درگذشت خانمی ۶۶ساله اهل هیلونگ‌جیانگ پس از آزار و اذیت مکرر به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ

(Minghui.org) نام: فو چنگ‌هوانام چینی: 付成华جنسیت: زنسن: ۶۶شهر: دومنگاستان: هیلونگ‌جیانگشغل: نامشخصتاریخ مرگ: ۱۱فوریه۲۰۲۵تاریخ آخرین دستگیری: ۱۸مه۲۰۲۳آخرین محل بازداشت: نامشخص

خانمی۶۶ساله در شهرستان دومنگ، استان هیلونگ‌جیانگ، درحالی‌که به‌دنبال دستگیری غیرقانونی به‌خاطر ایمانش به فالون گونگ، با قرار وثیقه آزاد شده بود، در ۱۱فوریه۲۰۲۵ درگذشت.

خانم فو چنگهوا در سال ۱۹۹۷، تمرین فالون گونگ را شروع کرد و طولی نکشید که از بیماری‌های متعددش، ازجمله بیماری قلبی، ضعف اعصاب، دیسک کمر، آرتریت روماتوئید، بی‌خوابی و یبوست مزمن بهبود یافت.

پس از آنکه رژیم کمونیستی در ژوئیه۱۹۹۹، کمپینی سراسری علیه فالون گونگ را آغاز کرد، خانم فو به ایمانش پایبند ماند و بارها هدف قرار گرفت. او آخرین بار در ۱۸مه۲۰۲۳ دستگیر و در زمان نامعلومی با قرار وثیقه آزاد شد. اداره پلیس شهر داچینگ و کمیته امور سیاسی و حقوقی شهر داچینگ به‌طور مشترک در ۲۷نوامبر۲۰۲۴ اطلاعیه‌ای صادر کردند و قول دادند که به هر کسی که درباره تمرین‌کنندگان فالون گونگ گزارش دهد، تا ۵۰۰۰ یوان پاداش می‌دهند. این موضوع باعث فشار روانی بیشتر خانم فو شد که از قبل، وضعیت سلامتی‌اش رو به افول رفته بود. او در ۱۱فوریه۲۰۲۵ درگذشت. درگذشت او به سال‌ها آزار و اذیتش توسط رژیم کمونیستی به‌دلیل استفاده از حق قانونی‌اش برای آزادی عقیده پایان داد.

در سال ۲۰۰۲، به سه سال کار اجباری محکوم شد

خانم فو در ۲۶دسامبر۲۰۰۰ سوار قطاری به مقصد پکن شد تا برای فالون گونگ دادخواهی کند. او در قطار دستگیر شد و روز بعد توسط رئیس ون ژونگه از اداره امنیت داخلی شهرستان دومنگ، به شهرستان دومنگ بازگردانده شد. آن‌ها تمام پول نقدی را که همراه داشت توقیف کردند و هرگز آن را برنگرداندند. خانم فو را به‌مدت ۱۸ روز بازداشت کردند.

حدود هفت مأمور پلیس لباس‌شخصی به همراه ژانگ زیفنگ، مددکار اجتماعی، در ۲۴ژوئن۲۰۰۲، خانم فو را دستگیر و به خانه‌اش حمله کردند. مأمور هو جیان‌لونگ او را در اداره پلیس محلی بازجویی کرد. وقتی از پاسخ دادن به سؤالاتش امتناع کرد، آنقدر محکم به او سیلی زد که لثه‌هایش خونریزی کرد.

وِن خانم فو را به بازداشتگاه شهرستان دومنگ برد. یک ماه بعد، او را به یک بازداشتگاه موقت منتقل کرد. اداره پلیس شهرستان دومنگ در یک مقطع، از خانم فو بازجویی کرد. آن‌ها او را روی یک صندلی فلزی بستند، نور یک لامپ با ولتاژ بالا را روی صورتش انداختند و اجازه ندادند از توالت استفاده کند. پلیس روز بعد او را به بازداشتگاه موقت برگرداند.

در اوایل دسامبر۲۰۰۲، خانم فو به بازداشتگاه شهرستان دومنگ بازگردانده شد و سپس دوباره به بازداشتگاه موقت برده شد. ون تهدید کرد که وی را به ۱۰ سال زندان محکوم و خانواده‌اش را نابود خواهد کرد.

