(Minghui.org) کورنیا باربارا فرانسیس، پژوهشگر حوزه چین سازمان عفو بین‌الملل، اظهار کرد: به‌نظر می‌رسد انحلال سیستم "بازآموزی از طریق کار اجباری" (RTL)، "تغییری صوری و صرفاً برای جلوگیری از اعتراض عمومی به این سیستم سوء‌رفتار بوده؛ سیستمی که در آن شکنجه مسئله‌ای معمول و رایج است."
"بازآموزی از طریق کار اجباری" اصطلاحی است که رژیم چین ابداع کرده تا واقعیتی را که در اردوگاه‌های کار اجباری‌اش در جریان است، پنهان کند. واقعیت این اردوگاه‌ها شکنجه، کار بیش‌ازحد، شرایط کاری پرخطر و غالباً شستشوی مغزی است.
سازمان عفو بین‌الملل در تاریخ ۱۷ دسامبر، گزارش جدیدی درباره سیستم کار اجباری چین منتشر کرد. این گزارش این‌طور نتیجه‌گیری می‌کند: "واضح است که سیاست‌های زیربنایی دررابطه با مجازات افراد برای فعالیت‌های سیاسی یا اعتقادات مذهبی‌شان تغییری نکرده است. این سوءرفتارها و شکنجه ادامه دارد و صرفاً به‌شیوه متفاوتی انجام می‌شود."
مقامات چینی در اوایل سال ۲۰۱۳، برای اولین بار تعطیلی و انحلال سیستم اردوگاه کار اجباری را اعلام کردند. این گزارش سازمان عفو بین‌الملل آنچه را که وب‌سایت مینگهویی از آن زمان تاکنون به‌طور مکرر گزارش کرده، تأیید می‌کند.
تداوم سوءرفتارها، به‌رغم بسته شدن اردوگاه‌های کار اجباری
بنابه گزارش سازمان عفو بین‌الملل، اردوگاه کار اجباری فانگ‌چیانگ در استان جیانگ‌سو (تصویر بالا) در فوریه ۲۰۱۳ بسته شد. با این حال، زمانی که تمرین‌کنندگان فالون گونگ از این اردوگاه "آزاد شدند" به اردوگاه کار دیگری انتقال یافتند. عنوان سردر ورودی این اردوگاه دو چیز است: "اصلاح از طریق کار اجباری" و "مرکز بازپروری معتادین به مواد مخدر". درحالی‌که این اردوگاه کار اجباری "تعطیل" اعلام شده، اما این بدان معنی نیست که مرکز بازپروری معتادین به مواد مخدر مستقر در همان مکان نیز بسته شده است.
از طریق تحقیقات سازمان عفو بین‌الملل چند موضوع مشخص شده و به‌تأیید رسیده است. بسیاری از اردوگاه‌های کار هنگامی که اعلام "تعطیلی" می‌کنند، به‌سادگی نام‌شان را تغییر می‌دهند. در بسیاری از موارد، آنها به مراکز بازپروری معتادین به مواد مخدر تغییرنام داده و همچنان به‌منزله ساختمان‌هایی برای بازداشت‌های مستبدانه و شکنجه به کار خود ادامه می‌دهند.
مقامات چین به‌طور فزاینده‌ای از به‌اصطلاح "زندان‌های سیاه" یعنی مراکز بازپروری معتادین به مواد مخدر و "مراکز آموزش حقوقی" (اصطلاحی برای "مراکز شستشوی مغزی") به‌عنوان جایگزین برای اردوگاه‌های "اصلاح از طریق کار اجباری" استفاده می‌کنند.
این گزارش سازمان عفو بین‌الملل تصریح می‌کند که مقامات اداره ۶۱۰ و مأموران پلیس معمولاً در روزی که تمرین‌کنندگان فالون گونگ از یک اردوگاه کار اجباری آزاد می‌شوند در همان اردوگاه حاضر می‌شوند تا آنها را مستقیماً به مراکز شستشوی مغزی انتقال دهند، به‌طوری‌که شکنجه و سایر توهین و تحقیرهای معمول همچنان ادامه می‌یابد.
یک نمونه، ژانگ ژی، تمرین‌کننده فالون گونگ و معلم سابق مدرسه راهنمایی حوزه کشاورزی هیلونگ‌جیانگ است. وی در ماه ژوئن سال ۲۰۱۳، از مرکز بازپروری معتادین به مواد مخدر در هاربین آزاد شد. کارکنان اداره ۶۱۰ هاربین در جلوی در ورودی این مرکز منتظر وی بودند و سعی کردند او را به یک مرکز شستشوی مغزی انتقال دهند. ژانگ فقط به این دلیل که خانواده‌اش آنجا بودند و مداخله کردند، توانست فرار کند. وی از ترس اینکه اداره ۶۱۰ سعی کند دوباره او را از خانه به مرکز شستشوی مغزی ببرد، مجبور شد پنهان شود.
همچنین نمونه‌هایی وجود دارند که تمرین‌کنندگان فالون گونگ به مراکز شستشوی مغزی در مکان‌هایی فرستاده شده‌اند که زمانی اردوگاه‌های کار اجباری در آنجا مستقر بودند.
این اطلاعات منتشر شده در گزارش سازمان عفو بین‌الملل با اظهارات مرکز اطلاعات و اخبار فالون دافا (FDIC) مطابقت دارد.
