بانویی ماه‌ها پس از گذراندن دوره چهارساله حبسش در زندان، به‌خاطر باورش دستگیر شد و محل حبسش نامعلوم است

(Minghui.org) خانم چیان یویونِ 54ساله، ساکن شهر ووهان، واقع در استان هوبی، است. او به‌خاطر حفظ ایمانش به فالون گونگ یا همان فالون دافا- یک تمرین ذهن و بدن براساس اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری که رژیم کمونیست چین از ژوئیه 1999 آن را تحت آزار و شکنجه قرار داده است- بارها و بارها دستگیر شده است.

خانم چیان طی چهار سال حبسش تحت شکنجه قرار گرفت. فقط سه ماه پس از آزادی‌اش از زندان دوباره در 23 آوریل 2019 به‌طور غیرقانونی دستگیر شد، چراکه درباره مزایای تمرین فالون گونگ و اینکه تحت شکنجه قرار گرفت، به مردم گفت. محل حبس او تا به امروز نامعلوم است.

فالون دافا او را به فرد جدیدی تبدیل کرد

خانم چیان در 8 ژوئن 1965 در شهر ووهان متولد شد. او سابقاً کارمند یکی از شرکای اداره غلات منطقه جیانگ‌شیا در شهر ووهان بود. خانم چیان قبل از شروع تمرین فالون گونگ به آسم و برخی بیماری‌های دیگر مبتلا بود. قماربازی نیز بود که کل روز را مایونگ بازی می‌کرد. خانواده‌اش همیشه مجادله می‌کردند و درگیری‌هایی داشتند.

خانم چیان در 13 مه 1998 با فالون دافا آشنا شد و این تمرین را آغاز کرد. همه بیماری‌هایش بهبود یافت و بسیاری از عادات بدش را کنار گذاشت. درحالی که جذب اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری فالون دافا می‌شد، احساس می‌کرد که هم ذهن و هم بدنش به‌طور مداوم ارتقاء می‌یابند.

فالون دافا خانم چیان را به فرد جدیدی تبدیل کرد. او مسئولیت‌های خانه را برعهده گرفت و زندگی خانوادگی‌اش هماهنگ شد. برخی از اعضای خانواده‌اش نیز با دیدن تغییرات مثبت او تمرین فالون دافا را آغاز کردند. یکی از اعضای خانواده‌اش که سال‌ها با عصای زیر بغل راه می‌رفت، توانست دوباره راه برود، در حالی که سایرین قمار و سایر عادات بد خود را کنار گذاشتند.

آزار و شکنجه

بعد از ژوئیه 1999 جیانگ زمین، رئیس سابق رژیم کمونیست، اداره 610 را راه‌اندازی و آزار و شکنجه ده‌ها میلیون تن از تمرین‌کنندگان بی‌گناه فالون گونگ را شروع کرد.

خانم چیان مانند بسیاری از تمرین‌کنندگان دیگرِ فالون گونگ در ژانویه 2000 به پکن رفت تا درخصوص اجرای عدالت برای فالون گونگ دادخواهی کند، زیرا معتقد بود اینکه بخواهیم با دنبال کردن اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری، فرد خوبی باشیم، اصلاً اشتباه نیست.

2 مأمور از اداره پلیس منطقه جیانگشیا او را به زادگاهش بازگرداندند و او از آن زمان تاکنون تحت آزار و اذیت و شکنجه قرار گرفته است.

خانم چیان بیش از پنج سال در مکان‌های مختلف، از جمله بازداشتگاه‌ها، اردوگاه‌های کار اجباری، زندان و مراکز شستشوی مغزی، حبس شد و تحت شکنجه قرار گرفت.

برای نمونه روزهای زیادی آویزانش کردند، 24ساعته تحت نظر «ناظران شخصی» قرار گرفت، مجبور شد بیش از 6 ماه هر روز ساعت‌های طولانی بایستد، تحت ضرب‌وشتم قرار گرفت، از خواب محروم شد، تحت خوراندن اجباری و آزار و اذیت کلامی گرفت.

