تلاشی عبث برای احیای طرحی مربوط به ده‌سال پیش

 (Minghui.org) برای رژیم‌های دیکتاتوری غیرعادی نیست که از روش‌های فریب‌کارانه برای بدنام کردن کردن افرادی که تحت ستم قرار می‌دهند استفاده کنند، مانند آتش‌سوزی بزرگ روم تحت دستور نرو که آن را برای بدنام کردن و نابودی مسیحیانی به‌کار گرفت که تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند. اخیراً در برگشت به این روش باستانی برای اهریمنی جلوه دادن گروهی که هدف آزار و شکنجه قرار می‌گیرد، یک تاجر ثروتمند چینی سه‌شنبه، کنفرانسی مطبوعاتی را در نیویورک برگزار کرد و اقدام تبلیغاتی دقیقی را به‌نمایش گذاشت.

او درحضور رسانه‌های غربی دعوت شده به این کنفرانس و جهانیان، تلاش کرد تا یک اقدام برجسته تبلیغاتی را احیا کند. اقدامی که حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) ده سال پیش طرح‌ریزی کرده بود تا افکار عمومی را علیه فالون گونگ برانگیزاند. این "رویداد خودسوزی" که به‌طور وسیعی در چین معروف است در ژانویه ۲۰۰۱ در میدان تیان‌آن‌من صحنه‌سازی شد.

مدارکی از منابع مستقل مختلف در سال‌ها پیش تأیید کرد که ح.ک.چ این رویداد را صحنه‌سازی کرد تا فالون گونگ را بدنام کند. فیلم مستند و بیست دقیقه‌ای آتش ساختگیکه برنده جایزه نیز شد این موضوع را به‌خوبی توضیح می‌دهد.

روز سه‌شنبه هفتم ژانویه در نیویورک، دو تن از به اصطلاح قربانیان این خودسوزی به روی صحنه آورده شدند تا خط مشی حزب را تقلید کنند- تبلیغات شریرانه‌ای که ادعا می‌کند فالون گونگ مستحق سرزنش و انتقاد است. این تاجر ثروتمند چینی ادعا کرد که به این دو به اصطلاح قربانی، برای جراحی پلاستیک پولی اهدا می‌کند تا آثار سوختگی ناشی از آن رویداد را رفع کنند. 

این تلاش اخیر برای بدنام کردن فالون گونگ زمانی صورت می‌گیرد که آزار و شکنجه فالون گونگ درحال ازدست دادن کنترل و تفوق خود در چین است. چنین تلاشی در سال ۲۰۰۱ نیز صورت گرفت، زمانی که حقه خودسوزی برای اولین بار صحنه‌سازی شد.

آنهایی که مسئول این آزار و شکنجه هستند، شدیداً تلاش می‌کنند تا آن ادامه یابد، زیرا می‌دانند زمانی که آن به‌پایان برسد، آنها به‌طور حتم برای جنایات‌شان به‌ میز محاکمه کشانده می‌شوند. بنابراین به‌نظر می‌رسد که این "کنفرانس مطبوعاتی" در نیویورک، چیزی بیشتر از یک کار برجسته تبلیغاتی نیست؛ اقدامی که صورت گرفت تا دراین زمینه نقشی را درمقابل رسانه‌های غربی ایفا کند، درحالی که تلاش می‌کرد تا از آزار و شکنجه فالون گونگ حمایت کند، مشابه همان دروغ‌های قدیمی که ۱۳ سال پیش، از این آزار و شکنجه حمایت کردند.

سوءاستفاده از قربانیان

هر کسی که در یک آتش‌سوزی مجروح می شود، سزاوار همدردی است. اما از قربانیان چنین نمایش غم‌انگیزی یک‌بار دیگر استفاده می‌شود تا به این تبلیغات انزجارآمیز سوخت اضافه کرده و آن را تقویت کنند؛ تبلیغات انزجارآمیز در سلسله‌عملیاتی برای آزار و شکنجه افراد بی‌گناه. چنین چیزی این قربانیان را حتی بیشتر جریحه‌دار خواهد کرد. 

اشتباه نکنید- این "رویداد خودسوزی" درواقع یک اقدام برجسته تبلیغاتی و بسیار مؤثر بود. این حقه موفق شد میلیون‌ها تن از شهروندان چینی را علیه فالون گونگ برانگیزاند. رسانه های دولتی چین در طی سال‌ها، این تبلیغات خودسوزی را بارها و بارها پخش و تکرار کردند. همان‌طور که حاکمان مستبد و ظالم قرن‌ها است که متوجه شده‌اند، هنگامی که شما دروغی را بارها و بارها و اغلب به‌حد کافی تکرار می‌کنید، مردم دیر یا زود آن را باورمی‌کنند.

