شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در مرکز شستشوی مغزی شینجین

خانه > آزار و شکنجه > شکنجه > شستشوی مغزی

19 فوریه 2019 | یک همکار مینگهویی در استان سیچوان، چین

(Minghui.org) مرکز شستشوی مغزی شینجین که رسماً به‌ نام مرکز آموزش حقوقی چنگدو معروف است، به‌طور ویژه برای حبس تمرین‌کنندگان فالون گونگ و مجبور کردن آنها به رها کردن باورشان راه‌اندازی شده است. از سال 2013 که دولت چین اعلام کرد درحال منسوخ کردن سیستم اردوگاه اجباری است، مراکز شستشوی مغزی مانند این مرکز جای آن اردوگاه‌ها را درخصوص آزار و شکنجه فالون گونگ گرفته‌اند.

این مراکز به‌عنوان زندان‌های فراقانونی نیاز به هیچ سند یا روند قانونی برای پذیرش تمرین‌کنندگان فالون گونگ نداشته و هیچ محدودیتی نیز برای دوره حبس آنها ندارند. برخی از تمرین‌کنندگان پس از پایان دوره حبس‌شان به‌طور مستقیم به یکی از این مراکز منتقل می‌شوند و بعضی از تمرین‌کنندگان را پلیسی به این مراکز انتقال می‌دهد که هیچ قصدی برای تنظیم اتهام علیه آنها ندارد. برخی از تمرین‌کنندگان بیش از پنج سال در مرکز شینجین بازداشت می‌شوند.

تمرین‌کنندگان در شینجین در معرض آزار و اذیت کلامی، تهدید و ارعاب مداوم قرار می‌گیرند. شکنجه جسمی و داروهای آسیب‌رساننده به سیستم عصبی معمولاً برای مجبور کردن آنها به رها کردن باورشان استفاده می‌شوند. مسئولیتی بابت شکنجه تمرین‌کنندگان متوجه کارکنان این مرکز نیست، حتی اگر شکنجه منجر به مرگ شود.

در زیر خلاصه‌ای از روش‌های شکنجه‌ای که در این مرکز استفاده می‌شود، ارائه شده است.

زندان سیاه

مرکز شستشوی مغزی شینجین در روستایی دورافتاده در فاصله حدود 27 کیلومتری مرکز چنگدو واقع شده است. آن ساختمانی سه‌طبقه با ظاهری ساده و بدون هیچ نشانه مشهودی در بیرون است. پس از ورود به ساختمان و عبور از نگهبانان، درِ بزرگ آهنی وجود دارد. پشت آن در بزرگ راهرویی بسیار طولانی است که در هر دو طرف درهایی هست و پشت هر در نیز اتاقی با مساحت حدود 18 متر مربع یا کمتر قرار دارد.

هر اتاق مانند یک سلول زندان دارای سه تخت تک‌نفره، یک میز، چند صندلی، یک توالت و یک سینک است، اما فقط یک تمرین‌کننده فالون گونگ در هر اتاق محبوس است. دو تخت دیگر برای پِیجیائوهای («مربی همراه»، فردی که برای نگهبانی و نظارت بر آن تمرین‌کننده گمارده شده است) او است. این دو پیجیائو در تمام مدت شبانه‌روز همراه آن تمرین‌کننده هستند.

تمرین‌کنندگان از سایر افراد کاملاً جدا شده‌اند. هر حرکتی حتی در نیمه‌شب تحت نظارت دقیق، بررسی و موشکافی می‌شود. تمرین‌کننده‌ای در نیمه‌شب می‌خواست روی تختش مدیتیشن کند. در عرض یک دقیقه، یکی از پیجیائوها سرش فریاد کشید: «چه کار می‌کنی؟ دراز بکش و بخواب!»

تمرین‌کنندگان اجازه ندارند از اتاق‌شان خارج شوند. حتی لباس‌ها باید در سینک داخل اتاق با دست شسته شوند. سپس یکی از پیجیائوها لباس خیس را بیرون روی بند رخت می‌اندازد. در زمان خوردن وعده‌های غذایی یک پیجیائو به کافه‌تریا می‌رود و غذا را می‌آورد. تمرین‌کنندۀ بازداشت‌شده بدون هیچ گونه آزادی یا حقوقی، از جهان خارج جدا می‌شود و در معرض شکل‌های مختلف شستشوی مغزی قرار می‌گیرد.

کشته شدن به‌خاطر اعتقادشان

خانم وانگ مینگ‌رونگ سرپرست پرستاران در بیمارستان آنکانگ (بیمارستان روانی تحت اداره پلیس محلی) در چنگدو بود. پلیس محلی و اداره 610 در سپتامبر 2011 او را به مرکز شستشوی مغزی شینجین بردند. او در عرض 10 روز در این مرکز درگذشت. گفته شده که او شدیداً کتک خورد و تحت خوراندن اجباری قرار گرفت؛ در زمان مرگ بدنش پر از کبودی بود و 53 سال داشت.

