژه‌ای رسانه‌ای، تیم پروژه برای شرکت‌کنندگان غذاهای جعبه‌ای سفارش داد. در پایان جلسه، یک تمرین‌کننده یک جعبه را برای تمرین‌کننده‌ای که می‌شناخت، برداشت تا او مجبور نباشد آن شب آشپزی کند. سپس دیگران نیز از او پیروی کردند و چند جعبه را برای خودشان بسته‌بندی کردند. سرعت خالی‌شدن یخچال همه را متعجب کرد.
موقعیت‌های مشابهی در طول اجراهای شن یون در آن منطقه رخ داد. قبل از اینکه کارکنان وقت غذا خوردن داشته باشند، برخی از تمرین‌کنندگان جعبه‌های غذا را بسته‌بندی می‌کردند و به خانه می‌بردند. این امر منجر به کمبود غذا برای کارکنان شن یون شد. اگرچه این حادثه‌ای نادر بود، اما رفتار درستی نبود.
وقتی به موضوع غذا می‌رسد، اکثر تمرین‌کنندگان نسبت به دیگران بسیار باملاحظه هستند. داوطلبان محلی معمولاً غذاهای خانگی معمولی را برمی‌دارند و غذاهای گران‌تر مانند گوشت گاو و غذاهای دریایی را برای اجراگران می‌گذارند.
هجوم برای خرید و چانه‌زنی در جامعه چینی را می‌توان به عوامل مختلفی نسبت داد. یکی از آن‌ها ذهنیت رایج چینی است: «اگر برنداری، حیف می‌شود و هدر می‌رود.» محیط ناامن ناشی از فقر در چین، و بی‌حس‌شدن نسبت به غارت و ویرانی آثار باستانی در دوران انقلاب فرهنگی حزب کمونیست چین و ترویج اصل «قانون جنگل» نیز در این رفتار نقش دارند. آن دسته از چینی‌هایی که سطح اخلاقی بالایی دارند، از این رفتار بیزارند و از آن فاصله می‌گیرند. ما تمرین‌کنندگان باید به درون نگاه کنیم تا ببینیم آیا وابستگی‌هایمان به خودخواهی و دنبال کردن منافع کوچک را از بین برده‌ایم یا نه.
در رویدادهایی برای گفتن به مردم، درباره آزار و اذیتی که از 20ژوئیه1999 آغاز شد، هوا گرم است و فعالیت‌های بیرون از منزل می‌تواند طاقت‌فرسا باشد. بنابراین تمرین‌کنندگان گاهی اوقات برای شرکت‌کنندگانی که این رویدادهای بیرون از منزل را برگزار می‌کنند، غذا و نوشیدنی تهیه می‌کنند. امیدوارم ما تمرین‌کنندگان غذا را قاپ نزنیم، زباله‌ها را در اطراف رها نکنیم، داد نزنیم یا هیچ رفتاری نداشته باشیم که بی‌احترامی تلقی شود.
مأموریت ما در کمک به استاد برای نجات مردم، در مرحله پایانی اصلاح فا است، بنابراین باید با خودمان سختگیرتر باشیم. هرگونه نا‌مهربانی یا وابستگی ممکن است توسط نیروهای کهن مورد سوءاستفاده قرار گیرد و به موانعی در مسیر تزکیه‌مان تبدیل شود.
مقالاتی که در آن‌ها تزکیه‌کنندگان درک خود را به اشتراک می‌گذارند، معمولاً براساس وضعیت تزکیه‌شان، ادراک یک فرد را در زمانی مشخص منعکس می‌کنند، و با هدف امکان ارتقای متقابل ارائه می‌شوند.
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