در سراسر دوران آزار و شکنجه وحشیانه فالون گونگ، میلیون‌ها تمرین‌کننده به‌ناحق بازداشت، حبس و زندانی شدند. مرگ دست‌کم ۳۷۳۱ تمرین کننده در نتیجه این آزار و شکنجه تأیید شده است‌؛ صدها هزار نفر به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شده و متحمل سوءرفتارهای شدید جسمی و ذهنی شدند تا مجبور شوند باورشان را به اصول حقیقت- نیک‌خواهی- بردباری فالون گونگ رها کنند.

بعد از همه اینها شاید این بار کسی سؤال کند که چرا رژیم کمونیست چین تلاش می کند تا این پرونده قدیمی را در چنین مکان معروفی- نیویورک سیتی- دوباره مطرح کند. اما ناظران چینی پاسخ را ازقبل می‌دانند: برای تولید "اخبار" ضدفالون گونگ در خارج چین تا پس از آن، رسانه‌های دولتی رژیم چین آن را بارها و بارها تکرار کنند و یک بار دیگر مردم چین را گمراه کنند.

فالون گونگ مخالف قتل و خودکشی است

آموزه‌های فالون گونگ قتل  و خودکشی را صراحتاً منع می کند. از زمان معرفی آن به عموم در سال ۱۹۹۲، یعنی بیش از بیست‌ویک سال پیش، هیچ تمرین‌کننده‌ای مرتکب خودسوزی نشده است. این مسئله صدمیلیون تمرین‌کننده داخل و خارج چین را شامل می‌شود. اما ح.ک.چ درحالی که می‌داند چنین اعمالی مخالف اصول فالون گونگ هستند، تصمیم می‌گیرد تا این گروه مراقبه‌ای آرام را با چنین رفتار غم‌انگیز و تکان‌دهنده‌ای متهم کند.

در طی این کنفرانس مطبوعاتی در نیویورک، این دو قربانی خودسوزی، با هدایت آن تاجر ثروتمند چینی، به‌نوبت دروغ‌هایی را در راستای بدنام کردن فالون گونگ تکرار کردند. گزارشگری از یکی از آنها پرسید، خانم چن گو، چرا درحالی‌که آموزه‌های فالون گونگ قتل و خودکشی را به‌وضوح منع می‌کند، شما دست به خودسوزی زدید. چن گفت من به حرف‌های لیو یونفانگ گوش می کردم؛ زنی که ادعا می‌شود از پشت این رویداد را هدایت می‌کرد.

لیو یونفانگ، یکی از هفت نفری است که ادعا می شود دست به خودسوزی زده‌اند. اما او در رویداد خودسوزی در ژانویه ۲۰۰۱ که در میدان تیان‌آن‌من روی داد، هیچ صدمه‌ای به خود نزد و به سؤالات گزارشگران درباره انگیزه‌اش نیز پاسخ نداد.

لیو بائورونگ، یکی از افراد دیگری که ادعا می شود دست به خودکشی زد، اما زنده ماند، در یک برنامه تبلیغاتی، توضیحات مضحک و نامعقولی را در تصدیق این رویداد مطرح کرد. توضیحات غیرقابل درک او درباره‌ "دود سیاه" و "دود سفید" هیچ اساسی در آموزه‌های فالون گونگ ندارد.

افشای تبلیغات

در کمتر از دو دقیقه پس از اینکه شعله‌های آتش ظاهر شدند، مأموران پلیس مجهز به دستگاه‌های آتش‌نشانی محل خودسوزی را احاطه کردند. آنها از کجا آمدند؟ مأموران گشتی که به‌طور معمول در میدان تیان‌آن‌من هستند، هرگز با دستگاه‌های آتش‌نشانی دیده نشده‌اند.

صحنه‌های ویدئویی گرفته شده توسط دوربین‌های نظارتی نشان می‌داد که مأمور پلیسی از فاصله نزدیک، از کل رویداد فیلم می‌گرفت. به‌گفته گزارشگرانی که سال‌ها گزارش رویدادهای این میدان را پوشش داده‌اند، پلیس در این میدان معمولاً دوربین‌ فیلمبرداری با خود حمل نمی‌کند. این فیلم‌های بسیار نزدیک ازاین رویداد، بعداً در انبوه تبلیغات منفی علیه فالون گونگ استفاده شدند.

