(Minghui.org) یادداشت سردبیر: بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ آزاد شده از بازداشتگاه‌ها، زندان‌ها یا ادارات پلیس، به روش‌های گوناگونی تحت شکنجه قرار گرفته‌اند. این گزارش که آخرین قسمت از مجموعه جدید پنج قسمتی درباره شکنجه است، توضیح می‌دهد که چطور مسئولین ازطریق حس شنوایی و بینایی، تمرین‌کنندگان فالون گونگ را به روش‌هایی شکنجه می‌کنند که بسیار فراتر از توان تحمل انسان هم ازنظر جسمی و هم ازنظر روحی است.
به گفته سازمان بهداشت جهانی (WHO): «صدای بیش‌ازحد بلند به‌طور جدی به سلامتی انسان آسیب می‌رساند و با فعالیت‌های روزانه فرد در مدرسه، محل کار، منزل و در اوقات فراغت مداخله می‌کند. آن می‌تواند خواب را مختل کند، سبب عوارض قلبی‌عروقی و روان‌فیزیولوژی شود، کارایی فرد را کاهش دهد و منجر به واکنش‌های مبنی بر آزردگی و تغییر در رفتارهای اجتماعی شود.»
بسیاری از تمرین‌کنندگان پس از اینکه مجبور شدند برای مدت‌زمان‌های طولانی به صداهای بلند و تیز گوش دهند، شنوایی خود را ازدست دادند. برخی حتی دچار اختلالات ذهنی شده‌اند.
۱. اذیت و آزار ازطریق حس شنوایی
پخش صداهای بلند و تیز از بلندگو
تمرین‌کننده آقای شو چیتیان در سال ۲۰۰۱ بازداشت و در بازداشتگاه شماره ۲ شهر شنژن حبس شد. نگهبانان او را با دست‌بند به نیمکتی بستند، دو بلندگو را نزدیک گوش‌هایش قرار دادند و صدا را بالا بردند. هر دو گوش وی عفونی شد و به سبب عدم درمان، شنوایی گوش چپش را از دست داد.
آقای لیو پنگ، تمرین‌کننده‌ای از شانگهای، در سال ۲۰۰۸ به پنج سال حبس محکوم شد. او در زندان تیلانچیائو در شانگهای حبس شد. نگهبان وانگ هائوچنگ به زندانیان دستور داد او را شکنجه کنند. او را مجبور کردند از ۷ صبح لغایت ۹ عصر روبروی دیواری بایستد. آنها در اتاق کوچکی بلندگویی را نیز نزدیک هردو گوش وی قرار دادند و صدا را بالا بردند. او شنوایی هر دو گوش خود را ازدست داد.
ضربه زدن روی فلز
بازآفرینی صحنه شکنجه: کوبیدن روی سطلی فلزی که روی سر تمرین‌کننده قرار دارد.
خانم ژنگ هوآ، تمرین‌کننده‌ای از شهر چیفنگ، ناحیه خودگردان مغولستان داخلی، در زمستان ۲۰۰۱ بازداشت شد. پلیس او را به صندلی‌ای فلزی بست، موهایش را کشید و به او سیلی زد. آنها با دیدن سکوتش، او را چنان سفت و محکم دست‌بند زدند که مچ‌هایش آسیب دیدند. مأموران سپس انگشتانش را با سیم پیچیدند و با باتوم‌های الکتریکی به سیم‌ها شوک وارد کردند. سرانجام روی سرش سطلی فلزی گذاشتند و درحالی‌که با باتوم‌های الکتریکی به وی شوک اعمال می‌کردند، به سطل ضربه می‌زدند.
