(Minghui.org) هنگامی که حزب کمونیست چین در ژوئیه 1999 آزار و شکنجه فالون گونگ را شروع کرد، حدود 100 میلیون تمرینکننده از اقشار مختلف اجتماع وجود داشتند که از جمله میتوان به استادان دانشگاه، مشاغل کسب و کار، کارگران و کشاورزان و روستائيان اشاره کرد. در طول سرکوب، بسیاری از آنها دستگیر و در اردوگاههای کار اجباری حبس و در جلسات شستشوی مغزی غرق تبلیغات نفرتانگیز شدند.
علاوه بر بدرفتاریهای فیزیکی، از شکنجه فیزیولوژیکی نیز استفاده میشود تا تمرینکنندگان را مجبور به نفی باورشان به فالون گونگ و اصول آن حقیقت، نیکخواهی و بردباری کنند.
در اینجا سه نوع شکنجه فیزیولوژیکی را مطرح خواهیم کرد: القای حس غرقشدگی با آب سرد، گرسنگی و محرومیت از رفتن به توالت.
القای حس غرقشدگی با آب سرد
القای حس غرقشدگی که به آن شبیهسازی غرقشدن هم میگویند، یکی از بیرحمانهترین روشهای شکنجه شناخته شده برای بشر است.
در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا در استان لیائونینگ، دست و پای تمرینکننده را محکم با طناب میبستند و دهانش را با جوراب پر میکردند و روی آن را نوار چسب میزدند. سپس نگهبانان بر روی صورتش آب میریختند. در حالیکه دهان بسته شده و دست و پاها توان حرکت ندارند و شخص فقط میتواند از طریق بینی تنفس کند که آن هم با آب پر میشود. این وضعیت به راحتی منجر به خفگی میشود، شبیه به مرگ از طریق غرق شدن. مغز کاملاً خالی میشود.
این شیوۀ شکنجه به سایر زندانها، مانند زندان مودانجیا در استان هیلونگجیانگ، آموزش داده شد. سپس آنها شروع به اعمال آن روی تمرینکنندگان کردند. کسانی که تحت این نوع شکنجه قرار گرفتهاند، تمایل نداشتند که آن تجربه دردناک را بهخاطر بیاورند، زیرا آن بیش از حد بیرحمانه و وحشتناک است.
یکی دیگر از روشهای شکنجه با آب، خارج کردن لباسهای تمرینکننده و باز کردن همه درها و پنجرهها است. سپس، شکنجهگر در بالای سر فرد آب سرد را چکهچکه میریزد (درنقطه طب سوزنی بایهویی). شخص در ابتدا احساس سرمای بسیار شدیدی میکند و سپس بیحس میشود. سپس، قربانی احساس میکند که سرش شکاف خورده و باز شده و مغزش له میشود. این نوع شکنجه معمولاً در یک دوره طولانی استفاده میشود و موجب احساس درد بیشتری هنگام چکاندن آب سرد روی تمرینکننده میشود.
این روش شکنجه در مرکز بازداشتگاه هایلین و بازداشتگاه مودانجیانگ در استان هیلونگجیانگ مورد استفاده قرار گرفت.
مرگ آقای وانگ شیاژونگ
آقای وانگ شیاژونگ اهل شهر مودانجیانگ با چکاندن آب سرد شکنجه شد. پس از دستگیری بهدست پلیس یانگمین در 17 اوت 2001، با ضربات باطوم الکتریکی مورد ضرب و جرح و اعمال شوک قرار گرفت. پلیس با وجود کبودی و زخم در سراسر بدنش، او را در بازداشت نگه داشته و به شکنجهاش با چکاندن آب سرد ادامه دارد. او 12 روز پس از دستگیری در سن 36 سالگی درگذشت.
زمانی که همسر آقای وانگ او را روز قبل از مرگش دید، به او گفته بود که با باطوم الکتریکی به او شوک اعمال کردهاند و غذای بسیار کمی به او میدادند. خانوادهاش تا یک روز پس از مرگش از این خبر مطلع نبود. مسئولان ادعا کردند که او دچار خونریزی مغزی شده بود.
گرسنگی
تمرینکنندگان فالون گونگ در بسیاری از مناطق سراسر چین با قرار گرفتن در یک محیط سرد و بدون غذا برای یک روز، دو روز، یک هفته یا حتی مدت طولانیتر شکنجه میشوند.
شکل دیگری از گرسنگی این است که اجازه میدهند تمرینکنندگان غذا بخورند اما فقط برای مدت بسیار کوتاهی. نگهبانان در زندان جیاژو استان سیچوان، اغلب زمان غذاخوردن زندانیان را به کمتر از 20 ثانیه محدود میکردند. چنین مجازاتی ممکن است چند روز طول بکشد.
