(Minghui.org) زندان استان شاندونگ که در شهر جینان، مرکز استان، واقع شده است، از زمان آغاز سرکوب وحشیانه فالون گونگ توسط رژیم کمونیستی چین در سال ۱۹۹۹، برای زندانی‌کردن و شکنجه تمرین‌کنندگان مرد فالون گونگ در این استان مورد استفاده قرار گرفته است.
بند یازدهم این زندان به‌طور خاص به‌عنوان مرکزی برای شستشوی مغزی راه‌اندازی شده است تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به رهاکردن ایمانشان کند. به همین منظور، نگهبانان زندان به زندانیان دستور می‌دهند تا این تمرین‌کنندگان را به‌طور فیزیکی و روانی شکنجه کنند؛ ازجمله با مشت و لگد زدن، سیلی زدن، وارد کردن شوک با باطوم الکتریکی، بستن به صندلی‌های فلزی، بستن با طناب، آویزان‌کردن، محروم‌کردن از خواب و وادارکردن به ایستادن‌های طولانی‌مدت.
آقای وانگ ژونگ‌شی، اهل شهر زیبو در استان شاندونگ، در تاریخ ۲۲ژوئیه۲۰۲۴، دراثر شکنجه جان خود را از دست داد. مرگ او کمتر از سه سال پس از انتقالش به این زندان، برای گذراندن حکم ۸ساله حبسش به‌دلیل تمرین فالون گونگ رخ داد.
در این مقاله، گزارش شکنجه دو تمرین‌کننده دیگر از شهر لین‌یی در استان شاندونگ را ارائه می‌کنیم. آقای لیو نایلون در حوالی سپتامبر۲۰۱۹، برای گذراندن حکم ۸ساله حبسش به این زندان منتقل شد؛ آقای ژو تونگ‌گویی ۵۲ساله نیز در سپتامبر۲۰۲۰، برای گذراندن حکم ۹ساله حبش به این زندان فرستاده شد.
آقای لیو نایلون
آقای لیو، حسابدار پیشین شرکت مواد تولیدی شهرستان منگ‌یین در استان شاندونگ، در تاریخ ۷سپتامبر۲۰۱۸ به‌دلیل توزیع مطالب اطلاع‌رسانی درباره فالون گونگ دستگیر شد. دادگاه منطقه لانشان در حوالی سپتامبر۲۰۱۹، به‌طور مخفیانه او را به ۸ سال زندان محکوم کرد.
پس از انتقال آقای لیو به بند یازدهم زندان استان شاندونگ، زندانیان وو جیندا، لیو هوای‌لیانگ و جیانگ هونگ او را مجبور کردند روی چارپایه کوچکی بنشیند و ویدئوهایی افتراآمیز درباره فالون گونگ را تماشا کند. او فقط اجازه داشت مدت بسیار کوتاهی بخوابد و گاهی اصلاً اجازه خوابیدن نداشت. پس از دو ماه ضربوشتم مداومش و محرومیتش از خواب، او را مجبور کردند برخلاف میل خود، اظهاریه‌ای در انکار فالون گونگ بنویسد.
در اوت۲۰۲۰، شو چائو، زندانیِ مواد مخدر، دوباره شکنجه آقای لیو را آغاز کرد. به‌محض اینکه آقای لیو هر روز صبح از خواب بیدار می‌شد، شو او را برای «گفت‌وگوهایی» که تمام طول روز ادامه داشت با خود می‌برد؛ این جلسات ترکیبی از افترازنی به فالون گونگ و حملات شخصی به آقای لیو بودند. شو یک بار درحین همین گفت‌وگوها، او را مورد ضربوشتم قرار داد. این «گفت‌وگوهای روزانه» بیش از ۲۰ روز ادامه داشت و پس از آن، آقای لیو شیفت کاری خود را آغاز می‌کرد.
