شکنجه با آتش

(Minghui.org) مأموران پلیس به موهای خانم وانگ یانچین چنگ انداختند، سرش را به عقب کشیدند و مایع آتش‌زا را در دهانش ریختند. سپس مایع را آتش زدند. وقتی او را از بخش شکنجه آزاد کردند، بدیهی است که نمی‌توانست بخورد یا صحبت کند.

سوزاندن یکی از وحشیانه‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین روش‌های شکنجه و تحمیل درد و رنج بر تمرین‌کنندگان فالون گونگ است. حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) روش‌های وحشیانه بسیاری برای سوزاندن بدن قربانیان ابداع کرده است: سیگار روشن، مایع درحال جوش و وسایل فلزی داغ. سوزاندن یک تمرین‌کننده با آتش سبب درد و رنجی بسیار زیاد و طولانی‌مدت می‌شود.

اگر شخص چند ثانیه‌ای در معرض گرمای ۶۰ درجه سلسیوس قرار گیرد، دچار سوختگی درجه دو و سه خواهد شد. دمای شعله فندک می‌تواند به بیشتر از ۵۳۸ درجه سلسیوس برسد. براثر چنین گرمایی، قربانی دچار سوختگی درجه چهار خواهد شد که به عضلات و استخوان‌هایش نیز نفوذ می‌کند.

در پرونده‌های شکنجه مستند در وب‌سایت مینگهویی، عاملان جنایات، از آتش برای سوزاندن نقاط مختلف بدن تمرین‌کنندگان استفاده ‌کرده‌اند: صورت، مو، دستگاه تناسلی، نوک پستان، دست‌ها و پاها.

شش پرونده مستند زیر، اثرات مهلک شکنجه با آتش را نشان می‌دهند.

۱. مرگ

مأموران پلیس ماچنگ، واقع در استان هبی، صبح یکی از روزهای ماه آوریل ۲۰۰۱، خانم وانگ هواجون را که در بازار درحال صحبت با مردم درباره فالون گونگ بود، بازداشت کردند. آنها او را تا شب مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار دادند. خانم وانگ را که در آستانه مرگ بود، نزدیک نیمه‌شب به در ورودی ساختمان اداره کل شهر بردند.

به گفته دربانی که شاهد این موقعیت بود، پلیس بنزین را روی وی ریخت و آن را شعله‌ور کرد. او در اثر سوختن جان سپرد. خانم وانگ ۳۶ ساله بود. پلیس در توضیح آنچه اتفاق افتاد، اصرار داشت که بگوید او خودش را به قصد خودسوزی آتش زد.

این عمل وحشتناک سه ماه پس از پخش سراسری حقه خودسوزی تیان‌آن‌من  توسط رسانه‌های دولتی اتفاق افتاد. برخی از مأموران پلیس شروع کردند تا با استفاده از این حقه بر جنایاتشان سرپوش بگذارند.

خانم وانگ هواجون

۲. سوءرفتارهای جنسی

سوزاندن نوک پستان‌ها

نگهبانی در بازداشتگاه شماره ۷ هاربین سعی کرد به خانم سو یوچین تجاوز کند و او به‌شدت مقاومت کرد. نگهبان از این کار خوشش نیامد، درنتیجه از فندک برای سوزاندن نوک پستان‌های وی استفاده کرد. خانم سو را به یک صندلی فلزی بست و با باتوم الکتریکی به وی شوک اعمال کرد.

پس از اینکه پلیس آقای شو هواچوان، تمرین‌کننده‌ای از پکن، را بازداشت کرد، او را به اداره پلیس های‌دیان برد. چند تن از مأموران پلیس او را روی زمین نگه داشتند و سمت چپ قفسه سینه‌اش را با فندک سوزاندند. شکنجه جای زخمی به اندازه کف دست بجای گذاشت و نوک پستانش کاملاً سوخت و ازبین رفت.

سوزاندن آلت تناسلی مردان

در بازداشتگاه ووتونگ‌چیائو در لشان، نگهبانان آلت تناسلی تمرین‌کننده‌ای را با کاغذ پیچیدند و کاغذ را آتش زدند. "دو"، رئیس اداره ۶۱۰ لشان، به او گفت: «این یک روش خاص رفتار با تمرین‌کنندگان فالون گونگ است!»

۳. آتش زدن موها

پلیس آقای ژائو یونگ‌هوا را در ۳ ژانویه ۲۰۰۱ بازداشت کرد و در اداره پلیس به او دست‌بند زد. سپس او را به زور در گوشه‌ای نگه داشت و روی قفسه سینه‌اش لگد کوبید، طوری‌که او به‌سختی می‌توانست نفس بکشد. پس از آن، با فندک موهای قفسه سینه‌، ریش، ابروها و موهای ناحیه شرمگاهی وی‌ را سوزاندند که باعث درد و رنج بسیار زیادی شد.

