جزئیات پرونده حاکی از علت مرگ: برداشت اعضای بدن

(Minghui.org) در سطحی بین‌المللی، محکوم کردن چین به‌خاطر برداشت اجباری اعضای بدن روندی روبه‌رشد دارد، بااین‌حال وسعت این جنایت هولناک که با مجوز دولت چین صورت می‌گیرد، هنوز به‌طور کامل افشا نشده است. جزئیات بیشتر و بیشتر درخصوص تمرین‌کنندگان فالون‌گونگی که درچین تحت آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند، به این اشاره می‌کنند که احتمالاً علت تعدادی از پرونده‌های مرگ، جداسازی اعضای بدن است.

در این میان، پرونده مرگ آقای پنگ مین می‌تواند اولین نمونه از چنین پرونده‌هایی باشد.

جزئیات مخوف حول مرگ آقای پنگ مین

یک روز پس از تزریق داروهای نامعلوم به آقای پنگ، وی حدود ساعت یک بامداد ۶ آوریل ۲۰۰۱ در بیمارستانی درگذشت. پیش از این اتفاق و پس از اینکه او درنتیجه شکنجه فلج شده بود، بیمارستان یک عمل جراحی غیر‌مجاز را روی او انجام داده بود. درنتیجه این جراحی، یک حفره بزرگ در قسمت پشت و پایین بدن او ایجاد شد که هرگز تحت درمان قرار نگرفت.

بیمارستان از انجام کالبدشکافی امتناع کرد و بدون اجازه خانواده وی، با پلیس همکاری کرد تا فوراً جسد وی را بسوزانند. مادر آقای پنگ مظنون بود به اینکه «درمان پزشکی» در بیمارستان علت مرگ پسرش بوده است.

در سال ۲۰۰۱، جداسازی اعضای بدن ورای مخوف‌ترین چیزهایی بود که یک شخص می‌توانست در ذهنش تصور کند. اما با اطلاعاتی که تاکنون افشا شده است، برداشت اعضای بدن پذیرفتنی‌ترین علت برای مرگ آقای پنگ است.

آقای پنگ مین

عملی مضموم و غیرقانونی

بعد از اینکه مادر آقای پنگ او را از بازداشتگاه چینگ‌لینگ که در آنجا براثر شکنجه فلج شده بود، به خانه آورد و درست زمانی که وی به‌تدریج توانایی خوردن، نوشیدن و صحبت کردن خود را بازمی‌یافت، اداره پلیس شهر ووهان، ۳۰ مأمور پلیس را به آنجا اعزام کرد تا آقای پنگ را بازداشت کنند و او را به بیمارستان شماره ۷ ووهان ببرند. وی پس از رسیدن به بیمارستان، مستقیماً به اتاق عمل فرستاده شد.

پس از انجام یک جراحی غیرمجاز، آقای پنگ در اتاقی کوچک، در انتهای راهروی بخش ارتوپدی بیمارستان قرنطینه شد. مأموران اداره پلیس و کارکنان اداره ۶۱۰، مادر و برادر آقای پنگ را بازداشت کردند، درحالی‌که ادعا می‌کردند برای مراقبت از آقای پنگ به آنها نیاز دارند. درواقع آنان را بازداشت کردند تا مانع از این شوند که آنها بی‌عدالتی‌های صورت گرفته درخصوص آقای پنگ را پخش و منتشر کنند.

مأموران پلیس ۲۴ ساعته خانواده آقای پنگ را تحت‌نظر داشتند تا مانع از هرگونه تماس با بیرون شوند. اما سه نفر از دوستان موفق شدند در ماه مارس آقای پنگ را ملاقات کنند و آنها حفره بزرگی را در پشت و پایین بدن او دیدند. مادر آقای پنگ به آنها گفت که این حفره پس از آن جراحی غیرمجاز و مرموز ایجاد شده است و بیمارستان هرگز اقدام به درمان این زخم نکرده است.

چرا یک حفره بزرگ در قسمت پشت و پایین بدن آقای پنگ وجود داشت؟ مخصوصاً با توجه به اینکه او در شرایطی قرار نداشت که الزامی برای عمل جراحی وجود داشته باشد. به‌نظر می‌رسد که بیمارستان یکی از کلیه‌های او را برای عمل پیوند عضو برداشته بود.

آقای پنگ پس از عمل جراحی از گردن به پایین بی‌حس شده بود، با این حال پزشکان کمترین نگرانی درباره او نداشتند. آنها حتی صراحتاً به خانواده‌اش گفتند که او در بیمارستان خواهد ماند تا زمانی که بمیرد. این رفتار کارکنان بیمارستان مشکوک بود.