در دوره‌ای از سال ۲۰۲۱، آقای لیو دچار سردردهای شدید و طاقت‌فرسا شد. مأموران او را مجبور به مصرف داروهایی نامعلوم کردند. با وجود وضعیت جسمی وخیمش، او همچنان تا نوامبر۲۰۲۱، به انجام کارهای سخت بدون دستمزد واداشته می‌شد. «جلسات گفت‌وگو» در روزهای مرخصی‌اش مجدداً آغاز شدند و این بار زندانی دیگری به‌نام تانگ لونگ مسئول آن بود.
در اوایل سال ۲۰۲۲، آقای لیو به منطقه فوق‌امنیتی در طبقه ششم منتقل شد؛ این بخش به‌طور ویژه به بازداشت تمرین‌کنندگانی اختصاص داشت که از انکار باور خود امتناع می‌کردند. اتاق‌های این بخش بسیار کوچک‌تر هستند؛ پنجره‌ها نیز کوچک‌ترند و دیوارها پوشش‌دار هستند. چهار چراغ بزرگِ هر اتاق در تمام شب روشن می‌مانند. هر تمرین‌کننده مجبور است هر روز روی چارپایه کوچکی بنشیند و ویدئوهایی افتراآمیز درباره فالون گونگ را تماشا کند. سایر زندانیان به‌صورت شبانه‌روزی آن‌ها را تحت‌نظر دارند. حرکات تمرین‌کنندگان، استحمام و حتی نوشیدن آب به‌شدت محدود شده‌اند.
ازآنجاکه آقای لیو از نوشتن «گزارش‌های فکری»، طبق خواسته مأموران، خودداری می‌کرد، سرپرست زندانیان، وو جیندا، به زندانیان شی دشان و هوانگ زای‌چیان دستور داد که بار دیگر با او «گفت‌وگو» کنند. آن‌ها به‌طور مداوم آقای لیو را مورد ضربوشتم و توهین‌های لفظی قرار می‌دادند، اما او همچنان در ایمان خود استوار باقی ماند.
در نوامبر۲۰۲۲، هنگامی که موجی از ابتلا به کووید۱۹ در زندان ظاهر شد، آقای لیو به طبقه پنجم منتقل شد. نتیجه آزمایش کرونای او مثبت و قرنطینه شد.
پس از فروکش‌کردن همه‌گیری کووید۱۹ در اوایل سال ۲۰۲۳، آقای لیو و سایر تمرین‌کنندگان فالون گونگ به منطقه فوق‌امنیتی در طبقه ششم بازگردانده شدند. آن‌ها همچنان مجبور بودند روی چارپایه‌های کوچک بنشینند و در تمام طول روز، ویدئوهایی افتراآمیز درباره فالون گونگ را تماشا کنند. آن‌ها تنها اجازه داشتند شش ساعت در روز بخوابند که این زمان به دو نوبت سه‌ساعته تقسیم می‌شد و بین آن‌ها یک شیفت «چشمها کاملاً باز» دوساعته قرار داشت. در نتیجۀ این نوع شکنجه، چندین تمرین‌کننده دچار مشکلات جسمی مختلفی شدند.
در اکتبر۲۰۲۳، این منطقه فوق‌امنیتی تعطیل شد و تمرین‌کنندگان فالون گونگ به سلول‌های معمولی در طبقات پایین بازگردانده شدند. آن‌ها اجازه یافتند پس از ناهار استراحت کنند و دیگر نیازی نبود شب‌ها در شیفت «چشمها کاملاً باز» بایستند. نگهبانان و زندانیان بازهم به‌طور مدام با آقای لیو گفت‌وگو می‌کردند و تلاش می‌کردند او را مجبور به رهاکردن تمرین فالون گونگ کنند.
آقای ژو تونگ‌گویی
آقای ژو در تاریخ ۲۳مه۲۰۱۸ دستگیر و بعداً توسط دادگاه منطقه لانشان به ۹ سال زندان محکوم شد. او در سپتامبر۲۰۲۰، یعنی در طول اوج همه‌گیری کووید۱۹، به زندان استان شاندونگ منتقل شد؛ او ابتدا به‌مدت یک ماه قرنطینه شد و سپس در تاریخ ۴اکتبر، به بخش یازدهم منتقل گردید.