درنهایت در ۱۷ژانویه۲۰۰۳، خانم فو به سه سال کار اجباری محکوم شد. پس از پذیرشش در مرکز ترک اعتیاد زنان استان هیلونگ‌جیانگ، او را به‌صورت برهنه بازرسی بدنی کردند و به او دستور دادند که اظهاریه‌هایی مبنی بر انکار فالون گونگ بنویسد. بعداً او را مجبور کردند ساعت‌های طولانی کار سخت انجام دهد.

در اوت۲۰۰۴، نگهبان لیانگ ژومی دوباره به خانم فو دستور داد که اظهاریه‌هایی مبنی بر انکار فالون گونگ بنویسد. او را مجبور می‌کردند ساعت ۵ صبح بیدار شود و ساعت ۱ یا ۲ بامداد به رختخواب برود. خانم فو به ایمانش پایبند ماند و درنتیجه مورد ضرب و شتم قرار گرفت. او در اعتراض، دست به اعتصاب غذا زد و تحت خوراندن اجباری قرار گرفت. وقتی لوله تغذیه بیرون کشیده شد، خون در امتداد لوله جاری شد.

نگهبانان نینگ لیشین و سان یانشیو با استفاده از یک قاشق فلزی سعی کردند دهان خانم فو را برای خوراندن اجباری باز کنند. درحالی‌که تهدیدش می‌کردند که دندان‌هایش را با انبردست می‌کشند، در تقلا بود. خانم فو در نتیجه شکنجه، هشیاری‌اش را از دست داد. تنها پس از آن بود که او را به سلولش بازگرداندند. پس از به‌دست‌آوردن هشیاری، نگهبانان او را مجبور کردند برای مدتی طولانی روی یک چارپایه کوچک بنشیند. درنتیجه پاهایش متورم شد، اما همچنان او را مجبور به انجام کارهای سخت می‌کردند.

خانم فو به‌دلیل آزار و اذیت بی‌رحمانه دچار تپش قلب شد. سرانجام در ۲۴ژوئن۲۰۰۵ آزاد شد.

حبس مجدد در اردوگاه کار اجباری در سال ۲۰۱۲

مأموران لیو فانگ‌وو و ما بایگانگ از اداره پلیس محلی، به همراه فنگ هایبو از اداره امنیت داخلی شهر داچینگ، در شب ۱۸ژوئن۲۰۱۲، به خانه خانم فو حمله کردند. آن‌ها او را در اداره پلیس شهرستان دومنگ بازجویی کردند. او را روی یک صندلی فلزی بستند و به او دستور دادند که اثر انگشتش را بدهد. خانم فو امتناع کرد و آن‌ها گونه‌هایش را نیشگون گرفتند تا او را مجبور به باز کردن دهانش کنند. از او نمونه بزاق، و عکس گرفتند. کمی بعد از ساعت ۱۱ شب آن روز، خانم فو را به بازداشتگاه شهر داچینگ بردند. در ۸ژوئیه۲۰۱۲، او را به یک مرکز شستشوی مغزی منتقل کردند.

مامور فنگ و دیگران به خانم فو دستور دادند که بیانیه‌هایی مبنی بر انکار فالون گونگ را امضا کند. او امتناع کرد و آن‌ها او را کتک و لگد زدند. همچنین مشت‌هایش را باز کردند، بازوهایش را پیچاندند و بدنش را خم کردند تا اثر انگشتش را بگیرند. پس از اینکه این کار بی‌نتیجه ماند، تصویری از بنیانگذار فالون گونگ را روی زمین گذاشتند و خانم فو را کشیدند تا روی آن بنشیند.

خانم فو در ایمانش راسخ ماند. پلیس روغن خردل را روی حوله‌ای ریخت و صورتش را با آن پوشاند که باعث خفگی و تقلایش برای نفس کشیدن شد. پلیس همچنین چشمانش را بست و یک کیسه پلاستیکی روی سرش گذاشت. او را در یک صندلی فلزی با دستان بسته‌شده در پشتش مهار کردند.