صبح روز ۵ آوریل ۲۰۰۱، داروهایی نامعلوم به آقای پنگ تزریق شد و وی فردای آن روز در ساعت یک بامداد درگذشت. جسد او فوراً قرنطینه و منتقل شد. به طوری که خانواده‌اش هرگز اجازه پیدا نکردند جسد وی را ببینند. مسئولین جسد او را در صبح ۷ آوریل سوزاندند. طولی نکشید که مادر پنگ نیز به علت نامعلومی درگذشت.

آقای پنگ بازداشت شد و تحت شکنجه قرار گرفت

آقای پنگ در مرکز بازداشت چینگ‌لینگ بارها مورد ضرب‌و‌شتم قرار گرفت، چراکه از باورش به اصول فالون گونگ؛ حقیقت، نیکخواهی و بردباری، و انجام پنچ مجموعه تمرین دست نمی‌کشید.

زندانبان؛ شیونگ جیهوا، همراه دیگر نگهبانان و زندانیان با دستور مستقیم مسئولین مرکز بازداشت، به‌طور وحشیانه‌ای آقای پنگ را تحت شکنجه قرار دادند. آنها او را روی زمین می‌کشیدند و سرش را به دیوار می‌کوبیدند. به همین دلیل او هشیاری‌اش را از دست داد. آنها او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند، ضربات سختی به سرش وارد می‌کردند و از پشت و جلو به او لگد می‌زدند. "شو" اغلب به زندانیان دستور می‌داد که بدون اینکه نگران جراحات آقای پنگ باشند، او را مورد ضرب و شتم قرار دهند. ژو هاندونگ؛ یکی از نگهبانان، به زندانیان دستور می‌داد که او را روی تختی نگه دارند و با کفش به پشتش ضربه بزنند.

در اوت سال ۲۰۰۰، دو ناحیه چرکین به بزرگی ۱۳ تا ۱۵ سانتی‌متر روی پشت و پای چپ آقای پنگ ایجاد شده بود. نه تنها هیچ درمانی را برای او درنظر نگرفتند، بلکه نگهبانان به زندانیان دستور می‌دادند تا از این فرصت استفاده کنند و «به او درسی بدهند». حدود ده زندانی او را به‌زور روی تخت خواباندند و به‌نوبت روی نواحی چرکین فشار می‌آوردند و زخم را بدتر می‌کردند که این کار موجب ایجاد درد بسیار شدیدی می‌شد. درنتیجه آقای پنگ به‌مدت یک ماه قادر به خوابیدن نبود.

یک روز در ژانویه ۲۰۰۱، آقای پنگ در تمام طول روز به‌وسیله‌ نگهبانان و حدود ده زندانی مورد ضرب و شتم و توهین و الفاظ رکیک قرار گرفت. آنها دست و پا، و مهره پنجم ستون فقرات او را شکستند و گردنش را خرد کردند. درنتیجه او از هوش رفت. او به بیمارستان شماره ۳ ووهان منتقل شد. هرچند که زنده ماند، اما فلج شد.

عواقب اعمال شنیع شکنجه‌گران

بیمارستان شماره ۷ در راستای انتشار اخبار دروغ و فریب دادن مردم درخصوص این پرونده، با رسانه‌های دولتی همدستی کرد. این بیمارستان به رسانه‌ها گفت که آقای پنگ خود را از بالای ساختمان به پایین انداخته و پلیس او را نجات داده است. حتی پرسنل بخش ارتوپدی این دروغ‌ها را باور کردند و درنتیجه از پذیرش درخواست خانواده آقای پنگ مبنی بر انجام کالبدشکافی امتناع کردند. به این شکل با پلیس همکاری کرده و به تسریع سوزاندن جسد کمک کردند. پرسنل بیمارستان در آزار و شکنجه یک تمرین‌کننده  فالون گونگ به مقامات چینی کمک کردند و این‌گونه گناه بزرگی را مرتکب شدند.

هم‌اکنون بیمارستان شماره ۷ ووهان، توسط بیمارستان قلب آسیا خریداری شده و به بیمارستان شماره ۷ قلب آسیا تغییرنام پیدا کرده است. جین جیان‌پینگ؛ رئیس بخش ارتوپدی، دو سال و نیم پیش بر اثر یک سکته مغزی تا حدودی فلج شد. به‌علاوه بخشی از کارکنان اخراج شدند و یکی از آنان نیز به سرطان مبتلا شد.

هرچه را واقعاً بکاری، همان را درو می‌کنی. کسانی که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را آزار و شکنجه کرده‌اند، گناه بزرگی مرتکب شده‌اند و به مجازات اعمال خود خواهند رسید. امیدوارم مردم حقایق را ببینند و آنچه را که صحیح است، انجام دهند.