(Minghui.org) صبح روز سه‌شنبه، یک تاجر ثروتمند چینی در رابطه با ارائه پیشنهادات برای خرید نیویورک تایمز، مصاحبه مطبوعاتی عجیبی را برگزار کرد. گزارشگران دعوت شده بودند تا درباره پیشنهاد وی درخصوص این روزنامه‌ی نمادین بشنوند، اما وی در ادامه کنفرانس خبری موضوع را عوض کرده و صحبت‌هایی با مضامین افتراآمیز درباره فالون گونگ را مطرح کرد.
بیش از ۲۰ رسانه آمریکایی این جریان را با جهت‌گیری‌های مختلف خودشان روایت کردند:
وال استریت ژورنال صرفاً بر جنبه تجاری این قضیه تمرکز کرد، بدون ذکر نامی از فالون گونگ یا رویداد خودسوزی در میدان تیان‌آن‌من که در ژانویه ۲۰۰۱ صورت گرفت.
فوربس در صبح روز نهم ژانویه، تنها جنبه ظاهری ماجرای این تاجر را گزارش داد. گرچه این مقاله بیشتر درباره مبلغ پیشنهادی چن برای نیویورک تایمز بود، در آخرین پاراگراف اظهار شده بود که دو خانمی که چن قرار بود به آنها پولی اهدا کند، تمرین‌کنندگان فالون گونگی بودند که در رویداد خودسوزی تیان‌آن‌من دخالت داشتند. این مقاله ادعا کرد که آن دو زن درحال‌حاضر فالون گونگ را "متهم می‌کنند."
بعداً در همان روز، در این مقاله تجدیدنظر شد و این جمله به آن اضافه شد: "ارپینگ جانگ، یکی از سخنگویان مرکز اطلاعات و اخبار فالون دافا در نیویورک، داستان آن دو زن را انکار کرد و به این نکته اشاره کرد که 'آموزه‌های فالون گونگ صراحتاً قتل و خودکشی را ممنوع کرده است.'"
آسوشیتد پرس گزارشی ارائه کرد و به‌شدت روی "قربانیان خودسوزی" تمرکز کرد، اما این گزارش اشاره کرد که آنها چگونه "در جلوی گزارشگرانی که توسط مقامات چین به محل این رویداد اعزام شده بودند، به نمایش گذاشته شدند" و اینکه "برای مقامات چین، رخداد میدان تیان‌آن‌من مهمترین قسمت از سلسله‌عملیاتی بود که اجرا کردند تا سرکوب و ظلم و ستم علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را توجیه کنند." این گزارش توسط تعداد زیادی از رسانه‌ها مانند واشنگتن پست، وب‌سایت philly.com و ساکرامنتو بی، منتشر شد.
ساکرامنتو بی، پس از انتشار گزارش آسوشیتدپرس، دو بیانیه از سوی مرکز اطلاعات فالون دافا را منتشر کرد: "نظرات مرکز اطلاعات و اخبار فالون دافا دربارۀ کنفرانس مطبوعاتی چن گوانگ‌بیائو (۷ ژانویه) و "مرکز اطلاعات و اخبار فالون دافا: آیا رژیم چین رسانه‌های نیویورک سیتی را فریب می‌دهد؟" (۹ ژانویه)
رسانه‌های دیگر، مقالات خود را منتشر کردند، درحالی‌که گزارش‌هایی دربارۀ قربانیان خودسوزی ارائه دادند و مقالات خود را با اظهارات تمرین‌کنندگان فالون گونگ مبنی بر اینکه رویداد خودسوزی تیان‌آن‌من صحنه‌سازی شده بود و دولت چین قربانیان را فریب داده و از آنها سوءاستفاده کرده بود متعادل‌تر کردند. نیویورک تایمز این جریان را گزارش نکرد.
