(Minghui.org) آقای چو بین از شهر دالیان، استان لیائونینگ، در تاریخ ۲ اوت ۲۰۱۳، در نزدیکی دادگاه منطقۀ شیگانگِ دالیان، توسط مأمورین لباس‌شخصی بازداشت شد. درحال حاضر، از محل نگهداری او اطلاعی در دست نیست. از ۱۴ سال پیش که حکومت چین آزار و شکنجۀ فالون گونگ را آغاز کرد، آقای چو، ۴۰ ساله، متحمل شکنجه‌های جسمی و روحی بی‌شماری شده است.
۱. بازداشت دوباره
آقای چو در ساعات اولیۀ صبح روز ۲ اوت ۲۰۱۳، به محل دادگستری شیگانگ در دالیان رسید. او نگران هم‌تمرین‌کنندگانش بود که قرار بود همان روز در دادگاه محاکمه شوند. به علت وجود مراقبت‌های امنیتی شدید در اطراف ساختمان دادگستری، آقای چو نقطه‌ای را در پارک محلی نزدیکی انتخاب کرد و در آنجا منتظر ماند.
ساعت ۸:۳۰ صبح، زمانی که قرار بود محاکمه شروع شود، سه مأمور لباس شخصی به سمت آقای چو آمدند و گفتند: "با ما بیا." آقای چو پاسخ داد: "شما را نمی‌شناسم. با شما نمی‌آیم." یکی از مأموران گفت: "ولی ما تو را می‌شناسیم." آنها آقای چو را به زور با خود کشاندند و بردند. تمرین‌کنندۀ فالون گونگ مسنی به طرف آنها رفت و گفت: "چطور می‌توانید در روز روشن افراد بی‌گناه را بدون هیچ جرمی بازداشت کنید؟"
یکی از مأموران پلیس پاسخ داد: "به شما ارتباطی ندارد." آقای چو را سوار خودروی سواری سفیدی با شماره پلاک BZ7111 کرده و از آنجا بردند. ماشین متعلق به رئیس گروه شمارۀ ۵ بود، گروهی که مشخصاً مأموریت آزار و شکنجۀ فالون گونگ در گروه امنیت داخلی دالیان را به‌عهده داشت.
آخرین باری که آقای چو بازداشت شده بود، ۶ ژوئیۀ ۲۰۱۲ بود. در آن روز، در مجموع ۷۹ تمرین‌کنندۀ فالون گونگ در دالیان بازداشت شدند. هدف این بازداشت‌ها تمرین‌کنندگانی بودند که به دوستان و اقوام خویش در نصب آنتن‌های ماهواره‌ای کمک کرده بودند تا بتوانند برنامه‌های تلویزیون سلسلۀ تانگ جدید را تماشا کنند.
بسیاری از تمرین‌کنندگانی که در آن روز بازداشت شدند، به شدت مورد بدرفتاری و آزار قرار گرفتند و تعدادی نیز تا سرحد مرگ شکنجه شدند. خانم ژانگ گوی‌لیان، ۶۹ ساله، در بازداشتگاه دالیان تا سرحد مرگ تحت شکنجه قرار گرفت. خانم هو چانلی بر اثر ضرب و شتم، دچار شکستگی پا شد و کلیه او نیز آسیب دید. آقای چو در آستانۀ مرگ بود. بیش از ده نفر از تمرین‌کنندگان بازداشت شده به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند. برای حدود ۳۰ تمرین‌کننده رأی محکومیت صادر شد.
آقای چو همین چند ماه پیش بود که آزاد شد.
۲. در صورت مرگ یک تمرین‌کنندۀ فالون گونگ، مسئولیتی متوجه هیچ کس نخواهد بود
در تاریخ ۶ ژوئیۀ ۲۰۱۲، آقای چو در یک ایستگاه اتوبوس، توسط مأموران پلیس از مرکز پلیس چینگ‌نیوا در دالیان بازداشت شد. منزلش غارت و طی آن مقداری از پولش به مبلغ ۱۰۰۰ یوآن ضبط شد. این پول هرگز به وی برگردانده نشد. آقای چو از روزی که به بازداشتگاه دالیان فرستاده شد، اعتصاب غذا را شروع کرد.