مقامات چین ادعا کردند که این صحنه نزدیک (کلوزآپ) را سی‌ان‌ان گرفت، اما سی‌ان‌ان می‌گوید که آنها هیچ فیلمی از این رویداد تهیه نکردند، زیرا درست بلافاصله پس از این اینکه این رویداد اتفاق افتاد، پلیس در میدان تیان‌آن‌من، دوربین‌های‌شان را ضبط کرد.

صحنه ویدئویی دیگری نیز وجود دارد که مربوط به وانگ جیندونگ است؛ یکی دیگر از افرادی که ادعا می‌شود دست به خودسوزی زده است. این فیلم را سی‌سی‌تی‌وی تهیه کرده است. مأمور پلیسی کنار او ایستاده و یک پتوی اطفای حریق در دست دارد، اما از آن استفاده نمی‌کند، گویا منتظر است که وانگ طبق متن، نقش خود را اجرا کرده و به‌پایان برساند. پس از اینکه وانگ چیزهایی را فریاد می‌زند که تلویحاً به فالون گونگ اشاره می‌کند، گویا مأمور پلیس با اشاره‌ای، فوراً سر وانگ را با پتو می‌پوشاند. درحالی‌که لباس‌های وانگ تکه‌تکه شده، یک بطری نوشیدنی پلاستیکی  سبز رنگ، که ادعا می شود با بنزین پر شده بود، بین پاهای او سالم و دست‌نخورده باقی می‌ماند. 

همه این شواهد و مدارک این تردید و سوءظن درخصوص "رویداد خودسوزی" را تأیید می‌کنند که آن توطئه‌ای برای بدنام کردن فالون گونگ و فریب مردم بود. اطلاعات بیشتر در آتش ساختگی فیلم مستند بیست‌دقیقه‌ای در افشای این "رویداد" که برنده جایزه نیز شد.

فیلیپ پن؛ خبرنگار واشنگتن پست، پس از یک تحقیق جامع، مقاله‌ای را با این عنوان در صفحه اول این روزنامه منتشر کرد: "آتش بشری معمای چینی را شعله‌ور می کند." بر طبق این گزارش، همسایگان لیو چونلینگ؛ یکی دیگر از کسانی که ادعا می شود دست به خودسوزی زد و در این رویداد جان خود را از دست داد، هرگز ندیدند یا نمی‌دانستند که وی فالون گونگ را تمرین می‌کند. درعوض شاهدان گزارش دادند که او "گاهی اوقات فرزندش را کتک می‌زد، مادر سالخورده‌اش را از خانه بیرون کرد، در یک کاباره کار می‌کرد و از بودن با مردها کسب درآمد می‌کرد."   

متأسفانه این زن با مشکلات خود و همراه دختر دوازده‌ساله‌اش قربانیان این دستگاه تبلیغاتی بی‌رحمانه‌ای شدند که توسط حکومت اداره شد. پس از مرگ آنها، از خودشان و تصاویرشان به مثابه بخشی از این نیرنگ برای گمراه کردن مردم استفاده شد؛ از جمله گمراه کرن بچه‌های دبستانی تا باعث ایجاد ترس و انزجار درباره فالون گونگ شود.

تمرین کنندگان در چین که دلاورانه با مردم تماس برقرار می‌کردند تا واقعیت‌های این رویداد را برایشان روشن کنند، شدیداً تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند. تمرین کنندگان فالون گونگ، آقای لیو چنگ‌جون و آقای لینگ ژن‌شینگ هر دو نمونه‌هایی از این افراد هستند. آنها با نفوذ به سیگنال‌های تلویزیون عمومی واقعیت‌های این رویداد را در تلویزیون پخش کردند، اما هر دو درنتیجه سوءرفتار شدید فیزیکی ازجمله شکنجه جان باختند.

طرح تبلیغاتی در مخالفت با ایده‌های بشردوستانه

هر کسی می‌تواند این سؤال را از خود بپرسد که چرا این تاجر ثروتمند چینی به‌جای اینکه به قربانیان آزار و شکنجه یا افرادی کمک کند که با صحبت علنی علیه بی‌عدالتی جان خود یا خانواده‌هایشان را به‌خطر انداخته‌اند، با اهدای پول به این دو قربانی کمک می‌کند. به این دو نفری که تبلیغات ضدفالون گونگی حزب را تکرار می‌کنند.

انگیزه‌های واقعی چه هستند و چه کسی از پشت، این رویداد را کنترل می کند؟