مرگ آقای چن هویگن
تمرینکننده آقای چن هویگن اهل چنگدو بیش از سه ماه از اواخر ژانویه تا اواسط مه 2017، تحت شکنجه با گرسنگی قرار گرفت.
آقای چنگ در تاریخ ۲۹می۲۰۱۷ در ۵۴ سالگی از گرسنگی درگذشت.
مرگ آقای یو جونشیو
آقای یو جونشیو، یک زندانی محکوم به حبس ابد، فالون گونگ را از یک افسر در سال 1997 یاد گرفت. پس از شروع آزار و شکنجه فالون گونگ در سال 1999، او به زندان مودانجیانگ منتقل و در آنجا توسط تعدادی از نگهبانان شکنجه شد. آنها اغلب با باطومهای الکتریکی به او شوک اعمال میکردند و با لولههای پلاستیکی کتک میزدند.
بدترین شکنجه برای آقای یو، تشدید سرما و گرسنگی بود. سردش بود زیرا هیچ رواندازی نداشت. آب نداشتند و باید از لوله آب گرم که چکه میکرد، آب میخوردند. برای هر وعده غذایی، او فقط حدود ۵۷ گرم نان بخارپز میدادند.
اکثر زندانیان پس از چند روز تحمل سرما و گرسنگی تسلیم میشوند و موافقت میکنند بدون قید و شرط هر کاری را برای توقف شکنجه انجام دهند. اما تمرینکنندگان فالون گونگ اغلب در بخش شکنجههای تشدیدشده برای یک یا دو ماه یا حتی بیشتر محبوس میشوند.
آقای یو در روز 10 اوت 2003، چند روز پس از آنکه از بخش شکنجههای تشدیدشده آزاد شد، درگذشت. او کمتر از 40 سال داشت.
مرگ آقای هوانگ گوآدونگ
بازداشت در بخش شکنجههای تشدیدشده معمولاً به یک ماه محدود میشود، تا از مرگ قربانی جلوگیری شود. اما تمرینکنندگان گاهی اوقات بازداشت و آزاد میشدند و بعد از چند روز دوباره بازداشت میشدند.
آقای هوانگ گوآدونگ بیش از شش ماه در بخش شکنجههای تشدیدشده بازداشت شد. پس از تحمل شکنجههای مختلف، او در 31 اکتبر 2017 درگذشت.
محرومیت از رفتن به توالت
علاوه بر القای حس غرقشدگی و گرسنگی، محرومیت از دسترسی به توالت، نوع دیگری از شکنجه است که اغلب برای تمرینکنندگان فالون گونگ اعمال میشود.
براساس گزارش مینگهویی که در ژوئن 2012 منتشر شد، بازداشتگاه دوم مودانجیانگ اغلب مدت ماندن در توالت را به سه دقیقه محدود میکرد، در حالی که بازداشتگاه اول مودانجیانگ آن را به دو دقیقه و نیم محدود کرد. اگر کسی درست در زمان تعیینشده بیرون نمیآمد، بهشدت مورد ضرب و جرح قرار میگرفت. در نتیجه فرد نمیتوانست بطور کامل خود را تخلیه کند و مجبور میشد توالت را ترک کند.
دستمال توالت نیز در دسترس نبود و تنها یک بطری آب به فرد داده میشد که باید خود را با استفاده از یک دست تمیز میکرد. این روند بهطور تصورناپذیری کثیف و غیربهداشتی بود.
گاهی اوقات به تمرینکنندگان اجازه میدادند که فقط یک بار در روز برای تخلیه ادرار یا هر سه روز یک بار برای دفع مدفوع به توالت بروند. این به ایجاد مشکلاتی در وضعیت سلامت قربانیان منجر میشد و آنها را مجبور میکرد تا در شلوار خود ادرار یا مدفوع کنند.
مرگ خانم لیو جینیو
خانم لیو جینیو، تمرینکننده 67 ساله اهل استان لیائونینگ در آوریل 2016 دستگیر و به سه سال و سه ماه حبس در زندان لیائونینگ، محکوم شد.
نگهبانان اغلب داروهای نامعلومی را به غذایش اضافه میکردند و اجازه نمیدادند که به توالت برود. این باعث دفع در شلوارش و به بدرفتاریهای بیشتر با او منجر میشد.
حتی پس از اینکه در فوریه2018 در وضعیت بسیار بحرانی به بیمارستان زندان منتقل شد، پاهایش در زنجیر بسته بود و شش نگهبان بر او نظارت داشتند.
هنگام شب اگر نیاز داشت به توالت برود، نگهبانان از باز کردن زنجیر پاهایش امتناع میکردند و مجبور میشد دوباره در شلوارش اجابت مزاج کند.
او در ۱5آوریل، چند روز پس از آزادی با ضمانت پزشکی درگذشت.
گزارش مرتبط: روش شکنجه حکچ: گرسنگیدرمانی
کپیرایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه روشهای شکنجه جسمانی