(Minghui.org) فیلم و سریال‌های درامی که بر دسیسه و کشمکش‌ بر سرِ قدرت در کاخ‌های سلطنتی سلسله چینگ متمرکز بودند، زمانی از محبوب‌ترین سریال‌های تلویزیونی در چین محسوب می‌شدند. نمونه‌های شاخصی مانند «افسانۀ ژن هوان» و «داستان کاخ یانشی» چنان محبوبیت گسترده‌ای یافتند که در آسیای جنوب‌شرقی، تایوان و ژاپن نیز پخش شدند. این داستان‌ها کلیشه‌ای را تقویت کردند که زندگی در کاخ‌ها، پر از نقشه‌چینی‌های بی‌امان و کشمکش‌های مکرر خشونت‌آمیز بر سر قدرت بوده است.

کشمکش‌ بر سر قدرت، واقعیتی همیشگی در کاخ‌های سلطنتی بود، زیرا خیر و شر، وفاداری و خیانت همیشه همزیستی داشته‌اند. گاه شرارت پیروز می‌شد و تاریکی کشور را دربرمی‌گرفت. اما مردم باستانی چین ایمانی استوار داشتند که آسمان همه‌چیز را می‌بیند و بر همه‌چیز حاکم است و هرگونه انحراف از راه آسمان پایدار نخواهد ماند. برای مثال، امپراتور جیه از سلسله شیا شیفتۀ کنیزش مو شی شد که به فروپاشی سلسله شیا انجامید. به‌طور مشابه، امپراتور ژو از سلسله شانگ، مفتون کنیزش داجی شد که سرانجام به سرنگونی امپراتور و خودسوزی در کاخش در لوتای انجامید.

مردم به آسمان احترام می‌گذاشتند و از نظام آداب و رسوم در کاخ‌ها پیروی می‌کردند. انتظار می‌رفت که امپراتریس تجسمی از ویژگی‌های ایدئال بانویی سنتی مثل ملایمت، مهربانی و فضیلت باشد. او نقشی اساسی در آیین‌های مهم داشت و بر آیین‌های امپراتوری پرورش ابریشم، شامل آیین مراقبت از کرم ابریشم و آیین چیدن برگ توت نظارت می‌کرد.

آیین‌های پرورش ابریشم با هدف برجسته‌کردن اهمیت نقش زنان در یک جامعه کشاورزی برگزار می‌شد، که در آن مردان کشاورزی و زنان بافندگی می‌کردند.

امپراتریس (همسر امپراتور) باید نمونه‌ای از فضیلت و مهربانی می‌بود و به‌عنوان الگویی برای سایر همسران و کنیزان عمل می‌کرد و «مادر آداب و رسوم کشور» محسوب می‌شد. امپراتریس‌های مشهورِ بافضیلت در تاریخ چین، شامل امپراتریس شیائوژوانگ همسر امپراتور تای‌زونگ از سلسله چینگ؛ امپراتریس شیائو چو همسر امپراتور جینگ‌زونگ از سلسله لیائو؛ امپراتریس دو یی‌فانگ همسر امپراتور ون از سلسله هان؛ امپراتریس لیو همسر امپراتور ژن‌زونگ از سلسله سونگ؛ امپراتریس یین لیهوا همسر امپراتور گوانگ‌وو از سلسله هان؛ امپراتریس ژانگ‌سون همسر امپراتور تای‌زونگ از سلسله تانگ؛ و امپراتریس ما شیویینگ همسر امپراتور تای‌زو از سلسله مینگ بودند.

در دوران سلسله چینگ، گرامی‌داشتن والدین توسط فرزندان مهم‌ترین فضیلت محسوب می‌شد. انتظار می‌رفت امپراتریس به مادر امپراتور (همسرِ امپراتور درگذشته که پس از او زنده مانده و جایگاه والایی در دربار دارد) خدمت کند و در زمانی ‌که امپراتور به امور حکومتی رسیدگی می‌کرد، همراه مادر امپراتور باشد. در روزی معمولی، امپراتریس دو بار در سپیده‌دم و شامگاه، سایر همسران و کنیزها را در ادای احترام به مادر امپراتور رهبری می‌کرد. هنگامی که چونگ‌چینگ، مادر امپراتور چیان‌لونگ، به کاخ تابستانی قدیمی (یوان‌مینگ ‌یوان کنونی در پکن) می‌رفت، در کاخ چانگ‌چونِ امپراتریس شیائوشیان اقامت می‌گزید که در آنجا امپراتریس شیائوشیان الگویی از احترام به والدین را ارائه می‌داد و شخصاً به مادر امپراتور خدمت می‌کرد.

در کاخ‌های سلطنتی به‌تصویرکشیده‌شده در سریال‌های تلویزیونی چین، هیچ‌یک از آداب و رسوم ذکرشده در بالا دیده نمی‌شود. درعوض، این داستان‌ها کاخ‌های سلطنتی را مکان‌هایی پر از نفرت نشان می‌دهند، جایی که همسران و کنیزان برای رسیدن به مقام امپراتریس، علیه هم دسیسه‌چینی و همگی برای پیروز نهایی شدن تلاش می‌کردند.

