اردوگاه کار اجباری ماسانجیا در استان لیائونینگ در حال آزار و شکنجه تمرین‌‏کنندگان بوده است تا سعی کند که آنها را "تبدیل" کند. از ۲۰ اکتبر ۲۰۱۰، این اردوگاه کاراجباری در حال استفاده از به‌‏اصطلاح "آزمون ارزیابی بازآموزی" برای افترا و تهمت به فالون دافا بوده است، تمرین‌‏کنندگان را به افترا زدن به دافا و بنیان‌‏گذار آن، آقای لی هنگجی، مجبور می‌‏کند. آن تمرین‌‏کنندگانی که از همکاری امتناع می‌‏کنند به جایی برده می‌‏شوند که به آن "ساختمان قلعه شرقی" گفته می‌‏شود تا تحت "شکنجه‌‏ی کشش" و تزریق اجباری دارو قرار بگیرند. بیش از ده تمرین‌‏کننده  تحت این نوع روش شکنجه قرار گرفتند.

2004-9-30-wangcun-10

بازآفرینی شکنجه: "شکنجه کشش"

تمرین‌‏کنندگان از اردوگاه کاراجباری ماسانجیا از همکاری با نگهبانان خودداری کردند. نگهبانان، این تمرین‌‏کنندگان را به قلعه‌‏ی شرقی بردند تا "شکنجه‌‏ی کشش" را بر روی آنان اعمال کنند. هم‌‏زمان، از باتوم‌‏های برقی برای اعمال شوک و ضربه زدن به صورت، سر و بدن تمرین‌‏کنندگان استفاده کردند. بعضی از اوقات، وقتی تمرین‌‏کنندگان در حالی که تحت کشش قرار داشتند به آخرین حد خود می‌‏رسیدند، نگهبانان روی تخت به تماشا نشسته و چیزهای افتراآمیز نسبت دافا و استاد می‌‏گفتند. در عین حال، قربانیان را مجبور به گذاشتن گوشی در گوششان می‌‏کردند تا مطالب افتراآمیز بشنوند. بعضی اوقات دست‌‏های یکی از قربانیان را با دستبند به پایین‌‏ترین قسمت تخت فلزی می‌‏بستند. دست دیگر را تا بالاترین میزانی که می‌‏توانستند می‌‏کشیدند، و آن را با دستبند به انتهای مخالف یک تخت فلزی دیگر می‌‏بستند. بسیاری از تمرین‌‏کنندگان متحمل این نوع شکنجه شدند، از جمله لیو رونگ‌‏هوآ، لو لی‌‏پینگ، دو یوهونگ، رن چانگ‌‏شیو، لی یاجیانگ، جو شیومین، میا فنگ‌‏لان، یانگ یوفان، یو جیه و افراد دیگر.

علاوه بر این، نگهبانان به تمرین‌‏کنندگان داروهای آسیب‌‏زا تزریق کردند. آنها آن را تزریق "تبدیل‌‏کننده" می‌‏نامیدند، که دستگاه عصبی مرکزی قربانی را تخریب می‌‏کند. تمرین‌‏کنندگان "وان شیائوهویی" و "دو یوهونگ" به این نحو مورد تزریق قرار گرفتند. پس از تزریق، قربانیان احساس کرختی می‌‏کردند و نمی‌‏توانستند به درستی فکر کنند.

بازآفرینی شکنجه: تزریق اجباری دارو

تمرین‌‏کننده‌‏ای به نام خانم "وان شیائوهویی" نیز شکنجه شد. این کاملاً معمول بود که به صورت وی سیلی بزنند و او را مجبور به ماندن در حالت چمباتمه کنند. نگهبانان چشم‌‏های او را فشار می‌‏دادند و از چکش‌‏های چوبی برای ضربه به صورت او استفاده می‌‏کردند. سر او پوشیده از تاول شده بود و صورت او کوفته و کبود بود. وی به مدت سه روز به‌‏وسیله‌‏ی "تخت کشش" مورد شکنجه قرار گرفت. او اجازه خوردن ناهار یا استفاده از دستشویی را نداشت. خانم وان برای اعتراض به این شکنجه دست به اعتصاب غذا زد. در روز دوم، برای این دادخواهی مسالمت‌‏آمیز، با غذا دهی اجباری مورد تنبیه قرار گرفت. آنها یک وسیله‌‏ی تیز در دهانش وارد کردند تا دهان او را باز نگه دارند و آب‌‏نمک غلیظ و پودر چسب به او خوراندند. آن وسیله باعث شد که دهان او دچار خونریزی شود. در روز سوم، نگهبانان او را حتی شدیدتر شکنجه کردند. آنها تلاش کردند که وسیله‌‏ی تیز را به عقب دهان او هل دهند. با این حال در این روند دو عدد از چنین ابزارهایی توسط نگهبانان شکسته شد، بنابراین نتوانستند به اجبار به او غذا وارد کنند. در این مرحله خانم وان از هوش رفت. پس از به هوش آمدن، خون به بیرون تف می‌‏کرد و دندان‌‏هایش لق شده بودند. او به مدت ۱۷ روز در قلعه‌‏ی شرقی، تقریباً هر روز توسط نگهبانان مورد آزار و شکنجه قرار می‌‏گرفت.

بازآفرینی شکنجه: غذا دهی اجباری به عنوان یک روش شکنجه

"جانگ هوآن" و "جانگ جوهویی" که رهبران تیم شماره ۳ اردوگاه کار اجباری ماسانجیا بودند نیز به آزار و شکنجه ملحق شدند. در اوایل ماه می ۲۰۱۰، جانگ هوآن و جانگ جوهویی، تمرین‌‏کننده‌‏ای به نام خانم "لیانگ یو" را برای یک هفته شکنجه به قلعه‌‏ی شرقی بردند. آنها از باتوم‌‏های برقی و سایر روش‌‏های شکنجه استفاده کردند. در آن زمان، هوا هنوز سرد بود، به‌‏خصوص در شب. خانم لیانگ فقط مجاز به پوشیدن یک لایه لباس و کفش‌‏هایی نازک بود. نگهبانان به او حتی اجازه‌‏ی پوشیدن لباس گرم یا کفش‌‏های ضخیمی که تمرین‌‏کنندگان دیگر به او داده بودند را ندادند. در واقع، این لوازم پس از زمانی ناپدید شدند. وقتی تمرین‌‏کننده‌‏ای از یک نگهبان سوال کرد که لباس‌‏ها و کفش‌‏ها چه شده‌‏اند، نگهبان پاسخ داد: "تعجب کردم که چه کسی آن چیزها را آورده است. قصد داشتم او را تنبیه کنم".

در چند سال گذشته، نگهبانان در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا از پست‌‏ترین شیوه‌‏ها استفاده کرده‌‏اند تا تمرین‌‏کنندگان را شکنجه کنند، تمرین‌‏کنندگانی که افراد مهربانی هستند که از اصول حقیقت- نیک‌‏خواهی- بردباری پیروی می‌‏کنند. نگهبانان به منظور رسیدن به هدف "تبدیل" تمرین‌‏کنندگان، آنها را مجبور می‌‏کنند که یک "پرسش و پاسخ فالون گونگ" مشتمل بر افتراهایی نسبت به استاد و دافا بنویسند. استانداری استان لیائونینگ نیز در این آزار و شکنجه شرکت دارد.