خانم وانگ مینگ‌رونگ

آقای شیه دچینگ قبل از انتقال به مرکز شستشوی مغزی شینجین، فردی بازنشسته و سالم بود. در عرض یک ماه به کُما رفت و درگذشت. به گفته افرادی که قبل از مرگ او را دیده بودند، دستانش روی شکمش فشرده شده بود، گویا درد داشته باشد. پس از مرگش پلیس جسدش را از محل تدفین به‌زور برد و سوزاند.

آقای شیه دچینگ

خانم لیو شنلو که حدود 50 سال داشت، در شرایطی مشابه آقای شیه درگذشت. درست قبل از مرگ او، سینه‌اش کبود و شکمش به‌طور غیرعادی بزرگ شده بود. از درد در سراسر بدنش شکایت داشت. خانواده‌اش مظنون بودند که او مسموم شده است.

سایر تمرین‌کنندگان فالون گونگ که در این مرکز شستشوی مغزی جان باختند، شامل دنگ شوفن، لی چیائوون، یی هوافنگ، گائو هویفانگ و جیانگ یونهونگ هستند. علاوه بر این، بیش از ده تمرین‌کننده پس از بازداشت در این مرکز، در بیمارستان چینگ‌یانگ جان باختند، ازجمله هوانگ مین، ژو هویمین و ژائو ژونگ‌لینگ.

خوراندن اجباری داروهای نامعلوم

براساس گزارش مینگهویی در یک سند دولتی مرتبط با دستورالعمل‌ها و پروتکل‌ها برای مراکز شستشوی مغزی آمده است: «برای تبدیل تمرین‌کنندگان فالون گونگ، مسئولان در صورت لزوم می‌توانند رویکردهای پزشکی و بالینی را اتخاذ کنند.» صدور این سند منجر به سوءمصرفِ جدیِ داروها برای مجبور کردن تمرین‌کنندگان به رها کردن باورشان شده است.

خانم گوئو لیرونگ، مهندسی در چنگدو است. او درباره تجربه خود در مرکز شستشوی مغزی شینجین گفت: «یک بار مجبور شدم یک نصفه بطری از مایعی نارنجی‌رنگ را بخورم. پس از آن احساس کردم بدنم کوچک‌تر می‌شود و هراسان شده بودم. خیلی ترسناک و ناراحت‌کننده بود.»

آقای وانگ ژوهونگ استادیار دانشگاه علوم و فناوری الکترونیک است. او معتقد است که دو بار در مرکز شستشوی مغزی شیجین مسموم شده است. آقای وانگ در یک شکایت کیفری از جیانگ زمین، رئیس سابق حزب کمونیست چین که آزار و شکنجه فالون گونگ را راه‌اندازی کرد، نوشت: «نخستین بار در اکتبر 2008 بود. ناگهان دچار مشکل تنفسی شدم. نمی‌توانستم دراز بکشم یا بخوابم. نفس کشیدن حتی وقتی نشسته بودم و به دیوار تکیه داده بودم، سخت بود. هر دم و بازدم مستلزم تلاش زیادی بود. این جریان چند روز طول کشید.»

دومین بار مدت کوتاهی پس از آزادی‌اش از این مرکز شستشوی مغزی بود. او گفت: «احساس فشردگی در قفسه سینه و سرگیجه داشتم. بدترین چیز این بود که به‌سختی می‌توانستم چیزی بخورم. حتی نوشیدن سوپ دشوار بود. در زمان کوتاهی بیش از 13 کیلو وزن کم کردم.» آقای وانگ نمی‌دانست که مسموم شده است تا اینکه درباره تمرین‌کننده دیگری خواند که پس از آزادی از یک مرکز شستشوی مغزی با علائم مشابهی فوت کرده بود.

گزارش شده که بسیاری از تمرین‌کنندگان در حین بازداشت در مرکز شستشوی مغزی شینجین دچار خواب‌‌آلودگی، اضطراب، ترسی توصیف‌نشدنی و توهم شده‌اند. سایر علائم گزارش‌شده عبارتند از بالا آوردن، اسهال، اسپاسم عضلانی و برآمدگی مردمک چشم.

شکنجه با خوراندن اجباری

وقتی تمرین‌کنندگان در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا می‌زنند، کارکنان اغلب آنها را تحت خوراندن اجباری تخم مرغ، آب شدیداً اشباع‌شده با نمک یا مقادیر اضافی از آب قرار می‌دهند. خوراندن اجباری به روشی انجام می‌شود که حتی درد بیشتری را سبب می‌شود.

خانم گوئو لیرونگ که سه بار در مرکز شستشوی مغزی شینجین بازداشت شد، گفت: «چند نفر مرا تحت خوراندن اجباری قرار دادند. فردی دستانم را نگه داشته بود، یک نفر سرم را نگه داشته بود و دیگری بینی‌ام را گرفته بود تا مجبور شوم دهانم را باز کنم. آنها دهانم را کاملاً باز کردند و تخم مرغ‌های خام و غذای بسیار شوری را به من خوراندند. از بوی بد آن مواد حالت تهوع به من دست داد. پس از آن، دهانم خشک شد و در سینه‌ام احساس سوزش داشتم. به‌شدت ناراحت‌کننده بود.»