پدر و مادر خانم چیان برای دفاع از دخترشان به قانون اساسیِ چین متوسل شدند و سعی کردند او را نجات دهند، اما موفق نشدند.

رفتار غیرقانونی پلیس ح.ک.چ

کارکنان اداره پلیس محلی و کمیته اماکن محلی چند بار به بهانه بررسی ثبت‌نام خانوار، به منزل خانم چیان رفتند. وقتی خانم چیان حاضر نشد در را برای‌شان باز کند، سعی کردند از بهانه‌های دیگری استفاده کنند.

یک روز گروه بزرگی از مأموران پلیس آپارتمانش را محاصره کردند. او تعدادی ملحفه را پاره و از آنها طنابی درست و سعی کرد فرار کند. طی این جریان به زمین افتاد و مجروح شد، اما توانست فرار کند.

بعداً مأموران پلیس هر شب تا ساعت 3 صبح نزدیک منزلش پنهان می‌شدند. به محل کار شوهرش نیز می‌رفتند و تهدید می‌کردند که اگر همسرش را تحویل پلیس ندهد، منبع درآمدش را قطع می‌کنند. آنها همچنین ادعا می‌کردند که خانم چیان به‌خاطر اعتقاد خود خانواده‌اش را رها کرده است.

اما اعضای خانواده‌اش شاهد دستگیری‌ها و بازداشت‌های مکرر، محاکمه غیرقانونی، بدن داغان و سایر نتایج شکنجه او بودند. همه اینها و فشار زیاد حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، طی این سال‌ها باعث درد و رنج و اضطراب غیرقابل‌تحملی برای خانواده‌اش شد.

خانم چیان یک ماه بعد به خانه بازگشت، چراکه نگران شوهرش بود که به بیماری قلبی مبتلا بود، اما در کمتر از دو هفته پس از بازگشت به خانه، گروه بزرگی از مأموران پلیس برای دستگیری او به منزلش آمدند. وقتی حاضر نشد در را باز کند، دنبال قفل‌سازی فرستادند تا به‌‌زور در خانه‌اش را باز کنند؛ در همان زمان با شوهرش در محل کار نیز تماس گرفتند و تهدید کردند که اگر بلافاصله به خانه بازنگردد، به کارفرمایش می‌گویند او را اخراج کند.

در نهایت توانستند وارد خانه‌اش شوند و خانم چیان را به اداره پلیس بردند و 24 ساعت تحت بازجویی قرار دادند. بعداً 15 روز در بازداشتگاهی حبس و سپس به‌طور غیرقانونی به 4 سال حبس محکوم شد.

دادخواهی: تأیید محکومیت اولیه

خانم چیان به این حکم اعتراض کرد و تصمیم گرفت به‌خاطر دستگیری غیرقانونی و شکنجه‌اش از پلیس محلی و عوامل اداره 610 شکایت کند، اما بازداشتگاه از دادن قلم و کاغذ به او اجتناب کرد و گفت که یا می‌تواند به‌طور شفاهی در دادگاه دادخواهی کند یا باید محکومیت را بپذیرد.

دادگاه منطقه جیانگشیا در 27 مه 2015 یک محاکمه غیر‌قانونی علیه خانم چیان برگزار کرد. او درحالی که از پله‌ها بالا می‌رفت، فریاد می‌زد: «فالون دافا خوب است.»

تصاویر سال نو با عبارت «فالون دافا خوب است»، به‌عنوان مدرکی برای محکومیتش استفاده شد. وقتی شهادت شوهرش در دادگاه ارائه شد، شوهرش فوراً آن را انکار کرد و گفت که هر آنچه دادستان ادعا می‌کند، دروغ است. وقتی خانم چیان از مزایایی که از تمرین فالون دافا تجربه کرده بود، سخن گفت، قاضی گفت که این جریان به پرونده او ربطی ندارد.

