(Minghui.org) در اعتراض مسالمت‌آمیز 25 آوریل 1999 در پکن حضور داشتم. دلیل حضور تقریباً 10هزار تمرین‌کننده فالون گونگ در آنجا و اعتراض‌شان این بود که پلیس ده‌ها تمرین‌کننده فالون گونگ را در تیانجین، شهری با فاصله حدود 96 کیلومتری در شرق پکن، دستگیر کرده و تحت ضرب‌وشتم قرار داده بود.
هنوز صحنه‌های آن روز را به‌وضوح به‌‌یاد دارم. تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان به اداره استیناف دولت آمده بودند تا خواستار آزادی تمرین‌کنندگان تیانجین شوند. در زیر گزارشم از اتفاقات آن روز را ارائه می‌دهم.
تمرین‌کنندگان بیرون اداره استیناف دولت صف می‌کشند
شنیدم که پلیس تیانجین در 24 آوریل تمرین‌کنندگان فالون گونگ را دستگیر کرد و تحت ضرب‌وشتم قرار داد. دولت تیانجین اعلام کرده بود که فقط اداره‌ای که اختیارات بالاتری دارد می‌تواند به این مسئله رسیدگی و آن را حل‌وفصل کند.
در 25 آوریل، پس از شرکت در تمرینات گروهی صبحگاهی و رسیدگی به فرزندم، به اداره استیناف دولت در خیابان شی‌آنمنِ پکن رفتم. دیدم که سایر تمرین‌کنندگان زودتر رسیده‌اند و در سمت غرب خیابان فویو ایستاده‌اند. من نیز در قسمت جنوب غربی تقاطع خیابان‌های فویو و شی‌آنمن ایستادم.
وسایل نقلیه و رهگذران زیادی در آن روز از خیابان شی‌آنمن می‌گذشتند. تمرین‌کنندگان فالون گونگ کنار خیابان در دو تا سه ردیف ایستاده بودند. پیاده‌رو مسدود نشده بود. دوچرخه‌هایی که ممکن بود کنار خیابان را مسدود کنند، نظم‌وترتیب داده شده بودند. عبور و مرور ماشین‌ها بدون تراکم و مرتب و هموار بود.
خیابان شی‌آنمن تاجران، مغازه‌های کوچک و خانه‌های خصوصی داشت. از مسدود کردن ورودی و خروجی فروشگاه‌ها و خانه‌ها اجتناب کرده بودیم. تمیزی خیابان‌ها نیز حفظ شده بود.
تمرین‌کنندگان بیشتری از حومه‌های پکن و سایر استان‌ها همچنان به آنجا می‌آمدند. درحالی که تعداد بیشتری از آنها به ما ملحق می‌شدند، به‌آرامی به سمت غرب حرکت کردم. تمرین‌کننده‌ای را دیدم که او را می‌شناختم. کنار هم ایستادیم. بعداً متوجه شدم که اکثر تمرین‌کنندگانی که می‌شناختم، به آنجا آمده‌اند و در خیابان‌های فویو، چانگ‌آن یا شی‌آنمن ایستاده‌اند.
پیام‌ها از شخصی به شخص دیگر منتقل می‌شود
شنیدم که تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان صف کشیده‌اند و طول این صف بیش از یک کیلومتر است. تعداد زیادی از مأموران پلیس از تمرین‌کنندگان فیلم می‌گرفتند. تصمیم گرفتم نگاهی بیندازم و ببینم که وضعیت چطور است.
به سمت جنوب خیابان فویو رفتم. دیدم که تمرین‌کنندگان در سه تا چهار ردیف ایستاده‌اند. نمی‌توانستم پایان صفوف را ببینم. بسیاری ایستاده بودند و کتاب می‌خواندند. ماشین‌های پلیس در خیابان پارک شده بودند.
مأموران پلیس در کنار جاده ایستاده بودند و سیگار می‌کشید. رهگذران کمی دیده می‌شدند. فکر کردم اگر هر اتفاقی رخ دهد، تمرین‌کنندگانی که از آن باخبر هستند، به باقی تمرین‌کنندگان منتقل می‌کنند. سپس به جایی که قبلاً ایستاده بودم، بازگشتم.
پس از مدتی این سؤال میان هم‌تمرین‌کنندگان از سمت خیابان فویو ردوبدل می‌شد: آیا نماینده‌ای هست که با مسئولان دولت صحبت کند؟ بعداً پیامی پخش شد: برخی از تمرین‌کنندگان وارد شده‌اند. پس فقط منتظر ماندیم.
آسمان تاریک شده بود و هنوز هیچ خبری نبود. بنابراین در همان مکان منتظر ماندم. تعداد بیشتری ماشین پلیس نیز آمدند.
در ساعت 9 شب تمرین‌کنندگان این پیام را از سوی خیابان فویو انتقال دادند که نخست‌وزیر جلو آمده و تیانجین تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده را آزاد کرده است. این پیام باعث شد همه آنجا را ترک کنند، اما هیچ کسی بلافاصله نرفت. منتظر ماندیم تا این خبر تأیید شد، سپس همگی کم‌کم آنجا را ترک کردیم.
عمداً مدتی منتظر ماندم تا ببینم چه کاری می‌توانم انجام دهم. کسی را دیدم که کیسه‌ای پلاستیکی در دست دارد و ته‌سیگارها را از روی زمین جمع می‌کند. پس از مدت کوتاهی تقریباً هیچ ته‌سیگاری در آن اطراف دیده نمی‌شد. من نیز سوار دوچرخه‌ام آنجا را ترک کردم.
تمرین‌کنندگان فالون گونگ از حقیقت، نیکخواهی و بردباری پیروی می‌کنند. اعتراض مسالمت‌آمیز 25 آوریل در صلح و آرامش انجام شد. جیانگ زمین، رئیس سابق حزب کمونیست چین که آزار و شکنجه فالون گونگ را راه‌اندازی کرد، از روی حسادت از این رویداد استفاده کرد تا با به‌تصویر کشیدن این اعتراض مسالمت‌آمیز به‌صورت «محاصره مجتمع مقر دولت»، برای تمرین‌کنندگان پاپوش درست کند. این آزار و شکنجۀ وحشیانه تا به امروز همچنان ادامه دارد.