انتخابی بین دو تفسیر
اساساً دو تفسیر از این ماجرا وجود دارد: یکی این است که خودسوزی نمایش برجسته‌ای بود که دولت چین آن را در ژانویه ۲۰۰۱، صحنه‌سازی کرد تا آزار و شکنجه فالون گونگ را توجیه کند و بیش از یک دهه بعد نیز دوباره، از آن برای همان هدف استفاده می‌شود. تفسیر بعدی اظهارات حکومت چین است که فالون گونگ افراد را تشویق به خودسوزی کرد تا جلب‌توجه کند و بهمثابه شکلی از اعتراض باشد. برداشتی که از گزارش خبری آسوشیتد پرس می‌شود، به تفسیر ح.ک.چ نزدیک‌تر است.
بدیهی است، فقط یک تفسیر از این جریان می‌تواند درست باشد. اما چه کسی از این دروغ بیشتر نفع می‌برد، تمرین‌کنندگان فالون گونگ یا ح.ک.چ؟
اگر تمرین‌کنندگان فالون گونگ دروغ می‌گفتند، این عمل به‌طور مستقیم باورها و اصول مسلم خودشان را نقض می‌کرد. چطور امکان دارد که در طول این ۱۴ سال، یعنی از زمانی که آزار و شکنجه آغاز شده است، به‌جز این نمایش بزرگ در میدان تیان‌آن‌من، هیچ خودسوزی یا هیچ شکل دیگری از اعتراض که ذاتاً بسیار خشونت‌آمیز است، به دست تمرین‌کنندگان فالون گونگ صورت نگرفته است؟
جذابیت و گیرایی و قدرت مرکزی فالون گونگ از نظام باور آن می‌آید که به‌طور خاصی تمام شکل‌های کشتن، از جمله خودکشی را منع می‌کند. تشویق، تصدیق و یا حتی به‌طور ضمنی روا دانستن چنین عملی، مخالف همۀ چیزی است که یک تمرین‌کننده فالون گونگ به آن باور دارد.
در واقع، اگر این کاری بود که فالون گونگ مردم را به انجام آن تحریک می‌کرد، آیا سایر تمرین‌کنندگان مانند ۱۲۰ راهب تبتی که از سال ۲۰۱۱ مرتکب خودسوزی شده‌اند، این عمل را تشویق و آن را دنبال نمی‌کردند؟
اما واقعیت کاملاً برعکس است. فالون گونگ بلافاصله این عمل را بهمثابه حقه‌ای از سوی حکومت محکوم کرد؛ حقه‌ای که حکومت به‌کار گرفت تا افکار عمومی را علیه فالون گونگ برانگیزاند.
اشتباه نکنید- "رویداد خودسوزی" یک اقدام تبلیغاتی برجسته و بسیار مؤثر بود. این فریب موفق شد میلیون‌ها تن از شهروندان چینی را به مخالفان فالون گونگ تبدیل کند. رسانه‌های دولتی چین برنامه‌های تبلیغاتی خودسوزی را بارها و بارها در طول این سال‌ها پخش می‌کنند. همان‌طور که حاکمان مستبد و ظالم قرن‌ها است متوجه شده‌اند، زمانی که شما یک دروغ را بارها و بارها و اغلب به‌حد کافی تکرار کنید، مردم دیر یا زود آن را باور می‌کنند.
نقل‌‌قول‌هایی از ناظران مستقل دربارۀ "خودسوزی":
در ذیل برخی از نقل‌قول‌های محققان و سازمان‌های حقوق بشر درخصوص تحقیقات‌شان درباره این "خودسوزی" آمده است:
" نمایندگان فالون گونگ از خارج از چین، فوراً به صحت گزارش‌هایی که از سرزمین اصلی می‌آمد، اعتراض کردند . بارها و بارها، به‌طور شایسته‌ای اصرار داشتند که در نوشته‌های لی هنگجی یا در تمرین فالون گونگ هیچ اجازه و تأییدی برای خشونت وجود ندارد - خواه آن خشونت، شخص دیگری را نشانه رود و یا خود شخص را هدف قرار دهد ."- دیوید آونبای؛استاد در حوزه مطالعات مذهبی از کانادا که چند کتاب و مقاله درباره فالون گونگ تألیف کرده است.