نگهبانان لوله‌ای را به زور وارد نای او کرده و به اجبار به بدنش غذا وارد کردند. آقای چو بر اثر درد بسیار زیاد، تقریباً از هوش رفت. یکی از نگهبانان متوجه شد که لوله به اشتباه وارد شده است و آن را خارج کرد. شخصی گفت: "بگذار رنج بکشد. اگر رنج نکشد که سرگرم نمی‌شویم." سپس آنها به شکنجۀ خوراندن اجباری ادامه دادند. وقتی کارشان تمام شد، آقای چو از هوش رفت. رئیس چینگ مدعی شد که آقای چو وانمود می‌کند از هوش رفته است و به پشتش لگدی زد.
نمایش شکنجه: خوراندن اجباری
دست و پای آقای چو را به حلقه‌هایی که به زمین پیچ شده بودند بستند. او از هوش رفته بود. حدود ساعت ۱۰ آن شب، درحالی‌که وضعیتی بحرانی داشت، با عجله او را به بیمارستان ۲۱۰ منتقل کردند.
ده روز بعد آقای چو را به بازداشتگاه بازگرداندند و بعدازظهر همان روز بلافاصله او را تحت شکنجۀ خوراندن اجباری قرار دادند. عصر آن روز رئیس شینگ به او گفت، "اعتصاب غذا بی‌فایده است. حتی اگر بمیری تو را آزاد نمی‌کنیم. وقتی یک تمرین‌کنندۀ فالون گونگ بمیرد، مسئولیتی متوجه هیچ کس نخواهد بود."
صبح روز بعد، نگهبانان به وارد کردن اجباری غذا به بدن او ادامه دادند. حوالی ساعت ۵ بعدازظهر، آقای چو به حالت اغمای کامل رفت. دوباره او را با عجله به بیمارستان ۲۱۰ انتقال دادند. با اینکه آقای چو در وضعیتی بحرانی بود، نگهبانان هنوز سعی می‌کردند او را مجبور به امضای تعهدنامه کنند. آنها به او قول دادند که اگر آن را امضا کند آزاد می‌شود. دست‌بردار نبودند تا اینکه متوجه شدند وضعیت آقای چو واقعاً وخیم است.
۳. شکنجه: "آویزان کردن سطل"
در تاریخ ۲۸ آوریل ۲۰۰۰، پس از اینکه آقای چو، آقای شو ژیبین، جیانگ بو، لیو شوچون و جین فنگ تحت نظر قرار گرفتند، توسط گائو مینگ‌شی، رئیس ادارۀ ۶۱۰ از ادارۀ پلیس منطقۀ جین‌ژو، و وانگ شیائوبو از ادارۀ پلیس لونگ‌وانگ‌میائو بازداشت شدند.
تمرین‌کنندگان بازداشت شده در ادارۀ پلیس لونگ‌وانگ‌میائو، تحت شکنجه‌ای به نام "آویزان کردن سطل‌ها" قرار گرفتند. در این روش تمرین‌کنندگان را از دست آویزان می‌کنند، درحالی که نوک پایشان به سختی به زمین می‌رسد. دو سطل پر از آب به وزن تقریباً ۲۵ کیلوگرم را نیز از دستان‌شان می‌آویزند. آنهایی که به این طریق شکنجه می‌شدند طولی نمی‌کشید که بر اثر درد از هوش می‌رفتند. پس از اینکه شخص به هوش می‌آمد، شکنجه ادامه می‌یافت.
به محض اینکه آقای چو چشمانش را می‌بست، آب سرد روی او می‌ریختند. این کار از بعدازظهر شروع می‌شد و تا نیمه‌شب ادامه داشت.
پلیس به منظور اینکه هیچ نشانۀ قابل رؤیتی از بدرفتاری با تمرین‌کنندگان بجا نماند، بر سر تمرین‌کنندگان کلاه ایمنی موتورسیکلت می‌گذاشت و با یک باتوم چوبی به سرشان ضربه می‌زد. همچنین درحالی که دستکش بوکس به دست کرده بودند، به صورت آنها مشت می‌زدند.
بعداً آن تمرین‌کنندگان بازداشت شده را به بازداشتگاه جین‌ژوسانلی فرستادند. آقای چو، آقای شو و جین فنگ، دست به اعتصاب غذا زدند و چندین ماه بعد آزاد شدند. لیو شوچون به هفت سال زندان محکوم شد و وی را به زندان شن‌یانگ فرستادند. جیانگ بو نیز به زندان محکوم شد.