نگهبانان گاهی اوقات از چنین موقعیتی برای شوخی و دست‌انداختن قربانیان استفاده می‌کنند. آقای لی شووو که ۷۵ سال داشت را به درختی در حیاط اداره پلیس بستند. ژانگ شین‌گانگ، رئیس اداره ۶۱۰ پینگ‌شان، به پنج مأمور پلیس که حضور داشتند، گفت: «بیایید امروز او را بسوزانیم!»

هرکدام با فندکی در دست، این مرد بدون دفاع را احاطه کردند و شکنجه را شروع کردند. یکی دست‌هایش را سوزاند، درحالی‌که دیگری به ابروها و ریش وی حمله کرد. نفر سوم موهایش را سوزاند و دو نفر دیگر قسمت‌های دیگر بدنش را با سیگارهای روشن سوزاندند.

همانطور‌که او از درد می‌لرزید، مأموران به او می‌خندیدند و می‌گفتند: «آیا این سرگرم‌کننده نیست؟ تو واقعاً باید برای سلمانی رایگان از ما قدردانی کنی!»

۴. سوختن تا استخوان

خانم سانگ چون‌لیان، تمرین‌کننده‌ای از شوگوانگ، شاندونگ، در ۲۴ سپتامبر ۲۰۰۷ بازداشت شد. در اداره پلیس شوگوانگ، خانم سانگ را مجبور کردند که روی زمین بنشیند. مأموران دست‌هایش را پشت سرش به هم پیچیدند، صورتش را با فشار روی زمین نگه داشتند و پاهایش را لگدکوب کردند.

مأموری بازوها و دست‌ها‌یش را با فندک سوزاند. وقتی مایع فندک تمام شد، او فندک دیگری برداشت و به سوزاندن بدن وی ادامه داد. او آرنج‌هایش به‌طور خاصی سوزاند. وقتی شکنجه تمام شد، مقدار بسیار زیادی از گوشت بدنش سوخته بود، طوری‌که استخوان‌هایش دیده می‌شد.

جای سوختگی روی دست‌های خانم سانگ

۵. سوزاندن دست‌ها و پاها

در اردوگاه‌های کار اجباری مختلف و ادارات پلیس، تمرین‌کنندگان مکرراً گزارش داده‌اند که مقامات، دست و پایشان را می‌سوزانند. انگشتان برخی از تمرین‌کنندگان سیاه شده و گوشت بدنشان پس از سوختن، کنده می‌شود.

بعضی از نگهبانان، تمرین‌کنندگان را به صندلی می‌بندند، کاغذ را لای انگشتان دست یا پایشان قرار می‌دهند و سپس کاغذ را آتش می‌زنند. درحالی‌که کاغذ می‌سوزد، پوست‌ قربانیان سیاه و زغالی می‌شود.

آقای وانگ هونگ‌بین در اردوگاه کار اجباری شیجیا‌ژوانگ، از رها کردن باورش به فالون گونگ خودداری کرد، درنتیجه نگهبانان ناخن‌های دستش را سوزاندند.

۶. از شکل انداختن صورت

نگهبانان گاهی برای شکنجه صورت تمرین‌کننده‌ای، مخصوصاً چانه، بینی و گوش‌هایش را با آتش می‌سوزانند.

تمرین‌کننده‌ای در ژوئیه ۲۰۰۱، به‌منظور دادخواهی برای فالون گونگ به پکن رفت. او در میدان تیان‌آن‌من بازداشت و به اداره پلیس شنگ‌لی برده شد. وی هنگام بازجویی از افشای نام و آدرسش امتناع کرد.

پلیس لب‌هایش را سوزاند و درنتیجه تاول بزرگی ایجاد شد. آنها انگشتانش را سوزاندند و دو انگشت وی، در اثر شکنجه ازشکل افتاد. او انواع  بسیار زیادی از شکنجه‌ها را متحمل شد.

آقای فو لیان‌جون، کشاورزی ۶۰ ساله، در سال ۲۰۰۲، به‌خاطر تمرین فالون گونگ به چهار سال حبس در زندان هولان محکوم شد. ازآنجایی‌که وی از باورش دست نکشید، نگهبانان بینی‌اش را با فندک سوزاندند، طوری‌که جای سوختگی بزرگی برجای ماند. این شکنجه فقط یکی از انواع شکنجه‌ها بود که وی متحمل شد، ازجمله اینکه مجبور بود به‌مدت هفت روز متوالی بایستد و از خواب نیز محروم بود.