ازآنجاکه خانم فو همچنان از امضای اظهاریه‌ها خودداری می‌کرد، پلیس او را به یک صندلی بلند منتقل کرد و دستانش را از پشت بستند. دستانش را از بالای صندلی به عقب کشیدند و باعث درد شدیدی شدند. وقتی پلیس سرش را با یک کیسه پلاستیکی پوشاند و سیگار روشنی در آن گذاشت، خانم فو نزدیک بود غش کند. حتی تهدید کردند که درحالی‌که هنوز زنده است، اعضای بدنش را خارج می‌کنند. یکی از نگهبانان مرتباً به فرق سرش ضربه می‌زد. همچنین خودکاری را به ترقوه‌اش فرو می‌کردند. هر چند دقیقه، پلیس به پاهایش لگد می‌زد که باعث درد شدید در لگن و ران‌هایش می‌شد.

خانم فو در اعتراض، دست به اعتصاب غذا زد و برای خوراندن اجباری به بیمارستان منتقل شد. او را به تخت بستند و چند بطری محلول نامعلوم را وریدی به او تزریق کردند. برای جلوگیری از اینکه او سوزن‌ها را بیرون ‌بکشد، به پزشکان دستور داده شد که قبل از تزریق وریدی، او را بیهوش کنند. پس از اینکه به هوش آمد، دید که طناب‌ها باز و پاهایش کاملاً بی‌حس شده‌اند.

در ۱۸ژوئیه۲۰۱۲، مأمور فنگ به لیو و سه مأمور دیگر از اداره پلیس شهرستان تایکانگ دستور داد که خانم فو را برای معاینه پزشکی به مرکز ترک اعتیاد استان هیلونگ‌جیانگ ببرند. پس از آن، برای معاینه پزشکی دیگری به بیمارستان شماره 4 شهر هاربین منتقل شد.

اردوگاه کار اجباری محلی در ابتدا به‌دلیل وضعیت نامناسب سلامتی خانم فو، از پذیرش او خودداری کرد، اما لیو به نگهبانان آنجا رشوه داد تا وی را پذیرش کنند. مدت زمان کار اجباری‌اش مشخص نبود.

خانم فو در اتاقی ایزوله حبس می‌شد و اجازه خروج از اتاق را نداشت. او مجبور بود در آنجا غذا بخورد، بنوشد، بخوابد و قضای حاجت کند. هر روز، او را مجبور می‌کردند ساعت ۵ صبح بیدار شود، اما اجازه نداشت تا ساعت ۱۰ شب بخوابد. همچنین مورد آزار و اذیت کلامی قرار می‌گرفت.

خانم فو در ۳سپتامبر۲۰۱۳، زمانی که سیستم اردوگاه کار اجباری در چین لغو شد، آزاد شد.

سایر موارد آزار و اذیت قبل از آخرین دستگیری

شوهر خانم فو با تبلیغات افتراآمیز رژیم کمونیستی درباره فالون گونگ گمراه شد و خانم فو را به‌خاطر آزار و اذیت شدن مکرر سرزنش می‌کرد. وقتی مست بود کتکش می‌زد. گاهی چشمان خانم فو کبود و درنهایت گیج می‌شد. در سال ۲۰۱۴، لگن خانم فو را شکست. خانم فو دیگر نتوانست تحمل کند و از شوهرش طلاق گرفت.

در ماه مه۲۰۱۵، خانم فو از جیانگ زمین، دیکتاتور سابق چین، به‌دلیل راه‌اندازی آزار و اذیت فالون گونگ که منجر به آزار و اذیت و فروپاشی خانواده‌اش شد، شکایت کیفری کرد. مأمور لیو پس از آن، او را ازطریق تلفن مورد آزار و اذیت قرار داد. وقتی برای دیدار با دختر و نوه‌اش رفت، پلیس در آنجا نیز او را مورد آزار و اذیت قرار داد.

پس از اینکه خانم فو در سال ۲۰۱۸، مکانی را در نزدیکی خانه دخترش اجاره کرد، مأموران پلیس شهرستان دومنگ او را در آنجا مورد آزار و اذیت قرار دادند و به همتایانشان در منطقه مسکونی جدید خانم فو، اطلاعاتی درباره او دادند. سپس ازطریق تلفن خانم فو را مورد آزار و اذیت قرار دادند.

خانم فو پس از آخرین دستگیری‌اش در ۱۸مه۲۰۲۳، چنان تحت تأثیر آزار و اذیت بی‌وقفه قرار گرفت که سرانجام در ۱۱فوریه۲۰۲۵ جانش را از دست داد.