۴. برهنه و آویزان کردن و اعمال شوک با باتوم‌های الکتریکی
آقای چو از دسامبر ۲۰۰۰ تا اوت ۲۰۰۱، در اردوگاه کار اجباری دالیان، تحت شکنجه‌های "آویزان شدن"، شوک الکتریکی و دیگر بدرفتاری‌های جسمی قرار گرفت. بر اثر آزار و اذیت، بدنش پر از زخم‌های التیام نیافته بود.
نمایش شکنجه: آویزان کردن
نگهبانان وانگ جون و ژو همراه با چهار تبهکار که به آنها وعدۀ کاهش دورۀ حبس داده شده بود، آقای چو، آقای چو فی و آقای چانگ چنگ را برهنه کردند و با نوار لاستیکی ضخيمي آنها را شلاق زدند. هم‌زمان با استفاده از چند باتوم الکتریکی به کف پا، پاها، زیر بغل، صورت، دهان و کشالۀ ران تمرین‌کنندگان شوک اعمال می‌کردند.
۵. بازجویی و مصادرۀ پول تمرین‌کنندگان
در غروب ۲۷ آوریل ۲۰۰۲، مأموران ادارۀ پلیس لونگ‌وانگ‌میائو در منطقۀ جین‌ژو آقای چو، لیو گویی‌چون، جیانگ بو، جین فنگ و چند نفر دیگر را بازداشت کردند. آنها به "تولید ۸۰۰۰ بروشور" متهم شدند و بعداً مورد بازجویی قرار گرفتند.
روز بعد، تمرین‌کنندگان به بازداشتگاه جین‌ژو فرستاده شدند که در آنجا مأموران پلیس و نگهبانان وظیفه در حین نام‌نویسی پول‌های تمرین‌کنندگان را ضبط کردند. تمرین‌کنندگان بعداً خواهان بازگشت متعلقات و پول خود شدند. با این حال فقط بخش کوچکی از پول به آنها پس داده شد.
بعداً، لیو گویی‌چن و جیانگ بو به زندان شمارۀ ۲ شن‌یانگ منتقل شدند. لیو شوچون به هفت سال زندان محکوم شد.
۶. صدور حکم بدون طی مراحل قانونی درست، جراحت چشم بر اثر ضرب و شتم
در تاریخ ۱۱ ژانویۀ ۲۰۰۳، ادارۀ پلیس منطقۀ ژونگ‌شان در دالیان، آقای چو را در محل کار بازداشت کرد. آقای چو در بازداشتگاه منطقۀ ۶ یائوجیا زندانی شد. وی را تحت بازجویی و ضرب و شتم قرار دادند و توسط پلیس منطقۀ ژونگ‌شان شکنجه شد. به شدت ضعیف شد و در طی ضرب و شتم‌ها چشمانش آسیب دیدند.
دادگاه منطقۀ شاهیکو در دالیان به‌طور مخفیانه آقای چو را محاکمه کرد و حکم زندان از پیش تعیین‌شدۀ چهار ساله را برای وی صادر کرد. با وجودی که آقای چو این حق را داشت تا وکیلی از او دفاع کند، دادگاه تنها اجازه داد اعترافاتش که مبنی بر درست بودن اتهامش بود، خوانده شود. اعتراف‌نامه‌ای بدون رضایت آقای چو به دادگاه ارائه شد. آقای چو در طی شکنجۀ بدنی مجبور به امضای این اعتراف‌نامه شده بود. این مدرک ناهماهنگ و ضد و نقیض بود.
۷. ضرب و شتم‌ها، آزار و اذیت بدنی
آقای چو را به بند شمارۀ ۳ زندان دالیان فرستادند. سرپرست گروه، شیائو بائولینگ، اجازه نداد آقای چو لوازم شخصی خود را دريافت کند، مانند لوازم ضروری روزمره و پولی که خانوادهاش برای او فرستاده بودند. خانوادۀ آقای چو مکرراً برای ملاقات با او درخواست می‌دادند و ۵۰۰ یوآن پول نقد برای وی فرستادند. پول‌های نقد تماماً ضبط شد.
شیائو بائولینک، پدر و مادر مسن آقای چو را نیز تهدید کرد. به آنها گفت که اگر آقای چو به "مقاومت در برابر تبدیل" ادامه دهد، مدت محکومیت زندان او را تمدید خواهند کرد.