خانم گوئو برای مدتی هر روز تحت خوراندن اجباری با آب قرار می‌گرفت. آب اضافه باعث ایجاد بیش‌آبی بدنش شده بود. پس از سه ماه، وضعیت حافظه خانم گوئو روبه وخامت گذاشت و دچار تحلیل عضلانی شد. به‌سختی می‌توانست راه برود و موهایش سفید شده بودند. نزدیک بود کلیه‌ها و سایر اعضای بدنش از کار بیفتند.

بازآفرینی صحنه شکنجه: خوراندن اجباری

آقای ژان مین را چند روز به تختی چوبی بستند. سوندی به او بستند و یک لوله تغذیه به داخل بینی‌اش فرو کردند و تمام مدت به همان صورت بود.

بازآفرینی صحنه شکنجه: بستن به تخت

خانم هوانگ مین را برای خوراندن اجباری محکم روی زمین نگه داشتند. یکی از دندان‌هایش ضربه خورد و افتاد و لوله تغذیه آنقدر بی‌احتیاطانه به داخل دهانش فرو برده شد که سبب خونریزی مری‌اش شد. وقتی خانم هوانگ لوله را بیرون آورد، آن را دوباره به داخل مری‌اش فرو کردند. آنهایی که او را تحت خوراندن اجباری قرار می‌دادند، می‌گفتند: «تو کسی هستی که رنج می‌کشی. ما فقط همچنان لوله را فرو می‌کنیم...»

سوءرفتارهای روانی

یکی از قوانین بسیار در مرکز شستشوی مغزی شینجین این است که تلویزیون‌ها باید از ساعت 7 صبح تا 10 شب روشن باشند. آنها گاهی ویدئوهای افتراءآمیز درباره فالون گونگ و سایر زمان‌ها فقط برنامه‌های عادی تلویزیونی را نشان می‌دهند. اگر تمرین‌کنندگان از تماشای آنها اجتناب کنند، صدا را تا بیشترین حد ممکن بالا می‌برند. مطالعات نشان داده‌اند که قرار گرفتن در معرض سروصدای طولانی‌مدت یا بیش‌ازحد بلند می‌تواند منجر به طیفی از بیماری‌ها شود، از جمله ازدست دادن شنوایی، استرس و خستگی. بسیاری از افرادی که در شینجین بازداشت شده‌اند، واکنش‌های کند و آهسته و علائم نداشتن تعادل روانی را از خود نشان داده‌اند.

وقتی شوهر خانم یی چیونگ‌هوآ 20 روز پس از انتقال همسرش به این مرکز با او ملاقات کرد، متوجه شد که او بی‌حال به‌نظر می‌رسد، گویا چشمانش ثابت شده‌اند و نمی‌توانند حرکت کنند. کارکنان به او گفتند که همه افراد بازداشت‌شده در آنجا مانند همسر او هستند. وقتی او از همسرش درباره وضعیت جسمانی‌اش سؤال کرد، خانم یه گفت که تمام روز احساس خواب‌آلودگی دارد و چشمانش خشک و متورم هستند. او از احساس بی‌قراری نیز شکایت داشت.

یکی از کارمندان یک بار به خانم یه گفت که اگر حاضر به تبدیل نشود، ممکن است به حبس طولانی‌مدت محکوم شود. آن شخص حتی وانمود کرد که با پلیس تماس می‌گیرد تا از این طریق گزارش خانم یه را به تعویق بیندازد و به او زمان بیشتری برای نوشتن اظهاریه انکار باورش به فالون گونگ بدهد. اغلب به تمرین‌کنندگان می‌گویند: «اگر تبدیل نشوید، نمی‌توانید از اینجا بیرون بروید» یا «اگر تبدیل نشوید، به زندان محکوم می‌شوید.» گاهی یک پیجیائو به تمرین‌کننده‌ای می‌گوید: «فلانی اظهاریه‌اش را نوشت و امروز به خانه می‌رود» یا «پلیس فردی را دست‌بند به‌دست می‌بُرد.» هیچ راهی برای تأیید اظهارات آنها وجود ندارد.

وقتی خانم گوئو لیرونگ در بازداشت بود، پسرش از دبیرستان فارغ‌التحصیل ‌شد. کارکنان آن مرکز به او گفتند: «اگر از تبدیل شدن اجتناب کنی، می‌توانیم کاری کنیم که پسرت نتواند در کالج شرکت کند.» آنها تهدید کردند که شوهرش را نیز مجبور می‌کنند همه هزینه‌هایش را پرداخت کند. یکی دیگر از تمرین‌کنندگان تهدید شد که اگر تبدیل نشود، مادر مسنش نیز بازداشت خواهد شد.