به تحریک مأموران چن شوئو و شی چیانگ، زندانیان سون یودا، لیو هوای‌لیانگ، شو چائو، وو کجون و لی فنگ در همان روز اول ورود آقای ژو، او را بستند و مورد ضربوشتم قرار دادند. آن‌ها انگشتانش را محکم نگه داشتند، سپس خودکاری را بین انگشتانش فرو بردند و آن را چرخاندند. همچنین، گردنش را به عقب کشیدند که منجر به آسیب شدید به ستون فقرات فوقانی‌اش شد. پس از پنج ساعت شکنجه شدید، او را وادار کردند که برخلاف میلش اظهاریه‌ای در انکار فالون گونگ بنویسد. به‌دلیل این آزار و شکنجه، موهایش به‌هم‌ریخته بود و چشمانش بی‌روح شده بود؛ سنش بیش از ۵۰ یا ۶۰ به‌نظر می‌رسید، درحالی‌که در آن زمان، فقط ۴۷ سال داشت.
در بیش از یک سال پس از آن سوءرفتار، زندانی وو کجون اغلب با آقای ژو «گفت‌وگو» می‌کرد و زندانی وو جیندا او را مجبور می‌کرد ویدئوهایی تماشا کند و کتاب‌هایی بخواند که بودیسم را ترویج می‌کردند.
نگهبانان در بهار۲۰۲۱ شروع کردند آقای ژو را مجبور به انجام کار اجباری کنند. او به‌دلیل آسیب‌های واردشده به گردنش، یک روز ناگهان بی‌هوش شد. اگرچه پس از آن، نگهبانان او را از انجام کار اجباری معاف کردند، اما همچنان ترتیبی می‌دادند که زندانیان با او «گفت‌وگو» و به‌طور منظم او را مجبور به نوشتن گزارش افکار کنند.
پس از آنکه آقای ژو بیانیه‌ای رسمی برای بی‌اعتبار دانستن اظهاریه‌ای نوشت که قبلاً تحت اجبار، در انکار فالون گونگ نوشته بود، پس از سال نو ۲۰۲۳، به بخش فوق‌امنیتی منتقل شد. در آنجا مجبور بود روی چارپایه کوچکی بنشیند و ویدئوهایی افتراآمیز درباره فالون گونگ را تماشا کند؛ اجازه خروج از سلول یا هیچ‌گونه حرکت دیگری را نداشت؛ مصرف آب آشامیدنی‌اش محدود شده بود؛ فقط ماهی یک بار می‌توانست حمام کند؛ و فقط اجازه داشت هر شب شش ساعت بخوابد، آن‌هم با یک شیفت دوساعته «چشمها کاملاً باز» در بین آن. نشستن طولانی‌مدت باعث شد روی باسنش تاول و زخم‌هایی باز ایجاد شود که بعداً چرک کردند و دچار خارش شدید شدند.
در نتیجه این آزار و شکنجه، آقای ژو یک بار در بیمارستان بستری شد و به‌اجبار داروهایی نامعلوم به او خوراندند. او بعداً از مصرف دارو خودداری کرد و با شگفتی دریافت که بیشتر علائم بیماری‌اش از بین رفته‌اند.
گزارش‌های مرتبط:
نگهبان زندان استان شاندونگ خطاب به زندانیان: «با تمرین‌کنندگان فالون گونگ مثل انسان رفتار نکنید»
آزار و شکنجه وحشیانه تمرین‌کنندگان فالون گونگ توسط رئیس سابق بخش در زندان استان شاندونگ
در زندان استان شاندونگ، زندانیان تمرین‌کنندگان فالون گونگ را با «زندگیِ بدتر از مرگ» تهدید می‌کنند
جنایات سان لوگوانگ، سرپرست بخش در زندان استان شاندونگ، در آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