شیائو بائولینک و زندانی جنایی، لی ژن، در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۴، آقای چو را مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار دادند. شیائو به جانیان، لیو فی و رن لیانگ‌لیانگ، دستور داد که آقای چو را برهنه کنند. شیائو آقای چو را حدود سه ساعت شکنجه کرد و مورد توهین و دشنام قرار داد.
۸. خانم چو جون مورد آزار و شکنجه قرار گرفت
خواهر بزرگتر آقای چو، خانم چو جون، ساکن منطقۀ جین‌ژو واقع در دالیان است. او در ماه می سال ۲۰۰۰، به منظور عدالت‌خواهی برای فالون گونگ به پکن رفت و در آنجا بازداشت شد. به مدت ۱۵ روز در بازداشتگاه جین‌ژو زندانی بود و مبلغ ۴۰۰۰ یوآن جریمه پرداخت کرد.
در ماه می سال ۲۰۰۲، گروه امنیت داخلی دالیان تصمیم به بازداشت آقای چو گرفت. پلیس از طریق شنود مکالمات تلفنی دریافت که آقای چو با خواهرش در تماس است. خانم چو و شوهرش (که غیر تمرین‌کننده بود) به گروه امنیت داخلی دالیان برده شدند. بعداً خانم چو از ساختمانی به پایین افتاد که منجر به شکستگی ستون فقرات، استخوان ران و قوزک پایش شد. او را در وضعیتی بحرانی به بیمارستان یویی دالیان منتقل کردند. تأثیر آن جراحات حتی تا امروز نیز در حرکات وی کاملاً قابل تشخیص است.
آقای چو در ۹ اکتبر ۲۰۰۲، در تیلینگ توسط ادارۀ پلیس منطقۀ یین‌چوآنِ تیلینگ بازداشت شد. او را به بازداشتگاه تیلینگ فرستادند. در آنجا درحالی که دستبند به دستانش زده و پاهایش را با پابند زنجیر کرده بودند، تحت شکنجۀ خوراندن اجباری قرار گرفت. پس از اینکه خانوادهاش ۳۰۰۰ یوآن جریمه پرداخت کردند، او آزاد شد.
همچنین آقای چو در ۲ اوت ۲۰۰۶ توسط ادارۀ پلیس وان‌لی در منطقۀ کای‌فا، دالیان، بازداشت شد. او در بازداشتگاه منطقۀ کای‌فا حبس شد.
۹. آقای چو تینگ‌یو به یک سال کار در اردوگاه کار اجباری محکوم شد
پدر آقای چو، آقای چو تینگ‌یو، ۷۰ ساله، به دلیل رفتن به پکن برای دادخواهی فالون گونگ بازداشت شد و بیش از ۴۰ روز در بازداشگاه جین‌ژو زندانی بود. او را ۵۰۰۰ یوآن جریمه کردند و پرداخت حقوق بازنشستگی‌اش به مدت سه سال متوقف شد.
در ماه آوریل سال ۲۰۰۰، تمرین‌کنندگان این منطقه در مقیاس وسیعی بازداشت شدند. آقای چو تینگ‌یو را به بازداشتگاه جین‌ژو فرستادند. او را سه بار بازداشت کردند و در مجموع به مدت ۱۲ ماه در بازداشتگاه جین‌ژو زندانی بود.
او را به مدت یک سال به اردوگاه کار اجباری دالیان فرستادند و در آوریل سال ۲۰۰۴ آزاد شد. به‌مدت یک سال دیگر هم آواره و در بدر بود تا اینکه نهایتاً برای نگهداری از همسرش به خانه بازگشت.
همسر آقای چو تینگ‌یو نتوانست فشار جسمی و روانی ناشی از بازداشت مکرر و آزار و شکنجه‌ی شوهر و فرزندانش را تحمل کند. وی دچار سکتۀ مغزی شد و درحال حاضر یک بیمار روانی است.
شیائو بائولینگ، سرپرست گروه در زندان دالیان، مسئول شکنجۀ آقای چو بود.
مقاله‌های مرتبط (انگلیسی):
جنایات صورت گرفته توسط چن جی، معاون ادارۀ پلیس شهر دالیان و مأمورانی از ادارۀ پلیس منطقۀ جین‌ژو جديد (تصاویر)
آقای چو بین در زندان یائوجیا، به شدت تحت آزار و شکنجه قرار گرفت
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