لیو ژان‌ژونگ، نگهبانی در زندان تی‌بی در شهر چانگ‌چون، واقع در استان جیلین، در تلاش برای "تبدیل" تمرین‌کنندگان به زندانیان دستور داد تا آنها را شکنجه کنند. زندانیان دو وان آهنی را که وزن هرکدام بیش از ۱۳۶ کیلوگرم بود به هم جوش دادند. دری روی وان‌های به هم جوش داده شده گذاشتند و تمرین‌کننده را به زور داخل آن قرار می‌دادند. سپس در وان را می‌گذاشتند و با چماق‌هایی روی آن می‌کوبیدند.
استفاده از سخنان زشت، وقیح و اهانت‌آمیز
خانم شوآن شیائومی، تمرین‌کننده‌ای از شهر سوژو، واقع در استان جیانگسو، در اکتبر ۲۰۱۳ توسط مأموران اداره ۶۱۰ سوژو بازداشت شد. او به مرکز شستشوی مغزی شانگ‌فانگ‌شان برده شد که در آنجا ژو ونچیو، معاون اداره ۶۱۰ و رئیس بخش امنیت داخلی، جلوی اتاقی پر از آدم با فشار خود را به خانم شوآن چسباند و هم‌‌زمان با کلماتی زشت، قبیح و توهین‌آمیز در گوش‌های او فریاد زد.
خانم شوآن گفت: «نمی‌توانم کلمات زشتی را که آن مرد به من گفت تکرار کنم. این احساس را به من می‌داد که انگار درحال ارتکاب جرمی بودم.»
خانم شو چینگ‌یان در اردوگاه کار اجباری زنان ماسانجیا حبس شد. نگهبانان او را در سلول کوچکی حبس کردند، زیرا او در سالن نهارخوری اردوگاه فریاد زده بود: «فالون دافا خوب است». پس از آن در تمام مدت شبانه‌روز، نگهبانان یک آگهی درباره درمان بیماری‌های مقاربتی مردان را جلوی گوش‌هایش از بلندگو پخش می‌کردند. پس از چند روز، خانم شو علائمی از مشکلات قلبی و سیستم عصبی از خود بروز داد.
خانم شو چینگ‌یان در زمان آزادی از اردوگاه کار اجباری زنان ماسانجیا
صداهای ضبط شده‌ای از جیغ و زوزه کشیدن
خانم مو چینگ‌بو، تمرین‌کننده‌ای از شهر نان‌نینگ، به‌خاطر اجتناب از تبدیل شدن در سلولی در اردوگاه کار اجباری زنان گوانگشی حبس شد. به‌مدت سه ماه، نگهبانان صداهایی از جیغ‌های وحشتناک و زوزه‌های شبح‌مانند در سراسر شبانه‌روز پخش می‌کردند تا او را از خواب محروم کنند. وقتی وی اجازه یافت از آن سلول کوچک خارج شود، دچار اختلال ذهنی شده بود.
نگهبانان در اردوگاه کار اجباری گائویانگ در استان هبی، تمرین‌کنندگان زن را در اواخر شب، به‌صورت جداگانه به قبرستان می‌بردند. این تمرین‌کنندگان مجبور بودند زانو بزنند و به درخت بسته می‌شدند. نگهبانان بلندگویی گوشی را روی گوش آنها قرار می‌دادند و صداهایی از جیغ و زوزه برایشان پخش می‌کردند.
۲ . اذیت و آزار تمرین‌کنندگان ازطریق حس بینایی
تاباندن لامپ روشن به چشم‌ها می‌تواند به تاری دید، کوری متناوب یا سایر اختلالات چشم منجر شود. نگهبانان تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کردند فیلم‌هایی مستهجن و ویدئوهایی با مضامین افتراآمیز درباره فالون گونگ را نیز تماشا کنند.
لامپ روشن
آقای گو شیائوجون حدود ۴۰ ساله، معلم سابق اداره علوم کامپیوتری در دانشگاه جیائوتونگ در شانگهای، در ۷ ژانویه ۲۰۱۰ بازداشت شد. پلیس درتلاش برای کسب اطلاعات از وی درباره سایر تمرین‌کنندگان، نور چراغ‌های روشن را به چشم‌هایش می‌تاباند. او مبتلا به تاری دید و کوری متناوب شد.