مرکز اطلاعات و اخبار فالون دافا در بیانیه‌ای که قبلاً منتشر کرده، اعلام کرد: "از آنجایی که مراکز شستشوی مغزی درمقایسه با سیستم بازآموزی ازطریق کار اجباری (RTL) از ساز و کار قانونی کمتری برخوردارند، این روند تمرین‌کنندگان فالون گونگ و سایر بازداشت‌شدگان را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهد. چون مراکز شستشوی مغزی موجودیت رسمی ندارند، به‌طور خودسرانه در ساختمان‌های مختلفی مانند ساختمان مدارس، آپارتمان‌ها یا حتی معابد قدیمی بودیستی راه‌اندازی شده‌اند."
نقش اصلی کار اجباری در این آزار و شکنجه
سیستم کار اجباری با جذب تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان در طی این سال‌ها، نقشی اصلی را در آزار و شکنجه فالون گونگ ایفا کرده است. با آغاز این آزار و شکنجه از ژوئیه سال ۱۹۹۹، در عرض یک سال، هزاران نفر از تمرین‌کنندگان به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند.
بنابر این گزارش، "مدارک و شواهد نشان می‌دهند که [تمرین‌کنندگان] فالون گونگ به‌طور متوسط از یک سوم و در برخی موارد تا ۱۰۰ درصد از کل جمعیت اردوگاه‌های RTL معینی را تشکیل می‌دادند."
ژانگ لیان‌یینگ و همسرش نیو جین‌پینگ در کاپیتول هیل. خانم ژانگ به سازمان عفو بین‌الملل گفت که وی شخصاً ۲۱ تمرین‌کننده را می‌شناسد که به‌دلیل شکنجه در اردوگاه‌های کار اجباری جان خود را از دست دادند. (عکس مربوط به آوریل ۲۰۱۱)
خانم ژانگ لیان‌یینگ به سازمان عفو بین‌الملل گفت که وی شخصاً ۲۱ تمرین‌کننده را می‌شناسد که به‌دلیل شکنجه در اردوگاه‌های کار اجباری درگذشته‌اند. او بین ۱۴ ژوئیه و سپتامبر ۲۰۰۸، درعرض دو ماه در اردوگاه کار اجباری بدنام ماسانجیا، ده بار در معرض شکنجه "کشش شدید" (بستن دست‌ها و پاها به غلتک‌های مخصوص و کشیدن شدید آنها در جهت‌های عکس) قرار گرفت. علاوه براین، شکنجه‌های دیگری مانند محرومیت از خواب، شوک الکتریکی و ضرب و شتم را متحمل شد.
سازمان عفو بین‌الملل گزارشی از خاطرات خانم ژانگ در اردوگاه کار اجباری زنان پکن را منتشرکرد:
"غیرقابل تحمل‌ترین خاطره‌ای که هنوز هم یادآوری آنها مرا به وحشت می‌اندازد این است که به‌طور مکرر بینی و دهانم را برای مدت‌های طولانی می‌پوشاندند، به‌طوری که نمی‌توانستم نفس بکشم تا اینکه کنترلم را در دفع ادارار و مدفوع از دست می‌دادم. در سراسر یک دوره چندماهه، بارها و بارها چنین شکنجه‌ای را تجربه کردم. آنها بینی و دهانم را با حوله مرطوب پر می‌کردند به‌طوری که نمی‌توانستم نفس بکشم... درد آنقدر شدید بود که حس می‌کردم درحال منفجر شدن هستم و تمام بدنم قدرتش را از دست می‌داد و پاهایم می‌لنگیدند تاحدی که دچار بی‌اختیاری در دفع ادرار و مدفوع می‌شدم."
روش‌های شکنجه در "زندان‌های سیاه": نیمکت ببر، ضرب و شتم خشونت‌آمیز، تخت مرگ (تخت کشش که "پنج اسب درحال تکه‌تکه کردن بدن" نیز نامیده می‌شود)، شوک الکتریکی، آویختن از دست‌بند، خوراندن اجباری، صندلی آهنی، تزریق داروهای نامعلوم.
این گزارش همچنین اشاره می‌کند که مقام شغلی کارکنان اردوگاه کار اجباری به‌طور مستقیم به "عملکرد" آنها در آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ مرتبط است. چنین کمپین آزار و شکنجه‌ای ده‌ها هزار نفر از مسئولین را به‌کار می‌گیرد تا ذهن افراد را کنترل و به‌دلیل باورهای‌شان آنها را شکنجه کند، به‌جای اینکه برای کنترل جرم و جنایت‌ها درخدمت باشند.
این گزارش سازمان عفو بین‌الملل هشدار می‌دهد: "اینکه مقامات چینی یک سیستم حبس مستبدانه را ملغی کنند، صرفاً به این منظور که استفاده از انواع دیگر آن را گسترش دهند، از خطری واقعی حکایت می‌کند."
اخبار مرتبط:
• ویدئو و مقاله سی‌ان‌ان: گزارش سازمان عفو بین‌الملل: انحلال اردوگاه‌های کار اجباری چین، تغییری صوری
• گزارش خبری سازمان عفو بین‌الملل: اردوگاه‌های "بازآموزی از طریق کار اجباری" چین: جایگزینی یک سیستم سرکوب با سیستمی دیگر؟
• گزارش تحقیقی کامل سازمان عفو بین‌الملل (PDF): "تغییر سوپ، عدم تغییر دارو؟ "انحلال سیستم بازآموزی از طریق کار اجباری چین
• مقاله اپک‌تایمز: "سازمان عفو بین‌الملل: نام جدید، سوء‌رفتارهای قدیمی علیرغم تعطیلی اردوگاه‌های کار اجباری چین.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