" گزارش دولت درباره این خودسوزی مملو از ناسازگاری و تناقض است . تناقضاتی از این قبیل که آموزه‌های فالون گونگ خشونت و خودکشی را منع می‌کند، در ویدئوی تهیه شده از این رویداد، وضعیت نشستن خودسوزی‌کنندگان در مدیتیشن نادرست است و طی یک بررسی توسط فیلیپ پان از واشنگتن پست، هیچ مدرکی دال بر این پیدا نشد که زنی که در میدان تیان‌آن‌من از خودسوزی جان باخت، هرگز فالون گونگ را تمرین کرده باشد ."- سارا کوک، تحلیلگر ارشد تحقیق و پژوهش، خانه آزادی
" رژیم به یک رویداد فرضی خودسوزی در میدان تیان‌آن‌من اشاره می‌کند که در تاریخ ۲۳ ژانویه ۲۰۰۱ صورت گرفته است ... با این حال، ما ویدئویی از آن رویداد به‌دست آورده‌ایم که در نظر ما ثابت می‌کند این رویداد به دست دولت صحنه‌سازی شده است ." توسعه آموزش بین‌المللی- بیانیه‌ای در کمیسیون فرعی سازمان ملل متحد درباره پنجاه‌و‌سومین نشست این سازمان درخصوص ارتقاء و حمایت از حقوق بشر.
" جالب اینکه، یکی ازتهیه‌کنندگان سی‌ان‌ان که فقط ۱۵ متر با صحنه این رویداد فاصله داشته، می‌گوید که حتی یک کودک را هم در محل ندیده است . [ برخلاف نسخه‌ای از ویدئوی این رویداد که به‌طور گسترده‌ای توسط تلویزیون دولتی چین پخش شد .]"- دنی شکتر، تحلیلگر رسانه، نیویورک.
هریک از ما موضعی را برمی‌گزینیم
هر رسانه غربی، خبرنگار و ویراستار، برخلاف همتایان خود در چین که تحت کنترل و نظارت دولت کار می‌کنند، درخصوص اینکه کدام تفسیر را باور کند و آن را به خوانندگانش ارائه دهد، مختار است. آیا شما انتخاب می‌کنید دروغ‌ها را تکرار کنید یا با روشن کردن حقیقت، به افرادی که آزار و شکنجه شده‌اند، کمک کنید؟
بنابراین بسیاری از مردم به‌طور جبران‌ناپذیری از این آزار و شکنجه آسیب دیده‌اند و صدها هزار زندگی دیگر نیز، هنوز در معرض خطر هستند. این آزار و شکنجه که جان هزاران نفر را گرفته، ده‌ها هزار نفر را دچار معلولیت و نقص‌عضو کرده، صدها هزار نفر را از آزادی فیزیکی محروم کرده و تلاش کرده تا آزادی عقیده را از یک‌صد میلیون نفر سلب کند، مبتنی بر فریب همه افرادی است که در داخل و خارج از چین در اطراف آن هستند.
بهترین راه مبارزه با این آزار و شکنجه این است که دقیقاً ذات و سرچشمه حیله و نیرنگ را افشا کنیم و برای انجام آن، چه کسی می‌تواند بهتر از رسانه‌ها عمل کند؟ همگی شما را ترغیب می‌کنیم به این رویداد غم‌انگیز کاملاً فکر کنید، سؤالات‌تان را مطرح کنید، داوری کنید که چه کسی حقیقت را می‌گوید و برطبق آن سهم و وظیفه خودتان را در این ماجرا به انجام برسانید.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