در این سریال‌ها، صحنه‌هایی از اعدام کنیز‌های رده‌پایین‌تر توسط کنیز‌های رده‌بالاتر وجود دارد. اما این تصویرسازی کاملاً تخیلی است، چراکه تنها امپراتور اختیار مجازات کنیزان یا حتی ندیمه‌ها را داشت.

«پیش‌نویس تاریخ سلسله چینگ» ماجرایی درباره امپراتور چیان‌لونگ و مجازات یک کنیز، برای کشتن ندیمه‌ای، را بازگو می‌کند. امپراتور در شصت‌سالگی از کنیز‌ جوانی به نام دون صاحب دختری شد که به‌شدت دوستش داشت. او به دختر کوچکش لقب «پرنسس هه‌شیائو عالی‌مرتبه» اعطا کرد. دون که از لطف امپراتور برخوردار شده بود، مغرور شد. روزی ندیمه‌ای را به‌خاطر مسئله‌ای جزئی طوری کتک زد که به مرگ ندیمه انجامید. امپراتور از این خبر خشمگین شد و طی فرمان مفصلی دستور رسیدگی به این موضوع را صادر کرد. او اعلام کرد: «هرگز سابقه نداشته که کنیز‌ی ندیمه‌ای را کتک زده و کشته باشد. پرونده دون برای اینکه عادلانه باشد، چه از نظر قانونی و چه احساسی، باید شامل مجازاتی سخت شود.»

امپراتور نوشت وقتی ندیمه‌ها یا خواجه‌ها او را خشمگین می‌کردند، دستور می‌داد ۲۰ ضربه چوب بخورند و در جدی‌ترین موارد، حداکثر ۴۰ ضربه. امپراتور جرم دون را چنان سنگین دانست که سزاوار سلب عنوانش بود. اما، چون پرنسس هنوز کوچک بود، فقط رتبه‌اش را پایین آورد. او خواجه‌های درگیر را نیز برکنار و جریمه‌ای معادل یک تا دو سال حقوق بر آن‌ها بست. همچنین ۱۰۰ تیل نقره غرامت به خانوادۀ ندیمه پرداخت. از این ماجرا درمی‌یابیم که در سراسر سلسله چینگ، تا زمان سلطنت امپراتور چیان‌لونگ، هیچ‌کس در کاخ امپراتوری ندیمه‌ای را نکشته بود. زندگی بسیار ارزشمند شمرده می‌شد.

«افسانۀ جن هوان» داستان‌های ‌باورناپذیری از روابط کنیز‌ها با پزشکان دربار دارد. درواقع چنین امکانی وجود نداشت. در دوران سلسله چینگ، وقتی پزشک دربار باید بیماری را در «پشت کاخ»، جایی که امپراتریس‌ها و کنیز‌ها اقامت داشتند، می‌دید، پروتکل‌های سختی وجود داشت. پزشک دربار همیشه همراه دست‌کم دو پزشک دیگرِ دربار و یک خواجه از داروخانۀ امپراتوری بود تا هیچ‌گاه لحظۀ خصوصی میان آنان ایجاد نشود. علاوه‌بر این، پزشکان حتی هنگام گرفتن نبض نیز اجازه تماس فیزیکی با بیمار را نداشتند. روایت‌هایی وجود دارد که پزشکان با لمس ریسمانی که به مچ بیمار بسته شده بود نبض را می‌گرفتند. اغلب اوقات، پزشک دربار دستمالی روی مچ بیمار می‌گذاشت و نبض را می‌گرفت. دو پزشک دیگر نیز نبض را می‌گرفتند تا از خطا یا سوءرفتار جلوگیری شود.

برخی بینندگان که شناختی از فرهنگ سنتی چین داشتند پس از تماشای این درام‌های تلویزیونی گفتند: «این سریال‌های سلطنتی تلویزیونی، تاریخ چین را چنان تحریف کرده‌اند که ذهن بینندگان را نیز تحریف و آن‌ها را دیوانه کرده‌اند.»

حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) در کتاب‌های درسی رسمی چین، فضایل سنتی مانند «ملایمت، مهربانی، احترام، صرفه‌جویی و فروتنی»، ویژگی‌هایی که در تاریخ چین ارزشمند بودند، را با خصوصیات منفی مانند «پستی، خشونت، تکبر، اسراف و نزاع» جایگزین کرده است. درنتیجه بسیاری از کسانی که در این محیط رشد یافته‌اند باور کرده‌اند که نیاکانشان این ویژگی‌ها را داشته‌اند. علاوه‌بر این، کتاب‌های درسی به‌ندرت فرهنگ باستانی چین را به‌طور جامع و نظام‌مند معرفی می‌کنند. درعوض، تاریخ معاصر مارکسیسم، لنینیسم و فرهنگ مدرن را ترویج می‌دهند. این روندها مردم چین را از فرهنگ اصیل و سنت‌های اخلاقی‌شان دور کرده است.

در سراسر ۵۰۰۰ سال تمدن چین، آداب و رسوم و موسیقی برای تزکیه ذهن و تقوا در اولویت بوده‌اند و انسان را قادر ساخته‌اند به خود حقیقی بازگردد و به قلمرویی بالاتر ارتقا یابد. هنگامی که این سنت زیبا بار دیگر در چین آموزش داده می‌شود، فرصت را از دست ندهید.