او هر ماه چند بار متوجه می‌شد که قادر به دیدن نیست. خانواده‌اش ازطریق یک پزشک متخصص چشم فهمیدند که علائم ظاهر شده در آقای گو از نشانه‌های "اسپاسم عروق شبکیه" است. ظهور مکرر اسپاسم عروق شبکیه می‌تواند باعث گرفتگی و انسداد عروق در چشم‌ها گردد که اگر درمان نشود منجر به کوری دائم می‌شود.
تماشای اجباری ویدئوهایی با مضامین مستهجن
نگهبانان در اردوگاه کار اجباری شیشان‌پینگ واقع در چونگ‌چینگ، تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کردند روی لبه تخت بنشینند. سپس نگهبانی موی تمرین‌کننده را می‌کشید تا سرش را بلند کند، نگهبانی دیگر با دست چشم‌هایش را باز می‌کرد و دو نفر دیگر مجبورش می‌کردند به تصاویر مستهجن نگاه کند. فردی با ترکه‌ای چوبی در دست، پشت آن تمرین‌کننده می‌ایستاد و همواره آماده ضربه زدن به او بود.
در زمان‌هایی دیگر، نگهبانان تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کردند که آهنگ‌های زشت و شرم‌آور نیز بخوانند. رهبر تیم لی چی‌وی می‌گفت مجبور کردن تمرین‌کنندگان به خواندن آهنگ‌های زننده و مستهجن، درحالی‌که تصاویر مستهجن را نگاه می‌کنند، به آنها کمک می‌کند تا به جامعه برگردند.
واداشتن تمرین‌کنندگان به دیدن تصویر برهنه خودشان
تمرین‌کننده زنی، حدود ۳۰ ساله، در بازداشتگاه شیجینگ‌شان، واقع در پکن حبس شد. نگهبانان مرد او را پس از شکنجه شدید لخت کردند و چهار دست و پایش را بستند.
سپس از او عکس‌های برهنه‌ای گرفتند و مجبورش کردند به آنها نگاه کند. نگهبانان ناسزا می‌گفتند، اهانت کرده و تهدیدش می‌کردند. آنها می‌گفتند که عکس‌های برهنه‌اش را منتشر می‌کنند.
۳ . واداشتن اعضای خانواده به دیدن و شنیدن شکنجه شدن یکدیگر
آقای چن یون‌چوآن ساکن شهرک بی‌شینبائو، بخش هوالای، واقع در استان هبی بود. او، همسرش خانم وانگ لیانرونگ و پسر بزرگش چن آیژونگ در ۱۳ اکتبر ۱۹۹۹ به اداره پلیس منتقل شدند.
پلیس محل اقامت پسر دوم‌شان آقای چن ایلی را می‌خواست، برای این منظور آنها پدر، مادر و پسر بزرگشان را به نوبت تحت ضرب و شتم قرار می‌دادند و دو نفر دیگر را مجبور به تماشای این صحنه می‌کردند.
ادامه مقالات:
روش‌های شکنجه: چگونه نگهبانان، تمرین‌کنندگان را حتی با دست‌های خالی شکنجه می‌کنند (قسمت ۱ ازمجموعه ۵ قسمتی)
روش‌های شکنجه: پلیس و نگهبانان زندان از انواع بسیاری از اشیاء روزمره برای شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده می‌کنند (بخش ۲ از ۵) (تصاویر دلخراش)
شیوه‌های شکنجه: لگدکوب کردن تمرین‌کنندگان با کفش‌های سنگین (قسمت سوم از مجموعه ۵ قسمتی)
روش‌های شکنجه: حمله به حس بویایی و چشایی (قسمت چهارم از مجموعه ۵ قسمتی) (تصاویر دلخراش)
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه روش‌های شکنجه جسمانی