بعداً دادگاه میانی حکم اولیه را تأیید کرد. وقتی خانم چیان خواست به دادخواهی‌اش ادامه دهد، به او گفتند که فقط می‌تواند از وکیلی که فرمانداری برایش تعیین کرده، استفاده کند که نباید برایش اعلام بی‌گناهی کند. به عبارت دیگر، خانم چیان باید این شرط را می‌پذیرفت که به‌خاطر تمرین فالون گونگ گناه‌کار است.

شکنجه در زندان

خانم چیان در 21 اوت 2015 به زندان زنان ووهان منتقل و سپس به تیم دوم از بخش 2 منتقل شد. وقتی از تکرار قوانین زندان اجتناب کرد، لی راان، مربی بخش، یک معتاد به مواد مخدر به نام ژو میلی و زندانی یوآن چنگ را گمارد تا او را تحت نظر داشته باشند. نگهبانان به دو زندانی دستور دادند او را شکنجه کنند.

در ابتدا خانم چیان مجبور می‌شد چند روز متوالی از صبح تا ساعت 10 شب ساکن بایستد و سپس این زمان تا نیمه‌شب تغییر ‌کرد. وقتی باز هم از تکرار قوانین زندان اجتناب ‌کرد، دو «ناظر» کتکش زدند و از خواب محرومش کردند.

او مجروح شد، اما نگهبانان این جریان را نادیده گرفتند و اداره زندان به ناظران دستور داد همچنان او را شکنجه کنند. ژو موهای خانم چیان را کشید و محکم به او مشت و لگد زد. وقتی خانم چیان از شدت درد جیغ ‌کشید، ژو جوراب‌های کثیف را به داخل دهان او چپاند. دهانش خونریزی کرد، اما ناظران به شکنجه‌اش ادامه دادند.

شکنجه ذهنی و جسمی درازمدت او را دچار اختلال روانی کرد و لاغر و نحیف شد. او مجبور بود کارهای یدی نیز انجام دهد. وقتی جراحاتش را به مربی لی ران و رئیس تیم ژانگ آن نشان داد، لی با بی‌تفاوتی گفت: «هیچ جراحتی نمی‌بینم. حالت خیلی خوب به‌نظر می‌رسد. ما یک مرکز اجرای قانون هستیم. اگر از دستورات‌مان اطاعت نکنی، می‌توانیم از خشونت استفاده کنیم و هر اتفاقی برایت بیفتد، مسئولیتش بر گردن ما نخواهد بود.»

جراحی و تداوم بدرفتاری

پس از دو سال بازداشت، رحم خانم چیان آنقدر شدید جدا شد که مجبور به جراحی در بیمارستان راه‌آهن هانیانگ شد. به خانواده‌اش اجازه ملاقات را با او ندادند، اما آنها مجبور شدند همه هزینه‌های پزشکی‌اش را پرداخت کنند.

این عمل شش ساعت طول کشید و قبل از اینکه داروی بیهوشی اثرش را ازدست بدهد و او به هوش بیاید، دوباره به او دست‌بند و پابند زدند.

پزشکان گفتند که او طی عمل جراحی خون زیادی از دست داده است و باید روزهای بیشتری استراحت کند و غذاهای مقوی بخورد، اما زندان بیمارستان را به ترخيص او ترغیب کرد. او را در سومین روز پس از عمل به زندان بازگرداندند.

شوهرش همه هزینه‌های پزشکی‌اش را پرداخت کرد که در مجموع 18000 یوآن به علاوه 500 یوآ‌ن هزینه حمل‌ونقل بود. با این حال زندان از دادن رسید به او امتناع کرد و گفت که آنها برای نگهداری حساب‌ها، به آن رسیدها نیاز دارند.

شرایط در بیمارستان زندان نه تنها بسیار بد بود، بلکه آنجا بسیار کثیف نیز بود. پزشکان اغلب بدون معاینۀ بیمار نسخه‌ها را می‌نوشتند یا تزریقات را انجام می‌دادند. تمرین‌کنندگان فالون گونگ مجبور بودند آزمایش خون نیز بدهند.

رئیس زندان چن وقتی به هنگام بررسی او متوجه زخم بستر روی رانش شد، مکرراً از او می‌پرسید که آیا «تبدیل» شده است یا خیر.

چن گفت: «اگر تبدیل شوی، درست و حسابی نگاهی به زخمت می‌اندازیم، وگرنه مطمئن خواهم شد که امروز رنج بکشی.» وقتی کارکنان پزشکی پانسمانش را عوض می‌کردند، گوش‌پاک‌کنی را به داخل زخمش فشار دادند و چرخاندند که باعث خونریزی و درد غیرقابل‌تحملی شد.

بیمارستان می‌خواست خانم چیان را تحت چند «معاینه عمومی» برای بررسی سلامتی‌اش قرار دهد. وقتی او اجتناب کرد، چند لوله خون از او گرفتند. پزشک بدون اینکه حتی علائمش را بپرسد، چند تزریق را تجویز کرد.

آزار و شکنجه مالی

خانم چیان پس از چهار سال حبس در 6 نوامبر 2018 به خانه بازگشت. شوهرش تازه تحت عمل جراحیِ کنارگذر سرخرگ تاجی قرار گرفته بود و خانواده به‌لحاظ مالی شرایط سختی را می‌گذراند.

بدتر از همه اینکه در اواخر فوریه 2019 اداره تأمین اجتماعی با آنها تماس گرفت و از خانم چن خواست که مستمری پایه‌‌ای را که خانواده‌اش در زمان حبس او در زندان، دریافت کرده بود، بازگرداند و در غیر این صورت تا زمانی که این پول به‌طور کامل به حساب اداره تأمین اجتماعی واریز نشود، آنها این پرداختی او را به حالت تعلیق درمی‌آورند. این آزار و شکنجه مالیِ ناگهانی سایه تاریک جدیدی را بر خانواده‌اش- که تازه درد و رنج قبلی‌شان درحال بهبودی بود- انداخت.

خانم چیان به اداره تأمین اجتماعی رفت تا با آنها صحبت کند و در آنجا به او گفتند که طبق ماده 12 سند شماره 143 که در سال 2001 صادر شده است، بازنشستگانی که مستمری پایه‌ای دریافت می‌کنند، اگر به بازداشت کیفری یا حبس محکوم شوند، پرداختی‌شان به حالت تعلیق درخواهد آمد.

آنها همچنین به خانم چیان گفتند که به این دلیل در زمان حبسش، این حقش را به حالت تعلیق درنیاوردند که از حبسش خبر نداشتند.

خانم چیان برای کارکنان آنجا توضیح داد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ خلافکار نیستند و حبسش کاملاً به‌دلیل آزار و شکنجه غیرقانونی بوده است.

او به کارکنان گفت: «من هیچ قانونی را نقض نکرده‌‌ام و فقط سعی می‌کنم شخص خوبی باشم و اصول "حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری" را دنبال کنم. در زندان تحت شکنجه قرار گرفتم و اکنون می‌خواهید مستمری پایه‌ای‌ام را قطع کنید. چگونه می‌توانم زندگی کنم؟ اگر اینقدر ناعادلانه با من رفتار کنید، شکایت می‌کنم.»

کارکنان به او گفتند که به هر کجا که می‌خواهد دادخواهی کند، اما به جایی نمی‌رسد، زیرا آنها از دستورات مافوق‌های خود اطاعت می‌کنند. کارکنان لیستی از ده‌ها نفر را نیز به او نشان دادند و نام تمرین‌کنندگان فالون گونگ در آن لیست علامت خورده بود.

بدیهی است که آزار و شکنجه مالی خانم چیان نمونه‌ای منفرد نیست و به‌طور مستقیم تمرین‌کنندگان فالون گونگ را هدف قرار می‌دهد. مشخص شده که عوامل اداره 610 اظهار کرده‌اند که اگر تمرین‌کنندگان فالون گونگ از «تبدیل» خودداری کنند، حقوق و مستمری بازنشستگی‌شان به حالت تعلیق درخواهد آمد.